Μην πασχίζεις να τρίψεις τη χαρά σου στα μάτια των άλλων. Μην κομπιάζεις για τάχα μου κατορθώματα και επιτεύγματα και άλλα τέτοια χρωματιστά παραμύθια.
Κοίταξέ τους. Άνοιξε τα μάτια σου και δες τους. Πιστεύεις τους νοιάζει; Πιστεύεις πως χαίρονται ή λυπούνται; Αδιάφορο τους είναι. Και αυτοί το ίδιο πασχίζουν να σου αποδείξουν για τη δική τους χαρά. Μα και εσένα αδιάφορο σου είναι.
Advertisment
Κοίτα να βρεις εσύ την αληθινή χαρά μέσα σου και άσε τους άλλους.
Οι άλλοι θα χωθούν στις τρύπες τους και τότε θα μείνεις μονάχη σου να ζητιανεύεις θρύμματα μιας ξεπεσμένης ανεμελιάς.
Γι’ αυτό σου λέω, κοίτα να βρεις τον δρόμο σου και πάψε να απλώνεις χάρτες με τάχα μου δρόμους που βρέθηκες και διέσχισες. Φτιάξε τον δικό σου χάρτη και ας σε βγάλει σε αδιέξοδο, φτάνει που τον έφτιαξες μονάχη.
Advertisment
~~~~~~
Αν ερωτευθείς αερικό μην τρομάξεις από τον αέρα του, μην τρομάξεις από τα φτερά του που θα κοπανάν με δύναμη για να πετάξουν ψηλά.
Αν ερωτευθείς αερικό, κοίτα να μη λυγίσεις, μα να προσπαθήσεις να συναντήσεις το βλέμμα του.
Μα αν δεν έχεις τη δύναμη να σταθείς στο πλάι του, μα αν έχεις μάθει να σέρνεσαι και να συναντάς μονάχα λουλούδια αγκαθωτά, μείνε εκεί στα χαμηλά, στα γήινα, στα απλά.
Το αερικό θέλει τον δυνατό αγέρα για να χορέψει πάνω από τα σύννεφα, θέλει τον ανεμοστρόβιλο για να τυλιχτεί μαζί του στον αφρό του ουρανού.
Και αν σταθείς στο τέλος ικανός να σε κοιτάξει το αερικό, να ξέρεις πως θα ’ναι για πάντα.
Και το για πάντα των αερικών, φτάνει μέχρι και για τις επόμενες ζωές.
~~~~~~
Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές, που μιλάνε δίχως να βάζουν σε ζύγι τις λέξεις τους, δίχως να ρίχνουν χρυσόσκονη στις κουβέντες τους.
Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές, που δεν κουβαλούν βελόνες και νήματα για να κόψουν και να ράψουν τα λόγια τους, μα τα αραδιάζουν μπροστά σου ατόφια.
Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές, που δε σκιάζονται να πουν αυτό που σκέφτονται, αυτό που νιώθουν, αυτό που βρίσκεται στην ψυχούλα τους.
Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές, που δεν κομπιάζουν, που δεν υπεραναλύουν, που δε χάνονται σε αν, ίσως, μήπως, μπορεί.
Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές, που παρότι κουβαλάνε και αυτοί τις δικές τους μάσκες, προσπαθούν να μην τις βγάζουν συχνά από τον σάκο, γιατί τους στενεύει το πρόσωπο, περιορίζει τη χαρά τους.
Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές, που τολμούν να αλλάξουν τα μαλλιά τους, να οδηγήσουν χωρίς προορισμό, να χωθούν στο αφράτο χιόνι, να βραχούν φορώντας σμόκιν.
Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές, που συχνά τους ακούω να μαλώνουν με εκείνους τους άλλους, που ψάχνουν το χαμένο κόμμα σε αριστουργήματα, που παραμονεύουν στη γωνιά για να ψαρέψουν μια τους λέξη και να την κομματιάσουν μέχρι να βγάλουν τέρατα, να την ξεζουμίσουν μέχρι να σαπίσει η ουσία.
Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές, που συχνά τους λένε αφελείς, παρορμητικούς, ανώριμους, μα εκείνοι είναι ταξιδευτές, χαμογελούν και συνεχίζουν το ταξίδι.
Αποσπάσματα από το βιβλίο της Τάμι Γκεκτσιάν “Δέκα μέρες στη Γαλήνη” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αναζητώ ένα μολύβι και μια κόλλα χαρτί ή μετέπειτα πληκτρολόγιο και οθόνη, για να αποτυπώσω σκέψεις, όνειρα, ιστορίες…
Όνειρο μου ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι θα έχουν τα μάτια τους κάτω στην ψυχή και το χαμόγελο κολλημένο πάνω στα χείλη.
Η Τάμι Γκεκτσιάν είναι συγγραφέας των βιβλίων "Λέξεις χωρίς ήχο" Εκδ. Γερμανός, "Κλεψύδρα ζωής" Εκδ. Πηγή και του e-book "Κινούμενη πόλη".
- Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές που συχνά τους λένε αφελείς, μα εκείνοι χαμογελούν και συνεχίζουν το ταξίδι… - 17 Νοεμβρίου 2021
- Η αύρα μας τα φταίει όλα - 3 Σεπτεμβρίου 2018
- Να τη φυλάς την ευτυχία σου, μόνο για αυτήν να είσαι εγωιστής - 20 Ιουνίου 2018
