Η επιστημονική τεκμηρίωση σε ότι βιώνουμε στο τέλος της ζωής είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη υπόθεση, όμως η έρευνα φαίνεται ότι φτάνει πολύ κοντά στο συμπέρασμα μιας πνευματικής διαύγειας, όταν ο εγκέφαλος σταματά…
Advertisment
Εκεί οδηγούν τα συμπεράσματα λεπτομερούς καταγραφής που πραγματοποιήθηκε σε 87χρονο άνδρα, ο οποίος βρέθηκε σε θάλαμο εντατικής με ραγδαία επιδείνωση στην υγεία του και παράλληλα ήταν συνδεδεμένος με μηχάνημα ηλεκτροεγκεφαλογράφου.
Μάλιστα δεν είναι η πρώτη φορά που οι άνθρωποι έχουν αναφέρει επεισόδια παράδοξης διαύγειας και αυξημένης συνειδητότητας την ώρα του θανάτου.
«Αυτό είναι ενδιαφέρον καθώς φαίνεται να συμβαίνει σε περιοχές του εγκεφάλου που απενεργοποιούνται εξαιτίας του θανάτου», λέει ο δρ Σαμ Πάρνια, διευθυντής έρευνας εντατικής θεραπείας και ανάνηψης στο NYU Langone.
Advertisment
«Παρόλο που, στο παρελθόν, υπήρχε η άποψη ότι αυτά μπορεί να είναι απλώς ανέκδοτα, έρευνες έδειξαν ότι αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται περίπου στο 10% του πληθυσμού, υποδηλώνοντας ότι περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι το βιώνουν» ανέφερε ο ίδιος.
Η ομάδα που ανέλαβε τη μελέτη του συγκεκριμένου ασθενούς κατέγραψε 900 δευτερόλεπτα εγκεφαλικής λειτουργίας, ενώ η ανάλυσή της επικεντρώθηκε στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα πριν και στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα μετά τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς.
Αμέσως μετά την καρδιακή ανακοπή, παρατηρήθηκαν αλλαγές στα εγκεφαλικά κύματα που εμπλέκονται σε γνωστικές λειτουργίες όπως η επεξεργασία πληροφοριών, η συγκέντρωση, η ανάκτηση μνήμης, η συνειδητή αντίληψη και τα διαφορετικά στάδια του ονείρου, πιθανώς υποδηλώνοντας ότι ο εγκέφαλος εμπλέκεται ενεργά στην ανάκληση μνήμης.
Ο δρ. Πάρνια χαρακτηρίζει πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι όλα αυτά συμβαίνουν όταν εγκέφαλος σταματά τη λειτουργία τη φτάνοντας στο τέλος της ζωής…
Να σημειώσουμε πάντως ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να είναι βέβαιοι για το ότι μπροστά από τα μάτια του συγκεκριμένου ασθενούς πέρασε η ζωή του, καθώς η υγεία του είχε υποστεί επιδείνωση την στιγμή του θανάτου με εγκεφαλικές κακώσεις, οποίες προκάλεσαν αιμορραγία, πρήξιμο και επιληπτικές κρίσεις, ενώ παράλληλα λάμβανε και αντιπεπιληπτικά φάρμακα, τα οποία μπορεί να επηρεάζουν τις αναλύσεις των δεδομένων.
Επιπλέον δεν υπήρχαν δεδομένα από προηγούμενη φυσιολογική φάση της ζωής του, στην οποία δεν αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, ώστε να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες συγκρίσεις.
