Υπάρχουν στιγμές που δε θες να μιλήσεις σε κανέναν. Αλλά η αλήθεια είναι πως θες να μιλήσεις, απλά σε συγκεκριμένα άτομα. Αυτούς που καταλαβαίνουν τις σιωπές σου, που δε θα σε κρίνουν για αυτό, που θα κατανοήσουν όταν νιώθεις αδικημένος ακόμα κι αν κάνεις λάθος, που θα σου πουν τη γνώμη τους χύμα και απροκάλυπτα, αλλά θα σε πάρουν και μια αγκαλιά για να μη νιώθεις μόνος.
Είναι όταν θέλουμε να μείνουμε μόνοι που κατά βάθος θέλουμε κάποιον δίπλα μας.
Advertisment
Γιατί στο τέλος δεν έχει σημασία τι θα πούμε, αλλά το πώς θα νιώσουμε. Και αυτή είναι η απαρχή και το τέλος της ψυχικής μας υγείας.
Έχουμε μάθει τόσο καλά αυτή την αντανακλαστική απάντηση στην ερώτηση ‘είσαι καλά’ – να απαντάμε θετικά ακόμα κι αν δεν ισχύει, γιατί είναι πιο εύκολο να προσποιείσαι παρά να εξηγείς.
Και κυρίως γιατί συνήθως κανείς δεν περιμένει να ακούσει μια ειλικρινείς ή ενδελεχείς απάντηση στην ερώτηση αυτή. Λες και είμαστε προγραμματισμένοι στον αυτόματο να ερωτοαπαντάμε με αυτό πριν μπούμε στο θέμα.
Advertisment
Για αυτή την αληθινή έκφραση του ‘είμαι καλά’ ψάχνουμε διακαώς σε βιβλία αυτοβελτίωσης, σε συμβουλές αυτογνωσίας, σε γκουρού ζωής και σε διδάγματα. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε πως εμείς κατά βάθος ευθυνόμαστε για τις σκέψεις που αφήνουμε να κατακλύσουν το μυαλό μας, όπως το φαγητό με το οποίο τρέφουμε το σώμα μας. Όση αρνητική ενέργεια βάζουμε μέσα μας – και συνεπώς εκπέμπουμε – τόσο δηλητηριάζουμε τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Αλλά αν δεν αποφασίσουμε να το αλλάξουμε εκ των έσω εμείς αυτό, όσα και να μας πουν, δε θα μας επηρεάσουν.
Αναζητούμε πλέον λύσεις που θα έρθουν χωρίς να κοπάσουμε. Το ίδιο κάνουμε και με τις σχέσεις μας. Θέλουμε να περνάμε καλά και στην καλοπέραση όλοι είναι παρόν. Αν όμως κάτι στραβώσει, αν τύχει μια δυσκολία, πόσοι θα εμφανιστούν; Γιατί, αλήθεια, πόσο καλά γνωρίζουμε τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας; Ξέρουμε μόνο όσα μας αφήνουν να δούμε, όσο μας επιτρέπουν να εισέλθουμε στον κόσμο τους. Αλλά οι σχέσεις – όποιες και να είναι αυτές – κρίνονται στα δύσκολα περισσότερο από ότι στις χαρές.
Το πρόβλημα μας είναι ότι περιμένουμε πολλά από τους άλλους – αυτά που θα είμασταν πρόθυμοι να κάνουμε εμείς – και απογοητευόμαστε όταν συνειδητοποιούμε πως δεν ενεργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Ο καθένας έχει τους λόγους του που κάνει κάτι, ακόμα και στις φιλίες που συνάπτει. Αλλά δε θα το ξέρουμε αν δεν μας το επικοινωνήσουν.
Σπάνια το ένστικτο κάνει λάθος, αλλά συνήθως γραπωνόμαστε από την ελπίδα πως ίσως αυτή είναι η φορά που θα γυρίσει ο τροχός και θα εξελιχθούν όλα όσο ιδανικά τα φανταζόμαστε. Γιατί αν ήταν αυτή η στιγμή που όλα έβαιναν καλώς; Δεν αξίζει να κρατήσεις αυτή την αισιοδοξία; Μόνο αυτό το συναίσθημα που σου κρατάει το χαμόγελο στα χείλη και τους παλμούς ανεβασμένους, δεν αξίζει;
Μερικές καταστάσεις τις βιώνουμε για να συνειδητοποιήσουμε τα δικά μας όρια – πως είμαστε φτιαγμένοι να αντέχουμε πολύ παραπάνω από αυτό που νομίζουμε. Και θα συνεχίσουμε να τρέφουμε ελπίδες πως αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά, ακόμα κι όταν οι φόβοι που είχαμε εξ αρχής εκπληρωθούν. Γιατί εκ φύσεως θέλουμε να σκεφτόμαστε θετικά, απλά και μόνο για να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο που αυτοκαταστρέφεται. Γιατί μοχθούμε πολύ να πείσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό πρωτίστως πως είμαστε καλά. Και γιατί κατά βάθος θέλουμε να αποδείξουμε πως είμαστε πολύ καλά – συγκριτικά πάντα είμαστε καλά – φτάνει να το δούμε και εμείς. Και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γίνουμε ακόμα καλυτέρα και να προχωράμε.
Οι σωστές σχέσεις αυτό το συναίσθημα μας δίνουν – τη δύναμη και το κουράγιο να εξελισσόμαστε και να βελτιωνόμαστε.
Και τον λόγο να λέμε πως είμαστε καλά και να το εννοούμε πραγματικά.
- Αν δεν είναι πρόβλημα υγείας, είναι απλά προβληματισμός… - 28 Αυγούστου 2024
- Η εξέλιξη φοράει παπούτσια παλιά - 21 Ιανουαρίου 2024
- Χωριό σημαίνει γεύσεις, μυρωδιές και αναμνήσεις… - 27 Αυγούστου 2023
