Ο Χαλίλ Γκιμπράν στον περίφημο “Προφήτη” αναφέρει για τον έρωτα:
«Όταν σας καλεί ο έρωτας, ακολουθήστε τον. Ακόμα κι αν ο δρόμος είναι δύσβατος και κακοτράχαλος»
Advertisment
Αν από φόβο τον αρνηθείτε, τότε θα “μπείτε σ’ ένα κόσμο χωρίς εποχές, όπου θα γελάτε, αλλά όχι με την καρδιά σας, και θα κλαίτε, αλλά όχι με την καρδιά σας”.
Η επικράτηση της ορθολογικής σκέψης ελευθέρωσε τον άνθρωπο από τη φυλακή της δεισιδαίμονας, πατριαρχικής και θεοκρατικής παραδοσιακής κοινότητας, εξοντωτικής για κάθε/όποια διαφορετικότητα.
Παρέδωσε το σύγχρονο άνθρωπο – μονάδα, πολίτη, κοσμοπολίτη, κυρίαρχο και δημιουργό της μοίρας του.
Advertisment
Παράλληλα όμως, οδήγησε σε έναν άκρατο υλισμό, ανέπτυξε έναν υπερδραστήριο νου, αφήνοντας την ανθρώπινη καρδιά ατροφική.
Ήρθε ο καιρός για το “Νιώθω, άρα υπάρχω”
Η αύξηση των διαζυγίων δεν αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα των καιρών, αλλά είναι μια από τις οδύνες ενός τοκετού. Μέσα από πολύ πόνο γεννιέται ο νέος τύπος σχέσεων. Φιλοδοξεί να επουλώσει τον αρχέγονο αδαμιαίο “πόνο στην ωμοπλάτη” και να φέρει την επί γης ειρήνη. Για αρχή απαιτεί μια τίμια και ειλικρινή στάση απέναντι στον αισθηματικό μας κόσμο. Απαιτεί να εισακουστούν το κλάμα και οι εναγώνιες κραυγές της καρδιάς μας που επί αιώνες φιμώνονται. Το φίμωμά τους μετασχηματίζεται σε θλίψη, κατάθλιψη, παράνοια, μαρασμό, τρέλα, βία.
Η λύση και το κλείσιμο σχέσεων προτιμάται πλέον όλο και περισσότερο αντί του συμβιβασμού, αντί της υπομονής. Ένα ερωτευμένο ζευγάρι σίγουρα υπομένει τις καταιγίδες που θα του φέρει η ζωή. Αλλά το να υπομένει ο ένας τον άλλο σε μια σχέση είναι κάτι ασύμβατο με τη ρέουσα αγάπη.
Και τα παιδιά; Το όμορφο, υγιές τους πνεύμα δέχεται μια απλή αλήθεια – όπως τα ίδια αγαπούν τη μαμά και τον μπαμπά ,έτσι θα αγαπιούνται και οι γονείς μεταξύ τους. {Ευχή και στόχος είναι κάποτε να γεννιούνται παιδιά από ζευγάρια αιώνια και βαθιά ερωτευμένα}.
Η αποκάλυψη ότι οι γονείς χωρίζουν λειτουργεί συντριπτικά ως προς αυτή την υπέροχη πίστη τους.
Τι είναι όμως προτιμότερο στη φάση που οι σύντροφοι ανταλλάσσουν μεταξύ τους ψυχρότητα; Το παιδί κινδυνεύει να διδαχθεί την υποκρισία διαιωνίζοντας την.
Η λύση μιας ανειλικρινούς σχέσης, μέσα από μια ώριμη γονεϊκή διαχείριση, θα αποτελέσει ένα μάθημα ζωής, αφού αυτή είναι η αλήθεια της υπάρχουσας πραγματικότητας.
Η δημιουργία και η αύξηση των σωτήριων δομών υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών δε δείχνει την αύξηση της βίας στα ζευγάρια. Κυρίως σημαίνει ότι επιτέλους ολοένα και περισσότερες γυναίκες βρίσκουν το σθένος να απεγκλωβιστούν από δηλητηριώδεις και επικίνδυνες σχέσεις.
Ένας νέος δρόμος ανοίγει, φωτίζοντας ορίζοντες που απελευθερώνοντας το συναίσθημα, υπόσχονται ολοένα και ανώτερες ποιοτικά σχέσεις.
Η εγκατάλειψη κίβδηλων σχέσεων από μόνη της αφήνει κενό χώρο για να μπει φρέσκος αέρας χαράς και ψυχικής ελευθερίας.
Ανέκαθεν οι κοινωνίες, ποιος ξέρει γιατί-χάρη ποιας παράνοιας-αρέσκονται να κοντράρουν τη φυσιολογική ροή της ζωής, και η απλή αλήθεια του να ακολουθεί κάποιος/α την αλήθεια των αισθημάτων του, γίνεται τόσο δύσκολο εγχείρημα.
“Κάτω από τόνους πλαστικά σκουπίδια, εκεί που λάμπουν τα χαμένα δαχτυλίδια..”
Κάτω από τόνους πλαστικά σκουπίδια, ανάμεσα σε σωρούς ψεμάτων, καλούμαστε να συνδεθούμε με τα συναισθήματά μας, και μέσα από την οχλαγωγία των, φυτευτών, ψευδεπίγραφων αναγκών, να ελευθερώσουμε την καρδιά μας.
Το περιβάλλον είναι αντίξοο, αλλά αυτό που πραγματικά μας σαμποτάρει στέκει μέσα μας.
Κάποιος στο κεφάλι μας – λέγε με νου – διαρκώς μας μιλάει, μας φοβίζει, μας επικρίνει ,μας γεμίζει ενοχές και ανασφάλειες.
Ο στόχος του; Να μας πείσει ότι δεν μπορούμε, ότι δεν αξίζουμε να πάρουμε αυτό που ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ μας ανήκει, την ΕΥΤΥΧΙΑ.
Ρουφώντας το εξωτερικό σκουπιδομάνι, το αναπαράγει εσωτερικά σε προσωπικό επίπεδο.
Σταματήστε τη λογοδιάρροια του νου. Μας κλέβει το να βιώσουμε, να νιώσουμε το παρόν.[Αξίζει να σημειωθεί ένα υπέροχο και σωτήριο βιβλίο πάνω σ’ αυτό το θέμα, το έργο του Eckhart Tolle, Η δύναμη του Τώρα]
Αν σιωπήσουμε τις σκέψεις μας, θα καταφέρουμε να ακούσουμε το παράπονο της καρδιάς μας. Και θα κάνουμε το μεγάλο πρώτο βήμα. Να αφουγκραστούμε τις καταχωνιασμένες, ανεκπλήρωτες επιθυμίες κι έπειτα να τολμήσουμε την εκπλήρωση τους.
Ο Οδυσσέας στο μεγάλο ταξίδι του προς την Ιθάκη εμπνεόταν από το βαθύ, αυθεντικό του πόθο να βρει την πατρίδα του και πάνω απ΄όλα, την Πηνελόπη του. Ήταν αήττητος γιατί αήττητος είναι κάθε βαθύς, ειλικρινής πόθος.
Γιατί αήττητη είναι η αλήθεια μας.
Κωνσταντίνα Αγγελέτου
