Οι άνθρωποι θυμούνται με ακρίβεια τις λίστες στο σούπερ μάρκετ αλλά ξεχνούν συστηματικά να ζήσουν. Ένα κιλό φέτα και άλλα πέντε εγκληματικής αδράνειας λοιπόν. Στις σκάλες του μετρό κατεβαίνουν πάντα βιαστικά. Δε βλέπουν ο ένας τον άλλον μα κάπου νομίζουν ότι πάνε. Ψυχαναγκαστικά γυρεύουν το ρολόι τους. Σε σπρώχνουν. Για να φτάσουν πρώτοι στη στάση της επιτυχίας και στο αδιέξοδο της μοναξιάς τους.
Το καλημέρα το λένε μέσα από τα δόντια. Λες και φοβούνται την κάθε προοπτική ηλίου, τρέχουν πανικόβλητοι στο βολικό σκοτάδι. Εκεί δεν υπάρχει ελπίδα, μονάχα ο καθησυχαστικός καναπές της δειλίας τους περιμένει. Βουλιάζουν μέσα του, αποχαιρετώντας στο βωμό του έρωτες και όνειρα.
Advertisment
Θα γελούσαν πιο δυνατά οι άνθρωποι αν έφευγαν γενναία από τις ευθείες τους, αν αμφισβητούσαν όσες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις τους έπεισαν να δοξάσουν το φρένο. Φρένο σε όλα λοιπόν. Στα συναισθήματα που απείλησαν τον κυνισμό, στα αερόστατα που άγγιξαν το όνειρο και στα χρυσά καλοκαίρια που αμφισβήτησαν τους μίζερους χειμώνες.
Και οι άνθρωποι συνεχίζουν να προχωρούν. Σκυφτοί, σκεφτικοί με τη μελαγχολία εκείνου του καταραμένου ποιητή που μεταμόρφωσε τους στίχους της ζωής σε δυσβάσταχτο φορτίο για τους καχεκτικούς του ώμους. Συνηθίζουν να μαλώνουν μεταξύ τους. Για το ποιος είναι ο πιο έξυπνος κυρίως. Πόσο λατρεύουν να ισοπεδώνουν ένα ένα τα επιχειρήματα του αντιπάλου όταν αυτά αντίκεινται της θέσφατης κοσμοθεωρίας τους. Μα οι ίδιοι ούτε κουβέντα δε σηκώνουν. Ακούς εκεί που θα τους κάνει κριτική ο κάθε τυχάρπαστος.
Οι άνθρωποι κλειδώνουν τρείς φορές την πόρτα πριν κοιμηθούν και ύστερα πάνε για ύπνο με την ανησυχία πως ίσως και να μην την κλείδωσαν τελικά. Τρέμουν τους κλέφτες που πιθανόν να λεηλατήσουν τα πολύτιμα υπάρχοντά τους αλλά προφανώς νιώθουν απρόσμενα άνετα στη μισή ζωή της διαρκούς αγωνιάς στην οποία υποβάλλουν σαδιστικά τον εαυτό τους.
Advertisment
Αναπτύσσουν ερωτική σχέση σχεδόν με τους κανόνες. Τους υπακούουν τυφλά, καθώς ουδόλως δεν θα ήθελαν να ξεφύγουν από τη νόρμα, να στιγματιστούν ως αλλοπρόσαλλοι σε ένα καθόλα υγιές σύστημα.
Οι άνθρωποι σε ρωτούν συχνά πότε θα παντρευτείς. Μα γιατί στα αλήθεια είσαι ακόμη μόνος; Πότε θα αγοράσεις το νούμερο παντόφλας που αντιστοιχεί στο πόδι του μέσου οικογενειάρχη, για να ενταχτείς με τις πρέπουσες τιμές στην κλειστή του κάστα; Πρέπει να βρεις το άλλο σου μισό. Οπουδήποτε. Στη διάσωση της χελώνας καρέτα καρέτα, στο τελευταία μπουζουξίδικο στης γειτονιάς, στο μανάβικο δίπλα στο κουνουπίδι. Αλλά βρες το. Εάν δεν το κάνεις, το πρόβλημα προφανώς το έχεις εσύ και όχι όλα εκείνα τα μισά που αλυσοδένονται σε σχέσεις εξάρτησης γιατί ουδέποτε έγιναν ολόκληρα.
Και τώρα έφτασε η στιγμή να κάνεις παιδί. Βάλε μπροστά τη μηχανή γιατί οι πρώτες ρυτίδες σκιάζουν ήδη το πρόσωπό σου και δε θα ήθελες οι γύρω σου να σε περνούν για παππού του ίδιου σου του τέκνου, όταν επιτέλους απόφαση το πάρεις να αναπαραχθείς. Ακόμη κάθεσαι; Μην περιμένεις τον έρωτα της ζωής σου, πιάσε από το χέρι την πρώτη συμβατική αγάπη με τα κατάλληλα εχέγγυα οικογενειακής θαλπωρής , μέτρα τη γονιμότητά σου και άδραξε τα καλύτερα σπερματοζωάρια και ωάρια. Εάν δεν κινηθείς άμεσα, γρήγορα θα βρεθείς σε κάποιο γηροκομείο, ενώ οι πιο συνετοί συνομήλικοί σου θα απολαμβάνουν τις περιποιήσεις των αφοσιωμένων τους τέκνων στη δύση του βίου τους. Ναι, η απόφαση για παιδιά συνιστά καθαρά αλτρουιστική πράξη, τι δεν καταλαβαίνεις;
Βγάλε χρήματα. Πολλά. Κάθε δεσμίδα χαρτονομισμάτων και μια επιπλέον άνοδος της μετοχής σου στο χρηματιστήριο άνθρωπος. Προς Θεού, απόφυγε τα βιβλία. Σε μαθαίνουν να σκέφτεσαι και εσύ δε χρειάζεται να μπλεχτείς στον κυκεώνα της κριτικής σκέψης. Αντί αυτού διαχώριζε τους ανθρώπους σε έξυπνους και ανόητους, σε καλούς και κακούς. Δε χρειάζεται να είναι αντικειμενικά τα κριτήρια σου. Κάνε το διαχωρισμό όπως ακριβώς σε εξυπηρετεί. Όσους δεν κατανοείς βάφτισέ τους αιθεροβάμονες ή ακόμη και παράφρονες. Υπάρχει μονάχα η δική σου στρατιά ενάρετων, ένα τσούρμο από ομοίους σου που δεν θέτει σε κίνδυνο τον τρόπο που ερμηνεύεις τον κόσμο.
Και μην ξεχνάς να θυμώνεις. Πολύ. Για το οτιδήποτε. Και φυσικά, να μη συγχωρείς. Εσύ εξάλλου ουδέποτε ξεστόμισες την λάθος λέξη στην πιο άκαιρη στιγμή. Γιατί λοιπόν να είσαι επιεικής με τους γύρω σου; Κάθε στάλα θυμού και μια αλυσίδα που σφίγγει το λαιμό αλλά ποιος νοιάστηκε, άραγε ,για τις ολόκληρες αναπνοές.
Μην ξεχνάς να αγκιστρωθείς από κάτι. Από ένα επάγγελμα, μια σχέση, από ο,τιδήποτε σε κρατά μακριά από τα έγκατα της ύπαρξης σου και προσδίδει μια παρήγορη ταυτότητα στην ευάλωτη αφεντιά σου. Ουδέποτε να ανοίξεις κουβέντα με όσα φαντάγματα στοιχειώνουν τη ψυχή σου. Γιατί τότε θα καταλάβεις. Θέλεις, όμως, να καταλάβεις;
Αν καταλάβεις ,τότε η αλλαγή θα καταστή μονόδρομος. Θα χαιρετάς με χαμόγελο τους γύρω σου και δεν θα τους ποδοπατάς στην προσπάθεια σου να φτάσεις πιο γρήγορα στον προορισμό σου. Θα φτάνεις ακριβώς τη στιγμή που πρέπει. Πάντοτε έφτανες την κατάλληλη στιγμή, απλώς τώρα θα το γνωρίζεις κιόλας.
Ύστερα, θα αρχίζεις να διαβάζεις. Πολύ και για εσένα μόνο. Για εκείνες τις μαγικές γέφυρες που στήνουν τα βιβλία και για όσες ζωές σου επέτρεψαν να ζήσεις. Θα ακούς. Όχι για να απαντάς πιο γρήγορα ή πιο καυστικά, αλλά για να κατανοήσεις σε βάθος.
Θα αποχαιρετάς δίχως πικρίες. Εκείνους που βαδίζετε σε ασύμβατους δρόμους και τους άλλους, που πέταξαν ψηλά. Δεν θα κλαις πια για αυτούς. Σου έμαθαν να είσαι ο εαυτός σου και τους ευχαριστείς. Τους κουβαλάς στην καρδιά μα τώρα πρέπει να φύγεις.
Πλέον αντιλαμβάνεσαι πως δεν είσαι ο πιο έξυπνος ή πιο ανόητος. Είσαι απλώς εκείνο το μισό που άνοιξε την πόρτα στην προοπτική του ολόκληρου. Και ίσως κάποτε, στην ησυχία εκείνης της αυγής, βαθιά μέσα σου νιώσεις πως επιτυχημένος είναι μονάχα εκείνος που καλά κατέχει την τέχνη της ευτυχίας.
- Αντί να είμαστε «καλοί», να γίνουμε συνειδητοί - 10 Ιουλίου 2024
- Όταν επενδύουμε στους ανθρώπους, ποτέ δεν χάνουμε - 27 Απριλίου 2024
- Να επιλέξουμε τους ωραίους ανθρώπους και τις σπουδαίες ιδέες - 25 Ιανουαρίου 2024
