«Να έχει καλή τύχη» ευχόμαστε συχνά για ένα παιδί που γεννιέται. Και η αλήθεια είναι πως οι ευνοϊκές συγκυρίες διαδραμάτιζαν ανέκαθεν τον δικό τους πολύ κομβικό ρόλο στο παιχνίδι της ζωής. Τι γίνεται όμως με την «ειμαρμένη», που ισοδυναμεί με το προκαθορισμένο και το αναπόφευκτο; Μπορούν τελικά όλα όσα δεν ορίζουμε να μας φέρουν πιο κοντά όχι μόνο στην απόγνωση αλλά και στην αλήθεια μας; Είναι άραγε δυνατόν στο φριχτότερο σκοτάδι να ανακαλύψουμε μια αχτίδα φωτός και τόσο βαθιά να την πιστέψουμε ώστε αυτή να λάμψει σαν τον ήλιο στην καρδιά του καλοκαιριού;
Μια δοκιμασία που μετουσιώθηκε σε σοφία
«Ο κύριος Ξενάκης;»
«Ναι».
«Είμαστε από την ασφάλεια. Μπορείτε να μας ακολουθήσετε μέχρι τη ΓΑΔΑ παρακαλώ;»
Advertisment
Ο best seller συγγραφέας και επιχειρηματίας Στέφανος Ξενάκης έρχεται ένα πρωινό του Μαρτίου αντιμέτωπος με το δικό του αναπόφευκτο και μετουσιώνοντας την σκληρότερη δοκιμασία του σε μάθημα ζωής δημιουργεί το “8 μέρες μέσα”, ένα τρυφερό και συνάμα εκπληκτικά αφυπνιστικό βιβλίο από τις Εκδόσεις Key Books που μας καθηλώνει με την αλήθεια και την ευαισθησία του, υπενθυμίζοντάς μας πως ακόμη και σε μια οριακή στιγμή μπορούμε να ανακαλύψουμε ό,τι μας κρατάει όρθιους, ερχόμενοι έτσι σε στενότερη επαφή με την εσωτερική μας σοφία. Αποτυπώνοντας στο χαρτί τις δικές του εμπειρίες από τον εγκλεισμό του στη φυλακή, ο συγγραφέας δημιουργεί για εμάς ένα ιδιότυπο λεξικό ευτυχίας, ικανό να μεταμορφώσει την ίδια μας τη ζωή. Είμαστε έτοιμοι να ξεναγηθούμε στις σελίδες του;
Το λεξικό της ευτυχίας
Ελευθερία: Μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας στη βεράντα μας, να τρέξουμε στο πάρκο της γειτονιάς νιώθοντας τον καθαρό αέρα να γεμίζει τα πνευμόνια μας, να πεταχτούμε στο σούπερ μάρκετ απλώς για μια βόλτα, να τηλεφωνήσουμε σε έναν φίλο για να του εκμυστηρευτούμε τους προβληματισμούς μας. Έχουμε όμως ποτέ συνειδητοποιήσει πως η προσωπική μας ελευθερία συνιστά από μόνη της έναν ανεκτίμητο θησαυρό;
Όλα θα πάνε καλά. Ένα χαρτάκι κολλημένο στο ντουλάπι του κρατητηρίου μετέφερε ένα μήνυμα διαχρονικό, που απαγορεύεται να ξεχάσουμε. Όλα θα πάνε καλά λοιπόν, ακόμη και όταν τα πάντα γύρω μας δείχνουν να καταρρέουν. Αρκεί να συνδεθούμε με το όνειρο, με ένα όραμα μεγαλύτερο από εμάς, με την σπίθα ενθουσιασμού που μας κάνει να πεταγόμαστε εκστασιασμένοι από το κρεβάτι μας τα πρωινά, με την έμπνευση που μας γοητεύει και μας στροβιλίζει, με το μακρινό και μεγαλειώδες, που δίνει φτερά στα πόδια μας και χρώμα στην καθημερινότητά μας.
Advertisment
Περπάτημα: Και τις στιγμές που το άγχος μας κυριεύει, γιατί δε δοκιμάζουμε να περπατήσουμε; Ο συγγραφέας περπατούσε συνεχώς στον διάδρομο της φυλακής. Στην αρχή συντροφιά με έναν ακόμη άντρα, μέχρι που σιγά σιγά η κίνηση άρχισε να αυξάνεται και μια μέρα ο ένας κουτουλούσε στον άλλον από την πολυκοσμία. «Εδώ τα απογεύματα περπατάμε» έλεγαν από ένα σημείο και μετά οι παλιοί στους νέους κρατούμενος. Γιατί τελικά το περπάτημα είναι μια τέχνη μεταδοτική, που μειώνει το στρες, καταστέλλει τις ψυχαναγκαστικές σκέψεις, εκτοξεύει την αυτοεκτίμηση και γεννά ιδέες.
Άνθρωποι. Να τους σεβόμαστε. Καθένας από εμάς έχει αισθήματα και συναισθήματα και κάτι μπορεί να μας διδάξει. Οι άνθρωποι είναι πολύτιμοι συνεπώς. Να διαλέξουμε με προσοχή τον κύκλο μας, αφού γινόμαστε εκείνοι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε περισσότερο. Ποιες αξίες επιθυμούμε να πρεσβεύουμε, τι μας εμπνέει και μας εξελίσσει; Θαυμάζουμε την ευγένεια, την ευφυία και την καλοσύνη, το πάθος και τη δημιουργικότητα; Τότε, ας συναστραφούμε τους ευγενείς και τους μεγαλόκαρδους, τους ενθουσιώδεις και τους εμπνευσμένους.
Πάντα υπάρχει μια έκπληξη: Αυτό από μόνο του κάνει τη ζωή μια απίθανη περιπέτεια. Οι εκπλήξεις δεν είναι όλες δυσάρεστες. Για παράδειγμα, εκεί που νομίζουμε πως είμαστε ξεγραμμένοι επαγγελματικά, ένας παλιός συνάδερφος μας προτείνει την συναρπαστικότερη θέση εργασίας. Και τη μέρα που νιώθουμε πως όλοι μας ξέχασαν ο φίλος από τα παλιά μας τηλεφωνεί για να μας πει πόσο του λείψαμε. Και όταν αισθανόμαστε πως αποτύχαμε, ο σύντροφος μας μας κλείνει στην αγκαλιά του, υπενθυμίζοντάς μας όλους τους λόγους για τους οποίους μας αγαπάει.
Η καλημέρα: Δεν κοστίζει τίποτα και σπάει τον πάγο. Τι περιμένουμε λοιπόν; Να την ξεστομίσουμε στον συνεπιβάτη μας στο μετρό, στον άγνωστο που περιμένει μαζί μας στην ουρά του κυλικείου τον καφέ του, στον παππού που έχει για μόνο στήριγμα τη μαγκούρα του, στην κοπέλα που κάθεται σκεφτική στο παγκάκι γιατί ίσως και να χώρισε, στον άντρα που κρύβει πίσω από τα μαύρα του γυαλιά τον πόνο για την απώλεια της δουλειά τους. Ορισμένοι θα μας απαντήσουν, άλλοι θα μας χαμογελάσουν, οι μοναχικοί πιθανόν να νιώσουν πως κάποιος επιτέλους τους είδε ενώ οι άγνωστοι μπορεί και να γράψουν έτσι τον πρόλογο της δικής τους ιστορίας αγάπης.
Συναισθήματα: Να τα εκφράζουμε δίχως δεύτερες σκέψεις στους αγαπημένους μας.
«Σε ευχαριστώ που στέκεσαι δίπλα μου».
«Η κάθε μέρα μαζί σου συνιστά ένα δώρο» να τους λέμε.
Και έπειτα να ερχόμαστε σε επαφή με τα αθεράπευτα παιδικά μας συναισθήματα, με εκείνες τις πληγές του παρελθόντος που στοιχειώνουν το παρόν μας. Να μην επιχειρήσουμε να καμουφλάρουμε τις σκιές μας αλλά να τις αγκαλιάσουμε με συμπόνοια. Να δουλέψουμε πάνω στα τραύματά μας. Και ποιος ξέρει, ίσως κάποτε ο πόνος καταστεί περισσότερο υποφερτός και διαχειρίσιμος. Μπορεί η προσπάθεια να φαντάζει βουνό, όμως σχεδόν κάθε στόχος δύναται να επιτευχθεί αν τον σπάσουμε σε μικρά κομμάτια.
Ευγνωμοσύνη: Τι υπέροχη λέξη! Να τη νιώσουμε στην ολότητά της. Δεν είναι υπέροχο που έχουμε ένα στιλό για να γράψουμε και ένα αναπαυτικό μαξιλάρι για να κοιμηθούμε; «Είναι Δευτέρα και βρέχει». Ε και λοιπόν; Η Δευτέρα ισοδυναμεί με την ενθουσιώδη αρχή μιας υπέροχης εβδομάδας και η βροχή με την κάθαρση που μας χαρίζει την αναγέννηση. Η αναπλαισίωση της σκέψης κάνει θαύματα στη διάθεσή μας!
Το καλό: Να το ψάχνουμε επίμονα στους γύρω μας. Θα εκπλαγούμε από τις αλλαγές που πραγματοποιούν οι άνθρωποι, όταν κάποιος πιστεύει σε αυτούς. Ας σκορπίσουμε τη μαγεία μας στο σύμπαν λοιπόν. Χωρίς καθημερινά ποσταρίσματα και πολλά λόγια. Οι σώφρονες λένε λίγα, αυτό να θυμόμαστε.
Συνήθειες: Αντιστοιχούν στο λογισμικό του υπολογιστή μας. Ας εδραιώσουμε θετικές συνήθειες: Κάθε πρωί να ανοίγουμε το παράθυρο για να αλλάζει η ενέργεια του χώρου. Να εξασκηθούμε στην ευγένεια, καθώς είναι πολύ πιο πιθανό να αποκτήσουμε κάτι αν το εξηγήσουμε παρά αν το απαιτήσουμε. Να θέσουμε όρια. Να βάλουμε το διάβασμα στη ζωή μας. Και λίγα λεπτά κάθε μέρα να διαλογιζόμαστε, συνδεόμενοι με τον ανώτερο εαυτό μας, που πάντα μας καθοδηγεί με σοφία εκεί όπου πρέπει να είμαστε.
Αγάπη για τον εαυτό: Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε μπροστά σε έναν καθρέφτη να μας χαμογελάσουμε. Να μην αφήνουμε τα κακόβουλα σχόλια να μας επηρεάζουν αλλά να καταστούμε μαέστροι της τέχνης της εστίασης, όντας απολύτως προσηλωμένοι σε όσα επιθυμούμε. Άλλωστε ή θα ασχοληθούμε με το τι κάνουν οι άλλοι ή με τα όνειρά μας. Και τα δύο μαζί δεν καθίσταται εφικτό.
Η δεύτερη ευκαιρία ζωής
Ο Στέφανος Ξενάκης στο “8 μέρες μέσα” από τις Εκδόσεις Key Books μας καλεί να γνωρίσουμε εκείνον τον άλλο κόσμο που προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει. Και εμείς με συγκίνηση συνειδητοποιούμε πως όταν είμαστε ανοιχτοί στη μαγεία της ζωής, ανακαλύπτουμε την ευαισθησία και την ενσυναίσθηση στα πιο απίθανα μέρη.
Ένα βιβλίο για τις απρόσμενες στροφές του πεπρωμένου που μας οδήγησαν στους ανθισμένους κήπους του συνειδητοποιημένου παρόντος, ένα ύμνος στη δύναμη της αλήθειας και της συγχώρεσης, μια δεύτερη ευκαιρία ζωής που φέρνει δάκρυα στα μάτια και χαμόγελα στα χείλη μας. Γιατί πλέον καλά το γνωρίζουμε πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
