Παραδόξως, υφίστανται.
Αερικό ήταν, είναι και θα παραμείνει. Εμφανίστηκε στο δρόμο μου τυχαία. Δίχως αντάλλαγμα, με οδήγησε στο φως, στην αλήθεια και στο νόημα της ύπαρξής μας.
Advertisment
Με δίδαξε τι σημαίνει να σε “χτυπούν” και εσύ να μη κακιώνεις.
Με δίδαξε τι σημαίνει να σαι δυνατός με μια καρδιά μεγάλη σαν το ψηλότερο βουνό.
Με δίδαξε τι σημαίνει να σαι ευαίσθητος με μια ψυχή πολυτιμότερη κι από χρυσάφι.
Με δίδαξε τι σημαίνει να προσφέρεις και μεμιάς το στήθος να φουσκώνει.
Με δίδαξε τι σημαίνει να μη περιμένεις και παρόλα αυτά, απλόχερα να παίρνεις περισσότερα από ποτέ.
Με δίδαξε τι σημαίνει να ‘χεις μέσα σου τη λύπη, μα συνάμα να χαίρεσαι απεριόριστα γι’ αυτούς που αγαπάς.
Με δίδαξε τι σημαίνει, δίχως τις κατάλληλες συνθήκες, να χαμογελάς.
Με δίδαξε τι σημαίνει να ελπίζεις.
Με δίδαξε τι σημαίνει να μπορείς.
Με δίδαξε όμως πάνω απ’ όλα τι σημαίνει να επιθυμείς.
Με δίδαξε τι πάει να πει ΖΩΗ. Με δίδαξε τι πάει να πει ΑΓΑΠΗ.
Και για όλα αυτά, που είναι τελικά τα πάντα, εγώ της είμαι αιώνια ευγνώμων.
Γιατί μιλά μόνο για όσα ξέρει, για όσα εκείνη έχει ζήσει, για όσα στο πετσί της έχει νιώσει.
Γιατί σου μιλά με τη γλώσσα της καρδιάς, της ψυχής και του μυαλού ΜΑΖΙ.
Γιατί έχει καταφέρει το συναίσθημα και τη λογική να συμπορεύονται αγκαλιά.
Γιατί ανεβαίνει συνεχώς τις δικές της κορυφές.
Γιατί ουδέποτε πίστεψε πως ο πάτος θα πάψει να υφίσταται.
Γιατί όταν η αναποδιά της χτυπά τη πόρτα, θα της ανοίξει, θα τη καλωσορίσει και θα ετοιμαστεί για μια βουτιά ακόμη.
Γιατί όταν θα βρεθεί στο πάτο θα δώσει ώθηση και στο φως μια μέρα πάλι θα αναδυθεί.
Γιατί χορεύει σαν να μην υπάρχει το πρωί.
Γιατί γελά σαν να μην υπάρχει κανείς εκεί.
Γιατί σε κοιτά στα μάτια και σε διαβάζει σαν βιβλίο ανοιχτό.
Γιατί σου τραγουδά κι ο κόσμος ομορφαίνει.
Γιατί γράφει και δε θες να σταματήσει.
Advertisment
Αερικό ήταν, είναι και θα παραμείνει.
Κι εγώ τυχερός που εμφανίστηκε στο δρόμο μου τυχαία και δίχως αντάλλαγμα, με οδήγησε στο φως, στην αλήθεια και στο νόημα της ύπαρξής μου.
Τα αερικά δεν αναγνωρίζουν την υπόστασή τους.
Δεν αντιλαμβάνονται το χάρισμα τους.
Από μας – τους άλλους – εντοπίζονται.
Δεν τα περιμένεις. Έρχονται αναπάντεχα και εξίσου απρόσμενα μπορεί να φύγουν.
Και για σένα αερικό που είσαι ακόμη εδώ και τούτο θα διαβάσεις, σου το αφιερώνω. Είμαι όμως κυρίως ευγνώμων και περήφανος για μένα που μπόρεσα να ανταποκριθώ στη διδαχή σου, έστω κι αν γνωρίζω πως εσύ, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δε θα μου κακιώσεις.
Γιατί δεν μπορείς, δε φτιάχτηκες για να μισείς.
Απόσπασμα του Γιώργου Π. από το κείμενο «Στην μάγισσά μου»
