Οι ασθενείς με διαβήτη που βιώνουν μοναξιά και κοινωνική απομόνωση κινδυνεύουν περισσότερο από τις επιπλοκές της νόσου, σύμφωνα με νεότερα επιστημονικά ευρήματα.
«Δεν πρέπει να υποτιμούμε το ρόλο της μοναξιάς στην σωματική και ψυχική υγεία», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Δρ. Lu Qi, καθηγητής Διατροφικής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Tulane, στη Νέα Ορλεάνη. «Συνιστώ στους ασθενείς με διαβήτη, οι οποίοι αισθάνονται μόνοι, να ενταχθούν σε ομάδες ή να κάνουν μαθήματα, ώστε να δημιουργήσουν φιλίες με άτομα με τα οποία έχουν κοινά ενδιαφέροντα».
Advertisment
Στη μελέτη συμμετείχαν 18.509 εθελοντές, ηλικίας 37 έως 73 ετών κατά την έναρξή της. Όλοι τους έπασχαν από διαβήτη, κανείς όμως δεν αντιμετώπιζε καρδιαγγειακό πρόβλημα. Οι επιστήμονες αξιολόγησαν μέσω ερωτηματολογίων τη μοναξιά τους. Στη συνέχεια βαθμολόγησαν από 0 έως 2 τη μοναξιά και από 0 έως 3 την κοινωνική απομόνωση. Σημειώνεται ότι η μοναξιά περιγράφει την ποιότητα και η κοινωνική απομόνωση την ποσότητα των κοινωνικών επαφών μας.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, η ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων μπορεί να επηρεάσει την πορεία της υγείας των πασχόντων με διαβήτη. Οι συμμετέχοντες που ένιωθαν ότι ποτέ ή σχεδόν πότε δεν μπορούν να εκμυστηρευθούν κάτι σε άλλα άτομα ή ζουν μόνοι, για παράδειγμα, θεωρούνταν ότι ανήκαν στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Άλλα υψηλού κινδύνου χαρακτηριστικά ήταν να δέχονται επισκέψεις από συγγενείς και φίλους σπανιότερα από μία φορά το μήνα ή να συμμετέχουν σε κάποια κοινωνική δραστηριότητα σπανιότερα από μία φορά την εβδομάδα.
Το 61,1% των εθελοντών δεν ένιωθαν μοναξιά. Ωστόσο το 29,6% και το 9,3% ένιωθαν αρκετή ή πολλή μοναξιά (βαθμολογία 1 ή 2), αντίστοιχα.
Advertisment
Το 41,9% και το 13,2% αντιστοίχως, ένιωθαν αρκετή ή πολλή κοινωνική απομόνωση (βαθμολογία 1 ή 2 και πάνω).
Στη διάρκεια 11 ετών παρακολούθησης, 3.247 συμμετέχοντες ανέπτυξαν καρδιαγγειακή νόσο. Οι 2.771 εμφάνισαν στεφανιαία νόσο (καρδιοπάθεια) και οι 701 υπέστησαν εγκεφαλικό, ενώ κάποιοι και τα δύο.
Οι ερευνητές έλαβαν υπόψιν όλους τους πιθανούς παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων, όπως φύλο, ηλικία, οικονομική κατάσταση, σωματικό βάρος, διατροφή, κατανάλωση αλκοόλ, φυσική δραστηριότητα, κάπνισμα, επίπεδα σακχάρου, πίεσης και χοληστερόλης.
Σε σύγκριση με τους ασθενείς που δεν ένιωθαν μοναξιά, όσοι ένιωθαν αρκετή μοναξιά (βαθμολογία 1), αντιμετώπιζαν 11% μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρδιαγγειακή νόσο. Ο κίνδυνος ήταν κατά 26% μεγαλύτερος για όσους ένιωθαν πολλή μοναξιά (βαθμολογία 2).
Η διαφορά αφορούσε κυρίως την καρδιοπάθεια, ενώ η συσχέτιση με τα εγκεφαλικά δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Φάνηκε μάλιστα ότι η μοναξιά αύξανε τον κίνδυνο περισσότερο από άλλες συνήθειες του τρόπου ζωής, όπως το κάπνισμα, η καθιστική ζωή και η κακή διατροφή. Ήταν δε πιο επιβαρυντική για την καρδιά των διαβητικών ασθενών ακόμη και από την κατάθλιψη.
Η μελέτη έδειξε ότι οι διαβητικοί που ένιωθαν μοναξιά, δεν ρύθμιζαν σωστά τα επίπεδα σακχάρου, την πίεση και τη χοληστερόλη τους. Τα νέα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην ιατρική επιθεώρηση European Heart Journal της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας.
Με πληροφορίες από onmed.gr
