Αν σου έλεγαν να αναπαραστήσεις τον ρόλο του ευτυχισμένου τι θα έκανες; Οι πιο πολλοί θα σηκώναμε τα χέρια μας στον αέρα, ίσως θα τραγουδούσαμε κάτι που θα μας άρεσε, θα χοροπηδούσαμε και σίγουρα θα κουνούσαμε το σώμα μας σαν να χορεύουμε.
Ο χορός μας κάνει πολύ ευτυχισμένους. Και όταν είμαστε ευτυχισμένοι μας βγαίνει να χορέψουμε. Σύμφωνα με τις έρευνες είναι η Νο1 δραστηριότητα ευτυχίας.
Advertisment
Και ξέρεις ποια είναι η Νο2;
Ο εθελοντισμός. Να βοηθάς. Να προσφέρεις
Οι έρευνες έχουν δείξει πως το να προσφέρεις αυξάνει τόσο πολύ την ευτυχία σου, που μόνο ο χορός, σαν δραστηριότητα την αυξάνει ακόμα παραπάνω.
Advertisment
Όταν δίνουμε κάτι σε κάποιον, η χαρά του δότη είναι μεγαλύτερη από τη χαρά του δέκτη, όπως εκατομμύρια εθελοντές θα ήταν πρόθυμοι να καταθέσουν.
Πληθώρα ερευνητικών αποτελεσμάτων επιβεβαιώνουν πως:
- Άνθρωποι που έγιναν εθελοντές μετά από μια φυσική καταστροφή, ανέφεραν ότι ένιωθαν πιο αισιόδοξοι και ενεργοποιημένοι, ένιωθαν λιγότερο αγωνία και θυμό και μπορούσαν να ανταπεξέλθουν καλύτερα στο στρες της ζωής τους.
- Το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται, όμως μόνο στον εθελοντισμό. Σχετίζεται γενικότερα με το να δίνεις.
- Σε μια έρευνα, έδωσαν 20 δολάρια σε ορισμένους ανθρώπους και είπαν στους μισούς να τα ξοδέψουν για τον εαυτό τους και στους άλλους μισούς να τα ξοδέψουν για κάποιον άλλον. Όταν μετά τους ρώτησαν πώς ένιωσαν, όσοι είχαν πάρει ένα δώρο για κάποιον άλλον ένιωθαν πολύ ομορφότερα από όσους τα ξόδεψαν για τον εαυτό τους.
- Μετά από το θάνατο ενός συντρόφου, το να έχεις κάποιον να περιποιείσαι μειώνει το ρίσκο κατάθλιψης. Πχ, για έναν παππού ή μια γιαγιά βοηθάει αν ασχοληθεί με τα εγγόνια, όταν φύγει ο σύντροφός του από τη ζωή.
Σε μια πρωτοποριακή έρευνα παρακολούθησαν 1000 άτομα ηλικίας 18 έως 89 ετών για τρία χρόνια. Βρήκαν ότι για κάθε στρεσογόνο γεγονός που βίωναν (πχ, οικονομική κρίση, οικογενειακή κρίση, θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου) αυξανόταν και το ρίσκο για την ανάπτυξη ενός νέου προβλήματος υγείας (πχ καρδιαγγειακή νόσος, καρκίνος, διαβήτης, κλπ).
Όσοι όμως από αυτούς ασχολούνταν ενεργά με το να δίνουν κάτι πίσω στην κοινότητά τους, (πχ, φρόντιζαν κάπως τη γειτονιά τους, το σχολείο τους, την εκκλησία, κλπ) δεν είχαν κανέναν τέτοιο ρίσκο. Δεν υπήρχε συσχέτιση ανάμεσα στα στρεσογόνα γεγονότα και τα προβλήματα υγείας.
Ενώ κάθε αρνητικό γεγονός αύξανε το ρίσκο θανάτου κατά 30%, όσοι ξόδευαν χρόνο βοηθώντας άλλους ανθρώπους είχαν το ίδιο ρίσκο θνησιμότητας όπως και οι άνθρωποι που δε βίωσαν κανένα αρνητικό γεγονός! Ήταν εντελώς προστατευμένοι από τα επιβλαβή αποτελέσματα του στρες στην υγεία τους.
Συμπερασματικά, το να δίνεις σε κάνει πιο ευτυχισμένο, πιο υγιή, έχεις μικρότερο ρίσκο για κατάθλιψη, σε προστατεύει από τις αρνητικές συνέπειες του στρες και ζεις περισσότερο.
Το να βοηθάς είναι η απάντηση στις δύσκολες στιγμές. Όταν δυσκολεύεσαι κάνε κάτι για κάποιον άλλον.
Άντε και πες πως δίνεις. Παίρνεις;
Αρκετοί από εμάς όμως δυσκολευόμαστε με το ακριβώς αντίθετο. Με το να παίρνουμε. Είμαστε οι δυνατοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι που δίνουν απλόχερα. Είμαστε οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι (αν και δεν το παραδεχόμαστε στον εαυτό μας), που φροντίζουμε τους άλλους, που οι άλλοι μπορούν και στηρίζονται σε εμάς αλλά εμάς κανείς δε μας στηρίζει.
Θέλουμε να μας φροντίσουν και ταυτόχρονα το νιώθουμε ξένο και περίεργο όταν κάποιος μας το προσφέρει, γιατί δεν μας είναι οικείο. Δεν έχουμε μάθει να μας σκέφτονται και έτσι όταν κάποιος μας πει: «Να σε βοηθήσω με αυτό;» ή αυτόματη απάντησή μας είναι: «Όχι, είμαι εντάξει, ευχαριστώ»
Ίσως, μετά την ανάγνωση αυτού του άρθρου, να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη δυσκολία μας στο να ζητήσουμε βοήθεια, με μια άλλη οπτική. Ίσως να καταφέρουμε να υπερνικήσουμε την ντροπή ή το άβολο συναίσθημα που νιώθουμε όταν είναι να ζητήσουμε βοήθεια, σκεπτόμενοι ότι ζητώντας βοήθεια δίνουμε την ευκαιρία στον άλλον άνθρωπο να βιώσει τη χαρά του να δίνει.
Όταν ζητάς, στην ουσία προσφέρεις!
Όταν δίνουμε κερδίζουμε και οι δυο. Όταν παίρνουμε κερδίζουμε και οι δυο.
Είναι χορός για δυο!
Δοκιμάζοντάς το στην πράξη
Έτσι και εγώ θα δώσω το παράδειγμα, κάνοντας το πρώτο βήμα. Θα νικήσω τη γενικότερη δυσκολία μου στο να ζητάω (είμαι κι εγώ από τους ταλαίπωρους δυνατούς ανθρώπους) και θα ζητήσω τη βοήθειά σου.
Γράφω άρθρα για την Εναλλακτική Δράση εδώ και πέντε χρόνια. Συνολικά έχω γράψει περισσότερα από 100 άρθρα και πολλά είναι αρκετά δημοφιλή. Προσπαθώ να έχω μια πρακτική προσέγγιση στην ψυχολογία ως αποτέλεσμα της μείξης του μαθηματικού και ψυχο-λογικού εαυτού μου. Μου αρέσει να σκέφτομαι πως με αυτόν τον τρόπο κάπως φροντίζω τον συνάνθρωπό μου.
Αν έχεις διαβάσει άρθρα μου και τα έχεις βρει βοηθητικά υπάρχει τρόπος να δώσεις κάτι πίσω και να με βοηθήσεις κι εσύ. Το βιβλίο μου Το Παράδοξο Μονοπάτι προς το Νόημα της Ζωής έχει ήδη ψηφιστεί στα δέκα καλύτερα βιβλία Ευ Ζην για το 2022 στο διαγωνισμό του Public και είναι τώρα υποψήφιο για το πρώτο βραβείο. Είναι πολύ σημαντικό το βιβλίο αυτό για μένα.
Μπορείς να με στηρίξεις ψηφίζοντάς το σε αυτόν τον σύνδεσμο.
Η προθεσμία είναι μέχρι την Τρίτη 14 Ιουνίου 2022.
Ουφφ, νιώθω αρκετά άβολα που στο ζητάω, η αλήθεια είναι. Δεν έχω συνηθίσει να ζητάω. Ταυτόχρονα, πιστεύω σε όσα έγραψα πιο πάνω. Αυτό με σπρώχνει να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να το κάνω.
Πώς ήταν για σένα;
Πώς ένιωσες που σου το ζήτησα; Ένιωσες πίεση ή ήταν άνετο για σένα; Κάπως έτσι νιώθουν και οι άλλοι όταν εσύ τους ζητάς κάτι. Συνήθως θέλουν να βοηθήσουν. Νιώθουμε καλύτεροι άνθρωποι όταν βοηθάμε.
Αν θέλεις μπορείς να με βοηθήσεις, και να νιώσεις τη χαρά του να προσφέρεις χαρά.
Εξ άλλου, όπως μου αρέσει να λέω, χαρά μοιρασμένη, δυο φορές χαρά!!
Ο σύνδεσμος ξανά: www.publicbookawards.gr
Σ’ ευχαριστώ που με άκουσες
Δημήτρης.
- Τι έχει πραγματικά αξία στη ζωή; - 9 Απριλίου 2024
- 24 τραγούδια για ένα… αντισυμβατικό 2024 - 9 Ιανουαρίου 2024
- Η μεταμορφωτική δύναμη του να μιλάς σε αγνώστους - 7 Νοεμβρίου 2023
