Αν πρεσβεύουμε πως επιδιώκουμε ένα πιο συμπεριληπτικό περιβάλλον για τις γυναίκες, χρειάζεται πρώτα να αναγνωρίσουμε τα εμπόδια που οδηγούν σε έναν έμφυλο αποκλεισμό. Και αναμφίβολα, ένα από αυτά είναι το δυσάρεστο και ιδιαίτερα διαδεδομένο φαινόμενο manterruption. Ουσιαστικά, «manterruption» είναι ο όρος που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε εν συντομία όλες εκείνες τις φορές που ένας άντρας πήρε τον λόγο, διακόπτοντας μία γυναίκα η οποία εκείνη τη στιγμή μιλούσε. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται για κάποια νέα διαπίστωση, αλλά για κάτι που συμβαίνει ξανά και ξανά, πιθανότατα από καταβολής κόσμου.
Ήδη από το 1987 οι κοινωνιολόγοι Candace West and Don Zimmerman ανέφεραν στην έρευνά τους «Doing Gender» πως σε μία συζήτηση στην οποία συμμετέχουν άντρες και γυναίκες, ένας άντρας ήταν πιο πιθανό να διακόψει μία γυναίκα παρά να συμβεί το αντίστροφο, ενώ περίπου το 96% των παρεμβάσεων προέκυψαν όταν μία ομιλήτρια είχε ή πήρε τον λόγο. Και παρότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί σημαντικά από τη δεκαετία του ’80, ακόμη και σήμερα υπάρχουν έρευνες που αποκαλύπτουν πως οι άντρες μιλάνε 75% περισσότερο από τις γυναίκες σε ένα επαγγελματικό meeting. Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, για να εξαλείψουμε αυτό το ποσοστό;.
Advertisment
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως το manterruption δεν είναι απλώς ενοχλητικό ή αγενές, αλλά ενέχει και πολλές αρνητικές συνέπειες για την εξέλιξη των γυναικών σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον. Συγκεκριμένα, όταν οι γυναίκες διακόπτονται από τους άνδρες, δεν έχουν τη δυνατότητα μίας πλήρης συμμετοχής σε συζητήσεις και meetings, γεγονός που περιορίζει την αναγνώρισή τους στην ομάδα. Επιπλέον, το manterruption επηρεάζει αναπόφευκτα τον τρόπο που οι άλλοι αντιλαμβάνονται τις γυναίκες εργαζόμενες εντός μίας ομάδας, αφού εξαιτίας των διακοπών γίνονται λιγότερο ορατές, ενώ οι υπόλοιποι συνάδελφοι δεν τις λαμβάνουν σοβαρά υπόψη.
Όπως είναι επόμενο, όλα τα παραπάνω μειώνουν σταδιακά την αυτοπεποίθηση των γυναικών, καθώς αισθάνονται πως δεν ακούγονται, δεν λαμβάνουν την υποστήριξη που χρειάζονται, με αποτέλεσμα να χάνουν την προθυμία να μιλήσουν και να συνεισφέρουν στην ομάδα τους. Συνεπώς, είναι αναγκαίο οι επιχειρήσεις να ορίσουν κανόνες που θα διευκολύνουν την επικοινωνία των εργαζομένων, να προωθήσουν έμπρακτα τη συμμετοχή των γυναικών σε επαγγελματικές συναντήσεις, να επισημαίνουν το manterruption τη στιγμή που συμβαίνει.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, οι εργαζόμενες μπορούν να διεκδικήσουν τον χώρο και τον χρόνο που τους αναλογεί σε μία συζήτηση, αρκεί να μην αφήνουν τις παρεμβάσεις των άλλων να καταπατούν τον λόγο τους. Διακρίνοντας τη διακοπή τη στιγμή ακριβώς που συμβαίνει, έχουν την ευκαιρία να πουν σε αυτόν που τις διέκοψε πως, «θα ήθελα να ολοκληρώσω αυτό που έλεγα, πριν πάρεις τον λόγο…» ή εναλλακτικά, να τον αφήσουν να ολοκληρώσει την παρέμβασή του και έπειτα με ένα «ευχαριστώ» να συνεχίσουν ό,τι έλεγαν.
Advertisment
Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητο κάθε γυναίκα να υποστηρίζει και να μιλάει εκ μέρους αυτής που διακόπτουν, όταν η δεύτερη διστάζει να διεκδικήσει τον χώρο της σε μία συζήτηση. Κι όμως, αρκεί μία τόσο μικρή κίνηση για να διαμορφώσουμε σε βάθος χρόνου ένα πιο υποστηρικτικό περιβάλλον στον εργασιακό χώρο, ένα περιβάλλον στο οποίο κάθε φωνή θα νιώθει άνετα να εκφραστεί.
Όπως και να έχει, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο του manterruption θα προέλθει κυρίως από τις ίδιες τις επιχειρήσεις. Εκπαιδεύοντας και ενημερώνοντας τους εργαζόμενους γύρω από το φαινόμενο του manterruption, θέτοντας πολύ συγκεκριμένα όρια και κανόνες για τις επαγγελματικές συναντήσεις ώστε να έχουν χρόνο και χώρο να ακουστούν όλοι οι εργαζόμενοι, ενθαρρύνοντας έμπρακτα τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών και παρεμβαίνοντας ουσιαστικά σε περιπτώσεις που γίνονται διακοπές, σταδιακά το περιβάλλον εργασίας θα γίνει πιο συμπεριληπτικό, θα ενισχύει ουσιαστικά τη γυναικεία ενδυνάμωση και θα δίνει βήμα σε κάθε φωνή να ακουστεί.
Με πληροφορίες από in.gr
