Ένα κείμενο βασισμένο στη Θεωρία του Erich Fromm “Ανθρωπιστική Ψυχανάλυση”
Ένα χαρακτηριστικό που μας προσδιορίζει ως ανθρώπινο είδος είναι η αναζήτηση λόγου ύπαρξης και η ικανότητα να δίνουμε νόημα στη ζωή μας.
Advertisment
Παρά το γεγονός ότι η ζωή είναι αδιαμφισβήτητα οδυνηρή, είναι στο χέρι μας να την μετατρέψουμε σε υποφερτή, αναζητώντας και δημιουργώντας έναν αυθεντικό εαυτό!
Ο Erich Fromm υποστηρίζει ότι αυτό που μας καθορίζει είναι το μονοπάτι που θα επιλέξουμε.
Θα ακολουθήσουμε το μονοπάτι της χαράς και της ολοκλήρωσης ή αυτό του ανικανοποίητου και της διαμάχης;
Advertisment
Έτσι όπως ο άνθρωπος παλεύει να υπάρξει, η ζωή μοιάζει να είναι γεμάτη από συναισθηματικές διακυμάνσεις. Αυτό όμως που μας οπλίζει δύναμη είναι η κληρονομιά μας. Ανεκτίμητη αξία, η αγάπη για την ίδια τη ζωή.
Ο άνθρωπος προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ατομική του φύση, την ύπαρξη του ως ανεξάρτητη οντότητα και την ανάγκη του για σύνδεση.
Ενώ ενυπάρχει μέσα μας το τμήμα του εαυτού μας που γνωρίζει πώς να συνδέεται με τους άλλους, εξακολουθούμε να αισθανόμαστε διαχωρισμένοι από τους γύρω μας και το περιβάλλον, φοβισμένοι και μόνοι. Το χειρότερο είναι ότι εκλογικεύουμε τους φόβους μας, επιτρέποντας στο διαχωρισμό να μας οδηγήσει στην απομόνωση και τη συναισθηματική αποστράγγιση.
Η ανάπτυξη της διανόησης στο ανθρώπινο είδος, μας εξασφάλισε την υπεροχή για να δαμάσουμε τα φυσικά φαινόμενα και να επικρατήσουμε στο φυσικό μας περιβάλλον. Πιστέψαμε στις ικανότητες μας και νιώσαμε ξεχωριστοί αλλά ταυτόχρονα και βαθειά δυστυχισμένοι, καθώς συνειδητοποιήσαμε τo φθαρτό σώμα μας και τη θνητότητα.
Η εγγενής κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης είναι άγχος και απελπισία. Αυτή είναι και η κύρια πηγή της έντασης και της αφόρητης μοναξιάς που σχεδόν πάντα προσπαθούμε να ξεπεράσουμε.
Από τη φύση του όμως, ο άνθρωπος προσπαθεί να ξεπεράσει την αίσθηση της απομόνωσης και της αποξένωσης που αυτή συνεπάγεται, αναζητώντας ένα σκοπό ζωής και ένα λόγο ύπαρξης. Αυτό γεννάει ελπίδα.
Καθώς όμως παλεύουμε να γίνουμε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι άνθρωποι, εξακολουθούμε να έχουμε ανάγκη για ενότητα με τους άλλους.
Πολλές φορές για να ισορροπήσουμε αυτές τις δύο ανάγκες αλλά και να μην είμαστε μόνοι, συμβιβαζόμαστε με ανθρώπους ή καταστάσεις που δεν μας εκφράζουν.
Ο συμβιβασμός αυτός πυροδοτείται από το φόβο και μπορεί συχνά να είναι μια λανθασμένη τακτική που οδηγεί σε προσκολλήσεις.
Αν επιτρέψουμε στο φόβο να υπερισχύσει της ανάγκης μας για ανεξαρτησία θα απομακρυνθούμε από τον εαυτό μας. Αυτή η απομάκρυνση μας εμποδίζει να καθορίσουμε το δικό μας σύστημα προσωπικών αξιών αλλά και να αναλάβουμε την προσωπική μας ευθύνη.
Το κύριο μέλημα του ανθρώπου είναι να ξαναγεννηθεί για να ελευθερωθεί από τη σύγχυση, τη μοναξιά και την απάθεια.
Για να υπερπηδήσουμε αυτά τα συναισθήματα μπορούμε να αναζητήσουμε και να αφοσιωθούμε στο να ανακαλύψουμε τις δικές μας ποιότητες, ιδέες και ικανότητες.
Να αγκαλιάσουμε τη μοναδικότητά μας και να αναπτύξουμε την ικανότητα μας για αγάπη σηματοδοτώντας την ύπαρξη μας.
Ένας κύριος λόγος που ο άνθρωπος ξεφεύγει από την απομόνωση είναι με την ικανότητά του να αγαπά. Ο μόνος τρόπος να αγαπάς λέει ο Erich Fromm είναι να αγαπάς ελεύθερα, να σέβεσαι την ατομικότητα και την ελευθερία του άλλου και να είσαι δημιουργικός.
Γιατί η αγάπη είναι η διαπροσωπική δημιουργική ικανότητα που κάποιος χρειάζεται να αναπτύξει ως μέρος της προσωπικότητας του.
Με τη φροντίδα, την υπευθυνότητα, το σεβασμό και τη γνώση αποκτάμε μια αντικειμενική γνώση του τι εμείς αλλά και ο άλλος άνθρωπος χρειάζεται. Με αυτή τη γνώση αποδεχόμαστε και αγαπάμε τον εαυτό μας και μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά κάποιον πέρα από τον εαυτό μας για αυτό που πραγματικά είναι.
Με τη δημιουργικότητα και την έμπνευση σηματοδοτούμε το βίωμα μας με ευελιξία, γνώση και κοινωνικότητα. Με την τάση να γίνουμε ένα με τον κόσμο και έτσι να ξορκίσουμε τη μοναξιά και το διαχωρισμό.
Γιατί τα δημιουργικά άτομα είναι παραγωγικά και έχουν καλή αίσθηση της πραγματικότητας. Επικοινωνούν με τους γύρω τους με ανοικτό μυαλό και διατίθενται να αλλάξουν τη νοοτροπία τους αγκαλιάζοντας νέες γνώσεις χωρίς να είναι άκαμπτα και σκληρά.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι το μόνο που θα αφήσουμε πίσω μας είναι ότι ουσιαστικά αγγίξαμε και ότι μας άγγιξε μυητικά και ιαματικά.
Δημιουργώντας καλές αναμνήσεις χωρίς να θυσιάζουμε την ανεξαρτησία μας και χωρίς να περιορίζουμε τον εαυτό μας με φοβίες.
Για αυτό το κύριο μέλημα σε αυτή τη ζωή είναι να αφεθούμε στην εσωτερική δυναμική που θα μας ωθήσει να ανθίσουμε και να αναγεννηθούμε, βιώνοντας την ανεκτίμητη αξία της κληρονομιάς μας, την εμπειρία της ζωής.
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Απέναντι στα «πρέπει» στέκεται ό,τι έχουμε περισσότερο ανάγκη: Ο έρωτας για ζωή - 26 Φεβρουαρίου 2024
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Μέσα στην αγάπη, η ζωή θα αφηγηθεί την ιστορία μας - 21 Φεβρουαρίου 2024
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Τι μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος όταν ζηλεύει; - 17 Φεβρουαρίου 2024
