Στο σώμα μας αποτυπώνεται όλη η ιστορία της ζωής μας στο σήμερα.
Σώμα σφιγμένο; Ακαμπτο; Αλύγιστο;
Σώμα χαλαρό; Ευέλικτο; Ευλύγιστο;
Αρθρώσεις πονεμένες;
Πόδια γερά; Πάτημα σταθερό;
Αυχένας πιασμένος; Ωμοι τεντωμένοι;
Κάθε μυς σε ένταση, κάθε νεύρο πονεμένο, κάθε τένοντας, κάθε όργανο έχει να σου πει τη δική του ιστορία.
Ιστορία μοναδική μα και παρόμοια αφού ο άνθρωπος αποθηκεύει στο σώμα ότι δεν είδε, δεν εξέφρασε, καταπίεσε και έκρυψε.
Το σώμα μας, ο μεγάλος προδότης!
Αυτός που λαχταρά την κίνηση και καταδικάστηκε στην ακινησία.
Τα γιατί πολλά, για τον καθένα μας ξεχωριστά.
Χέρια κουρασμένα, γροθιές οι παλάμες, σφιγμένα τα χείλη.
Ό,τι δεν εκφράστηκε, σωματοποιήθηκε.
Ό,τι πληγώθηκε, έκλεισε το χώρο του για να νιώσει ασφάλεια.
Ό,τι κακοποιήθηκε, απομονώθηκε για να μην ξανατραυματιστεί.
Advertisment
Το σώμα μας, ο μεγάλος προδότης!
Όταν αδυνατεί το μυαλό, μιλάει το σώμα.
Πάντα μιλάει. Και αυτά που λέει τα λέει με το δικό του τρόπο.
Όταν δεν επιτρέπει το χάδι, ενώ το λαχταρά.
Όταν δεν αφήνεται ενώ αυτό αναζητά.
Όταν δεν δίνεται ενώ αυτό θέλει.
Το σώμα μας… μια ιστορία γραμμένη σε κάθε κύτταρό του, σε κάθε σπιθαμή του, σε κάθε του αργή ή γρήγορη κίνηση.
Συναισθήματα ανεπεξέργαστα, μη εκφρασμένα, αποτυπωμένα στα θυμωμένα χέρια, στα θλιμμένα μάτια, στα ερμητικά κλειστά παραθυρόφυλλα της καρδιάς που το σώμα αντανακλά και σηκώνει το βάρος τους.
Χρειάζεται τη φροντίδα του, όπως και η ψυχή μας.
Να το ακούμε, να το σεβόμαστε, να το προσέχουμε.
Είναι ο ναός της ψυχής μας.
Και όταν εκείνη σιωπά, μας μιλά μέσα από το σώμα μας.
Advertisment
Σιωπά για να του δώσει τα ηνία.
Να μιλήσει, να εκφραστεί, να ιαθεί.
Μέσα από τα δάκρυα, μέσα από την κομμένη αναπνοή, μέσα από τη βαριά φωνή του, μέσα από την αγκαλιά που άρχισε δειλά δειλά να δίνει στον εαυτό του.
Αρχίζει να μαζεύει την σκορπισμένη του ενέργεια, να μαζεύει όλα τα μέλη του μαζί, να τα φέρνει κοντά του, να αρχίζει να τα βλέπει, να τα αγαπά από την αρχή.
Να συνομιλεί μαζί τους για να ακούσει τι έχουν να του πουν.
Επίτρεψέ του την έκφραση και κάθισε με ευλάβεια και σεβασμό να το ακούσεις.
Να του απλώσεις το χέρι, να του χαϊδέψεις τα μαλλιά, να σκουπίσεις τα δάκρυά του.
Μείνε εκεί να αφουγκράζεσαι με όλες τις αισθήσεις σου και να νιώθεις με όλο σου το είναι την πολύτιμη ιστορία του που σου μοιράζεται.
Στιγμή ιερή, στιγμή άχρονη όπως και η αγάπη.
Μείνε και γίνε μάρτυρας της αφήγησης αυτής.
Το μόνο που δεν θα νιώσεις είναι… προδοσία.
- «Μην έρχεσαι κοντά» σου λέγανε κάθε φορά που άπλωνες το χέρι σου… - 15 Νοεμβρίου 2024
- Όταν το τραύμα γίνεται θαύμα! - 29 Οκτωβρίου 2024
- Ο Δεκέμβριος δεν είναι ένας μήνας για φωτάκια και λαμπιόνια… Είναι ο μήνας της Αναγέννησης! - 28 Δεκεμβρίου 2023
