Τα ξεσπάσματα είναι φυσιολογικά για τα νήπια, ακόμη και αξέχαστα σε κάποιες περιπτώσεις. Τα νήπια αισθάνονται τόσο παθιασμένα για τα πάντα και απλώς δεν έχουν ακόμα αρκετή χωρητικότητα του μετωπιαίου φλοιού για να ελέγχουν τον εαυτό τους όταν είναι αναστατωμένα.
Συνεπώς, θα χαρείτε μαθαίνοντας ότι πολλά ξεσπάσματα είναι δυνατόν να αποφευχθούν. Δεδομένου ότι ένας μεγάλος αριθμός ξεσπασμάτων είναι αποτέλεσμα του αισθήματος αδυναμίας, τα νήπια που αισθάνονται ότι έχουν κάποιο έλεγχο στη ζωή τους έχουν λιγότερα ξεσπάσματα. Και δεδομένου ότι τα νήπια που είναι κουρασμένα και πεινασμένα δεν έχουν τους εσωτερικούς πόρους για να διαχειριστούν την απογοήτευση, η διαχείριση της ζωής του νηπίου μας έτσι ώστε να μην καλείται να τα βγάλει πέρα όταν είναι πεινασμένο ή κουρασμένο θα μειώσει τα ξεσπάσματα. Λίγη πρόληψη αξίζει πραγματικά περισσότερο από τη θεραπεία.
Advertisment
Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τα έντονα ξεσπάσματα ενός νηπίου
1. Παραμένουμε ήρεμοι και επανασυνδεόμαστε
Να θυμάστε ότι όταν το νήπιό σας είναι αναστατωμένο, ο εγκέφαλός του δεν είναι ικανός να το ηρεμήσει. Χρειάζεται έναν ήρεμο ενήλικα για να το ηρεμήσει, ώστε να μπορέσει να επαναρυθμιστεί. Έτσι, όταν νιώθει αποσυνδεδεμένο ή καταβεβλημένο, προτεραιότητά σας είναι να ηρεμήσετε και να επανασυνδεθείτε μαζί του.
2. Προσπαθούμε να τα διαχειριστούμε από την αρχή ώστε να μην κλιμακωθούν
Είναι καταπληκτικό πώς το να αναγνωρίσετε το θυμό του παιδιού σας μπορεί να σταματήσει ένα ξέσπασμα που ετοιμάζεται να ξεσπάσει. Πριν θέσετε ένα όριο, αναγνωρίστε τι θέλει το παιδί σας:«Εύχεσαι να μπορούσες να έχεις περισσότερο χυμό – σου αρέσει πολύ αυτός ο χυμός, σωστά;». (Γνέφει ήδη θετικά). Στη συνέχεια, θέτουμε το όριο: «Πρέπει να φας και μερικά αυγά. Θα πιούμε περισσότερο χυμό αργότερα». (Καθώς απομακρύνουμε το ποτήρι του). Αν αντιδράσει με θυμό, τον αναγνωρίζουμε: «Αυτό σε κάνει τόσο θυμωμένο. Θέλεις πραγματικά τον χυμό».
Θυμηθείτε να κρατάτε τα λόγια σας λιτά. Είναι δύσκολο για τα νήπια να ακολουθήσουν τη γλώσσα όταν είναι αναστατωμένα. «Είσαι τόσο θυμωμένος!», «Μην χτυπάς».
Advertisment
3. Τα περισσότερα ξεσπάσματα συμβαίνουν όταν τα παιδιά είναι πεινασμένα ή κουρασμένα, οπότε προλαμβάνουμε
Το προληπτικό τάισμα και ο ύπνος, οι σταθερές ώρες ύπνου, οι επιβεβλημένες ανάπαυλες, οι άνετες ώρες, ο ήρεμος ήσυχος χρόνος χωρίς διέγερση από τα μέσα ενημέρωσης – όλα αυτά αναπληρώνουν τους εσωτερικούς πόρους του νηπίου σας – αποτρέπουν τα περισσότερα ξεσπάσματα και επαναφέρουν τα παιδιά που γκρινιάζουν. Μάθετε να λέτε απλά όχι – στον εαυτό σας. Μην «σέρνετε» ένα πεινασμένο ή κουρασμένο παιδί στο μαγαζί. Κάντε το αύριο.
4. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί την αγάπη και την προσοχή σας
Τα παιδιά που νιώθουν ότι έχουν ανάγκη είναι πιο πιθανό να ξεσπάσουν. Αν ήσασταν χωριστά όλη μέρα, φροντίστε να επανασυνδεθείτε με λίγη φασαρία και γέλιο πριν προσπαθήσετε να ψωνίσετε για δείπνο.
5. Αποφεύγουμε τους αγώνες εξουσίας
Δεν χρειάζεται να αποδείξετε ότι έχετε δίκιο. Το παιδί σας προσπαθεί να επιβεβαιώσει ότι είναι ένα πραγματικό πρόσωπο, με κάποια πραγματική δύναμη στον κόσμο. Αυτό είναι απολύτως σωστό. Αφήστε το να πει όχι όποτε μπορείτε να το κάνετε χωρίς να θέσετε σε κίνδυνο την ασφάλεια, την υγεία ή τα δικαιώματα άλλων ανθρώπων.
6. Όταν το παιδί θυμώνει, θυμόμαστε ότι ο θυμός είναι μια άμυνα απέναντι σε πιο δυσάρεστα συναισθήματα
Αν μπορέσετε να βοηθήσετε το παιδί σας να παρατηρήσει αυτά τα πιο ευάλωτα υποκείμενα συναισθήματα, όπως το φόβο, τον πόνο ή τη θλίψη, ο θυμός δεν θα χρειάζεται ως άμυνα και θα διαλυθεί. «Είσαι θυμωμένος! Ακούω ότι εύχεσαι να μπορούσαμε να μείνουμε στην παιδική χαρά, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις. Καταλαβαίνω και λυπάμαι που πρέπει να φύγουμε τώρα».
7. Δημιουργούμε ασφάλεια
Σκεφτείτε πώς αισθάνεστε όταν σας κατακλύζει η εξάντληση, η οργή και η απελπισία. Αν τα χάσετε, θέλετε κάποιος να σας καταλάβει. Δεν θέλετε να αναστατωθεί και αυτός. Δεν θέλετε να προσπαθήσει να σας μεταπείσει για να ξεπεράσετε τα συναισθήματά σας. Θέλετε κάποιον πιο δυνατό να συγκρατεί όλα τα υπόλοιπα, να σας καθησυχάζει και να σας βοηθά να ανακτήσετε τον έλεγχο- αλλά μόνο αφού πρώτα κλάψετε για τα καλά.
Όταν λοιπόν το παιδί σας αναστατώνεται τόσο πολύ που ξεσπά, μην προσπαθήσετε να το μεταπείσετε. Απλά μείνετε κοντά του, ακόμα κι αν δεν σας αφήνει να το αγγίξετε. Πρέπει να ξέρει ότι είστε εκεί και ότι εξακολουθείτε να το αγαπάτε. Να είστε ήρεμοι και καθησυχαστικοί. Μην προσπαθήσετε να του μιλήσετε με επιχειρήματα. Ο στόχος σας είναι απλώς να του δημιουργήσετε ασφάλεια, ώστε να μπορέσει να αφήσει όλα αυτά τα συναισθήματα να βγουν στην επιφάνεια. Μόλις του δοθεί η ευκαιρία να σας δείξει τα δυσάρεστα συναισθήματά του, θα νιώσει και θα συμπεριφερθεί πολύ καλύτερα.
Πηγή:
www.psychologytoday.com/intl/blog/peaceful-parents-happy-kids/202110/managing-your-toddlers-tantrums
