Η αύρα μας τα φταίει όλα

Τι χρειάζεται για να μας τραβήξει κοντά του ένας άνθρωπος; Ομορφιά, προσωπικότητα, δουλειά, λεφτά, σπίτια, χαμόγελο, τι; Μπαίνεις σε μια παρέα και αμέσως θα

Τάμι Γκεκτσιάν

Τι χρειάζεται για να μας τραβήξει κοντά του ένας άνθρωπος; Ομορφιά, προσωπικότητα, δουλειά, λεφτά, σπίτια, χαμόγελο, τι;

Μπαίνεις σε μια παρέα και αμέσως θα σε κρίνουν αν είσαι ωραίος ή ωραία, ντυμένος με ακριβά ρούχα και εκρηκτικά παπούτσια. Πάνω στη μία ώρα η ομορφιά σου συνηθίζεται και κρίνεσαι πλέον από το τι λες, τι πιστεύεις, από την προσωπικότητά σου. Στην επόμενη ώρα γεννιέται το ερώτημα από πού κρατάει η σκούφια σου, με τι ασχολείσαι, πόσα βγάζεις, πού συχνάζεις, ώστε να συμπληρωθεί το ανθρώπινο πορτρέτο σου.

Υπάρχει όμως σε όλα αυτά ένα βασικό συστατικό που δεν το παρατηρούμε κι όμως επηρεάζει άμεσα την τελική ετυμηγορία, εμφανίζει ή εξαφανίζει την οποιαδήποτε ομορφιά, αναδεικνύει ή θάβει την προσωπικότητα, εκμηδενίζει τη σημασία ύπαρξης ή μη χρήματος.

Το συστατικό αυτό λέγεται Αύρα, η ΑΥΡΑ του ανθρώπου. Αυτή η μικρή λεξούλα, που μόνο σε ετικέτες νερού τη βλέπουμε, είναι υπεύθυνη για όλα. Δεν είναι κάποιο αποκύημα της φαντασίας μας, είναι υπαρκτό και αντικατοπτρίζει αυτό που είμαστε.

Υπάρχουν άνθρωποι που τους βλέπεις και σε τραβάνε κατευθείαν κοντά τους, θέλεις να τους βλέπεις, να τους μιλάς, να τους ακούς. Έτσι μαγικά σε ηρεμούν, σε επανδρώνουν με αισιοδοξία, γίνεσαι καλύτερος, πιο ήρεμος, πιο αληθινός, πιο ανθρώπινος. Έρχονται στο χώρο σου και αμέσως τραβάνε τα βλέμματα, η ατμόσφαιρα μυρίζει τριαντάφυλλο.

Υπάρχει όμως πλέον αυτή η θετική Αύρα στους ανθρώπους που ξεχύνεται και λαμποκοπά, που στο πέρασμα της πλημμυρίζει φως και ηρεμία; Δυστυχώς. Δεν το δουλεύουμε πια. Δεν έχουμε το χρόνο και την αντοχή. Το αφήσαμε. Το παρατήσαμε.

Από εκεί όμως ξεκινάνε και τελειώνουν όλα. Αυτό που είμαστε και δίνουμε, αυτό μας επιστρέφεται. Το «είναι» μας, η αύρα μας, είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε, είναι ο θησαυρός μας. Οφείλουμε να το εφοδιάζουμε με ενθουσιασμό, θετικές σκέψεις και δυναμισμό ώστε οποιοδήποτε εμπόδιο ή ατυχία να το αντιμετωπίσουμε με χαμόγελο και ηρεμία. Ίσως να είναι και αυτό μια αρχή.

Photo: Author/Depositphotos

Για τον συντάκτη
Τελευταία άρθρα

Συντάκτης | Τάμι Γκεκτσιάν

Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης(ΑΠΘ) . Συνέχισα τις περαιτέρω σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο ενώ πλέον το δαιμόνιο της γραφής είχε κάνει ορατή την παρουσία του.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αναζητώ ένα μολύβι και μια κόλλα χαρτί ή μετέπειτα πληκτρολόγιο και οθόνη, για να αποτυπώσω σκέψεις, όνειρα, ιστορίες…
Όνειρο μου ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι θα έχουν τα μάτια τους κάτω στην ψυχή και το χαμόγελο κολλημένο πάνω στα χείλη.
Η Τάμι Γκεκτσιάν είναι συγγραφέας των βιβλίων "Λέξεις χωρίς ήχο" Εκδ. Γερμανός, "Κλεψύδρα ζωής" Εκδ. Πηγή και του e-book "Κινούμενη πόλη".