Έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες… και βρήκα ξεχασμένα γράμματα που κάποτε τα κουβαλούσα σαν φυλαχτό…

Σ αγαπούσα όταν ήμουν παιδί..Αβίαστα και όμορφα..Όσο μεγάλωνα άρχισες να με τρομάζεις..Τα χέρια σου θυμάμαι ήταν στις τσέπες, δεν μπορούσα να τα δω, να

Σ αγαπούσα όταν ήμουν παιδί..
Αβίαστα και όμορφα..
Όσο μεγάλωνα άρχισες να με τρομάζεις..
Τα χέρια σου θυμάμαι ήταν στις τσέπες, δεν μπορούσα να τα δω, να τα αισθανθώ..
Μπερδεύτηκα..
Προσπάθησα πολύ να σε βγάλω από μέσα μου..

Είχα ανάγκη από καθαρά ζεστά χέρια που κατά καιρούς δεν τα είχες..
Όταν λοιπόν κατάφερα να απομακρυνθώ από σένα, ήταν η στιγμή που στράφηκα σε μένα..
Τότε ήρθαν νύχτες που τα χέρια μου ήταν καθαρά, ζεστά και ανοιχτά να ψηλαφίσουν το κάθε τι..
Αλλά υπήρξαν και νύχτες που ακινητοποιημένα απ’ τον παγετό της μέρας, κρύφτηκαν στις τσέπες μου..
Τότε ήταν που μέσα στις τσέπες άρχισα να εξερευνώ έναν άλλο κόσμο..

Advertisment

Βρήκα ψίχουλα αντί για ζεστά ψωμιά,
τρύπες αντί για βελούδινες φιλόξενες υφές σαν φωλιές..
Βρήκα ξεχασμένα κιτρινισμένα γράμματα που κάποτε τα κουβαλούσα σαν φυλαχτό και ώθηση για φευγιό..
Βρήκα άδειους αναπτήρες και ραβασάκια ανθρώπων που δεν κατάλαβα ποτέ..
Βρήκα εσένα και μένα με σκονισμένα γόνατα να γελάμε με θλίψη γαλάζια..
Βρήκα ξεθυμασμένα αρώματα άλλων καιρών που κουβαλούσα χωρίς να τους επισκέφτηκα ποτέ..
Βρήκα κόκαλα και αίμα και το πνεύμα ξεχωριστά να προσπαθεί να τα συναρμολογήσει..
Βρήκα παιχνίδια που δεν έμαθα ποτέ να διασκεδάζω μαζί τους..
Βρήκα άδειες τσέπες..

Δεν βρήκα τίποτα..
Βρήκα τα πάντα που μ’ έπεισαν ότι εγώ και σύ..
Ότι εγώ και σύ…
Είμαστε φίλοι παιδικοί..
Είμαστε φίλοι καρδιακοί..
Και από τότε που ταπεινά σου ζήτησα συγγνώμη..
Από τότε επέστρεψε και αυτή η αβίαστη και όμορφη αγάπη που υπήρξε στην πιο σοφή και αθώα ηλικία μας..
Την παιδική..
Υπάρξεις που ακόμα δεν έχουν προλάβει να απομακρυνθούν απ’ το τίποτα..

Advertisment

About
Latest Posts

Νίτσα Μαμουζέλου

Μεγάλωσα στη Νάξο. Τότε ήταν που έκλεψα το μυστικό της θάλασσας.. Σπούδασα υποκριτική στο Ν.Ε.Θ του Γιώργου Αρμένη.Η έκθεση σε αντίθεση με την ανάγκη του κόσμου για το "κρυμμένο", μου δίδαξαν πολλά.. Παίζω πιάνο, κιθάρα και έχω τραγουδήσει σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Σ' αυτό όμως που από παιδί καταφεύγω για να μπορώ να διασχίζω το σκοτάδι,
είναι η γραφή. Όλα τ' αλλά πόλεμος.. Μέσω της γραφής, γεννιέται ένας κόσμος, όπου η φθορά γίνεται ποίηση,η ποίηση φλυαρία και κάπως έτσι γεννιέται η σιωπή..Αυτό ψάχνω.. Δεν θέλω να καλύπτω το κενό.. Θέλω να το ενσωματώνω.. Αυτό μοιράζομαι μαζί σου.. Λέξεις που οδηγούν στη σιωπή.

Latest posts by Νίτσα Μαμουζέλου (see all)