Η Ραμπία και η χαμένη βελόνα:
Μια όμορφη και διδακτική ιστορία…
Η Ραμπία Αλ Αντάβια ήταν σούφι και υπάρχει μια πολύ όμορφη ιστορία… Όπως όλες οι ιστορίες των Σούφι ή του Ζεν τελειώνουν απότομα. Δείχνοουν την πόρτα αλλά ο αναγνώστης πρέπει να την περάσει μόνος του και να αντιληφθεί τη δική του αλήθεια μέσα από αυτή. Σε αυτή την ιστορία, την οποία περιγράφει και ο OSHO, έχουμε κάνει τον δικό μας σχολιασμό. Νιώστε ελεύθεροι όμως να περπατήσετε στο δικό σας μονοπάτι. Και εάν σας αρέσουν αυτές οι αναρτήσεις, τότε αξίζει να επισκεφθείτε την κατηγορία μας Παραβολές και Ιστορίες
Advertisment
Διαβάστε επίσης
[button color=”white” size=”big” alignment=”center” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”https://enallaktikidrasi.com/2016/05/oi-sporoi-tou-vasilia/”]Οι σπόροι του Βασιλιά[/button]
Ένα βράδυ, οι γείτονές της, είδαν τη Ραμπία να ψάχνει κάτι στο δρόμο, μπροστά από την καλύβα της. Επειδή όμως ήταν πολύ ηλικιωμένη και αξιοσέβαστη γυναίκα, πήγαν να τη βοηθήσουν.
«Τι ψάχνεις;», τη ρώτησαν. Η Ραμπία είπε: «Δεν έχει σημασία. Εγώ ψάχνω. Εσείς αν μπορείτε να με βοηθήσετε, βοηθήστε με». Εκείνοι γέλασαν και είπαν: «Ραμπία, τρελάθηκες; Λες πως δεν έχει σημασία, μα αν δεν ξέρουμε τι ψάχνεις, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;
Advertisment
Η Ραμπία είπε: «Εντάξει τότε… ψάχνω να βρω τη βελόνα μου.»
Εκείνοι άρχισαν να ψάχνουν επίσης αλλά οι ώρε πέρασαν και δεν έβρισκαν τίποτα
Έτσι, ρώτησαν τη Ραμπία: «Πες μας πού την έχασες, το ακριβές σημείο, αλλιώς είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί.”
Η Ραμπία είπε: «Πάλι ρωτάτε μια άσχετη ερώτηση. Τί σχέση μπορεί να έχει αυτό με το δικό μου ψάξιμο;» Οι άνθρωποι σταμάτησαν και είπαν: «Σίγουρα έχεις τρελαθεί!»
Η Ραμπία είπε: «Εντάξει. Για να ικανοποιηθείτε, την έχασα μέσα στο σπίτι μου». Εκείνοι είπαν: «Τότε γιατί την ψάχνεις εδώ;»
Και η Ραμπία είπε: «Επειδή εδώ υπάρχει φως, ενώ μέσα είναι σκοτεινά».
[button color=”white” size=”big” alignment=”center” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”https://enallaktikidrasi.com/2016/02/to-agori-kai-o-agalmatopoios/”]Το αγόρι και ο αγαλματοποιός[/button]
Οι άνθρωποι αναζητάμε την αλήθεια έξω από εμάς. Εκεί που είναι στραμμένες οι αισθήσεις μας, εκεί που υπάρχει το φως. Όμως την αλήθεια την έχουμε χάσει μέσα μας κι εκεί κανένα αισθητήριο όργανο δεν μπορεί να μας ενημερώσει για το τι υπάρχει. Εκεί υπάρχει σκοτάδι. Αλλά όσο κι αν ψάξουμε εκεί έξω δεν πρόκειται να βρούμε ποτέ την αλήθεια. Θα βρίσκουμε ανθρώπους που θα μας δείχνουν τον δικό τους δρόμο τη δική τους αλήθεια. Θα ακολουθήσουμε μονοπάτια αλλά δεν θα είναι το δικό μας μονοπάτι. Έτσι, ο άνθρωπος χρειάζεται να στραφεί μέσα του, εκεί που υπάρχει το σκοτάδι και η άγνοια του εαυτού του. Χρειάζεται να αποκτήσει επίγνωση, δηλαδή να φωτίσει αυτό ττο χώρο για να εντοπίσει τη μοναδική του αλήθεια.
