“Κατακτώντας τους στόχους μας, φωτίζουμε τον κόσμο“
Γεννιόμαστε. Μεγαλώνουμε. Ενηλικιωνόμαστε. Και ένα πράγμα διδασκόμαστε: Προκειμένου να καταστούμε κοινωνικά αποδεκτοί, επιβάλλεται να συμμορφωθούμε με τους κανόνες.
Advertisment
Να μην υιοθετήσουμε απόψεις που ξεφεύγουν από τη νόρμα και να μην προκαλέσουμε με τις επιλογές μας, λοιπόν.
Nα ακολουθήσουμε το επάγγελμα που μας προσφέρει οικονομική αποκατάσταση, ακόμη και αν ασφυκτιούμε σε αυτό. Το σημαντικό είναι να κάνουμε μια καλή αποταμίευση για τα γεράματα, έτσι δεν μας συμβούλευαν πάντα οι πραγματιστές του κύκλου μας;
Και, ασφαλώς, πρέπει να παντρευτούμε. Στην κατάλληλη ηλικία. Με έναν αξιόπιστο σύντροφο, που μπορεί να μην τραγουδά στον ρυθμό της καρδιάς μας, όμως συντονίζεται απόλυτα με τις νότες του εφησυχασμού μας.
Advertisment
Θα διάγουμε έναν μετρημένο βίο, συνεπώς. Χωρίς πολλές εξάρσεις και δίχως μεγάλα όνειρα. Τα όνειρα φέρνουν και απογοητεύσεις, εξάλλου.
Τι γίνεται, ωστόσο, αν μια φωνή μέσα μας μάς ψιθυρίζει «πέτα», αν ένα κομμάτι του εαυτού μας υποψιάζεται πως η ζωή συνιστά κάτι πολύ πιο μεγαλειώδες και φωτεινό από το απλό πλατσούρισμα στα ρηχά της επιβίωσης;
Ακολουθώντας τον δρόμο των λίγων και εκλεκτών
Ο παγκοσμίως διάσημος συγγραφέας Richard Bach, στη νέα εμπλουτισμένη έκδοση, με το κρυμμένο για χρόνια τέταρτο μέρος, του κλασικού αριστουργήματος Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον από τις Εκδόσεις Διόπτρα -ενός βιβλίου που έμεινε στην πρώτη θέση της λίστας best seller των New York Times για δύο συνεχόμενα χρόνια και κατάφερε να υπερβεί τα 60 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως- καταστρώνει με μοναδική μαεστρία τον χάρτη της αυτοπραγμάτωσής μας.
Και μας ενθαρρύνει να ακολουθήσουμε τον δρόμο των λίγων και εκλεκτών, αυτών που δεν αρκούνται στα ημίμετρα και δεν προδίδουν τα ιδανικά τους, εκείνων που εκπληρώνοντας τον πραγματικό τους σκοπό, κατακτούν την ύψιστη ανταμοιβή της υπεροχής. Είμαστε έτοιμοι να επιτρέψουμε σε έναν διαφορετικό γλάρο να εισβάλει στον κόσμο μας, μεταμορφώνοντάς τον ολοκληρωτικά;
Ένας γλάρος που λάτρευε το πέταγμα
Οι περισσότεροι γλάροι αρκούνται σε όσες βασικές αρχές της πτήσης τούς εξασφαλίζουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους, ωστόσο ο ήρωας του βιβλίου, ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, ζει και αναπνέει για τη χαρά του να πετάει!
«Το μόνο που θέλω είναι να μάθω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω» λέει στους γονείς του, όταν τον επικρίνουν για την ιδιόρρυθμη φύση του.
Τόσο πολύ, μάλιστα, λατρεύει το πέταγμα, που αφοσιώνεται ολόψυχα σε αυτό και, επιδιώκοντας να κατακτήσει την τέλεια ταχύτητα, πειραματίζεται ξανά και ξανά με αμέτρητες τεχνικές πτήσης.
Κάποιες φορές ενθουσιάζεται με τα επιτεύγματά του, άλλες απογοητεύεται από τις αποτυχίες του, μα κάθε εμπόδιο τον οδηγεί και σε μια νέα συναρπαστική πρόκληση, κάθε πτώση τον φέρνει μια ανάσα πιο κοντά στον θρίαμβο.
Ώσπου, μια μέρα, ο πεισματάρης γλάρος αγγίζει την υψηλότερη ταχύτητα, μια ταχύτητα που ισοδυναμεί με αληθινή επανάσταση στην ιστορία του Σμήνους.
«Οι σύντροφοι θα ξετρελαθούν από τη χαρά τους, μόλις μάθουν πως υπάρχει για το είδος μας κάτι πολύ περισσότερο από το άσκοπο πηγαινέλα στις ψαρόβαρκες» σκέφτεται στον δρόμο της επιστροφής στον τόπο του. Μήπως, όμως, η προοπτική της ελευθερίας συνιστά μια κάποια απειλή για όσους τρέμουν την ίδια τη ζωή;
Ο φωτισμένος δάσκαλος του Σμήνους
«Στάσου στο κέντρο για την ατίμωση στα μάτια των συντρόφων σου» ακούει έκπληκτος ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον τον Γέροντα του Σμήνους να τον διατάζει, όταν προσγειώνεται στη Συνέλευση.
Εξόριστος πια, πετάει μακριά, σε ένα διαφορετικό μέρος που γίνεται το νέο του σπίτι. Θλίβεται, επειδή οι υπόλοιποι γλάροι δεν επιθυμούν να ξεφύγουν από την άγνοιά τους, μα, αποφασισμένος να μην απαρνηθεί την ιερή αποστολή του, συνεχίζει να προπονείται σκληρά, αποκτώντας συνεχώς νέες γνώσεις και κερδίζοντας για τον εαυτό του όσα οραματιζόταν για την Αδελφότητα.
Σύντομα η συνείδησή του διευρύνεται τόσο, ώστε καταφέρνει να μεταβεί στο επόμενο στάδιο της εξέλιξής του, σε έναν κόσμο φωτεινό όπου και οι άλλοι εκπρόσωποι του είδους γνωρίζουν πως η ζωή αντιστοιχεί σε κάτι εξόχως ανώτερο από το φαγητό, τους καβγάδες και την ανάληψη εξουσίας και, έτσι, επιδιώκουν την τελειότητα στο πέταγμά τους.
Κάποτε, πλημμυρισμένος από αγάπη και καλοσύνη, ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον αποφασίζει να επιστρέψει στη Γη και να μυήσει στη χαρά της πτήσης όσους είναι πρόθυμοι να τον ακούσουν.
Στον παλιό του τόπο, το Σμήνος παρακολουθεί με δέος το θαυμαστό πέταγμά του. Στην αρχή πλησιάζει τον φωτισμένο Δάσκαλο μονάχα ένας από την Αδελφότητα. Μετά, λίγοι ακόμη. Ύστερα περισσότεροι. Ώσπου, τελικά, πολλά φτερά ανοίγουν διάπλατα για να υποδεχτούν το νέο, λαμπρό πεπρωμένο τους.
Αποκτώντας επίγνωση της τέλειας φύσης μας
Το κλασικό best seller που ενέπνευσε εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως, Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, μας ενθαρρύνει να αποκτήσουμε επίγνωση της αληθινής μας φύσης και έπειτα απλώς να την εκφράσουμε.
Και εμείς δηλώνουμε πια πρόθυμοι να αφήσουμε πίσω όσα μας περιορίζουν, για να έρθουμε σε επαφή με την ίδια την ουσία της ύπαρξής μας, την ελευθερία.
Γιατί μπορούμε, πράγματι, να πετάξουμε όσο η σκέψη μας, να περιπλανηθούμε σε όποιον χρόνο και τόπο λαχταράμε και, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το ταξίδι για χάρη της πτήσης, να υπερβούμε τα στενά όρια του κόσμου.
Άλλωστε, η τέλεια ταχύτητα σημαίνει το να είμαστε εκεί: Παρόντες στο παιχνίδι της ζωής. Απόλυτα προσηλωμένοι στα ιδανικά μας. Έτοιμοι να αγωνιστούμε για το μεγάλο όνειρο, για τον απόλυτο στόχο, για ό,τι κάνει τον καρδιά μας να χορεύει και το κορμί μας να σπάει τους θνητούς περιορισμούς του.
Πετώντας προς την αλήθεια μας, θα συναντήσουμε πολλούς που θα μας χλευάσουν και θα μας περιφρονήσουν, εντούτοις εμείς, πιστοί σε ό,τι αγαπήσαμε, θα συνεχίσουμε να προχωράμε μπροστά, έχοντας ως όριό μας το άπειρο.
Και καθώς ευθυγραμμιζόμαστε με το μονοπάτι μας, θα ανακαλύπτουμε τους δικούς μας συνοδοιπόρους. Μαζί τους θα πετάμε όλο και πιο ψηλά και πιο μακριά, στους ουρανούς που δεν προσκυνούν τους κανόνες, στον ήλιο που λούζει με τις ακτίνες του μονάχα τους ελεύθερους και αυθεντικούς.
Οικοδομώντας τη νέα εποχή της ανθρωπότητας
Ο Richard Bach στο λυτρωτικό αυτό βιβλίο, εικονογραφημένο ονειρικά από τον Russell Munson, ταρακουνά συθέμελα το είναι μας, υπενθυμίζοντας μας πως καμιά εξωτερική πίεση και κανένα εσωτερικό εμπόδιο δεν συγκρίνονται με την οδύνη του να λησμονήσουμε τον δρόμο μας.
Και το τέταρτο μέρος του βιβλίου ηχεί στα αυτιά μας σαν κώδωνας κινδύνου για όσους ισχυρούς της εποχής μας επιδιώκουν να μας καταστήσουν πολίτες ενός κόσμου ασφαλούς αλλά όχι ελεύθερου.
Ένας βιβλίο-ύμνος στα όνειρα που δεν γνωρίζουν όρια, μια ευκαιρία να θρυμματίσουμε το γυάλινο κλουβί των κοινωνικών επιταγών και να ακολουθήσουμε το δικό μας μονοπάτι, μια συγκινητική ωδή στους πεισματάρηδες ιδεαλιστές, που τόσο απόλυτα πίστεψαν στις χίμαιρές τους που τους μετουσίωσαν, τελικά, στην απτή πραγματικότητά τους.
«Πέτα» μπορούμε να ακούσουμε πια τον Γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον να μας προτρέπει. Και από εκεί ψηλά, κάπου ανάμεσα στα αστέρια της γνώσης και της αγάπης, ενωμένοι με τη σοφία της αληθινής μας φύσης, κατανοούμε πως η πνευματική αφύπνιση στέκεται απόλυτα ικανή να ανατρέψει τον ρου του συλλογικού πεπρωμένου, θέτοντας τα θεμέλια μιας καινούργιας, πιο φωτεινής περιόδου για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
