Το πρώτο σημάδι
…Έμεινα ακίνητος, καθηλωμένος από την ανταύγεια πάνω από το κεφάλι μου. Ένιωθα ότι Άλμπερτ δεν ήταν μόνος του, ότι ήταν κι άλλοι μαζί του, καθοδηγώντας τον, και ότι, με κάποιον τρόπο, του είχε δοθεί αυτός ο χρόνος ανάμεσα στους κόσμους. Η επικοινωνία του έγινε πιο δυνατή και ακόμη πιο έντονη. Ένιωθα ασφαλής και χαλαρωμένος. Το αχνό φως ήταν αληθινό. Ήταν διαφορετικό από οτιδήποτε είχα γνωρίσει ή δει ποτέ μου ή που θα μπορούσα να φανταστώ. Ήταν ένα δώρο, που τώρα έχω την τιμή να μοιραστώ μαζί σου.
Advertisment
“Θα καταλάβεις περισσότερα μέσα από την αυτοκτονία μου. Όσο ήμουν ζωντανός, νόμιζα πως η ζωή άξιζε μόνον όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά. Αν είχα την υγεία μου, χρήματα ή μια καλή ερωτική ζωή, τότε είχε νόημα. Η ζωή άξιζε να τη ζω όταν πήγαινε έτσι όπως πίστευα πως θα έπρεπε να πηγαίνει. Τώρα ξέρω πως δεν ήταν έτσι.
Τζόελ, δεν πρέπει να αυτοκτονήσεις. Πρέπει να πας όσο πιο μακριά μπορείς στη ζωή. Να ξέρεις πως κάθε στιγμή μετράει και ότι όλες οι στιγμές είναι οι ίδιες, με πολλούς τρόπους. Τρόπους που δεν έχεις καταλάβει ακόμα. Οι καλές, οι κακές, οι υγιείς μέρες, οι άρρωστες, οι ευτυχισμένες, οι θλιβερές, οι ανιαρές ή οι συναρπαστικές μέρες – είναι όλες το ίδιο. Με κάθε αναπνοή, και σε κάθε στιγμή της ζωής, δουλεύεις πράγματα, πράγματα που συνδέονται με κάτι πολύ μεγαλύτερο. Είσαι μέρος από κάτι πολύ μεγαλύτερο. Όλοι είμαστε μέρη αυτού του μεγαλύτερου σκοπού. Οι καλοί άνθρωποι και οι σκληροί άνθρωποι, όλοι έχουν ένα σκοπό που είναι αδύνατον να τον καταλάβεις τώρα. Κάθε άνθρωπος μετράει, κάθε στιγμή μετράει. Ακόμα και οι οδυνηρές. Είμαστε όλοι ένα.
Τώρα είσαι περιορισμένος να ζεις μία και μόνο στιγμή τη φορά. Σημαδεύεις τη ζωή σου λεπτό το λεπτό. Όλη η πνευματική ανάπτυξη βασίζεται στη δουλειά που έχει γίνει στο παρελθόν. Όλες οι περασμένες εμπειρίες είναι οι τσιμεντόλιθοι που τη χτίζουν. Όλες οι ατομικές στιγμές της ζωής είναι οι κόκκοι της ύλης που αποτελούν τον κάθε τσιμεντόλιθο. Είμαστε κάτι περισσότερο από κόκκοι άμμου σε μια συλλογική παραλία που είναι ο Θεός: είμαστε ατομικά σύμπαντα, ενωμένα, δεμένα και συνδεδεμένα το ένα με το άλλο.
Advertisment
Η ατομική πνευματική ανάπτυξη συνδέεται με μια συλλογική ανάπτυξη. Η ελεύθερη βούληση και το πεπρωμένο είναι δυο μονοπάτια που κατευθύνονται προς το ίδιο μέρος και διασταυρώνονται στην πορεία. Είναι αδιαχώριστα. Η ατομική εμπειρία δεν είναι διαχωρισμένη από το όλο. Όλες οι ζωτικές δυνάμεις εξελίσσονται, αναπτύσσονται και κινούνται προς την ενότητα με το άπειρο. Πρέπει να ζήσεις όσες περισσότερες στιγμές της ζωής μπορείς να αντέξεις. Υπάρχει νόημα και σκοπός σε κάθε ανάσα ζωής για σένα – και για τον καθένα – ακόμα και στις στιγμές του πόνου και της οδύνης.
Όλος ο πόνος συνδέεται με ένα μεγαλύτερο καλό που είναι αδύνατον να το καταλάβεις αυτή τη στιγμή. Κάθε ανάσα, κάθε δευτερόλεπτο ζωής μετράει. Σε κάθε ανάσα, σε κάθε στιγμή της ζωής, κατορθώνεις και επεξεργάζεσαι τόσα πολλά, που είναι αδύνατον να τα καταλάβεις ή να τα αναγνωρίσεις από εκεί που βρίσκεσαι τώρα.
Έχε μου εμπιστοσύνη. Έχε εμπιστοσύνη στην αγάπη μας. Θα μάθεις και θα ωριμάσεις μέσα από το θάνατό μου. Θα μάθεις ότι ήταν ο δρόμος μου και το πεπρωμένο μου να δώσω τέλος στη ζωή μου τη στιγμή που το έκανα. Ήταν το μάθημα της ζωής μου. Αυτό που σου έδωσα τώρα είναι ένα μικροσκοπικό μόριο εκείνων που έμαθα από το θάνατό μου και μετά. Η αυτοκτονία μου συνδέεται επίσης με ένα μεγαλύτερο καλό. Θα το δεις, εν μέρει, να ξετυλίγεται στη δική σου ζωή. Θα έρθω ξανά σε επαφή μαζί σου. Είμαι μαζί σου πάντα”.
“Τα σημάδια” Joel Rothschild εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
