Όλοι λίγο πολύ έχουμε στιγμές όπου νιώθουμε τη ζωή σαν ένα μεγάλο απότομο κύμα που μας παρασέρνει, έτοιμο να μας πνίξει. Και αμέσως μετά, έρχεται το αίσθημα της επιβίωσης και εμείς προσπαθούμε να μείνουμε στην επιφάνεια. Όταν αυτό συμβαίνει σε εμένα, βάζω τα ακουστικά μου και το νερό σταματά να είναι ορμητικό. Αυτό που ήταν ορμητικό και έφερνε μαζί του θυμό, θλίψη και σύγχυση μετατρέπεται σε μια γλυκιά ηρεμία και γαλήνη.
Από τότε που άρχισα να μιλώ, η μουσική ήταν κάτι που με βοηθούσε να εκφράζομαι, όταν ένιωθα ότι δεν μπορούσα αλλιώς. Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι εγώ να κάθομαι στο πίσω κάθισμα ενός κόκκινου Honda Civic και να τραγουδώ ό,τι καταλάβαινα από το κομμάτι που έπαιζε στο ραδιόφωνο, δυνατά από τα βάθη των πνευμόνων μου.
Advertisment
Καθώς μεγάλωνα, συνειδητοποιούσα όλο και περισσότερο ότι η μουσική έπαιζε έναν τεράστιο ρόλο στο να με βοηθά να συγκεντρώνομαι και να καταλαβαίνω τα συναισθήματά μου. Όταν ακούω μουσική, νιώθω το ρυθμό σε όλο μου το σώμα, φαντάζομαι τους μουσικούς να παίζουν τις νότες και αυτές να ξεγλιστρούν μέσα από τα χέρια τους. Οι στίχοι πάντα ανασύρουν αναμνήσεις κι εγώ βυθίζομαι σε αυτές, νιώθοντας κρύο σε κάποιες και ζέστη σε άλλες.
Όταν νιώθω ότι ο κόσμος κινείται πολύ γρήγορα και εγώ πολύ αργά και κανείς δεν μπορεί να με ακούσει, ακόμα κι αν φωνάζω τις σκέψεις μου, έχω τη μουσική. Ακούω το αγαπημένο μου τραγούδι και ξαφνικά νιώθω μια ανάσα. Μου δίνει και πάλι ζωή και δύναμη να αντιμετωπίσω ό,τι με δυσκολεύει.
Πριν καν το αντιληφθώ, η μουσική με βοήθησε να επουλώσω ένα μέρος της ψυχής μου που δεν ήξερα καν ότι ήθελε επούλωση, που δεν ήξερα καν ότι είχε σπάσει. Μερικές φορές, το χαρούμενο μέρος σου δεν είναι ένα φυσικό, πραγματικό μέρος. Το δικό μου βρίσκεται μέσα μου κάθε μέρα και παίζει νότες στα αυτιά μου.
Advertisment
Την επόμενη φορά που θα αρχίσεις να νιώθεις φόβο, βάλε το αγαπημένο σου κομμάτι, κλείσε σφιχτά τα μάτια, τραγούδα, χόρεψε και ζήσε το. Επίτρεψέ του να σε κάνει να νιώσεις ελεύθερος/η.
Jai Burgette
