Ο Χάρβεϊ ήθελε απεγνωσμένα να αποκτήσει έναν κολλητό, αλλά προσέγγιζε το ζήτημα με λάθος τρόπο. Αν ένας τυχαίος παρατηρητής παρακολουθούσε τον Χάρβεϊ στην τάξη ή στην παιδική χαρά, ίσως του φαινόταν περίεργο που το παιδί δεν είχε ήδη κάποιο φίλο. Είναι έξυπνος μαθητής, αστείος και ευφραδής, καθώς και ταλαντούχος αθλητής. Πάντα περιστοιχίζεται από μια ομάδα αγοριών που γελούν και κάνουν αστεία. Τις περισσότερες φορές η προσοχή των άλλων αγοριών οφείλεται στην ταραχή που προκαλεί συχνά ο Χάρβεϊ, στην αγένεια και στην έλλειψη σεβασμού που δείχνει. Κάποιες φορές η αγένειά του στρέφεται προς τους δασκάλους, αλλά τις πιο πολλές κατευθύνεται προς τα παιδιά που εκείνος θεωρεί ότι δεν είναι τόσο έξυπνα ή τόσο καλοί αθλητές όσο ο ίδιος. Η μητέρα του έρχεται σε δύσκολη θέση από τα συχνά τηλεφωνήματα που δέχεται από το σχολείο και από άλλους γονείς σχετικά με τη συμπεριφορά του γιου της, όμως επίσης γνωρίζει ότι οι άλλοι δεν έχουν υπόψη τους την πλήρη εικόνα. Ο Χάρβεϊ δείχνει να είναι ένα ξιπασμένο παιδί, υπερβολικά σίγουρο για τη θέση του στον κόσμο. Όμως, τα βράδια οι γονείς του συχνά τον βρίσκουν να κλαίει επειδή δεν έχει αυτό που θέλει περισσότερο από οτιδήποτε – έναν φίλο.
Μετά από μία «λάθος επιλογή» του Χάρβεϊ που ανάγκασε τη μητέρα του να ξαναπάει στο σχολείο για να συζητήσει για άλλη μία φορά με τον δάσκαλό του, εκείνη ρώτησε τον γιο της γιατί συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Απλώς δεν το καταλαβαίνει. Όταν δεν είναι μαζί με άλλα παιδιά, ο Χάρβεϊ είναι καλοσυνάτος, συμπονετικός και ευγενικός. Γιατί λοιπόν συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο και γίνεται τόσο αγενής και κακόβουλος στο σχολείο;
Advertisment
Ανάμεσα σε αναφιλητά απογοήτευσης ο Χάρβεϊ είπε στη μητέρα του ότι εκείνη δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι αγόρι. Είπε ότι έπρεπε να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο για να ταιριάζει με τα άλλα αγόρια. Αν κατάφερνε να ταιριάξει μαζί τους, θεωρούσε ότι θα μπορούσε να κάνει έναν καλό φίλο.
Η ιστορία είναι γνωστή. Τα αγόρια θα κάνουν οτιδήποτε για να ταιριάξουν και να γίνουν αποδεκτά από τα άλλα αγόρια. Δυστυχώς, αυτό το «ταίριασμα» είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος για να αναπτύξει αληθινές φιλίες. Η Μπρενέ Μπράουν ορίζει το «ταίριασμα» ως το να «αξιολογείς μια κατάσταση και να γίνεσαι αυτός που πρέπει να είσαι για να σε αποδεχτούν». Στον κόσμο ενός αγοριού αυτό μπορεί να σημαίνει ότι συμπεριφέρεται κόντρα στις δικές του αξίες για να προσπαθήσει να εντυπωσιάσει τα άλλα παιδιά, προσποιείται ότι του αρέσουν πράγματα που αρέσουν στα άλλα αγόρια, παριστάνει ότι είναι κάποιος άλλος από αυτόν που είναι πραγματικά.
Οι προσπάθειες του Χάρβεϊ να «ταιριάξει» σήμαιναν ότι ουσιαστικά άλλαζε τον εαυτό του για να γίνει αυτό που θεωρούσε ότι τα άλλα παιδιά ήθελαν να είναι. Όμως, μέσα από αυτή τη διαδικασία στερούσε από τον εαυτό του την ευκαιρία να κάνει έναν πραγματικό φίλο. Η βάση για αληθινές, ουσιαστικές και στενές φιλίες είναι η αυθεντικότητα. Αυτό που ο Χάρβεϊ ήθελε πραγματικά ήταν να ανήκει κάπου, αλλά χωρίς να το καταλαβαίνει σαμποτάριζε τον εαυτό του. Όπως γράφει η δρ Μπρενέ Μπράουν, το να ανήκουμε πραγματικά κάπου «δεν απαιτεί από μας να αλλάξουμε το ποιοι είμαστε· απαιτεί να είμαστε αυτοί που είμαστε».
Advertisment
Το να προσπαθεί ένα αγόρι να «ταιριάξει» είναι ένδειξη ότι δεν αγαπάει πολύ τον εαυτό του. Αν τον αγαπούσε πραγματικά, δεν θα σκεφτόταν ότι χρειάζεται να κρύψει ή να αλλάξει τον αυθεντικό εαυτό του. Από την άλλη μεριά, ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία ενός καλού φίλου είναι ότι αγαπάει τον γιο σας ακριβώς όπως είναι. Για να ξέρει ο γιος σας ότι τον αποδέχονται ακριβώς όπως είναι πρέπει να είναι ο εαυτός του. Για να είναι ο εαυτός του απαιτείται θάρρος και δύναμη χαρακτήρα, και αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην πραγματική φιλία. Το να το εξηγούμε με αυτόν τον τρόπο ίσως είναι προφανές για τους ενήλικες, όμως κάποια παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται να κατανοήσουν αυτές τις έννοιες – και ίσως τους είναι ακόμα πιο δύσκολο να τις βιώσουν.
Αν και ο Χάρβεϊ προσέγγιζε τα πράγματα με τελείως λάθος τρόπο, είχε απόλυτο δίκιο από μια άποψη – είχε πραγματικά ανάγκη από έναν φίλο. Η φιλία είναι εξίσου σημαντική για την ευημερία των αγοριών και των αντρών με εκείνη των κοριτσιών και των γυναικών. Και σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, οι φιλίες μεταξύ αγοριών μπορεί να είναι εξίσου περίπλοκες και γεμάτες δράματα. Είναι πολύ σημαντικό να χτίσετε τον θεμέλιο πυλώνα των δυνατών σχέσεων για να μεγαλώσετε τον γιο σας έτσι ώστε να αγαπά τον εαυτό του, και δεν θα έπρεπε να αφήνετε αυτό το ζήτημα στην τύχη. Όμως, για να χτίσετε αυτόν τον πυλώνα ίσως χρειαστεί να επανεξετάσετε κάποιες από τις υποθέσεις με τις οποίες έχετε μεγαλώσει σχετικά με τα αγόρια και τη φιλία.
Η δεξιότητα της φιλίας
Κάποια παιδιά (και ορισμένοι ενήλικες) κάνουν εύκολα φίλους. Μπορεί να βρεθούν σε οποιονδήποτε χώρο και να συνδεθούν –κάτι που είναι το σημείο εκκίνησης μιας φιλίας– σχεδόν αμέσως. Όμως, πολλά άλλα παιδιά (και πολλοί ενήλικες) πραγματικά δυσκολεύονται. Ένας λόγος για αυτό είναι ότι κάνουν το λάθος να πιστεύουν ότι η φιλία είναι κάτι τελείως έξω από τον έλεγχό τους. Η διαδικασία να κάνεις φίλους ίσως φαίνεται ότι περιλαμβάνει κάποια περίεργη μείξη χημείας και καλής τύχης, με λίγο από μαγεία μέσα. Όμως, η πραγματικότητα είναι ότι η φιλία είναι μια δεξιότητα. Αυτοί που έχουν καλούς φίλους είναι αυτοί που έχουν τη δεξιότητα να κάνουν φίλους.
Όσον αφορά τα αγόρια, έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι οι φιλίες τους δεν είναι περίπλοκες. Τα αγόρια φαίνεται ότι τα καταφέρνουν μια χαρά μόνα τους να κάνουν φίλους, ενώ οι φιλίες μεταξύ των κοριτσιών θεωρούνται σχεδόν τόσο περίπλοκες όσο το να προσπαθείς να περάσεις μέσα από ένα ναρκοπέδιο. Αν τα πράγματα ζορίσουν, τα αγόρια φαίνεται ότι δεν δίνουν και πολλή σημασία, ή λύνουν τις διαφορές τους στο γήπεδο. Τα αγόρια, όπως συνηθίζουμε να πιστεύουμε, βρίσκουν μόνα τους τον τρόπο να λύσουν τις διαφορές τους στις φιλίες τους. Το θεωρούμε τόσο δεδομένο αυτό, που ενώ καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια για να βοηθήσουμε τα κορίτσια να αντεπεξέλθουν στις φιλίες τους, αφήνουμε τις φιλίες των αγοριών στα ίδια τα αγόρια. Η εκπαιδεύτρια σε ζητήματα φιλίας και ευζωίας Ρεμπέκα Σπάροου (Rebecca Sparrow) λέει, για παράδειγμα, ότι δέχεται περισσότερες προσκλήσεις από σχολεία για να μιλήσει στα κορίτσια για τις δεξιότητες της φιλίας από όσες είναι οι μέρες του χρόνου. Αντιθέτως, τις προσκλήσεις που έχει λάβει για να μιλήσει στα αγόρια για τη φιλία η Σπάροου μπορεί να τις μετρήσει στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Όμως, η πραγματικότητα για τις φιλίες των αγοριών είναι πιο περίπλοκη από όσο συχνά θεωρούμε, και τα αγόρια φαίνεται ότι χρειάζονται τόση υποστήριξη όση και τα κορίτσια.Γι’ αυτό μη θεωρήσετε ότι ο γιος σας δεν έχει προβλήματα σε σχέση με τη φιλία επειδή δεν θίγει το ζήτημα.
Από το βιβλίο “Μεγαλώνοντας αγόρια που αγαπούν τον εαυτό τους“, των Dr. Christopher Scanlon και Kasey Edwards – Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
