Λίγο έξω από το Κέφλαβικ, στην Ισλανδία, υπάρχει ένα τουριστικό αξιοθέατο, γνωστό ως Blue Lagoon. Είναι μια λιμνοθάλασσα πασίγνωστη για το ανοιχτό γαλάζιο χρώμα της, τις εντυπωσιακά ψηλές θερμοκρασίες της και τις θεραπευτικές ιδιότητές της. (Το πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία νερό και η λευκή, κολλώδης ιλύς κάνουν καλό τόσο στην ψυχή, όσο και στο δέρμα σας – μελέτες έχουν αποδείξει ότι βοηθούν στη θεραπεία της ψωρίασης και μειώνουν τις ρυτίδες.)
Παρότι η λιμνοθάλασσα μοιάζει να είναι ένα ακόμη φυσικό θαύμα της Ισλανδίας, η αλήθεια είναι ότι δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 εξαιτίας της απορροής νερού από ένα γειτονικό γεωθερμικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας.
Ανέκαθεν ήθελα να επισκεφθώ την Ισλανδία και τη λιμνοθάλασσά της, έτσι κυριολεκτικά άδραξα την ευκαιρία να παρευρεθώ σε ένα ακαδημαϊκό συνέδριο εκεί (οπωσδήποτε μια αναβάθμιση από το γνωστό Χίλτον του αεροδρομίου). Το συνέδριο επιδοτούνταν από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και οι ομιλίες θα εστίαζαν στον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται τον χρόνο οι άνθρωποι.
Advertisment
Καθισμένος στο πίσω μέρος της αίθουσας του συνεδρίου, χάζευα από το μεγάλο παράθυρο τους τουρίστες που κατευθύνονταν προς τις αχνιστές πηγές, με τα κεφάλια τυλιγμένα σε πετσέτες. Η σύζυγός μου, που με είχε συνοδεύσει σε αυτό το ταξίδι, θα βρισκόταν είτε κάπου εκεί, στη λιμνοθάλασσα, είτε σε κάποιον κοντινό παγετώνα, όπου θα έβγαζε φωτογραφίες. Αυτό σήμαινε πως ήμουν κάπως αφηρημένος όταν η Λόρι Πολ, καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, ανέβηκε στο βήμα. Αυτό που ήθελα εγώ ήταν να χαλαρώνω στο Blue Lagoon, όχι να βρίσκομαι κλεισμένος μέσα σε ένα μουντό ξενοδοχείο.
«Φανταστείτε πως σας δίνεται η μοναδική ευκαιρία να γίνετε βρικόλακας», άρχισε η Πολ. «Τα πράγματα έχουν αλλάξει: Τώρα οι βρικόλακες δεν πίνουν αίμα ανθρώπων, αλλά ζώων που έχουν εκτραφεί σύμφωνα με τις αρχές της βιολογικής κτηνοτροφίας». Ήταν ένα καθηλωτικό ξεκίνημα για μια ακαδημαϊκή ομιλία.
Ξαφνικά έπαψα να σκέφτομαι τους τουρίστες και το Blue Lagoon, και άρχισα να συλλογιέμαι την πιθανή ζωή μου ως βρικόλακα. Όπως παρατήρησε η Πολ, πολλοί είναι αυτοί που τους συναρ πάζει η ιδέα, μιας και η έννοια του βρικόλακα συνοδεύεται από αθανασία, εξουσία και ταχύτητα. Έστω, όμως, ότι δεν έχετε πειστεί εκατό τοις εκατό. Θέλετε πράγματι να γίνετε «απέθαντοι»; Θέλετε όντως να πίνετε αίμα; Για να μπορέσετε να δώσετε μια απάντηση, αποφασίζετε να ζητήσετε τη συμβουλή των βρικολάκων φίλων σας.
Advertisment
Ανακαλύπτετε ότι περνούν απίθανα – πραγματικά τους ενθουσιάζει που είναι βρικόλακες! Και σας διαβεβαιώνουν ότι και εσείς θα ξετρελαθείτε με αυτή την εμπειρία. Ήδη φοράτε μαύρα διαρκώς (αυτό μπορεί και να μην αληθεύει, αλλά ας πούμε πως έτσι είναι), σας αρέσουν τα εξωτικά φαγητά και είστε πρόθυμοι να δοκιμάζετε νέες γεύσεις, και μένετε ξύπνιοι ως αργά. Με άλλα λόγια, η ιδιότητα του βρικόλακα θα σας ταίριαζε γάντι. Θέλετε να μάθετε περισσότερα, αλλά όταν ρωτάτε, σας απαντούν ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να το τολμήσετε.
Υπάρχει ένα πρόβλημα, όμως. Από τη στιγμή που θα γίνετε βρικόλακας, δεν μπορείτε να ανακαλέσετε αυτή την απόφαση. Δεν μπορείτε να δοκιμάσετε αυτόν τον νέο τρόπο ζωής και στη συνέχεια να πείτε «Μπα, αυτά δεν είναι για μένα», και να επιστρέψετε στη θνητή ύπαρξή σας. Θα είστε για πάντα βρικόλακας.
Τι σχέση έχουν οι βρικόλακες με τον μελλοντικό εαυτό μας;
Λίγες μέρες προτού αρχίσω να σκέφτομαι τους βρικόλακες, η σύζυγός μου και εγώ βρισκόμασταν στην κρεβατοκάμαρα και ετοιμαζόμασταν για την τελευταία μέρα στη δουλειά, πριν από τις διακοπές μας. Ήμουν προσηλωμένος σε μια βαθυστόχαστη εσωτερική διαμάχη για το ποια κρέμα ξυρίσματος θα έπρεπε να πάρω στο ταξίδι (Άραγε είχε απομείνει αρκετή στην ταξιδιωτική συσκευασία; Μήπως, αν έπαιρνα την κανονική συσκευασία, θα μου την κατείχαν οι υπηρεσίες ασφαλείας στο αεροδρόμιο;), όταν η σύζυγός μου με χτύπησε ελαφρά στον ώμο. Χαμογελώντας με νόημα, μου έδωσε ένα τεστ εγκυμοσύνης με δύο ευκρινείς ροζ γραμμές στο κέντρο του.
Για περίμενε, αναρωτήθηκα, πράγματι έβλεπα δύο ροζ γραμμές; Θα γινόμασταν στ’ αλήθεια γονείς; Εξυπακούεται ότι ήμουν ενθουσιασμένος. Ήθελα για πολύ καιρό να γίνω γονιός, κι έτσι άρχισα να φαντάζομαι όλα εκείνα τα διασκεδαστικά πράγματα που θα έκανα στο μέλλον με το παιδί μου (τα οποία, ομολογώ, συνοψίζονταν στην πρόθεσή μου να το μυήσω στον καλό κινηματογράφο και στην καλή μουσική). Στην Ισλανδία, όμως, και ενώ άκουγα την ομιλία, η γεμάτη αδημονία χαρά μου έδωσε τη θέση της σε μια υφέρπουσα αίσθηση ανησυχίας.
Άραγε πόσο διέφερε το να γίνεται κάποιος γονιός από το να γινόταν βρικόλακας; Είπα στον εαυτό μου ότι ήξερα πώς θα ήταν η ζωή από τη στιγμή που θα αποκτούσαμε παιδί – γνώριζα τόσο κόσμο με παιδιά! Αλλά κατανοούσα στ’ αλήθεια πώς ήταν το να είσαι γονιός; Θα είχα τη δυνατότητα να διατηρήσω τα ενδιαφέροντά μου και όλα εκείνα που αγαπούσα; Θα ήμουν υπομονετικός; Θα διασκέδαζα; Θα ήμουν καλός σύντροφος; Θα κατάφερνα να κοιμηθώ;
Είχα ρωτήσει φίλους να μου πουν πώς ήταν να γίνεται κανείς γονιός για πρώτη φορά και εκείνοι μου είχαν απαντήσει ότι ήταν κάτι το σπουδαίο και σημαντικό, και ότι δεν μπορούσαν να φανταστούν τη ζωή αλλιώς (αν εξαιρούσε κανείς τις νύχτες της αγρύπνιας) – όλα εκείνα τα πράγματα, εν πάση περιπτώσει, που θα περίμενε κανείς να ακούσει από έναν νέο γονιό.
Ναι, μου είπαν, πρέπει να το κάνεις, αν μπορείς. Και τι μου απάντησαν όταν ζήτησα περισσότερες πληροφορίες; Ότι έπρεπε να αποκτήσω παιδί για να ανακαλύψω τι σημαίνει πραγματικά να είσαι γονιός.
Και ενώ η δική μου προσωπική αγωνία μεγεθυνόταν, η Πολ διέκοψε το νοητικό πείραμά της. Το πρόβλημα με τους βρικόλακες, παρατήρησε, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια διακριτικά συγκαλυμμένη αντιστοιχία τού να γίνεσαι… για πρώτη φορά γονιός! Το να γίνεις βρικόλακας είναι μια απόφαση αμετάκλητη, όπως είναι και το να γίνεις γονιός.
Μέσω αυτής της παρομοίωσης, είπε, παρουσίαζε μια ενδιαφέρουσα θεωρία: Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε πραγματικά τον μελλοντικό εαυτό μας. Ακόμη και αν οι απόπειρές μας να ταξιδέψουμε στον χρόνο είχαν επιτυχή κατάληξη, θα ήταν αδύνατον να ξέρουμε τι αισθάνονται και τι σκέφτονται αυτές οι μακρινές εκδοχές μας.
Επειδή, ακριβώς όπως συμβαίνει με έναν βρικόλακα –ή έναν γονιό–, όταν καταλήξουμε να γίνουμε η νέα εκδοχή μας –ο εαυτός μας στο μέλλον– οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας ίσως να έχουν αλλάξει με τρόπους που δεν μπορούμε να προβλέψουμε τώρα. Δεν είναι απλώς ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς θα είναι η ζωή μας μέρα με τη μέρα. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι μπορεί να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε, καθώς αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα ενδέχεται να αλλάξουν δραστικά στο μέλλον.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο μελλοντικός σου εαυτός σε περιμένει” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Δείτε περισσότερα εδώ
