«Όπως έχω διαβάσει, τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού αποδεικνύονται καθοριστικά» είπε και ίσιωσε τα μαύρα γυαλιά της.
«Έτσι και εγώ εγκατέλειψα τη δουλειά μου, για να βρίσκομαι όλο το εικοσιτετράωρο με την κόρη μου. Δεν θέλω να αποκτήσει αργότερα ψυχικά τραύματα» συμπλήρωσε.
Advertisment
«Νιώθεις ευτυχισμένη με την απόφαση σου;» τη ρώτησα. Ξερόβηξε.
«Τι σημασία έχει; Ξέρεις, όταν αποφασίζεις να κάνεις παιδιά χρειάζεται να είσαι έτοιμη και για ορισμένες θυσίες» μου απάντησε με ένα περισπούδαστο ύφος, που δε σήκωνε και πολλές αντιρρήσεις.
Και τότε άρχισα να αναρωτιέμαι: Ολοκληρωμένος γονιός θεωρείται απλώς αυτός που συμπληρώνει τις περισσότερες ώρες δίπλα στο παιδί του ή εκείνος που τόλμησε κάποτε να συναντήσει τον εαυτό του πέρα από τη ζώνη ασφαλείας του, που βρήκε το κουράγιο να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του και να εξερευνήσει τα μυστήρια του κόσμου, που απέκτησε γλυκές και πικρές εμπειρίες, που έκανε λάθη και έμαθε από αυτά, που κοίταξε κατάματα όσες ψευδαισθήσεις εντέχνως συντηρούσε;
Advertisment
Νομίζω, τελικά, πως ολοκληρωμένος γονιός είναι κάποιος που αγαπάει ουσιαστικά τη ζωή. Που ξυπνάει το πρωί με μια διάθεση να χορέψει μαζί της, που διατηρεί αμείωτο τον ενθουσιασμό του για τα μικρά θαύματα της ύπαρξης.
Ολοκληρωμένος γονιός είναι εκείνος που αναζητά την εξέλιξη, που γυρεύει τη γνώση, που ανοίγει το μυαλό του στο καινούργιο, που αφουγκράζεται την κοινωνία και αγωνίζεται για την ουσιαστική μεταρρύθμισή της.
Ολοκληρωμένος γονιός είναι όποιος καλλιεργεί συνεχώς την σκέψη του και καταρρίπτει τα στερεότυπα, αυτός που δεν αρκείται στον απλοϊκό διαχωρισμό των ανθρώπων σε καλούς και κακούς καθώς, έχοντας έρθει σε επαφή με τα τρομαχτικότερα σκοτάδια του, καθόλου δεν χρειάζεται να δαιμονοποιήσει τις σκιές των γύρω του.
Και τελικά τίποτε άλλο δεν θα μεταδώσουμε στα παιδιά μας από ό,τι μέσα μας φωλιάζει. Εάν μας κυριεύει ο φόβος, θα πλάσουμε δειλούς ανθρώπους και αν βουλιάζουμε στην ανασφάλεια, θα ραντίσουμε τις νέες ψυχές με το δηλητήριό της.
Εάν εγκαταλείψαμε ένα ένα τα όνειρά μας, με ποιον ακριβώς τρόπο θα μυήσουμε τους απογόνους μας στη μαγεία τους και όταν αλυσοδενόμαστε στους χιλιάδες συμβιβασμούς μας, πώς θα τους εμφυσήσουμε το σπουδαίο ιδανικό της ελευθερίας;
Αλλά τι ακριβώς επιθυμούμε να πλάσουμε; Δυνατές προσωπικότητες, που κάποτε καθίστανται απόλυτοι κυρίαρχοι του πεπρωμένου τους, ή μόνιμους τρόφιμους της οικογενειακής μας πολυκατοικίας, που εξαρτώνται δια βίου, ψυχικά και οικονομικά, από εμάς, ενώ εμείς κρυφά κολακευόμαστε, αφού αυτή ακριβώς η εξάρτηση προσδίδει στην ύπαρξή μας μια κάποια αξία;
Μπορούμε να περνάμε κάθε λεπτό της ημέρας μας με το παιδί μας, όμως τίποτε διαφορετικό δεν θα του μεταδώσουμε από ό,τι μέσα μας αναπτύξαμε. Θα του διδάξουμε την αξία της αυθεντικότητας ή θα τον εκπαιδεύσουμε στην τέχνη της προσποίησης, θα του μάθουμε να αντιμετωπίζει κατάματα τα κακώς κείμενα της ζωής του ή, αντίθετα, να εθελοτυφλεί απέναντί τους, θα τον εμπνεύσουμε να αναζητήσει κάποτε την υγιή συντροφική σχέση ή θα τον πείσουμε να επενδύσει στην ασφαλή μετοχή στο χρηματιστήριο του γάμου, θα του καλλιεργήσουμε την αγάπη προς τον άνθρωπο ή θα φυτεύσουμε στο υποσυνείδητό του τον σπόρο των διακρίσεων.
Αναμφισβήτητα, λοιπόν, τα παιδιά απαιτούν μεγάλο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς μας. Ωστόσο, πρωτίστως, έχουν ανάγκη από γονείς που πατούν γερά στα πόδια τους, που σέβονται τις επιθυμίες τους, που αποκτούν απόλυτη επίγνωση της ιστορίας τους και αναλαμβάνουν την ευθύνη της ύπαρξής τους. Και τελικά, η σαφέστερη απόδειξη πως κάνουμε καλή δουλειά θα είναι, πάντα, τα χαρούμενα παιδιά και, αργότερα, οι αυτοπραγματωμένοι ενήλικες.
- Αντί να είμαστε «καλοί», να γίνουμε συνειδητοί - 10 Ιουλίου 2024
- Όταν επενδύουμε στους ανθρώπους, ποτέ δεν χάνουμε - 27 Απριλίου 2024
- Να επιλέξουμε τους ωραίους ανθρώπους και τις σπουδαίες ιδέες - 25 Ιανουαρίου 2024
