Οι άνθρωποι είμαστε όντα σκεπτόμενα και λογικά, που, όμως, λειτουργούμε μέσω επαναληπτικών μοτίβων και συνηθειών, επομένως πολλές φορές ανταποκρινόμαστε μέσα από συγκεκριμένες νοητικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές αποκρίσεις στην καθημερινότητά μας. Έτσι όταν εκδηλώνουμε την επιθυμία να αλλάξουμε κάτι, είτε στον εαυτό, είτε στη ζωή μας, αυτό φαίνεται να προσκρούει επάνω σε αντιδράσεις κατά βάση νοητικές, καθώς οι αντιλήψεις, οι σκέψεις, οι πεποιθήσεις, οι συνήθειες και οι δικαιολογίες που εγείρονται από το νου και από τμήματα της προσωπικότητάς μας ξεσηκώνονται εν χορώ για να μην αλλάξουμε. Η πιο εύκολη δικαιολογία μας είναι ότι εμείς προσπαθούμε ειλικρινά και επομένως δεν φταίμε, αλλά είμαστε μάλλον τα θύματα, πάντα κάποιος ή κάτι άλλο ευθύνεται, ενώ όσο και εαν προσπαθούμε δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι με εύκολο τρόπο.
Έτσι παρόλο που μπορεί να δηλώνουμε ότι θέλουμε να ξεκινήσουμε γυμναστική, διατροφή, να αλλάξουμε δουλειά, σπίτι, σχέσεις ή να αλλάξουμε συνήθειες και αντιδράσεις που μας βλάπτουν και να τις αντικαταστήσουμε με άλλες πιο ωφέλιμες για εμάς, το μόνο που κάνουμε είναι να αναπαράγουμε τον εαυτό μας και τα οικεία σε εμάς πρότυπα σκέψης και συμπεριφορών. Αυτό, όμως, που αναπαράγουμε δεν είναι ο αληθινός μας εαυτός, αλλά αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε και έτσι υπερασπιζόμαστε ως εαυτό μας ένα σύνολο πεποιθήσεων, γνώσεων, νοητικών προγραμμάτων και εκμαθημένων συναισθηματικών συμπεριφορικών αντιδράσεων, που έχουμε εντυπώσει μέσα μας ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας.
Advertisment
Επομένως έχουμε προγραμματίσει το νου μας και σε συνεργασία με συναισθηματικές αποκρίσεις που συνδυάστηκαν με τον προγραμματισμό δοθείσης της ευκαιρίας σε ποικίλες εμπειρίες της ζωής μας, εξακολουθούμε να λειτουργούμε αυτόν τον αυτοματοποιημένο κώδικα και ταυτιζόμαστε μαζί του, θεωρώντας τον ως ένα αναπόσπαστο στοιχείο της προσωπικότητάς μας. Ουσιαστικά όταν εμείς λέμε τη φράση: “έτσι είμαι εγώ, αυτό είμαι και πάει δεν αλλάζει”, αρνούμαστε την πραγματική μας φύση και υπόσταση, που δεν περιορίζεται στο “εγώ”, αλλά επεκτείνεται βαθύτερα από την απλή επιφάνεια της προσωπικότητάς μας.
Επειδή, όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούμε μη συνειδητά και όταν ο προγραμματισμός του νου μας έχει επίσης γίνει δίχως τη δική μας εντολή και άρα δεν μας υπακούει, θεωρούμε λανθασμένα ότι είμαστε εμείς το εγώ μας και επιπλέον δυσκολευόμαστε να αλλάξουμε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Για παράδειγμα εάν αντιδράτε με θυμό κάθε φορά που σας παίρνει κάποιος τη σειρά ή όταν νιώθετε αδικία ή ακόμη και στο φανάρι όταν κάποιος σας επιτίθεται λεκτικά εσείς αντιδράτε άσχημα, αυτά όλα είναι προγράμματα που “τρέχει” ο νους σας μαζί με συναισθήματα που ξεσηκώνει έτσι ώστε να αναπαράγει την αυτοματοποιημένη συμπεριφορά. Δεν είστε εσείς, όμως, αυτές οι συμπεριφορές, όπως επίσης δεν είστε ο θυμός, η λύπη, η απογοήτευση, η επίθεση κοκ, απλώς όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε μια δεδομένη στιγμή, ακόμη κι αν δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει έτσι.
Εσείς είστε πίσω και πέρα από τα συναισθήματα ή τις σκέψεις του λογικού σας νου, έτσι είναι σημαντικό να αποταυτιστείτε, δηλαδή δεν χρειάζετε φερειπείν να ταυτίζεστε με πλευρές του χαρακτήρα, των συμπεριφορών, σκέψεων ή συναισθημάτων σας. Για παράδειγμα ίσως να λέτε είμαι νευρικός ή απογοητευμένος όταν συμβαίνει κάτι και αντιδράτε έτσι, αλλά μπορείτε απλώς να αναγνωρίσετε ότι νιώθετε θυμό, απογοήτευση ή οποιοδήποτε συναίσθημα και έπειτα να αναγνωρίσετε ότι αυτά είναι απλώς προγράμματα νοητικά και συναισθηματικά.
Advertisment
Πρόκειται για κάτι που βιώνετε και εάν θέλετε να τα αλλάξετε το πρώτο πράγμα για να κάνετε είναι να αλλάξετε το εκάστοτε πρόγραμμα συνειδητά και αυτό είναι εφικτό μονάχα όταν εσείς βρίσκεστε πέραν από τις αυτοματοποιημένες λειτουργίες και παρατηρείτε συνειδητά τι συμβαίνει, ενώ έπειτα έχετε την ικανότητα να αλλάξετε το πρόγραμμα εκείνο που δεν λειτούργησε ωφέλιμα για εσάς, όποιο κι αν είναι. Επειδή ο νους μας είναι ένας πανίσχυρος υπολογιστής και έχει πραγματικά μεγάλες δυνατότητες, το θέμα είναι, όμως, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουμε εκπαιδευθεί στη βέλτιστη και πλήρη χρήση του, ενόσω δεν αντιλαμβανόμαστε επαρκώς τη λειτουργία του.
Είναι κάπως σαν να έχετε ένα αεροπλάνο στη διάθεσή σας, αλλά αυτό που αντιλαμβάνεστε είναι ότι επειδή έχει ρόδες και εσείς έχετε δει μονάχα αυτοκίνητα, τότε το χρησιμοποιείτε σαν απλό αυτοκίνητο για να πηγαίνετε στη δουλειά σας! Σίγουρα ένα αυτοκίνητο είναι καλό, άνετο και σας εξυπηρετεί, αλλά μόλις κατανοήσετε ότι αυτό που είστε έχει απείρως περισσότερες δυνατότητες ακόμη και από ένα αεροπλάνο, τότε κυριολεκτικά θα απογειώσετε τον εαυτό σας!
Το πρώτο βήμα είναι να αντιληφθείτε ότι έχετε αυτοματοποιημένα προγράμματα που τρέχουν σε έναν πανίσχυρο οργανικό βιο-υπολογιστή και έπειτα να παρατηρήσετε σε ποιο είδος ανήκουν,πότε και πώς ενεργοποιούνται και ποιο είναι το αποτέλεσμα που έχουν. Τότε θα μπορείτε να επέμβετε αλλάζοντας τον προγραμματισμό συνειδητά και ίσως να χρειαστούν αρκετές έως πολλές επαναλήψεις, αυτό εξαρτάται από το πόσο σκληροπυρηνικό είναι το πρόγραμμα, από την εξάρτηση σας από αυτό και από άλλους παράγοντες. Είναι ένα πρώτο βήμα που μόλις το κάνετε τότε θα αρχίσετε να αλλάζετε τη ζωή σας και θα μεταμορφώσετε την πραγματικότητά σας.
Παρακάτω ακολουθούν μερικές ερωτήσεις που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας κάθε φορά που αντιδράτε σε κάποια κατάσταση ή σε κάποιον άνθρωπο αντανακλαστικά και που λειτουργούν σαν οδηγοί προκειμένου να σας βοηθήσουν σε αυτήν τη διαδικασία ανίχνευσης και μεταπρογραμματισμού. Όταν απευθύνετε αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό σας και ανταποκρίνεστε από μια θέση καθαρής εποπτείας ως παρατηρητές, τότε θα λάβετε πολλές πληροφορίες για τα προγράμματα που τρέχει ο νους σας, θα έχετε μια απόσταση από τους αυτοματισμούς του και θα μπορείτε να αλλάξετε τα προγράμματα αυτά αποτελεσματικά. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι θα λειτουργείτε με αρμονία δίχως εντάσεις, χωρίς στρες, αναστάτωση και συγκρούσεις, είτε εσωτερικές, είτε εξωτερικές
1. Τι συμβαίνει αυτήν τη στιγμή;
(Για να απαντήσετε σε αυτό μην χρησιμοποιήσετε το λογικό μυαλό ή το εγώ σας για να δικαιολογήσετε, να σκεφτείτε ή να ερμηνεύσετε. Απλώς παραθέστε τα γεγονότα του τι συμβαίνει, κάνοντας ερωτήσεις όπως ποιος, τι, πότε, πού και πώς.) Με αυτόν τον τρόπο παίρνετε μια απόσταση από τα αυτοματοποιημένα μοτίβα του νου σας και από τα αντανακλαστικά συναισθηματικά σας πρότυπα όπως επίσης και από τις προσδοκίες που έχει το μυαλό για το πώς θα πρέπει να συμβαίνουν τα γεγονότα ή πώς να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι κοκ. Μέσα από μια καθαρή ματιά ενός παρατηρητή, μπορείτε να αλλάζετε εύκολα θέση, να βγαίνετε από τη δική σας οπτική και να αντιλαμβάνεστε οποιαδήποτε κατάσταση περισσότερο αντικειμενικά.
Τότε συνειδητοποιείτε ότι δεν υπάρχει κάποιος ή κάτι εναντίον σας σε οποιαδήποτε κατάσταση, αλλά μονάχα η ερμηνεία του νου σας, η οποία μπορεί να διαστρέφει τα γεγονότα. Τότε είστε σε θέση να μην παίρνετε τίποτε προσωπικά και να λειτουργείτε με περισσότερη κατανόηση και αποδοχή για οτιδήποτε συμβαίνει και φυσικά να συμπεριφέρεστε με διαύγεια, αρμονία και επιτυχία. Όταν απευθύνετε τέτοια ερωτήματα στον εαυτό σας είναι εύκολο να διαπιστώσετε τις αυτοματοποιημένες απαντήσεις και ερμηνείες του νου και των συναισθημάτων και μπορείτε να τα επαναπρογραμματίσετε έτσι ώστε την επόμενη φορά να δράσετε πιο συνειδητά και αρμονικά για εσάς και τους άλλους γύρω σας.
2. Τι συγκεκριμένο συναίσθημα βιώνω;
(Απαντώντας σε αυτό το ερώτημα, πείτε τι νιώθετε και όχι τι σκέφτεστε, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι απαντούν με βάση τι πιστεύουν η σκέφτονται και μπερδεύονται όταν ερωτούνται να πουν τι νιώθουν, αναζητώντας την απάντηση στο μυαλό. Επομένως είναι σημαντικό να πάρετε την πληροφορία από τα συναισθήματα και αυτά αφορούν στο παρόν αντίθετα από τις σκέψεις που προσανατολίζονται στο παρελθόν ή το μέλλον, κι έτσι εισέρχεστε απευθείας στο παρόν. Λέξεις που περιγράφουν συναισθήματα είναι: ανήσυχος, νευριασμένος, βαριεστημένος, μόνος, ντροπαλός, ευερέθιστος, ενοχλημένος, απογοητευμένος, μπερδεμένος, λυπημένος, καταθλιπτικός, απογοητευμένος, φοβισμένος, αγανακτισμένος, εχθρικός, θυμωμένος, ζηλιάρης, θλιμμένος, ένοχος, τεταμένος, νευρικός, αμήχανος κ.λπ.).
Όταν απαντήσετε σε αυτήν την ερώτηση αρχικώς θα διαπιστώσετε ότι η ερμηνεία του νου και τα συναισθήματά σας δεν είναι απαραίτητα στην ίδια “ευθεία” και ότι πολλές φορές αυτό που συμβαίνει την παρούσα στιγμή δεν δικαιολογεί το τάδε ή δείνα συναίσθημα που αναδύεται. Επίσης ακόμη και όταν το συναίσθημα ταιριάζει με την περίσταση ίσως είναι υπερβολική η έντασή του ή σας αναστατώνει κοκ. Τότε ίσως διαπιστώσετε ότι δεν ανταποκρίνεστε σε ό,τι συμβαίνει στο παρόν, αλλά ότι ίσως πρόκειται για μια αντίδραση που είχατε σε μιαν άλλη παρελθούσα στιγμή και που η παρούσα σας θυμίζει ή ότι φαντασιακά απευθυνόσασταν σε άλλον άνθρωπο ή σε άλλη κατάσταση. Το παρελθόν αναβιώνει μέσα από ασυνείδητες αντιδράσεις και απωθημένες μνήμες και υλικό, ενώ όταν το διαπιστώσετε αυτό, τότε μπορείτε εύκολα να αλλάξετε τη συναισθηματική σας αντίδραση.
3. Τι λέω στον εαυτό μου αυτήν τη στιγμή;
Ποιοι πόνοι ή εντάσεις προκαλούνται στο σώμα μου αυτήν τη στιγμή; Πώς φαίνονται η στάση και το πρόσωπό μου; ‘Ισως να έχετε ακούσει τη λαική ρήση: “όσα δεν λέει το στόμα τα λέει το σώμα” και είναι αλήθεια ότι το σώμα μας μεταφέρει πάντα αληθείς πληροφορίες για το τι συμβαίνει μέσα μας αφού εκφράζει πάντα όλα όσα εμείς δεν εκφράζουμε. Όταν εμείς νιώθουμε πίεση ή στρες, φυσικά το σώμα μας αντικατοπτρίζει με τον δικό του τρόπο αυτό που μας συμβαίνει και ενώ ο νους μας μπορεί να ισχυρίζεται ότι διαχειριζόμαστε με επιτυχία ό,τι μας συμβαίνει, εάν νιώθουμε πίεση, ένταση ή ενόχληση στο σώμα, τότε αυτό είναι ένα συμβολικό μήνυμα που δεν ψεύδεται και καλό είναι να το ακούσουμε.
Έτσι θα πάρουμε ακριβείς πληροφορίες για το πώς αισθανόμαστε πραγματικά και τι συμβαίνει αντίθετα από τη νοητική ερμηνεία που δίνουμε και αν θέλουμε να νιώσουμε αρμονικά το σώμα μας υποδεικνύει τον τρόπο. Φυσικά όταν εμείς είμαστε χαλαροί, αυθεντικοί και ήρεμοι, τότε το σώμα δεν παρουσιάζει καμία ενόχληση, ενώ όταν καταπιεζόμαστε ή δεν είμαστε αυθεντικοί, όταν λειτουργούμε με άγχος και ένταση, τότε το σώμα μας αντανακλά ακριβώς αυτές τις πιέσεις και μας δείχνει συμβολικά ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε όσον αφορά στο πώς ανταποκρινόμαστε σε ό,τι συμβαίνει.
4. Ποια είναι η νοητική αλυσίδα σκέψεων που κάνει το λογικό μυαλό μου για να αποδείξει σε εμένα ότι έχω δίκιο και σε όλους τους άλλους ότι είναι λάθος;
Η “συνήθης” πολιτική του νου είναι ότι εμείς έχουμε δίκιο και ότι οι άλλοι έχουν άδικο, εμείς γνωρίζουμε το σωστό, ενώ εκείνοι όχι και είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους. Πρόκειται για ένα κατάλοιπο ενός παιδικού εγωισμού, ο οποίος αναβιώνει με την πρώτη ευκαιρία ξανά και ξανά σε ποικίλες περιστάσεις και φάσεις της ζωής μας. Αυτό οφείλεται βασικά στο ότι ο νους έχει προγραμματισθεί ως επί το πλείστον στο μεγαλύτερο μέρος του κατά τα πρώτα εφτά χρόνια της ζωής μας. Επομένως αυτός ο πυρήνας παρόλο που επιδέχεται τροποποιήσεις και προσαρτήσεις άλλων προγραμμάτων καθόλη τη διάρκεια της ζωής μας, εντούτοις, όμως, η βασική του λειτουργική δομή δεν αλλάζει ριζικά εκτός και εάν εμείς κάνουμε μια απαραίτητη σχετική εργασία.
Επειδή, όμως, σπανίως ασχολούμαστε με το να εξετάσουμε τα δεδομένα και τα πορίσματα του μυαλού μας αφού άλλωστε μας φαίνονται λογικά, είναι καλό να αναρωτηθούμε αναφορικά με την εκάστοτε “λογική” ακολουθία του νου μας και ειδικά όταν ξεκινά να διαμαρτύρεται και να κρίνει τους άλλους ως λάθος παρουσιάζοντας εμάς ως σωστούς. Εννοείται ότι η διαλεκτική σωστό – λάθος, εμείς κι οι άλλοι, είναι μια αγαπημένη ασχολία του δυιστικού νου, αλλά δεν είναι η πραγματικότητα αφού η τελευταία διαφεύγει των δικών μας κατηγοριοποιήσεων και βρίσκεται πέρα από τα σωστά και τα λάθη.
Είναι καλό να αναρωτηθούμε πώς γίνεται να έχουμε εμείς δίκιο κι όλοι οι άλλοι άδικο και θα ξεδιπλωθεί ολάκερη η αυθαίρετη “λογική” του νου. Τότε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν πράγματα που χρειάζεται να αλλάξουμε τα οποία δεν τα βλέπαμε όταν θεωρούσαμε ότι έχουμε δίκιο εμείς και ακόμη θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχουν μονάχα αυτά τα δίπολα τύπου εμείς και οι άλλοι, το σωστό και το λάθος κοκ.
Όλοι έχουν δίκιο από τη δική τους πλευρά και δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν όλες οι πλευρές πάντα, επίσης δεν υπάρχει μονάχα ένας τρόπος να γίνονται τα πράγματα, όπως επίσης δεν υπάρχει μια αλήθεια και μονάχα ένα σωστό. Μπορεί να αρεσκόμαστε στο να λέμε φράσεις όπως έτσι είναι το σωστό, αυτό λέει η “κοινή λογική” και άλλες αληθοφανείς κοινοτυπίες, αλλά η αλήθεια δεν είναι ποτέ μονάχα μία η Ορθή και με καθολική ισχύ.
Εάν το αντιληφθούμε αυτό τότε μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο νους μας είναι που μας μπερδεύει πολλές φορές και εκείνος μπερδεύεται, ενώ είναι αρκετά εγωιστής για να παραδεχτεί τα λάθη του, τις παραλείψεις του και ότι δεν έχει πάντα δίκιο. Επίσης θα κατανοήσουμε πόσο παιδικές, εγωικές απαιτήσεις έχει και ότι δεν ενδιαφέρεται για το δίκαιο και το σωστό όπως διατείνεται, αλλά υπερασπίζεται τον εαυτό του πάση θυσία.
Φυσικά δεν είμαστε εμείς αυτός ο εαυτός, αλλά η δική του επικράτεια και λειτουργία την οποία θέλει να μας επιβάλλει ως τη μόνη αληθινή ακόμη και σε εμάς τους ίδιους! Εάν παρατηρήσουμε την ακολουθία των σκέψεών του θα δούμε ότι απλώς αναπαράγει τον εαυτό του μέσα από επαναληπτικά και αυθαίρετα μοτίβα, διαιωνίζοντας την ύπαρξή του. Έτσι θα μπορέσουμε να επέμβουμε στη λειτουργία του και να τον επαναπρογραμματίσουμε, ενώ θα κερδίσουμε διαύγεια στη σκέψη, συνειδητές πράξεις και αρμονία.
5. Τι θέλω να αλλάξω στον έξω κόσμο αντί να κάνω την απαραίτητη εσωτερική εργασία για να αλλάξω τη δική μου απάντηση σε αυτόν;
Όταν ο νους μας θεωρεί ότι εμείς έχουμε δίκιο και ότι οι άλλοι έχουν άδικο, φυσικό είναι να νομίζουμε ότι εμείς γνωρίζουμε τι χρειάζεται να αλλάξουν οι άλλοι ή τι ακριβώς θα αλλάζαμε στον κόσμο. Είναι ίδιον του νου ως αναφέρθηκε άνωθεν η εγωική πεποίθηση ότι εμείς έχουμε δίκιο και ότι μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους ή τον κόσμο, αλλά αυτή η αντίληψη δεν στρέφει την προσοχή μας στο εσωτερικό μας.
Όταν σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να το δούμε ως μια ένδειξη για να αναγνωρίσουμε τα μοτίβα του νου μας διερευνώντας τι ακριβώς ζητάμε να αλλάξουμε στον κόσμο. Τότε εάν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ότι α αποφεύγουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας, κάτι που άλλωστε θα ήταν καλό να το σκεφτούμε και να το πράξουμε επειδή είναι ευκολότερο από το να αλλάξουμε τους άλλους και διόλου μάταιο κι εδώ είναι σημαντικό να δούμε με καθαρότητα τι αποφεύγουμε εμείς οι ίδιοι να κάνουμε ή να αλλάξουμε.
Επειδή ακριβώς ο κόσμος δεν υπακούει στα δικά μας μέτρα και σταθμά, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε εμείς τις δικές μας αποκρίσεις σε αυτόν καθώς και σε οτιδήποτε συμβαίνει. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσει κάποιος να αλλάξει τους άλλους, ενώ ο κόσμος αλλάζει ευκολότερα όταν αλλάζουν οι άνθρωποι κι αυτό ξεκινά με την ατομική μεταμόρφωση. Αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη καθώς πιστεύω αλλαγή, όταν αλλάξουμε οι άνθρωποι προς το καλύτερο, τότε κι ο κόσμος βελτιώνεται.
Επομένως όταν διαπιστώσουμε ότι διαμαρτυρόμαστε για κάτι και επιθυμούμε να το αλλάξουμε στον κόσμο έξω από εμάς, αυτό είναι ένα κουδουνάκι αφύπνισης ότι κάτι αποφεύγουμε εμείς να κάνουμε. Τότε είναι η στιγμή να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό και τι ακριβώς μας αποκρύπτει ο νους μας, καθώς σίγουρα αυτό που προβάλλουμε προς τα έξω και στους άλλους, σχετίζεται με κάτι δικό μας.
Ο Χέρμαν Έσσε έλεγε ότι είμαστε αυτό που μισούμε και μολονότι εντοπίζουμε ευκολότερα τις σκιές στους άλλους παρά σε εμάς, αφού νομίζουμε ότι εμείς δεν έχουμε καμία σκιά, αυτό που αντιλαμβανόμαστε έξω υπάρχει και μέσα μας. Ανάλογα μπορούμε να την παραφράσουμε κάπως λέγοντας ότι χρειάζεται να αλλάξουμε σε εμάς αυτό που θέλουμε να αλλάξουμε στους άλλους, καθώς ο κόσμος και οι άλλοι άνθρωποι πάντα μας καθρεφτίζουν κάτι το οποίο εμείς δεν γνωρίζαμε ή αποφύγαμε να το αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας.
Ο εξωτερικός κόσμος απλώς μαρτυρεί για εμάς αλήθειες που δεν θέλαμε να αντικρύσουμε και μπορούμε να καταλάβουμε τι είδους εργασία χρειάζεται να κάνουμε εσωτερικά για να αλλάξουμε τις δικές μας απαντήσεις σε ό,τι συμβαίνει στο εξωτερικό περιβάλλον. Επομένως αντί να θυμώνουμε, να απογοητευόμαστε, να λυπόμαστε ή να αντιδράμε με κριτική και ποικίλες ενστάσεις στα γεγονότα της ζωής και στους άλλους ανθρώπους, μπορούμε να καλωσορίσουμε όλα όσα συμβαίνουν ως μια καλή ευκαιρία για να αλλάξουμε τον εαυτό μας και ώς μια καλή επισήμανση του τι ακριβώς χρειάζεται να κάνουμε.
Όλα μπορούν να γίνουν μια ευκαιρία αλλαγών, ωρίμανσης και περαιτέρω ανάπτυξης εάν εμείς είμαστε ειλικρινείς και ανεπηρέαστοι από τα διαστρεβλωμένα νοητικά φίλτρα που ενίοτε χρησιμοποιούμε για να αποφύγουμε να κοιτάξουμε κατάματα τον εαυτό μας. Όπου υπάρχει η θέληση υπάρχουν οι δρόμοι αντίστοιχα και οι τρόποι για να να σπάσουμε τις επαναληπτικές συνήθειες και τα μοτίβα του νου και κατ’επέκταση του “εαυτού”. Αρκεί να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας, να λάβουμε τα μηνύματα που μας απευθύνονται από τον περίγυρο και να ξεκινήσουμε τις αλλαγές και η κάθε στιγμή είναι η κατάλληλη για να γίνει αυτό!
- Ολιστική ιατρική: Οι αρχές της και πώς συναντιέται με τη δυτική ιατρική - 6 Νοεμβρίου 2024
- Η ευτυχία δεν είναι γεγονός, είναι ύπαρξη: Η ευτυχία είσαι εσύ ο ίδιος - 16 Οκτωβρίου 2024
- Στον κύκλο της ζωής το μόνο σταθερό είναι οι αλλαγές - 23 Σεπτεμβρίου 2024
