To πιο επιδραστικό βιβλίο προσωπικής ανάπτυξης στην ιστορία! Το Είσαι ό,τι σκέφτεσαι θεωρείται το πρώτο βιβλίο self-help της σύγχρονης εποχής, η σπίθα που άναψε τη φλόγα της θετικής ψυχολογίας. Οι αρχές που παρουσιάζει ο James Allen ενέπνευσαν όλους τους σπουδαίους συγγραφείς βιβλίων προσωπικής ανάπτυξης του 20ου αιώνα: από τον Napoleon Hill (Σκέψου και πλούτισε) µέχρι τη Rhonda Byrne (Το Μυστικό).
Στο κλασικό αυτό βιβλίο που µετράει περισσότερο από έναν αιώνα ζωής και παραµένει πιο επίκαιρο από ποτέ, ο Allen µοιράζεται τη σοφία του µε τρόπο απλό, κατανοητό και διεισδυτικό. Μέσα σε λίγες σελίδες καταφέρνει να αποκωδικοποιήσει την επίδραση που έχουν οι σκέψεις σου στην επιτυχία, την ευτυχία, την υγεία, τις σχέσεις σου µε τους άλλους και, κυρίως, µε τον ίδιο σου τον εαυτό.
Advertisment
Αν εργαστείς µεθοδικά πάνω στις σκέψεις σου, µπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου, όποιες και αν είναι οι συνθήκες γύρω σου. Κι όπως λέει ο Allen: «Αυτό το βιβλίο θα σε βοηθήσει να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Είναι ένα εγχειρίδιο τσέπης για ανθρώπους που σκέφτονται» – για όλους µας, δηλαδή!
Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο James Allen Είσαι Ό,τι Σκέφτεσαι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books
Advertisment
Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΏΠΟΥ μπορεί να παρομοιαστεί με έναν κήπο, που μπορεί ή να τον καλλιεργήσει κανείς με έξυπνο τρόπο ή να τον αφήσει να γεμίσει αγριόχορτα· αλλά είτε τον καλλιεργήσει κανείς είτε τον παραμελήσει, πρέπει, και θα το κάνει, να φυτρώσει. Αν δεν φυτέψει κανείς χρήσιμους σπόρους, τότε θα πέσουν μέσα του οι άχρηστοι σπόροι των ζιζανίων και θα συνεχίσουν να αναπαράγουν το δικό τους είδος.
Ακριβώς όπως ένας κηπουρός φροντίζει τον κήπο του, ξεριζώνοντας τα ζιζάνια και καλλιεργώντας τα άνθη και τους καρπούς που χρειάζεται, έτσι και ο άνθρωπος μπορεί να φροντίζει τον κήπο του νου του, απομακρύνοντας τις λανθασμένες, τις άχρηστες και τις ακάθαρτες σκέψεις, και καλλιεργώντας τέλεια τα άνθη και τους καρπούς των σωστών, χρήσιμων και αγνών σκέψεων. Ακολουθώντας αυτήν την οδό ο άνθρωπος αργά ή γρήγορα ανακαλύπτει ότι είναι ο αρχικηπουρός της ψυχής του και ο κυρίαρχος της ζωής του. Αποκαλύπτει επίσης μέσα του τους νόμους της σκέψης και αντιλαμβάνεται, με ολοένα και μεγαλύτερη ακρίβεια, με ποιο τρόπο οι δυνάμεις της σκέψης του και τα στοιχεία του νου του επενεργούν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, των συνθηκών και της μοίρας του.
Η σκέψη και ο χαρακτήρας είναι ένα και το αυτό και, επειδή ο χαρακτήρας μπορεί να εκδηλωθεί και να αποκαλυφθεί μόνο μέσα από το περιβάλλον και τις περιστάσεις, οι εξωτερικές συνθήκες της ζωής ενός ατόμου πάντα θα συνδέονται αρμονικά με την εσωτερική του κατάσταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι συνθήκες του ανθρώπου σε κάθε δεδομένη στιγμή αποτελούν ένδειξη του συνόλου του χαρακτήρα του, αλλά ότι αυτές οι συνθήκες είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με κάποιο ζωτικό στοιχείο της σκέψης που υπάρχει μέσα του που προς το παρόν είναι απαραίτητες για την ανάπτυξή του.
Κάθε άνθρωπος βρίσκεται στην εκάστοτε θέση σύμφωνα με τον νόμο της ύπαρξής του· οι σκέψεις που έχει εντάξει στον χαρακτήρα του τον έχουν φέρει μέχρι εδώ, και στον τρόπο που διαμορφώνεται η ζωή του δεν υπάρχει το στοιχείο της τύχης, αλλά τα πάντα είναι αποτέλεσμα ενός νόμου που δεν μπορεί να κάνει λάθος. Αυτό ισχύει τόσο για εκείνους που νιώθουν ότι δεν είναι «εναρμονισμένοι» με το περιβάλλον τους όσο και για εκείνους που είναι ικανοποιημένοι με αυτό.
Ως εξελισσόμενο και αναπτυσσόμενο ον ο άνθρωπος βρίσκεται εκεί που βρίσκεται ώστε να μπορεί να μάθει και να μπορεί να αναπτυχθεί· και όταν πάρει το πνευματικό μάθημα που πρέπει από την κάθε κατάσταση, αυτή περνά και δίνει τη θέση της σε άλλες.
Ο άνθρωπος άγεται και φέρεται από τις καταστάσεις όσο πιστεύει ότι είναι δημιούργημα εξωτερικών συνθηκών, μόλις όμως συνειδητοποιήσει ότι είναι ο ίδιος μια δημιουργική δύναμη και ότι έχει την ικανότητα να ορίζει το χώμα και τους σπόρους που κρύβονται στην ύπαρξή του και από τους οποίους προκύπτουν οι περιστάσεις, τότε γίνεται άξιος αφέντης του εαυτού του.
Το γεγονός ότι οι συνθήκες προκύπτουν από τη σκέψη κάθε ανθρώπου το γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει εξασκηθεί στον αυτοέλεγχο και την αυτοκάθαρση για κάποιο χρονικό διάστημα, γιατί θα έχει παρατηρήσει ότι η αλλαγή στις συνθήκες του είναι ευθέως ανάλογη με την αλλαγμένη πνευματική του κατάσταση. Αυτό ισχύει σε τέτοιο βαθμό ώστε, όταν ένας άνθρωπος αποφασίσει να βελτιώσει τις ατέλειες του χαρακτήρα του και σημειώσει γρήγορη και φανερή πρόοδο, περνάει από αλλεπάλληλες διακυμάνσεις.
Η ψυχή έλκει αυτό που υποθάλπει κρυφά· αυτό που αγαπάει, αλλά και αυτό που φοβάται· φτάνει στο απόγειο των επιδιώξεών της· πέφτει στο επίπεδο των επιθυμιών που δεν έχει ακόμη εξαγνίσει – και οι συνθήκες είναι το μέσο με το οποίο αυτονομείται η ψυχή.
Κάθε σπόρος σκέψης που σπέρνουμε ή που αφήνουμε να πέσει στον νου μας και να ριζώσει εκεί παράγει τον δικό του σπόρο και αργά ή γρήγορα θα ανθίσει και θα γίνει πράξη, που με τη σειρά της θα έχει σαν αποτέλεσμα τους δικούς της καρπούς ευκαιριών και περιστάσεων. Οι καλές σκέψεις φέρουν καλούς καρπούς, οι κακές σκέψεις κακούς καρπούς.
Ο εξωτερικός κόσμος των συνθηκών διαμορφώνεται στον εσωτερικό κόσμο της σκέψης, και τόσο οι ευχάριστες όσο και οι δυσάρεστες εξωτερικές συνθήκες αποτελούν παράγοντες που τελικά συντελούν στο απώτερο καλό του ατόμου. Σαν θεριστής της δικής του σοδειάς, ο άνθρωπος μαθαίνει και από την ευδαιμονία και από τον πόνο.
Ακολουθώντας τις μύχιες επιθυμίες, επιδιώξεις και σκέψεις, στις οποίες επιτρέπει κανείς να τον κυριεύσουν (ακολουθώντας τα φαντάσματα ανήθικων ονειροπολήσεων ή περπατώντας στον ίσιο δρόμο της σκληρής και δυνατής προσπάθειας), ο άνθρωπος φτάνει τελικά στην ευόδωση και στην εκπλήρωσή τους στις εξωτερικές συνθήκες της ζωής του. Οι νόμοι της ανάπτυξης και της προσαρμογής κυριαρχούν σε όλα τα επίπεδα.
Ένας άνθρωπος δεν καταλήγει στο άσυλο απόρων ή στη φυλακή επειδή βρίσκεται υπό την τυραννία της μοίρας ή των συνθηκών, αλλά επειδή ακολουθεί την οδό των κατώτερων σκέψεων και των χαμερπών επιθυμιών. Ούτε ένας αδιάφθορος άνθρωπος διαπράττει ξαφνικά ένα έγκλημα μόνο και μόνο υπό την πίεση εξωτερικών παραγόντων. Έτρεφε την εγκληματική σκέψη από καιρό στην καρδιά του, και μια τυχαία στιγμή αποκάλυψε τη συσσωρευμένη δύναμή της. Οι συνθήκες δεν διαμορφώνουν τον άνθρωπο· τον αποκαλύπτουν στον ίδιο του τον εαυτό. Συνθήκες όπως η κάθοδος στη φαυλότητα, με όλες τις δυστυχίες που αυτή συνεπάγεται, δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την τάση προς τη φαυλότητα, όπως και η άνοδος στην ηθική και την αγνή της ευτυχία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συνεχή καλλιέργεια ηθικών επιδιώξεων. Επομένως, ο άνθρωπος, ως κύριος και αφέντης της σκέψης, είναι ο δημιουργός του εαυτού του και αυτός που διαμορφώνει και οργανώνει το περιβάλλον του.
Από τη στιγμή της γέννησης ακόμα η ψυχή ανεξαρτητοποιείται, και σε κάθε βήμα του επίγειου ταξιδιού της έλκει εκείνους τους συνδυασμούς συνθηκών που θα την αποκαλύψουν, οι οποίες αντανακλούν την αγνότητα ή την ανηθικότητά της, τη δύναμη και την αδυναμία της.
Οι άνθρωποι δεν έλκουν αυτό που θέλουν, αλλά αυτό που είναι. Οι ιδιοτροπίες, οι διαθέσεις και οι φιλοδοξίες τους ανατρέπονται σε κάθε τους βήμα, αλλά οι μύχιες σκέψεις και επιθυμίες τους τρέφονται με μια δική τους τροφή, είτε είναι αισχρή είτε αγνή. Η «θεότητα που δίνει μορφή στους άμορφους σκοπούς της μοίρας μας» βρίσκεται μέσα μας, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Μόνος του αλυσοδένει ο άνθρωπος τον εαυτό του: η σκέψη και η πράξη είναι οι δεσμοφύλακες της
Μοίρας – φυλακίζουν όταν είναι χαμερπείς· είναι όμως και οι άγγελοι της Ελευθερίας– απελευθερώνουν όταν είναι ευγενείς. Ο άνθρωπος δεν αποκτά αυτό που επιθυμεί και αυτό για το οποίο προσεύχεται, αλλά αυτό που δικαίως αξίζει. Οι επιθυμίες και οι προσευχές του ικανοποιούνται και εισακούονται μόνον όταν είναι εναρμονισμένες με τις σκέψεις και τις πράξεις του.
