Η ζωή γράφει τα καλύτερα σενάρια
και έχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία από εμάς
και μαζί με εμάς τους ίδιους μπορεί να κάνει παπάδες
Της Μάρης Γαργαλιάνου
Advertisment
Μας αρέσει να παραμυθιαζόμαστε. Έχουμε την τάση να χανόμαστε σε σκηνές πάθους σε ταινίες και να αποζητάμε πανομοιότυπες και στις ζωές μας. Προσπαθούμε να τις δημιουργήσουμε, να πασπαλίσουμε λίγο με αστερόσκονη τους εαυτούς μας και να κοντοζυγώσουμε ένα ουτοπικά ιδανικό. Μα αυτό, δε συμβαίνει μόνο σε ταινίες ιστορίες αγάπης, δε ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει και εσείς.
Μια σαπουνόπερα η ζωή μας και εμείς πρωταγωνιστές σε διαρκή διλλήματα, πάθη, λάθη και όντες άγρια παιδιά σε ιστορίες χωρίς φρένα και φανάρια κόκκινα να τρέξουμε, να απολαύσουμε τα πάντα έως το κόκκινο, να ζήσουμε το απόλυτο, να χαωθούμε και ας καούμε στη φωτιά του. Δεν αξίζει;
Advertisment
Όλες οι τρέλες, ή και οι μανίες, οι εμμονές και οι σιωπές μας, οι σχέσεις μας και οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν, οι άγνωστοι δρόμοι γεμάτοι ταμπέλες που ανοίγονται μπροστά μας και τα πιο σκοτεινά μονοπάτια είναι εδώ. Τα ξέρετε, τα έχετε ζήσει, τα ζείτε. Γνωρίζετε για τί σας μιλάω. Για το αυτονόητο. Το απροσδόκητο. Το από αλλού φερμένο. Αυτό που τη μια σε πετάει ψηλά στον ουρανό και την άλλη ρίχνοντάς σε με μανία στη γη σε προστάζει να σηκωθείς ξανά. Εκεί που δεν το περιμένεις σαν από μηχανής Θεός καταφτάνει, θέλει να σε ταξιδέψει. Άλλοι το λέμε μοίρα, άλλοι γραφτό και άλλοι κάρμα. Εγώ δε ξέρω, μα αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως η ίδια η ζωή γράφει τα καλύτερα σενάρια.
Τώρα βέβαια θα μου πείτε πολύ σωστά: ΚΙ εμείς; Είμαστε αμέτοχοι σε όλο αυτό; Πράγματα απλά συμβαίνουν; Και ναι και όχι. Άλλα απλά όντως συμβαίνουν, άλλα με μιαν ενέργεια εσωτερική, άρα με μιας συμπαντική τα προσεγγίζουμε. Δεν είμαστε ψόφια ψάρια να πηγαίνουμε όπως μας πάει το ρεύμα της θάλασσας, όσο κι αν πολλές φορές θυματοποιούμε το «εγώ» μας γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Παίζει και αυτό το σενάριο, όμως πάνω απ’ όλα φίλοι μου, δρούμε. Αντιδρούμε. Διαχειριζόμαστε. Πονάμε. Ματώνουμε. Αγαπάμε. Κλαίμε. Γελάμε. Και φτου κι απ’ την αρχή…
Τα δεδομένα καταρρίπτονται και αλλάζουν με μιας στο τσίρκο της ζωής, γι’ αυτό να προσέχετε τις φαινομενικά «σταθερές» σας. Οι καταστάσεις αναδιαμορφώνονται με αφορμή μια μόνο λέξη, ή ένα βλέμμα, ή ακόμα κι ένα τηλεφώνημα ξημερώματα. Για πλάκα ένας έρωτας του παρελθόντος σου χτυπά την πόρτα ξανά, ή ξαφνικά μαθαίνεις πως θα γίνεις μητέρα, ή πως κέρδισες το λαχείο και πλέον θα κάνεις ζωή και κότα. Από το πουθενά ο σύντροφός σου οργανώνει την πρόταση γάμου των ονείρων σου, ή μαθαίνεις πως σε δέχτηκαν στη δουλειά που χρόνια τώρα καρτερούσες.
Ναι ναι, ξέρω δεν είναι όλα σαν παραμύθι. Τα σενάρια δεν έχουν πάντοτε ούτε τέλος καλό, ούτε είναι μια διαρκής ευθεία. Θα σας πω όμως το εξής. Αν ήταν, δε θα’ χε νόημα. Αν υπήρχε μόνο ανηφόρα στη ζωή, θα ήταν όλα τόσο βαρετά. Αν με τη μια γνωρίζαμε τον απόλυτο έρωτα, θα ήμασταν ήδη κουρασμένοι και αν όλα ήταν τόσο απλά, απλά δε θα εκτιμούσαμε σπιθαμή της πραγματικότητάς μας. Ευτυχώς τελικά! Προσωπικά προτιμώ το σενάριο καρδιογράφημα και να χτυπώ, ή να χτυπιέμαι (!) στους παλμούς του. Η ζωή κύριοι έχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία από εμάς και μαζί με εμάς τους ίδιους μπορεί να κάνει παπάδες! Ας την απολαύσουμε.
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
