Πολύ συχνά βρισκόμαστε σε μια σχέση όπου νιώθουμε πως δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τον σύντροφό μας. Θα θέλαμε να τον εμπιστευθούμε αλλά κρατάμε μια πισινή. Δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι.
Τι μπορούμε να κάνουμε εκεί;
Advertisment
Συχνά η έλλειψη εμπιστοσύνης μας δικαιολογείται στα μάτια μας. Όλα ήταν καλά και ξαφνικά έκανε κάτι ο άλλος και μπαμ! Γεννήθηκαν μέσα μας όλες οι ανασφάλειες. Κάπου ξενοκοίταξε, κάτι σημαντικό μας έκρυψε και τότε ξύπνησαν μέσα μας οι αμφιβολίες.
Κι αν το κάνει ξανά; Κι αν το έχει ξανακάνει; Κι αν δε μου λέει όλη την αλήθεια; Κι αν δε μου είπε αυτό τι άλλο δε μου λέει; Πώς θα καταφέρω να τον εμπιστευτώ ξανά;
Το μυαλό μας παίρνει φωτιά.
Advertisment
Η συνηθισμένη (αλλά λάθος) προσέγγιση
Συνήθως όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει, τότε περιμένουμε να δούμε τον σύντροφό μας να μετανοεί και να μας πει πως δε θα το ξανακάνει. Και συχνά αυτό συμβαίνει και είναι αναγκαίο να συμβεί. Όταν ο άλλος έκανε κάτι που μας πλήγωσε, είναι απαραίτητο να κατανοήσει τι συνέβη και πληγωθήκαμε. Και είναι απαραίτητο να δείξει ότι όντως σκοπεύει να λάβει πολύ σοβαρά υπ όψιν τα δικά μας συναισθήματα επειδή του είμαστε σημαντικοί.
Η επικοινωνία και η διάθεση για κατανόηση είναι η βασικότερη δεξιότητα σε μια σχέση. Βασικά είναι ο ορισμός της σχέσης.
Και φυσικά έχουμε ανάγκη να δείξει έμπρακτα ότι έχει πάρει το μάθημα και αλλάζει συμπεριφορές οι οποίες σηκώνουν αλλαγή.
Πολλές φορές όμως αυτό δεν μας είναι αρκετό. Μέσα μας φωλιάζει η αμφιβολία και δεν ξέρουμε αν μπορούμε να εμπιστευτούμε ξανά τον άλλον. Κι αν το ξανακάνει; Που ξέρουμε εμείς τι θα συμβεί την επόμενη φορά. Τα λέει τώρα, αλλά τι θα γίνει εκείνη τη στιγμή;
Ή τι θα συμβεί σε ένα δυο χρόνια, όταν τα πράγματα αλλάξουν; Πώς να κοιμόμαστε ήσυχοι; Γίνεται;
Θα του πούμε ότι θα πρέπει να μας αποδείξει ότι δε θα το ξανακάνει. Δεν είμαστε και πολύ σίγουροι τι εννοούμε, αλλά μέσα μας είμαστε ξεκάθαροι ότι ΕΚΕΙΝΟΣ πρέπει να κάνει κάτι για να τον εμπιστευτούμε ξανά.
Ίσως με τον καιρό να χαλαρώσουμε και να τον εμπιστευτούμε. Θα δείξει. Είμαστε πληγωμένοι και ΕΚΕΙΝΟΣ πρέπει να κάνει κάτι γι αυτό. ΕΚΕΙΝΟΣ το προκάλεσε εξάλλου.
Δυστυχώς αυτή η προσέγγιση δεν δουλεύει σχεδόν ΠΟΤΕ…
Γιατί δεν δουλεύει
Ο λόγος που αυτή η προσέγγιση, η οποία μας βγαίνει τόσο φυσικά, δε δουλεύει είναι ότι πως είναι σχεδόν αδύνατον να εφαρμοστεί στην πράξη. Πώς μπορεί άραγε κάποιος να μας αποδείξει ΣΗΜΕΡΑ ότι δε θα κάνει κάτι παρόμοιο σε ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ από τώρα; Τι ακριβώς περιμένουμε ΣΗΜΕΡΑ να κάνει; Τι μπορεί να κάνει;
Τίποτα φυσικά. Ό,τι και να μας πει, εμείς μέσα μας θα λέμε ότι τα λέει για να τα λέει. Νιώθει άσχημα τώρα, ντρέπεται και τα λέει υπό πίεση. Δεν τον εμπιστευόμαστε. Άρα σταματάμε να σχετιζόμαστε. Τη στιγμή που ό,τι και αν πει ο άλλος εμάς δε θα μας πείσει, έχουμε βγάλει τον άλλον από την εξίσωση. Είμαστε μόνοι μας. Ο άλλος δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.
Για κάποιους από εμάς μια τέτοια κατάσταση γίνεται «ευκαιρία». Το κρατάμε και του το χτυπάμε όποτε η συμπεριφορά του δεν είναι αυτή που θα θέλαμε.
«Μη μιλάς εσύ γι αυτό (το εντελώς άσχετο) που τότε έκανες αυτό που έκανες»
Μας βολεύει και έτσι γίνεται ένας τρόπος να ελέγχουμε τον άλλον, συνειδητά ή ασυνείδητα.
«Και τι να κάνουμε;» θα με ρωτήσετε; «Να του πούμε, εντάξει δεν πειράζει; Να κάνουμε σαν να μη συνέβη τίποτα; Πονέσαμε πολύ».
Ξέρω πως δεν είναι εύκολο και είναι πολύ επώδυνο αυτό που μας συνέβη. Και δυστυχώς υπάρχει μόνο μια λύση.
Τι να κάνουμε
Πώς μπορούμε να ξανα-εμπιστευτούμε κάποιον που μας πλήγωσε λοιπόν;
Η λύση είναι μόνο μια.
Ο μόνος τρόπος να εμπιστευτείς κάποιον είναι…….να τον εμπιστευτείς.
Δεν γίνεται αλλιώς. Δεν μπορεί να σε κάνει ο άλλος να τον εμπιστευτείς. Δεν είναι στο χέρι του.
Εσύ θα χρειαστεί να ζυγίσεις τα γεγονότα, να δεις αν πραγματικά κατάλαβε τι συνέβη, να δεις αν δείχνει ειλικρινή σημάδια μετάνοιας ΣΗΜΕΡΑ και να αποφασίσεις αν θα τον εμπιστευτείς.
Αν αποφασίσεις πως δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς και αυτό είναι σεβαστό. Να ξέρεις όμως πως ο άλλος δεν μπορεί να κάνει και πολλά γι αυτό. Σαφώς στην αρχή θα χρειαστεί δείξει μεταμέλεια και αλλαγμένη συμπεριφορά αν είναι τέτοια η περίπτωση. Αλλά πέρα από αυτό δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να ηρεμήσει τον φόβο μας ότι δε θα ξανασυμβεί αυτό στο μέλλον.
Αν δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε τον εαυτό μας και φοβόμαστε ότι θα το ξανακάνει, αυτό είναι σεβαστό, αλλά τότε θα πρέπει να φύγουμε. Δεν έχει νόημα να μείνουμε σε μια σχέση όπου δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τον άλλον. Κανένα.
Κανείς δεν περνάει καλά. Εμείς έχουμε το φόβο διαρκώς μέσα μας και ο άλλος νιώθει ότι είναι συνεχώς υπό παρατήρηση. Κανείς δεν περνάει καλά.
Αυτοεκπληρούμενη προφητεία
Αν αποφασίσουμε να μείνουμε αλλά ότι δεν τον εμπιστευόμαστε, όπως κάνουμε οι περισσότεροι, τότε δημιουργούμε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ο άλλος νιώθει υπό πίεση και η σχέση δεν είναι καλή. Δεν τον εμπιστευόμαστε, εμείς δεν είμαστε καλά, το κλίμα δεν είναι καλό, ο άλλος δεν είναι καλά, οπότε είναι πιο πιθανό να υπάρξουν ξανά οι συνθήκες όπου θα κάνει κάτι που δε θα μας αρέσει.
Η ειρωνεία είναι πως αν συμβεί μετά θα πούμε: «Καλά έκανα και δεν τον εμπιστευόμουνα…»
Αλλά δε θα συνειδητοποιούμε το ρόλο που ΕΜΕΙΣ παίξαμε ώστε να ξανασυμβεί αυτό. Δεν ήμασταν παθητικοί παρατηρητές σε ό,τι έγινε, αλλά ενεργοί συνδιαμορφωτές της κατάστασης.
Θα του κάνουμε χάρη;
«Ναι, αλλά αν τον εμπιστευτούμε θα του κάνουμε χάρη;» σε ακούω να ρωτάς.
Η απάντηση είναι όχι. Το να τον εμπιστευτούμε ξανά (αν αποφασίσουμε να το κάνουμε)
θα το κάνουμε για EMAΣ. Για να είμαστε ΕΜΕΙΣ καλά. Όχι για εκείνον. Για ΕΜΑΣ. Γιατί όσο δεν εμπιστευόμαστε ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΜΕ στη σχέση, τόσο μας τρώει το σαράκι. Είμαστε σε επιφυλακή και ψάχνουμε παντού σημάδια ότι μπορεί να συμβαίνει ξανά.
Είμαστε στην τσίτα και δεν ηρεμούμε. Και αυτός δεν είναι ωραίος τρόπος να ζει κανείς τη ζωή του.
Σε ΕΜΑΣ κάνουμε χάρη αν αποφασίσουμε να τον εμπιστευτούμε.
«Κι αν κάνουμε λάθος και το ξανακάνει;» ρωτάς ξανά.
Μπορεί να συμβεί και αυτό αν και υπάρχουν τρόποι να ελαχιστοποιηθούν ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ οι πιθανότητες. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι και πρέπει να το αποδεχτούμε. Αν όμως το ξανακάνει σε 3 μήνες ή σε 3 χρόνια, εμείς θα έχουμε περάσει 3 μήνες ή 3 χρόνια ήρεμοι. Αν ήμασταν στην τσίτα εκείνος πάλι θα το έκανε, αλλά και εμείς δε θα ήμασταν καλά όλο αυτό το διάστημα…
Να πω εδώ πως και για όποιον έχει θέματα εμπιστοσύνης γενικά, και πάλι είναι ΜΟΝΟ στο δικό του χέρι να εμπιστευτεί τον κόσμο. Όχι στο ο κόσμος να αλλάξει ώστε γίνει εμπιστεύσιμος…
Πώς να μην το ξανακάνει
Αν ο άλλος κάνει κάτι που μας πληγώσει, το ζητούμενο μετά δεν είναι να του βάλουμε χαλινάρι και να τον έχουμε υπό στενό έλεγχο, όσο και αν αυτό μας βγαίνει να κάνουμε, όπως είπα πιο πριν. Γιατί όσους περιοριστικούς όρους και αν βάλουμε εκείνος αν θέλει θα το ξανακάνει. Θα βρει τρόπο.
Το ζητούμενο δεν είναι να μην το ξανακάνει επειδή δε θα μπορεί. Το ζητούμενο είναι να μην το ξανακάνει επειδή δε θα θέλει να το ξανακάνει. Ιδανικά θέλουμε να δημιουργήσουμε μια σχέση όπου θα συζητάμε και θα καταλαβαινόμαστε. Όχι που θα απαγορεύουμε και θα περιφρουρούμε.
Θα κατανοήσει εκείνος τι έγινε και γιατί πληγωθήκαμε και δε θα το ξανακάνει επειδή του είμαστε σημαντικοί εμείς και οι ανάγκες μας. Ταυτόχρονα, θα εξετάσουμε και εμείς τι ρόλο παίξαμε και πώς μπορεί άθελά μας με τη δική μας συμπεριφορά να τον σπρώξαμε να κάνει κάτι τέτοιο, όσο και αν μας πονάει να το κάνουμε αυτό.
Το ζητούμενο είναι η σχέση να είναι καλή. Όχι οι συμπεριφορές να μη συμβαίνουν. Αν η σχέση είχε τότε πρόβλημα, τότε η σχέση θα πρέπει σήμερα να επουλωθεί και να επανεξεταστεί. Το να εξετάσει με έναν ενήλικο τρόπο ο καθένας το δικό του μερίδιο ευθύνης, αλλά και οι δυο μαζί το κοινό τους μερίδιο, είναι ο μοναδικός τρόπος να μην ξανασυμβεί. Όσο δύσκολο και είναι αυτό.
Η ασφάλεια που ψάχνουμε θα προέρχεται από τη σχέση που θα χτίσουμε. Όχι από τα περιοριστικά μέτρα.
Θα χρειαστεί να μάθουμε να επικοινωνούμε αποτελεσματικά, κάτι που περιγράφω με λεπτομέρεια στο νέο μου βιβλίο «Το Παράδοξο Μονοπάτι προς το Νόημα της Ζωής».
Συμπέρασμα
Πολλές φορές σε μια σχέση θα συμβεί ένας από τους δυο να πληγώσει τον άλλον με κάποιον τρόπο. Είναι ανθρώπινο. Αν είμαστε αυτοί που πληγωθήκαμε, τότε έχουμε να πάρουμε μια απόφαση. Να εμπιστευτούμε ξανά τον άλλον ή όχι.
Δεν είναι εύκολη απόφαση και ίσως να χρειαστούμε τον χρόνο μας. Αλλά αυτή η απόφαση θα πρέπει να παρθεί.
Ο μόνος τρόπος να τον εμπιστευτούμε είναι να τον εμπιστευτούμε. Για το δικό μας καλό. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε, τότε θα χρειαστεί να φύγουμε από τη σχέση. Αλλά αν μείνουμε, ας την κάνουμε μια σχέση όπου κανείς δε θέλει να πληγώσει τον άλλον ξανά.
Μια σχέση όπως μας αξίζει…
- Τι έχει πραγματικά αξία στη ζωή; - 9 Απριλίου 2024
- 24 τραγούδια για ένα… αντισυμβατικό 2024 - 9 Ιανουαρίου 2024
- Η μεταμορφωτική δύναμη του να μιλάς σε αγνώστους - 7 Νοεμβρίου 2023
