Κάθε καινούρια μέρα και μια νέα αρχή, ένα υποσχετικό σημείωμα που υπογραμμίζει τις απεριόριστες δυνατότητές μας. Κάποιες φορές ο ήλιος λάμπει και η ψυχή πλημμυρίζει από μια πρωτόγνωρη ευτυχία. Τότε όλα μοιάζουν πιο εύκολα και εμείς συντονιζόμαστε στο κέντρο μας. Έρχονται όμως και οι στιγμές που τα σύννεφα σκιάζουν τον ουρανό και τα συναισθήματα αδυναμίας μας κατακλύζουν.
Αλλά πρέπει να αποχωριστούμε το βολικό μας καταφύγιο και να πραγματοποιήσουμε το πρώτο βήμα για τη συναρπαστικότερη περιπέτεια που θα κληθούμε ποτέ να βιώσουμε: εκείνη της ζωής. Όπως και κάθε εξερευνητής που σέβεται τον εαυτό του, εφοδιαζόμαστε με μπόλικο θάρρος και προχωράμε μπροστά. Έτοιμοι λοιπόν;
Advertisment
Ερμηνεύοντας τα σημάδια των εποχών
Το εξαιρετικά εικονογραφημένο best seller των Sundays times “Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος” του James Norbury μας παρασύρει σε ένα ταξίδι γεμάτο χρώματα και εναλλαγές, σε μια περιήγηση στις εποχές, που κουβαλούν στις ημέρες τους χαρές και προκλήσεις.
Δυο φίλοι παρατηρούν με δέος τη φύση, αποπροσανατολίζονται και ξαναβρίσκονται, ανακαλύπτουν τα πιο απίθανα αξιοθέατα στα πλέον απρόσμενα μέρη, μαθαίνουν και εξελίσσονται. Ένα γαϊτανάκι από σκέψεις και συναισθήματα μας γνέφει να καταστούμε συνένοχοι της μαγείας του, να συμφιλιωθούμε με την αβεβαιότητα και να αποκτήσουμε πρόσβαση στην εσωτερική μας δύναμη.
Advertisment
Γιατί η ζωή είναι για τους τολμηρούς και λίγο τρελούς, για τους ονειροπόλους ποιητές που απολαμβάνουν τη συντροφιά, ξεκλέβοντας χρόνο για να κοιτάξουν μαζί της έναν υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Η ζωή είναι για εκείνους που ανακαλύπτουν θησαυρούς ολόκληρους στα μικρά και απλά: Σε ένα φλιτζάνι τσάι ένα ήσυχο απόγευμα και στον ήχο της βροχής που ψιθυρίζει τα μυστικά του.
Σερφάροντας στα κύματα της αλλαγής
Αν δεν ξέρουμε πού πάμε είναι και πάλι εντάξει, γιατί τα σημάδια θα μας οδηγήσουν στο σωστό σημείο μόλις βαθιά τα πιστέψουμε. Και τον δρόμο θα τον ανακαλύψουμε μόνοι, αφού τον δικό μας χάρτη κανείς άλλος δε θα τον διαβάσει για λογαριασμό μας. Ασφαλώς θα κάνουμε λάθη, θα πέσουμε σε λακκούβες και θα βρεθούμε σε κακόφημες γειτονιές, όμως κάθε λάθος από το οποίο διδαχθήκαμε θα αποδεικνύεται χρήσιμο, οδηγώντας μας στο μέλλον που ονειρευτήκαμε.
Και οι εποχές θα διαδέχονται η μια την άλλη. Το καλοκαίρι θα κολυμπάμε στην καταγάλανη θάλασσα των γέλιων μας, το φθινόπωρο θα ανασυντασσόμαστε και την άνοιξη θα γεμίζουμε προσδοκίες. Στη μέση ακόμη και της φριχτότερης καταιγίδας του χειμώνα θα λυγίζουμε χωρίς να σπάμε, ερχόμενοι σε επαφή με το σταθερό σημείο μέσα μας που εμπιστεύεται απόλυτα τη ζωή.
Όταν μοιραζόμαστε, γινόμαστε πλούσιοι
Τα εμπόδια δεν ανακόπτουν την πορεία εκείνου που ερωτεύτηκε το ταξίδι και εμείς κατανοώντας το θα προχωράμε χωρίς να βιαζόμαστε. Εξάλλου, ο δρόμος κλείνει μέσα του μια σοφία απέραντη και αν μάθουμε το τραγούδι του ποτέ δε θα χαθούμε. Θα περπατάμε συντροφιά με όσους μας ένιωσαν δίχως να πούμε πολλά, με εκείνους που μας άκουσαν μια νύχτα με γεμάτο φεγγάρι.
Και θα ακούμε και εμείς στο εξής: Με προσοχή, με κάθε κύτταρο του είναι μας. Θα νοιαζόμαστε. Βαθιά και ολοκληρωτικά. H αγάπη είναι δύναμη και όποιος δε μυήθηκε στη θρησκεία της ποτέ του δεν πέταξε ψηλά. Θα δίνουμε. Με την καρδιά μας αλλά και για την καρδιά μας: Όταν μοιραζόμαστε τα παλάτια μας, τα λούζουμε φως. Θα σταματήσουμε να σέρνουμε μαζί μας παλιές πληγές και πικρά λόγια, θα απομακρυνθούμε οριστικά από όσους μας ζητάνε να απαρνηθούμε την αλήθεια μας. Μάλιστα, για χάρη του κόσμου όλου, εμείς θα τη βροντοφωνάξουμε.
Αν αφεθούμε, θα αναγεννηθούμε
Το βιβλίο “Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος” του James Norbury από τις Εκδόσεις Διόπτρα είναι χειμώνας και καλοκαίρι μαζί, φθινόπωρο και άνοιξη. Και αυτό ακριβώς το καθιστά τόσο πολύτιμο. Γιατί σαν συνοδοιπόρος μας κρατά από το χέρι στις φριχτότερες μέρες και στους συναρπαστικότερους θριάμβους, στην πιο οδυνηρή πτώση και στην πλέον θεαματική επιστροφή μας.
Μας καλεί να σεβαστούμε τα όριά μας, να εκτιμήσουμε τον προσωπικό μας χρόνο, να σεβαστούμε τον διπλανό μας, να επανασυνδεθούμε με τον αυθόρμητο κομμάτι μας, να πειραματιστούμε, να πιστέψουμε, να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε, να αφεθούμε και να αναγεννηθούμε.
Συνιστά έναν ύμνο στο μεγαλείο του ανθρώπου και μια τρυφερή ματιά στο δέσιμο μεταξύ δυο φίλων. Άλλωστε, ο προορισμός σαφέστατα και είναι μοναδικός για τον καθέναν από εμάς όμως το ταξίδι γίνεται απείρως πιο απολαυστικό όταν το μοιραζόμαστε.
