Πανελλήνιες εξετάσεις. Γονείς, όχι δική σας επιτυχία, εάν περάσουν τα παιδιά σας και δική τους αποτυχία, εάν δεν περάσουν. Δεν είναι έτσι.
Να είστε κοντά στα καλά και ακόμα πιο κοντά στα άσχημα. Να μην κρέμεστε έξω από τα κάγκελα στα σχολεία, δεν υπάρχει λόγος εάν είστε έτοιμοι να κρεμάσετε και τη μούρη σας στο πάτωμα, μόλις σας πει το παιδί σας ότι δεν έγραψε καλά.
Advertisment
Να μην τονίζετε όλο στόμφο, “Πήγαμε πολύ καλά εμείς”, στον πρώτο πληθυντικό, αλλά από την άλλη, “Ε βέβαια, πως να γράψεις, αφού δεν διάβαζες; “, όταν βγουν τα αποτελέσματα και δεν είναι αυτά που περίμενε το παιδί σας.
Τονίζω και πάλι τα αποτελέσματα είναι του παιδιού σας. Η κόλλα πάνω λέει το δικό του όνομα, η ζωή είναι του παιδιού σας, η ψυχή που καλείστε να προσέξετε σαν Ευαγγέλιο επίσης του παιδιού σας.
Δεν λέω. Δώσατε χρήματα και δουλέψατε ώρες ολόκληρες υπερωρίες να πληρώσετε τα φροντιστήρια. Το ίδιο και εγώ. Πλήρωνα υπέρογκα ποσά, σε φροντιστήρια και καθηγητές. Όχι μόνο για να περάσει το παιδί μου στις εξετάσεις. Αλλά για να μπορέσω να πολεμήσω κάπως την διαφορετικότητα, τις μαθησιακές δυσκολίες, την δυσλεξία.
Advertisment
Ακόμα σας τρομάζει, πολλούς από εσάς, η λέξη αυτή, εν έτη 2019, κι αυτό από μόνο του είναι αποτυχία. Γιατί θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα, εφόσον λεγόμαστε γονείς.
Θα ήθελα να ανταλλάξω τη δική μου αγωνία με τη δική σας. Να δω σε φυσιολογική μαθησιακή ανάπτυξη, το δικό μου παιδί να δίνει εξετάσεις, και να πάρετε εσείς, τα δικά μου χρόνια μαθησιακής δυσκολίας, δίπλα σε ένα παιδί με δυσλεξία, με όλη της όμως την προίκα, και με ότι αυτό συνεπάγεται. Δέχεστε; Είμαι σίγουρη ότι θα πείτε όχι.
Η ψυχή του παιδιού μας δεν είναι ρουλέτα να ποντάρουμε. Είναι Ναός. Οφείλουμε αυτόν τον Ναό να τον προστατεύουμε. Τα λόγια και οι πράξεις μας στην αποτυχία μπορεί να κοστίσουν και τη ζωή του. Άλλωστε, το έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει.
Αδιάβαστα μυαλά, αδιάβαστοι γονείς, ακαλλιέργητοι άνθρωποι, που πιέζουν, που κάνουν ψυχολογικό εκβιασμό στα παιδιά τους, που εξαναγκάζουν τα παιδιά τους να δεχτούν τη δική τους φιλοδοξία για επιτυχία, πάνω σε μια κόλλα χαρτί που το άδικο γράφει το δικό τους όνομα.
Γονείς μιας άλλης κουλτούρας, που ντρέπονται να πούνε ότι το παιδί τους δεν πέρασε στη σχολή, στους κύκλους τους, στους κουμπάρους τους, στην δουλειά τους. Γιατροί που έχουν έτοιμα τα ιατρεία, δικηγόροι που έχουν έτοιμα δικαστήρια, είναι έτοιμοι να πιέσουν στα άκρα παιδιά και καθηγητές για να συνεχιστεί η βασιλεία τους. Και καλά αυτοί είναι πιο ακίνδυνοι.
Έχουν κι ένα άλλοθι, έχουν κι έναν τρόπο να εξηγούν, ότι δεν ήθελαν εκείνοι να τα πιέσουν να περάσουν Νομική. Μόνα τους ξεσηκώθηκαν αφού έτσι έμαθαν από τους γονείς τους.
Οι άλλοι, που έχουν αποτύχει οι ίδιοι, εκείνοι είναι οι πιο επικίνδυνοι. Εκείνοι που δεν πέρασαν τότε, πριν 30 χρόνια στο Πανεπιστήμιο, και θέλουν να εντυπωσιάσουν τώρα ετεροχρονισμένα, εκείνοι είναι σαν τον θανατηφόρο ιό. Χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά.
Ασκούν ψυχολογική πίεση στα παιδιά τους, με πολύ άσχημο συνδιασμο φιλότιμου και βίας που υποβόσκει. Οι ατάκες είναι σύνηθες, του τύπου: “Εγώ που στερήθηκα τα πάντα να σπουδάσεις, εγώ που ξόδεψα μια περιουσία να σε καμαρώσω, εγώ που είχα όνειρα για σένα, εγώ που…”.
Πάντα το εγώ μπροστά. Πάντα ο εαυτός τους. Και το χειρότερο είναι να λες σε ένα παιδί, οτι είχες όνειρα εσύ αντί για αυτό. Γιατί είχες όνειρα εσύ; Εκείνο δεν έχει δικαίωμα να διαλέξει τα όνειρά του; Ή μήπως ακόμα κι αυτό θέλεις να κατευθύνεις;
Σταματείστε επιτέλους να χειραγωγείτε τα παιδιά και αφήστε τα να επιλέξουν τα όνειρά τους. Εκείνα ξέρουν. Σαφώς υπάρχει μια πολύ όμορφη φοιτητική ζωή, υπάρχει όμως και μια υπέροχη ζωή σε άλλες σχολές και προσανατολισμούς.
Η μόρφωση δεν παραδίδεται μόνο μέσα στα Πανεπιστήμια. Δείξτε στα παιδιά σας πόσο μορφωμένοι είστε, όταν εκείνα αποτύχουν. Πάρτε τα μια μεγάλη αγκαλιά, πείτε τους ένα “Σ’ αγαπώ γιατί προσπάθησες”, δώστε τους αγάπη, εμψυχώστε τα, ώστε να ξέρουν ότι πίσω τους έχουν γερές βάσεις και ακλόνητη πίστη από τους γονείς τους και μην φοβάστε.
Τα παιδιά δεν αγαπούν τα πτυχία σας, αγαπούν την κατανόησή σας στην αποτυχία τους, το “Δεν πειράζει αγάπη μου, μην στενοχωριέσαι”, στην απογοήτευσή τους και να είστε σίγουροι ότι έχετε ευτυχισμένα παιδιά, αλλά και ήσυχη τη δική σας συνείδηση.
