Τα μισά που δεν έγιναν ποτέ ολόκληρα

Τα μισά δε γίνονται ποτέ ολόκληρα. Κυρίως γιατί τρέμουν την ελευθερία τους...

Τα μισά που δεν έγιναν ποτέ ολόκληρα

Τα μισά δε γίνονται ποτέ ολόκληρα. Κυρίως γιατί τρέμουν την ελευθερία τους. Πώς ακριβώς θα τη διαχειριστούν όταν τα πνευμόνια τους έχουν εκπαιδευτεί μονάχα στις μισές αναπνοές;

Τα μισά συμμορφώνονται ευχάριστα στους κανόνες. Για την ακρίβεια τους επιζητούν. Γνωρίζουν πώς να κρατήσουν τα μαχαιροπίρουνα στα επίσημα τραπέζια και πώς να ξεπουλήσουν το όραμά τους για μια υπόσχεση επαγγελματικής σταθερότητας.

Advertisment

Τα μισά γκρινιάζουν. Πολύ και για τα πάντα. Για τον ήλιο που έχει το θράσος να δύει και για το φεγγάρι που ξεχωρίζει αδιάντροπα στον έναστρο ουρανό. Τα μισά ποτέ δεν ξεχώρισαν. Και αυτός ήταν ανέκαθεν ο μεγάλος τους καημός.

Τα μισά είναι οργανωμένοι άνθρωποι και προπάντων τακτικοί. Σκόνη δε θα βρεις στον πάγκο της κουζίνας τους ούτε για δείγμα και τη λίστα του σούπερ μάρκετ φροντίζουν να την τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια. Για τη σκόνη της ψυχής ούτε λόγος βέβαια. Υπάρχει μονάχα ό,τι φαίνεται.

Τα μισά σε χαιρετούν δήθεν φιλικά αλλά τα μάτια δεν ακολουθούν το χαμόγελό τους. Υψώνουν σταθερά ένα αδιόρατο τείχος μπροστά τους, το οποίο ουδέποτε γκρεμίζεται. Τα μισά διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε έξυπνους και βλάκες. Εκείνοι φυσικά συγκαταλέγονται στους έξυπνους, ακόμη και αν φημολογείται πως η εμμονή στο δίπολο άσπρο-μαύρο δε συνιστά ίδιον ευφυούς νου.

Advertisment

Τα μισά είναι εξαιρετικά ανασφαλή. Και ως πάγια τακτική τους προβάλλουν στους γύρω τους τα δικά τους συμπλέγματα κατωτερότητας. Πιθανόν να σε περιγελάσουν για το βάρος σου -ναι, θα διακρίνουν ακόμη και το ελαφρύ φούσκωμα από το χθεσινό γεύμα στο ιταλικό εστιατόριο- για τα αραιωμένα σου μαλλιά ή για οτιδήποτε τους προσφέρει την ψευδή αίσθηση ανωτερότητας που απελπισμένα επιζητούν.

Τα μισά δεν αισθάνονται άνετα όταν νιώθεις χαρούμενος, όταν γελάς με την καρδιά σου και χορεύεις λες και κανείς δε σε κοιτάει. Κάθε φορά που το κάνεις, διαπράττεις και ένα έγκλημα, τους υπενθυμίζεις τα αμέτρητα κλουβιά τους. Τόσο πολύ θα επιθυμούσαν να σε κλείσουν σε ένα από αυτά!

Πρέπει να μαζευτείς στο καβούκι σου. Να αποκτήσεις ενοχές, φόβους, δεύτερες σκέψεις. Αν εκείνοι δε ζουν, ποιος νομίζεις πως είσαι εσύ για να τα καταφέρεις;

Τα μισά δεν ικανοποιούνται με τις επιτυχίες σου. Για την ακρίβεια δυσανασχετούν να τις ακούν. Παρατήρησε τους ανεπαίσθητους μορφασμούς τους, την αγωνιώδη επιμονή τους να εντοπίσουν τα τρωτά σου σημεία, να υπονομεύσουν τα επιτεύγματά σου.

«Προσγειώσου» σου λένε. Προσγειώσου γιατί αν εξακολουθήσεις να κυνηγάς τα όνειρά σου θα θυμηθούν και τα δικά τους, εκείνα που κατασπάραξαν οι σκιές τους. Προσγειώσου γιατί αυτών τα φτερά κόπηκαν και άλλο δε αντέχουν να αντικρίζουν όσους τόλμησαν να πετάξουν.

Τα μισά αντιπαθούν τα κινηματογραφικά φιλιά, τις μεγάλες αγάπες και τις ρομαντικές χειρονομίες. «Τι γλυκανάλατα που είναι» μουρμουρίζουν. Έπειτα πλαγιάζουν δίπλα στο συνετό ταίρι τους, που ροχαλίζει όπως κάθε φρόνιμος άνθρωπος, στον σωστό ρυθμό, τον νοικοκυρεμένο.

Τα μισά αδυνατούν να διαχωρίσουν τους σοβαρούς από τους σοβαροφανείς. Εφόσον είσαι επαγγελματικά αποκατεστημένος, φοράς κοστούμι και αποπνέεις έναν αέρα συντηρητισμού, λαμβάνεις πιστοποιητικό έγκρισης. Τώρα το εάν κάθε λέξη σου στάζει φαρμάκι, αυτό ουδόλως λαμβάνεται υπόψιν.

Αλλά ευτυχώς στη ζωή συναντάς και τα ολόκληρα. Τα ολόκληρα υποκύπτουν στατιστικά σε περισσότερα λάθη από τα μισά. Βλέπεις, βρίσκουν το θάρρος και ταξιδεύουν στον απέραντο χωρόχρονο των προοπτικών τους. Κάπου κάπου τρώνε τα μούτρα τους όμως σηκώνονται πιο δυνατοί.

Τα ολόκληρα έχουν πλάκα. Γνωρίζουν πως ο χρόνος τους στη γη είναι περιορισμένος και καθόλου δεν έχουν την ανάγκη να καμωθούν τους σπουδαίους. Φιλοδοξούν απλώς να περάσουν όμορφα.

Να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Να ενθουσιαστούν. Να παθιαστούν. Να μάθουν.

Τα ολόκληρα δε παριστάνουν πως γνωρίζουν τα πάντα, κάτι που αποδεικνύει την απέραντη σοφία τους. Σε ερωτεύονται δίχως να σε σφίγγουν, αφήνοντας σου χώρο να εξελιχτείς, να ανθίσεις και να μεταμορφωθείς.

Πιστεύουν σε εσένα. Σε ό,τι είσαι και σε εκείνο το σπουδαίο που σε καρτερείς στην επόμενη γωνία. Όταν συναντάς ένα ολόκληρο, διακρίνεις τη σπίθα στο βλέμμα και τη πηγαία ζεστασιά στις κινήσεις του.

Τα μισά δεν έγιναν ποτέ ολόκληρα αλλά τα ολόκληρα υπάρχουν για να μας υπενθυμίζουν πως η ζωή είναι μια τρελή πτήση προς τα αστέρια της ευτυχίας.-

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Οι άνθρωποί μας φεύγουν, αλλά ζουν παντοτινά μέσα μας
«Το αγέννητο παιδί μου…»
Θυμάμαι πράγματα που δεν έζησα... Θυμάμαι και πράγματα που έζησα, αν είναι αλήθεια...
Αν δεν το πεις εσύ, θα το πει το σώμα σου

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση