Το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου συμπληρώνει φέτος 70 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ελλάδας, μια επέτειος που δεν αφορά μόνο τη διάρκεια, αλλά και τη βαθιά επιρροή του θεσμού στην ελληνική και ευρωπαϊκή καλλιτεχνική σκηνή. Με αφορμή αυτή τη συμβολική χρονιά, το Φεστιβάλ παρουσιάζει ένα καλλιτεχνικό βίντεο με τίτλο «Η Τέχνη είναι η Γλώσσα μας», ως μια ωδή στη δύναμη της έκφρασης και της ενότητας μέσα από την τέχνη.
Το επετειακό βίντεο είναι μια πολυμεσική αφήγηση, γυρισμένη στους πέντε πυλώνες της διοργάνωσης: Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Πειραιώς 260, Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου και Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού. Η επιλογή αυτών των τοποθεσιών είναι σημειολογικά φορτισμένη: κάθε χώρος εκπροσωπεί και μια διαφορετική φάση της ελληνικής καλλιτεχνικής παραγωγής — από την κλασική αρχαιότητα μέχρι τον σύγχρονο πειραματισμό.
Advertisment
Μια καλλιτεχνική κληρονομιά που εξελίσσεται
Ιδρυθέν το 1955, το Φεστιβάλ Αθηνών αποτέλεσε αρχικά πλατφόρμα παρουσίασης αρχαίου ελληνικού δράματος, κλασικής μουσικής και όπερας. Στη μεταπολεμική Ελλάδα, σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας και πολιτιστικής ανασυγκρότησης, το Φεστιβάλ έγινε σύμβολο επιστροφής στον πολιτισμό ως θεμέλιο ταυτότητας. Στη διάρκεια των δεκαετιών, εξελίχθηκε, αγκαλιάζοντας νέες μορφές τέχνης, διεθνείς παραγωγές, πειραματικές σκηνές και πολυφωνία δημιουργών.
Η σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Βάκρινου και η μουσική του Ρένου Παπασταύρου συνθέτουν στο βίντεο ένα αισθητικό ποίημα με θεμέλιο τον λόγο: αποσπάσματα από το ποίημα «Ode» του Άρθουρ Ο’Σόνεσι, σε μετάφραση του Γιώργου Κοροπούλη. Πρόκειται για ένα εμβληματικό ποίημα του 19ου αιώνα, που περιγράφει τους καλλιτέχνες ως «μουσικούς της ανθρωπότητας» — εκείνους που ονειρεύονται και που διαμορφώνουν το μέλλον, ακόμα κι όταν η κοινωνία δεν τους ακολουθεί άμεσα.
Η τέχνη ως ενοποιητικός μηχανισμός
Το κεντρικό μήνυμα του έργου —«Η Τέχνη είναι η Γλώσσα μας»— προβάλλεται ως ένα διαχρονικό μανιφέστο. Σε μια εποχή όπου η κοινωνική συνοχή δοκιμάζεται, όπου ο δημόσιος λόγος συχνά πολώνεται, η τέχνη προβάλλεται ως το καταφύγιο και το πεδίο διαλόγου. Το Φεστιβάλ, με αυτή την πρωτοβουλία, πέρα από επετειακή αναδρομή, επανατοποθετεί τον εαυτό του ως θεσμό με βαθιά ευθύνη απέναντι στη συλλογική μνήμη και το πολιτισμικό μέλλον.
Advertisment
Παρακολουθήστε το επετειακό βίντεο:
Από την Επίδαυρο στη σύγχρονη Αθήνα: ένα ταξίδι πολιτισμού
Το ίδιο το Φεστιβάλ, μέσα από τις δεκαετίες, έχει λειτουργήσει σαν καθρέφτης της μεταπολεμικής, μεταπολιτευτικής και σύγχρονης Ελλάδας. Από τις μεγάλες στιγμές —την παρουσία της Μαρίας Κάλλας στο Ηρώδειο, τις πρώτες παραστάσεις του Κουν και του Τερζόπουλου στην Επίδαυρο, μέχρι την είσοδο σύγχρονων μορφών τέχνης όπως η περφόρμανς και τα νέα μέσα— δεν είναι μόνο σκηνή φιλοξενίας, αλλά και ενεργός παράγοντας της πολιτιστικής ιστορίας της χώρας.
Η φετινή καμπάνια δεν επιλέγει να επικεντρωθεί σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή παραστάσεις. Αντίθετα, στρέφει το βλέμμα στην έννοια της καλλιτεχνικής γλώσσας ως συλλογικής εμπειρίας. Η τέχνη δεν είναι προϊόν αλλά πράξη. Δεν είναι θεαματική απόσπαση, αλλά βαθιά σωματική και πνευματική συμμετοχή.
Στο τέλος του βίντεο, η φράση «We are the music makers, and we are the dreamers of dreams» αντηχεί ως φόρος τιμής στον ποιητή, αλλά και ως πολιτιστική διακήρυξη.
Πηγή:
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Επίσημος ιστότοπος και κανάλι στο YouTube (2025)
