Οι άνθρωποι που «ενοχλούν»… εκείνοι που δεν στριμώχτηκαν για να εξαγοράσουν λίγα ψίχουλα αγάπης

Άνθρωποι που δεν ακολούθησαν την πεπατημένη, το συνηθισμένο, αυτό που πράττουν οι πολλοί.

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Άνθρωποι που δεν παντρεύτηκαν, που ταξίδεψαν πολύ, που ονειρεύτηκαν πολύ. Άνθρωποι που δε στριμώχτηκαν σε παπούτσια ξένων προσδοκιών για να εξαγοράσουν λίγα ψίχουλα απατηλής αγάπης.

Άνθρωποι που διάβασαν πολύ, που δεν έκλεισαν τον εαυτό τους σε ένα αποπνικτικό γραφείο προκειμένου να θεωρηθούν επιτυχημένοι, άνθρωποι που δεν απέκτησαν παιδιά επειδή αντιλήφθηκαν ότι δεν μπορούν και δε θέλουν απλά.

Advertisment

Άνθρωποι που δεν ακολούθησαν την πεπατημένη, το συνηθισμένο, το προσδοκώμενο, αυτό που πράττουν οι πολλοί. Που ρίσκαραν να φύγουν από τη λεωφόρο και να περπατήσουν σε ένα στενό δρομάκι. Εκείνοι που ξεφυσούσαν ελεύθερα επειδή ο δρόμος ναι μεν ήταν πιο στενός, αλλά άδειος από τους πολλούς που ακολουθούσαν πίσω από όνειρα, προσδοκίες, κανονισμένη ζωή από οικογένεια και κοινωνία.

Αυτοί οι άνθρωποι πάντοτε δέχονται τη χλεύη, την αποδοκιμασία, την ειρωνεία, είναι οι στερημένοι της ζωής.

Αυτό όμως που πραγματικά ενοχλεί είναι ότι εκείνοι κατάφεραν να κερδίσουν τις μάχες τους, να χαράξουν την πορεία που επιθυμούσαν σε μία κοινωνία που σε διδάσκει πως πρέπει να γίνεις όπως σε διατάζει.

Advertisment

Αυτό που πραγματικά τους πειράζει είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν επέλεξαν να ζήσουν τη ζωή τους βάση το αρχιτεκτονικό πλάνο άλλων. Τους ενοχλεί ότι εκείνοι συμβιβάστηκαν στα βάθη της ψυχής τους.

Τους εξοργίζει ότι εκείνοι θυσίασαν την ευτυχία τους για να ικανοποιήσουν τα βλέμματα, τις προσδοκίες και τα θέλω των άλλων.

Γιατί όταν ένας άνθρωπος είναι ευτυχισμένος πραγματικά από τη ζωή, δεν κατακεραυνώνει επιλογές άλλων ανθρώπων ακόμα και αν δε συμφωνούν με τη δική του.

Αν είμαι καλά στη ζωή μου, δε με θυμώνει καμία διαφορετική επιλογή.

Τα δεσμά είναι για να τα σπάμε, όχι για να μένουμε εγκλωβισμένοι σε αυτά.

Ο δρόμος των πολλών μας χαρίζει μία αίσθηση ομοιότητας με το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού ιστού, αλλά καταπνίγει τη μοναδικότητά μας και αναχαιτίζει τη μοναδική μας πορεία, καλλιεργώντας μας το φόβο για αυτό που θα έπρεπε να επιδιώκουμε: την ελευθερία του να ζούμε τη μοναδικότητά μας.

About
Latest Posts

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ονομάζομαι Μαρία Σκαμπαρδώνη, είμαι 24 ετών και είμαι δημοσιογράφος. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω γιατί αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να μοιράζομαι τις σκέψειςμου και να έρχομαι πιο κοντά με τους ανθρώπους. Όνειρο και σκοπός της ζωής μου είναι μετά από χρόνια να θεωρούμαι μία από τις καλύτερες πένες της χώρας μου –και γιατί όχι; - και του κόσμου. Η φράση της ζωής μου είναι αυτή που έλεγε η σπουδαία Audrey Hepburn: Nothing is impossible. Even the word, itself, says I’m possible!’’

Latest posts by Μαρία Σκαμπαρδώνη (see all)