Η δυτική κοινωνία και ο πολιτισμός μας υποδεικνύουν ακόμα και το πώς να πενθούμε. Υπάρχει μια συμπαγής διαδικασία πένθους και φυσικά προσδοκίες από όλους τους γύρω μας. Πρέπει να περιμένουμε ότι οι άνθρωποι θα μας λυπούνται και θα ανακουφίζονται μέσα από την παρηγοριά.
Οι άνθρωποι συνήθως νοιάζονται μέχρι την ημέρα της κηδείας ή στα μνημόσυνα και ύστερα συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους. Χρειάζεται να συνηθίσουμε τα κλισέ λόγια παρηγοριάς, τις κενές φράσεις και τις κάρτες σε πολλές περιπτώσεις.
Advertisment
Δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο εκτός από τη θλίψη. Ειδικά όχι θυμός. Όμως όσοι θρηνούν, διακατέχονται και από θυμό. Απλά ο κόσμος δεν αναμένει συνήθως αυτή την αντίδραση• εσφαλμένα.
Οι ειδικοί όμως συμφωνούν ότι ο θυμός παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία του πένθους και της απώλειας. «Χρωματίζει» τη διαδικασία πένθους, απομακρύνοντάς μας για λίγο από τους άλλους, βρίσκοντας δικαιολογίες για συμπεριφορές και αποφεύγοντας τη βίωση του πόνου.
Ο θυμός επίσης είναι η φυσική αντίδραση του σώματός μας στην απειλή. Η απειλή μπορεί να είναι πραγματική ή αντιλαμβανόμενη από το άτομο. Όταν κάποιος δικός μας άνθρωπος πεθαίνει, δεν υπάρχει κάτι πιο απειλητικό εκείνες τις στιγμές για εμάς.
Advertisment
3 πράγματα που χρειάζεται να θυμόμαστε καθώς βιώνουμε τον θυμό της απώλειας
Ο θυμός είναι αποδεκτός
Χρειάζεται να αποδεχτούμε τη νέα «κανονικότητα». Να θυμάστε: Όταν οι φυσιολογικοί άνθρωποι βιώνουν μη κανονικά γεγονότα, τείνουν να φέρονται και αναλόγως. Οι κρίσεις θυμού λοιπόν είναι απολύτως αποδεκτές σε αυτές τις καταστάσεις. Μην ντρέπεστε γι’ αυτό.
Εκφράστε τον
Ο θυμός, λοιπόν, είναι φυσιολογικός, αλλά έχει σημασία το τι κάνουμε με αυτόν. Μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμος για να προχωρήσουμε, αλλά μπορεί και να γίνει καταστροφικός. Δώστε στον εαυτό σας λίγο χρόνο πριν εκφραστείτε και κάνετε κακό σε εσάς ή στους γύρω σας.
Αναγνωρίστε την πολύτιμη αξία της ζωής σας
Αυτό είναι και το δυσκολότερο κομμάτι της διαδικασίας και ίσως αυτό που μπορεί να μας κάνει να θυμώσουμε ακόμα περισσότερο. Όταν ο νους μας καθαρίσει από τον θυμό, μπορούμε να στρέψουμε έστω και για λίγο τα μάτια μας έξω από το παράθυρο και να αντικρίσουμε τον πολύτιμο ήλιο. Τότε ξέρουμε ότι θα έρθει η μέρα που θα το ξεπεράσουμε.
