Μία αρχαία & μοντέρνα μέθοδος
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολλοί άνθρωποι προσεγγίζουν ήπιες φυσικές μεθόδους προκειμένου να διατηρήσουν την υγεία και την ευεξία τους. Μια από αυτές τις μεθόδους είναι και η Ρεφλεξολογία.
Η Ρεφλεξολογία είναι μια μέθοδος αυτοβελτίωσης, που βασίζεται στην ύπαρξη αντανακλαστικών σημείων στα πέλματα, τις παλάμες, τα αυτιά και στις διάφορες περιοχές του σώματος, τα οποία συνδέονται ή αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες περιοχές και όργανα του σώματος. Με ειδικούς χειρισμούς και πιέσεις στα σημεία αυτά, επιτυγχάνεται η ενεργοποίηση, η χαλάρωση και η εξισορρόπηση του οργανισμού.
Advertisment
Είναι γνωστό ότι τα περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται από άγχος και από διάφορες νευρικές εντάσεις. Με την Ρεφλεξολογία φεύγει το άγχος, χαλαρώνουν οι εντάσεις και απελευθερώνονται οι θεραπευτικές δυνάμεις του σώματος.
Έτσι όλες οι λειτουργίες του οργανισμού εναρμονίζονται και διευκολύνεται η διαδικασία αυτοθεραπείας του ατόμου, καλυτερεύει η κυκλοφορία, ενισχύεται το ανοσοποιητικό, εξισορροπεί το ορμονικό, λειτουργούν καλύτερα τα απεκκριτικά όργανα και έτσι αποτοξινώνεται ο οργανισμός. Κατόπιν τούτου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να βοηθήσει πολλά είδη προβλημάτων υγείας, ακόμη και σαν πρόληψη.
Η Ρεφλεξολογία είναι μια ήπια ολιστική, φυσική, συμπληρωματική μέθοδος φροντίδας της υγείας. Είναι τελείως ακίνδυνη, δεν προβαίνει και δεν επεμβαίνει σε ιατρική πράξη καθώς επίσης δεν δίνονται φαρμακευτικές συνταγές. Ως συμπληρωματική μέθοδος, μπορεί κάλλιστα να συνδυασθεί με οποιαδήποτε συμβατική ή εναλλακτική θεραπεία και με οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή που έχει δοθεί από τον ειδικό γιατρό.
Advertisment
Στόχος της Ρεφλεξολογίας είναι η διατήρηση της καλής υγείας, η πρόληψη των ασθενειών, το ξεμπλοκάρισμα της ενέργειας, η καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, η ηρεμία. Κάθε συνεδρία διαρκεί περίπου μια ώρα και γίνεται από ειδικά εκπαιδευμένους ρεφλεξολόγους, με συχνότητα μια έως τρεις φορές την εβδομάδα ανάλογα με την περίπτωση. Ο ρεφλεξολόγος δεν κάνει διάγνωση, αλλά μέσω των αντανακλαστικών μπορεί να εντοπίσει σε ποια σημεία του οργανισμού υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Ο ειδικός πιέζει σε συγκεκριμένα αντανακλαστικά σημεία και προχωρά σε ένα συνδυασμό σημείων ώστε να αντιμετωπίσει το σύμπτωμα αλλά και την αιτία. Ο άνθρωπος που έχει δεχθεί την ρεφλεξολογία αισθάνεται μια γενική ευεξία από τις πρώτες κιόλας φορές.
Η ρεφλεξολογία είναι παγκοσμίως γνωστή και σε πολλά μέρη της Ευρώπης υπάρχει κρατική αναγνώριση. Στην Ελλάδα υπάρχει το Σωματείο Ελλήνων Ρεφλεξολόγων με την επωνυμία Σ.Ε.Ρ από το 1992 που ανήκει και συνεργάζεται με αντίστοιχους Διεθνείς και Ευρωπαϊκούς Συλλόγους. Για να γίνει κάποιος μέλος του Σ.Ε.Ρ. πρέπει να φοιτήσει για δύο έτη σε μια από το Σωματείο αναγνωρισμένη Σχολή.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι έχει πραγματοποιηθεί μια μεγάλη έρευνα από τα μέλη του Σωματείου Ελλήνων Ρεφλεξολόγων σε συνεργασία με το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Η έρευνα ξεκίνησε μετά από πρόταση κάποιων γιατρών του Ωνασείου που ήταν γνώστες της μεθόδου. Αυτό το διάστημα η Ρεφλεξολογία εφαρμόζεται πλέον ως συμπληρωματική μέθοδος χαλάρωσης και ανακούφισης στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο και στο νοσοκομείο Metropolitan. Ιστορικό της Ρεφλεξολογίας Οι ρίζες της Ρεφλεξολογίας ξεκινούν τουλάχιστον 5.000 χρόνια πριν, όταν οι Κινέζοι εξασκούσανε μια μορφή πιεσοθεραπείας με τα χέρια σε διάφορα μέρη του σώματος και στα πέλματα.
Από το 2.330 π.Χ. στην Ανκμαχόρ στη Σαχάρα, βρέθηκε πάπυρος σε τάφο ιατρών όπου εμφανίζεται η εφαρμογή Ρεφλεξολογίας από θεραπευτή. Φαίνεται δηλαδή να κρατά και να τρίβει ο θεραπευτής τα πέλματα και τα χέρια του ασθενούς με ένα συγκεκριμένο “ρεφλεξολογικό” τρόπο. Το 2.000 π.Χ. περίπου, ο αυτοκράτωρ της Κίνας Χουάνκτι Νέοι γράφει για την Ρεφλεξολογία σε βιβλίο του.
Το 3.000 π.χ. στην Αίγυπτο, στην Αραβία και στην Ινδία, έχουμε κάποια ντοκουμέντα από τοιχογραφίες σε τάφους, με μάλαξη με συγκεκριμένο τρόπο στα πέλματα. Στην Ευρώπη τώρα, από το 400 μ.Χ. μέχρι το 1.400 μ.Χ, κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, έχουμε μια περίοδο σκοταδισμού, με αποτέλεσμα την καταστροφή και την απόκρυψη στοιχείων γενικά, για όλες τις ειδικότητες. Οι πειρατές φορούσαν σκουλαρίκια σε ορισμένα σημεία αντανακλαστικά του αυτιού, για να βρίσκονται σε εγρήγορση και ετοιμότητα. Επίσης και τα δακτυλίδια που φορούσαν είχαν σκοπό το να πιέζουν συγκεκριμένα αντανακλαστικά σημεία.
Το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε αλλά και κυκλοφόρησε μ.Χ. με αντικείμενο τη θεραπεία των ζωνών του σώματος, εκδόθηκε το 1532 από δύο διάσημους Ευρωπαίους γιατρούς της εποχής, τους Δρ. Ατάτις και Δρ. Αντάμους. Ένα άλλο βιβλίο πάνω στο ίδιο αντικείμενο δημοσιεύτηκε λίγο αργότερα, αυτήν τη φορά στο Λάιπσιγκ από κάποιον Δρ. Μπελ. Εκείνη την περίοδο, είναι γνωστό ότι πολλοί άνθρωποι στην Κεντρική Ευρώπη, από τους πιο φτωχούς μέχρι τους πιο πλούσιους, ακόμα και τους βασιλείς, χρησιμοποιούσαν κάποια μορφή πιεσοθεραπείας. Πιο πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν πως μερικές φυλές ερυθρόδερμων και κάποιες πρωτόγονες φυλές της Αφρικής χρησιμοποιούν επίσης κάποιες μορφές ρεφλεξολογίας.
Το 1913, ο Δρ. Φιτζέραλντ Γουίλιαμ – γιατρός χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος – βάζει ουσιαστικά τις βάσεις στη “θεραπεία των ζωνών” με τη μέθοδό του, που εφαρμόζει στους ασθενείς του κατά την διάρκεια των επεμβάσεων. Η μέθοδός του είχε μεγάλη επιτυχία και αναφέρεται πως η πιεσοθεραπεία του ήταν αποτελεσματική στο 65 με 75% των περιπτώσεων. Το έργο του δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τον Δρ. Έντγουϊν Μπάουερς, έναν κριτικό ιατρικών συγγραμμάτων και συγγραφέα από τη Νέα Υόρκη. Είχε επισκεφθεί τον Δρ. Φιτζέραλντ και είχε μελετήσει μαζί του για αρκετό καιρό πριν παρουσιάσει στον Τύπο κάποια άρθρα γύρω από τη θεραπεία των ζωνών – στην ουσία, ο Δρ. Μπάουερς ήταν εκείνος που ονόμασε έτσι τη μέθοδο.
Μερικοί άλλοι γιατροί έκαναν επιπλέον έρευνες πάνω στο αντικείμενο και προσέφεραν πολύτιμες συνεισφορές στην εξέλιξη της μεθόδου. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ο Δρ. Τζορτζ Γουάϊτ και το ζεύγος Δρ. Τζων και Ελίζαμπεθ Ράιλεϊ. Ο Δρ. Ράιλεϊ έγραψε πολλά βιβλία πάνω στο θέμα και παρουσίασε για πρώτη φορά τη “μέθοδο του αγκιστριού”. Ονομάστηκε έτσι επειδή σύμφωνα με αυτήν ο θεραπευτής λύγιζε τα δάκτυλά του σαν αγκίστρια πριν τα τοποθετήσει πάνω σε κάποιο σημείο του σώματος του ασθενή.
Μια άλλη πρωτοπόρος της Ρεφλεξολογίας είναι η Αμερικανίδα Γιούνις ‘Ινγκραμ, η οποία αφού εκπαιδεύτηκε κοντά στον Δρ. Ράιλεϊ, δημιούργησε την δική της μέθοδο, τη “Μέθοδο Ρεφλεξολογικής Συμπίεσης Ίνγκραμ”. Τα δύο βιβλία της “Ιστορίες που μπορούν να μας πουν τα πόδια” και “Ιστορίες που μας έχουν πει τα χέρια”, έγιναν μόνιμα κείμενα αναφοράς για τους σπουδαστές της Ρεφλεξολογίας. Η μέθοδος της Ίvγκραμ επικεντρωνόταν στα αντανακλαστικά σημεία των ποδιών. Τη μέθοδό της τη συνεχίζει ο ανιψιός της Ντούιτ Μπάιερς.
Και το 1960 περίπου, η Αγγλίδα Ντόριν Μπέιλυ, μαθήτευσε δίπλα στην Γιούνις ‘Ινγκραμ στην Αμερική και επιστρέφοντας στη Μεγάλη Βρετανία, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον με την επιμονή της όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη και εκτός του ότι θεράπευε, δημιούργησε και μια Σχολή Ρεφλεξολογίας, οι διδασκαλίες της οποίας συνεχίζονται ακόμη. Είναι η Σχολή Ρεφλεξολογίας Μπέιλυ.
Η Αρχαία Ελληνική Ιστορία έχει να επιδείξει σπουδαίες φυσιογνωμίες που σχετίζονται με την συμπληρωματική θεραπευτική. Πρώτος σε αυτήν τη μακριά λίστα όπου θα αναφερθούμε ενδεικτικά είναι ο Ορφέας, ο οποίος αντιμετώπιζε τον ασθενή του με μμουσικοθεραπεία, μάλαξη, αρωματοθεραπεία και άλλες φυσικές θεραπευτικές μεθόδους, όπως την ενεργειακή θεραπευτική ως Μύστης.
Ο Ασκληπιός, άλλη μέγιστη θεραπευτική μορφή που αναφέρεται στις “μυστήριες δυνάμεις του οργανισμού” και στον σημαντικότερο τρόπο θεραπείας που χρησιμοποιεί, τη μμάλαξη, πάνω στην οποία ανακάλυψε και πολλές τεχνικές. Στα πιο ονομαστά Ασκληπιεία της αρχαιότητας, όπως: Τρίκης, Τιθορέας, Κω, Ιερόν, Αμφιαρέων και Επιδαύρου, ανευρεθήκαν πίνακες στους οποίους αναγράφονται οι σημαντικότερες θεραπευτικές μέθοδοι, με σημαντικότερη τη μάλαξη.
Επίσης αναφέρεται ότι οι θεραπευτές θα πρέπει να είναι δεξιοτέχνες. Ο Ιπποκράτης αναφέρει “την φύση του όλου” του σώματος και την “αυτόματη ίαση”. Άλλη ρήση είναι για τη μετάδοση από τα γερά μέρη στα υπόλοιπα μέρη. Ο Αριστοτέλης αναφέρει τις ακούσιες και εκούσιες αντανακλαστικές κινήσεις και τις παραλληλίζει με το νόμο το Νεύτωνα, δράση-αντίδραση.
Ο Εμπεδοκλής αναφέρει για το συντονισμό και τη σχέση μεταξύ των πραγμάτων με ενεργειακούς παλμούς αγάπης και επικοινωνίας. Ο Δημόκριτος επίσης αναφέρει για την ενότητα των πάντων, επομένως και την ορθότητα της ολιστικής αντιμετώπισης των ασθενών. Διαφορές Ρεφλεξολογίας & Μασάζ Ορισμένοι άνθρωποι μπερδεύουν τη Ρεφλεξολογία με το Μασάζ. Η Ρεφλεξολογία και το Μασάζ είναι δυο διαφορετικές ειδικότητες κάθε μια με τις δικές της δυνάμεις. Και οι δυο, όπως και πολλές άλλες μέθοδοι, σαν τη χειροπρακτική, την οστεοπαθητική και άλλες σωματικές πρακτικές, περιλαμβάνουν τη χρήση των χεριών για να εφαρμόσουν τις τεχνικές τους.
Η Ρεφλεξολογία και το Μασάζ μπορεί να έχουν ως στόχο την ευζωία του πελάτη, αλλά η κάθε μία έχει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά.
Ορισμός
Ρεφλεξολογία είναι η εφαρμογή συγκεκριμένων πιέσεων και τεχνικών στα αντανακλαστικά σημεία των χεριών και των πελμάτων.
Μασάζ είναι η συστηματική επιστημονική χειραγώγηση των μαλακών ιστών του σώματος.
Σκοπός
Ρεφλεξολογία: Βελτίωση της λειτουργίας των οργάνων των αδένων και όλων των συστημάτων του σώματος.
Μασάζ: Βελτίωση της λειτουργίας του μυϊκού ιστού που άμεσα ερεθίζεται.
Εφαρμογή
Ρεφλεξολογία: Εφαρμόζεται σε συγκεκριμένες περιοχές (πέλματα, παλάμες) για να προωθήσει μια αντίδραση από μια περιοχή μακριά από τον ιστό που ερεθίστηκε.
Μασάζ: Εφαρμόζεται σε όλο το σώμα (μύες και συνδετικούς ιστούς) τοπικά, για τοπική βελτίωση ή όταν εφαρμόζεται σε μύες που εκτείνονται σε όλο το σώμα, βοηθάει όλο το σώμα,
Τεχνικές
Ρεφλεξολογία: Χρησιμοποιεί μικρές μυϊκές κινήσεις. Αντίχειρες και δάκτυλα χρησιμοποιούνται
Μασάζ: Χρησιμοποιεί μεγάλες μυϊκές κινήσεις. Χέρια (είτε ανοιχτά ή κλειστά) και κάποιες φορές τα πόδια, βραχίονες και αγκώνες.
Όφελος
Ρεφλεξολογία: Ολική σωματική χαλάρωση που οδηγεί στην ισορροπία όλων των εσωτερικών και εξωτερικών συστημάτων του σώματος.
Μασάζ: Τοπική μυϊκή χαλάρωση ή αν εφαρμοστεί μασάζ σε όλο το σώμα, όλου του μυϊκού συστήματος. Έμμεσα βοηθά την κυκλοφορία.
Έκταση θεραπείας
Ρεφλεξολογία: Από τους αστραγάλους και τους καρπούς μέχρι τις άκρες των δακτύλων (πέλματα και παλάμες).
Μασάζ: Όλο το σώμα.
Βασική ιδεολογία
Ρεφλεξολογία: Υπάρχουν ζώνες και περιοχές αντανακλαστικές (ρεφλέξ) στα χέρια και στα πόδια που αντιστοιχούν σε όλα τα μέρη του σώματος
Μασάζ: Αποκαθιστά ισορροπία μεταξύ μαλακών ιστών. Το μασάζ δουλεύει μέσω του μυϊκού.
Τεχνικές ς& ορολογία
Ρεφλεξολογία: Πιέσεις, εναλλακτική πίεση
Μασάζ: Τρύπημα, ζύμωμα, χτύπημα, τριβή, κούνημα.
Εφαρμογή τεχνικών
Ρεφλεξολογία: Πέλματα, παλάμες. Αφαιρούνται μόνο παπούτσια και κάλτσες.
Μασάζ: Σε όλο το σώμα. Ο πελάτης αφαιρεί όλα τα ρούχα του. Χρήση λαδιών, λοσιόν.
Η Ρεφλεξολογία είναι μια ξεχωριστή θεραπεία που παίρνει υπόψη της όχι μόνο τα συγκεκριμένα συμπτώματα αλλά κάτι πιο σημαντικό, τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά των ενεργειακών ανισορροπιών, του ατόμου. Τα συμπτώματα μμεταφέρουν πληροφορίες και της ετυμολογίας αλλά και του εντοπισμού των ενεργειακών ανισορροπιών όπως επίσης και του χαρακτήρα των πνευματικών και σωματικών αλλαγών κατάστασης. Εδώ είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τους παράγοντες που επηρεάζουν την ενεργειακή ισορροπία. Τα συμπτώματα είναι φαινόμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε, να ακούσουμε, να ψηλαφίσουμε ή να λάβουμε με τη βοήθεια ειδικών τεχνικών έρευνας.
Στόχος της Ρεφλεξολογίας, δεν είναι η άμεση εξάλειψη των συμπτωμάτων και μόνο αυτό όπως γίνεται με την επιστήμη της φαρμακολογίας (αναλγητικά για τον πόνο κ.τ.λ.) – αλλά, με την έρευνα όλων των συνδυασμών συμπτωμάτων του ασθενή και παίρνοντας όλες τις αναλύσεις, παρατηρώντας και ερευνώντας τον, βρίσκουμε τον κατάλληλο συνδυασμό ζωνών και σημείων που θα τον βοηθήσουν στην αναγέννηση της υγείας του, ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς αυτοΐασης του οργανισμού του.
Ρεφλεξολογία Προσώπου
Όλοι γνωρίζουμε ότι το πρόσωπο είναι καθρέπτης του ανθρώπου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότερες αντιδράσεις μας στις διάφορες καταστάσεις εκφράζονται κυρίως στο πρόσωπό μας. Όλα τα συναισθήματα χαράς, λύπης, αηδίας, μίσους, ζωγραφίζονται χαρακτηριστικά στο πρόσωπό μας. Αμέσως καταλαβαίνουμε πότε κάποι- ος είναι χαρούμενος ή στεναχωρημένος, γιατί το πρόσωπο γίνεται μία άμεση σωματοποίηση των συναισθημάτων μας. Έτσι βλέπουμε τους καταθλιπτικούς να δυσκολεύονται να γελάσουν ή και να χαμογελάσουν από τη συσσωρευμένη ένταση στην περιοχή του προσώπου.
Άλλη περίπτωση, όπου παρατηρούνται τα φαινόμενα αυτά, είναι η έντονη κόπωση που απεικονίζεται στο πρόσωπο και ακόμη η εμφάνιση του «γερασμένου προσώπου», μετά από μια περίοδο υπερκόπωσης ή σοβαρών οργανικών προβλημάτων.
Ο λόγος της τόσο στενής σχέσης προσώπου και συναισθημάτων ή διάφορων άλλων καταστάσεων είναι ότι το πρόσωπο βρίσκεται πολύ κοντά στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Τόσο το πρόσωπο όσο και ο εγκέφαλος, βρίσκονται στο κεφάλι… Ο εγκέφαλος εσωτερικά, το πρόσωπο εξωτερικά. Ο εγκέφαλος δέχεται και δίνει μηνύματα και το πρόσωπο σκιαγραφεί τα ερεθίσματα περισσότερο ή λιγότερο έντονα ή και ανεπαίσθητα.
Αυτός είναι και ο λόγος που είναι ευχάριστο το χάδι στο πρόσωπο κι ακόμη περισσότερο το μασάζ στη περιοχή του προσώπου, με το οποίο ολόκληρο το σώμα χαλαρώνει, δημιουργώντας και αίσθημα ευεξίας. Με αυτό τον τρόπο άλλωστε ξεκίνησε στην αρχαιότητα η ρεφλεξολογία προσώπου.
Στην αρχαία Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Κίνα, την Ινδία παρατήρησαν ότι το μασάζ στο πρόσωπο όχι μόνο χαλάρωνε και βοηθούσε στην ομορφιά, αλλά επιπλέον βοηθούσε στην τόνωση και την καλή υγεία του ατόμου. Στο πρόσφατο παρελθόν η ρεφλεξολογία προσώπου αναπτύχθηκε περαιτέρω και εφαρμόσθηκε στο Βιετνάμ, κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά και μετά τον πόλεμο. Κι αυτό έγινε γιατί υπήρχε μεγάλη έλλειψη φαρμάκων και ήταν άμεση και επιτακτική η ανάγκη να αντιμετωπισθεί η τραγική κατάσταση που είχε δημιουργηθεί. Εκεί, η ρεφλεξολογία προσώπου, σε συνδυασμό με άλλες τεχνικές και εναλλακτικές θεραπείες, είχε σημαντικά αποτελέσματα και σε ορισμένες περιπτώσεις εκπληκτικά.
Επίσης, ο καθηγητής Bui Vuoc Chau, βασιζόμενος στις 10 ρεφλεξολογικές ζώνες των αντανακλαστικών σημείων, δημιούργησε χάρτες οι οποίοι αποδεικνύουν ότι το πρόσωπο είναι μικρογραφία του σώματος. Στη συνέχεια δε ανέπτυξε τεχνικές οι οποίες τελειοποίησαν σημαντικά τη μέθοδο. Σήμερα, η ρεφλεξολογία προσώπου διαδίδεται όλο και περισσότερο ανά τον κόσμο με πολύ σημαντικά αποτελέσματα. Γιατί, όπως προαναφέραμε, το πρόσωπο είναι μμικρογραφία του σώματος και αποστέλλει αμέσως τα μηνύματα στο σώμα, διότι βρίσκεται πολύ κοντά στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Γι’ αυτό βοηθάει πολύ σε διάφορα προβλήματα και δυσλειτουργίες, ιδιαίτερα ψυχοσωματικής προέλευσης, σε παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Στην Ινδία χρησιμοποιείται ευρύτατα σε ψυχολογικά προβλήματα παιδιών και σε διάφορα ιδρύματα. Οι τεχνικές της μεθόδου είναι πολύ ευχάριστες και γρήγορα μας βοηθούν να ξαναβρούμε το χαμόγελο της σωματικής και ψυχικής μας υγείας.
Chi – Ρεφλεξολογία
H Chί-Ρεφλεξολογία, είναι μια μορφή ρεφλεξολογίας και φυσικής θεραπείας. Είναι βασισμένο σε μια κατανόηση της κινεζικής φιλοσοφίας, που περιλαμβάνει, την όχι αποκλειστικά παραδοσιακή κινεζική ιατρική (TCM), και την εφαρμογή αυτής της γνώσης στην επιστήμη της ρεφλεξολογίας. Το αποτέλεσμα είναι μια νέας δυναμικής προσέγγιση στη θεραπεία. Συνδυάζει την ενεργειακή εργασία με την επιστήμη της Ρεφλεξολογίας. Για όλους η θεραπεία είναι βασισμένη στην επιστήμη, αλλά η πρόκληση είναι, μόλις μαθευτεί, να μετατραπεί εκείνη η επιστήμη σε εργαλείο.
Η Chί-Ρεφλεξολογία, επομένως, είναι μια φιλοσοφική προσέγγιση, η οποία υπογραμμίζει “την εργασία με τον άνθρωπο”, και την εξισορρόπηση του ανθρώπινου όρου. Υπό αυτήν τη μορφή, είναι μια αληθινά ολιστική θεραπεία, που εξετάζει τη φυσική, συναισθηματική, διανοητική και πνευματική υγεία.
Οι τεχνικές έχουν αναπτυχθεί για να καταπραυνουν, να υποκινήσουν και να ισορροπήσουν το chi του δέκτη, ενθαρρύνοντας κατά συνέπεια, το σώμα να ενεργοποιεί την έμφυτη δυνατότητά του να θεραπεύει. Γιατί είναι ο δέκτης που θεραπεύει, όχι ο ρεφλεξολόγος, ούτε η ρεφλεξολογία. Αναπτύχθηκε από την θέληση για τη νέα εμπειρία, και τη δίψα να καταλάβει εκείνη την εμπειρία. Είναι ένα ταξίδι και μια πορεία.
Είναι μια προσέγγιση που συνδυάζει τη διαίσθηση με το λογικό, κυριολεκτικά με την πλευρική επέκταση, η οποία διευρύνει τα όρια του ρεφλεξολόγου και όλη τη φυσική θεραπεία. Με την έμφυτη ευελιξία της, μπορεί να προστεθεί εύκολα σε οποιαδήποτε άλλη θεραπεία, ή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά ως θεραπεία.
Το χρονικό της έρευνας της Ρεφλεξολογίας στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο
Ο σκοπός της έρευνας ήταν η μελέτη της Ρεφλεξολογίας σε ασθενείς που υποβάλλονται σε καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις.
Στόχοι
Οι πλέον εξειδικευμένοι στόχοι περιλάμβαναν την μελέτη και αξιολόγηση των πιο κάτω:
1) Μείωση του επιπέδου του προεγχειρητικού στρες.
2) Μείωση του μετεγχειρητικού άλγους.
3) Βελτίωση επιπέδου επικοινωνίας με τον ασθενή.
4) Εξέταση της δυνατότητας συνεργασίας της Κλασσικής Ιατρικής με την Ρεφλεξολογία.
5) Σχέση δαπάνης-αποτελεσματικότητας.
Κριτήρια επιλογής ασθενών
Προκειμένου να συμπεριληφθεί ο ασθενής στην έρευνα έπρεπε να ικανοποιηθούν όλα τα παρακάτω κριτήρια:
• Έγγραφη συγκατάθεση του ασθενούς για συμμετοχή του στην έρευνα.
• Ασθενείς κάθε ηλικίας και φύλλου.
• Ασθενείς που υποβάλλονται σε καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις.
Οι ασθενείς που πληρούσαν τα κριτήρια συμμετοχής κατετάγησαν τυχαία σε μια από τις τρεις παρακάτω ομάδες: .
-Ομάδα Α: ασθενείς που δέχτηκαν συνεδρίες Ρεφλεξολογίας
-Ομάδα Β: ασθενείς που δέχτηκαν εικονικές συνεδρίες Ρεφλεξολογίας
-Ομάδα Γ: ασθενείς που δεν δέχτηκαν συνεδρίες Ρεφλεξολογίας.
Αρχική προσέγγιση
Τα ακόλουθα στοιχεία καταγράφονταν πριν από την χειρουργική επέμβαση:
• Ηλικία
• Φύλο
• Έκταση καρδιοπάθειας
• Συνυπάρχουσες νόσοι
• Παρούσα φαρμακευτική αγωγή
• Ιστορικό ασθενούς
Προεγχειρητική κι μετεγχειρητική έρευνα
Μετά την εξασφάλιση της έγγραφης συγκατάθεσης εκ μέρους του ασθενούς και την τυχαία κατάταξη του σε μια από τις τρεις ομάδες, ακολουθούσε ένα συγκεκριμένο και κοινό πρόγραμμα συνεδριών Ρεφλεξολογίας και εικονικής Ρεφλεξολογίας.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε μια προεγχειρητική συνεδρία την ημέρα της εισαγωγής του ασθενούς στο νοσοκομείο (συνήθως την προηγούμενη ημέρα του χειρουργείου) καθώς και από μια συνεδρία για κάθε μμετεγχειρητική ημέρα του ασθενούς στο θάλαμο νοσηλείας. Συνεδρίες δεν γίνονταν στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
Πριν από την έναρξη της συνεδρίας και καθ’ όλη την διάρκεια της (για τις ομάδες Α&Β) και σε συγκεκριμένες αντίστοιχες περιόδους για την ομάδα Γ, οι ασθενείς συνδέονταν με ένα συνεχή καταγραφέα (HOLTER). Οι καταγραφές αυτές αναλύθηκαν ως προς την μμεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού. Επιπλέον πριν από την έξοδο του ασθενούς από το νοσοκομείο ζητείτο οπτικοαναλογική ανάλυση του επιπέδου του άλγους και του στρες βάσει μιας κλίμακας βαθμολόγησης από 1-10. Οι συνήθεις γνωστές μέθοδοι και τεχνικές της Ρεφλεξολογίας χρησιμοποιήθηκαν μετεγχειρητικά ανάλογα με τις ειδικές ανάγκες κάθε ασθενούς.
Τελική στατιστική αξιολόγηση
Η τελική στατιστική αξιολόγηση περιλάμβανε τα παρακάτω:
• Τη μεταβολή του καρδιακού ρυθμού κατά την διάρκεια και αμέσως μετά τις συνεδρίες (ομάδες Α&Β) ή κατά τα αντίστοιχα διαστήματα όσον αφορά την ομάδα Γ.
• Την εκτίμηση εκ μέρους του ασθενούς της επίδρασης της Ρεφλεξολογίας στην αντίληψη του άλγους και του στρες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της οπτικοαναλογικής κλίμακας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας
Είναι η πρώτη φορά που η Ρεφλεξολογία εισήχθη σε ελληνικό Νοσοκομείο και έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό, τόσο από τους Ιατρούς και τους νοσηλευτές όσο και από τους ίδιους τους ασθενείς του Ωνασείου.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν θετικά στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε Ρεφλεξολογία προεγχειρητικά, στα επίπεδα άγχους τους, αλλά και στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε Ρεφλεξολογία μμετεγχειρητικά, στα επίπεδα πόνου. Η έρευνα στο Ωνάσειο καρδιολογικό νοσοκομείο αποτέλεσε την αρχή της προσπάθειας του Σωματείου Ελλήνων Ρεφλεξολόγων να συμβάλλει στην πραγματοποίηση και άλλων ερευνών σε άλλα νοσοκομεία της Ελλάδας με κύριο στόχο την βοήθεια των συνανθρώπων μας μέσα από την Ρεφλεξολογία, (Επιστήμη των Φυσικών -Συμπληρωματικών μεθόδων).
Μιχάλη Κυριακίδης,
Μαρία Φραγκάκη,
Ιωάννης Πολυακταρίδης,
Ιωάννης Λεονταρής
Σωματείο Ελλήνων Ρεφλεξολόγων
Πους – Ρους – Νους
Όσοι από εμάς έχουν δεχτεί σε κάποια στιγμή της ζωής τους ρεφλεξολογία έχουν διαπιστώσει τις ευεργετικές της επιδράσεις. Μια από τις συχνότερες ερωτήσεις που δεχόμαστε από τους ανθρώπους που γνωρίζουν τη ρεφλεξολογία είναι από πού προέρχεται αυτή η τόσο πρωτότυπη ανακουφιστική μέθοδος. Ποια είναι η χώρα καταγωγής της. Από ποιους και πώς ξεκίνησε αυτή η τεχνική με την οποία ασχοληθήκαμε και εκπαιδευτήκαμε δύο χρόνια. Η άποψη που επικρατεί γενικότερα είναι ότι η ρεφλεξολογία προέρχεται από τις αρχαίες παραδόσεις των ανατολικών λαών της Κίνας, της Ινδίας και της Αιγύπτου.
Δεν είναι περίεργο όμως το γεγονός να ήταν άγνωστη η ρεφλεξολογία στην αρχαία Ελλάδα, εκεί όπου το επίπεδο των πάσης φύσεως γνώσεων, και ιδιαιτέρως της ιατρικής ήταν ιδιαίτερα υψηλό; Ας δούμε όμως, τι προσπαθεί να κάνει ένας ρεφλεξολόγος κατά την διάρκεια μιας συνεδρίας.
Γνωρίζουμε ότι στα πέλματα των ποδιών μας βρίσκονται οι απολήξεις των νεύρων όλου του σώματος. Η ρεφλεξολογία στηρίζεται σε μια πολύ απλή και λογική σκέψη: Ότι μπορούμε να δουλέψουμε μια ολόκληρη περιοχή του σώματός μας, ή ένα συγκεκριμένο όργανο εάν καταφέρουμε να ενεργοποιήσουμε το αντίστοιχο αντανακλαστικό του σημείο, που βρίσκεται στα πόδια μας. Τι θα συμβεί όμως τότε; Ποια διεργασία τίθεται σε λειτουργία; Με ποιον τρόπο θα μπορέσει το σώμα μας να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που θέλουμε να θεραπεύσουμε; Με ποιον τρόπο θα περάσει ο πόνος ή θα αυτό-θεραπευτεί το πρόβλημα;
Την διαδικασία της ρεφλεξολογίας, τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί στο σώμα μας, μάς τον εξηγεί με απόλυτα σαφή και κατανοητό τρόπο η ελληνική γλώσσα.
Το πόδι, στο οποίο βασιζόμαστε κυρίως για να κάνουμε ρεφλεξολογία, στα αρχαία ελληνικά ονομάζεται ΠΟΥΣ. Ο πους αποτελεί βεβαίως το κάτω άκρο του σώματος. Αντίστοιχα το άνω μέρος του σώματος είναι το κεφάλι, στο οποίο όπως γνωρίζουμε βρίσκεται ότι σημαντικότερο διαθέτει ο άνθρωπος, το κέντρο επεξεργασίας όλων των δεδομένων, δηλαδή ο ΝΟΥΣ. Κατά μία περίεργη σύμπτωση οι δύο αυτές λέξεις είναι πανομοιότυπες, διότι αν τους αφαιρέσουμε το αρχικό τους γράμμα, από το ΠΟΥΣ το Π και από το ΝΟΥΣ το Ν μένει η λέξη ΟΥΣ. (το αυτί) και αυτό είναι κάτι που μας βάζει σε σκέψεις, διότι η ελληνική γλώσσα επισημαίνει ότι και οι πόδες έχουν ώτα (δηλαδή αυτιά) όπως έχει και ο νους!
Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να σχετίζεται και να επικοινωνεί ο πους με τον νου;
Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι στην ελληνική μυθολογία τα δύο αντίθετα άκρα του ανθρώπου ανήκουν αντίστοιχα σε δύο μεγάλες θεότητες. Ο μεν νους-λογική στον Δία, οι δε πόδες-συναίσθημα στον Ποσειδώνα. Οι δύο αδερφοί συνδεδεμένοι δια του ωτός ν+ους, και π+ους ορίζουν στην ελληνική γλώσσα την νοητική και την ψυχοσωματική κίνηση του ανθρώπου. Η σύνδεσή τους αποκαλύφθηκε με τρόπο απροσδόκητο αλλά πλήρως συντονισμένο εννοιολογικώς.
Πώς ο ΠΟΥΣ μπορεί να επιδράσει στον ΝΟΥ;
Μα φυσικά δια της ροής της ενέργειας του ανθρώπινου σώματος, δηλαδή του ΡΟΥ. Έχουμε επομένως την εξής αναλογία ΠΟΥΣ –ΡΟΥΣ – ΝΟΥΣ. Δηλαδή, μπορούμε μέσω των πιέσεων στα πόδια να επηρεάσουμε την ροή της ενέργειας σε όλο μας το σώμα, και να φτάσουμε μέχρι τον εγκέφαλο, όπου όπως ξέρουμε είναι αυτός που είναι υπεύθυνος για όλες τις λειτουργίες του οργανισμού μας.
Με αυτόν τον τρόπο ο νους συλλαμβάνει την εσωτερική ακοή του ανθρώπου, δηλαδή πολύ απλά «ακούει» αυτό που εμείς του λέμε μέσω των συγκεκριμένων πιέσεων στα πόδια. Το κοινό ΟΥΣ που υπάρχει και στις δύο λέξεις έχει ακούσει και έχει αντιληφθεί τις εντολές προτού ακόμα λειτουργήσει οποιαδήποτε άλλη αίσθηση. Αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε καλύτερα αν παρατηρήσουμε τα ζώα και ιδιαίτερα τα σκυλιά που έχουν ιδιαιτέρως αναπτυγμένη της αίσθηση της ακοής και της όσφρησης, όπου πολλές φορές συμβαίνει να αναγνωρίζουν την έλευση του κυρίου τους πολύ πριν την εμφάνισή του.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ανταπόκριση του ποδιού στον ρυθμό, όταν ο μουσικός κρατά τον ρυθμό με το πόδι. Νά λοιπόν πώς μπορούν οι πιέσεις και οι μαλάξεις στα πόδια μας που μας παρέχει κατά την διάρκεια μιας συνεδρίας ένας ρεφλεξολόγος, να επηρεάσουν και να καθοδηγήσουν την υγεία μας. Να πώς μπορεί η ρεφλεξολογία σε συνδυασμό με όλη την φιλοσοφία περί ολιστικής και εναλλακτικής αντιμετώπισης των ασθενειών, να μας βοηθήσει στην αυτοθεραπεία μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι στον ελληνικό αποσυμβολισμό τα πόδια αντιπροσωπεύουν την ίδια μας την ψυχή. Δηλαδή όταν αγγίζουμε τα πόδια κάποιου ανθρώπου, αυτό ισοδυναμεί με ένα εσωτερικό άγγιγμα ψυχής. Άλλωστε ο μεγαλύτερος ιατρός της αρχαιότητας θεωρείται ο Ιπποκράτης. Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ότι ο πρώτος του γιος ονομάζεται Ποδαλείριος;
(Από την Ημερίδα του Κέντρου Ρεφλεξολογίας και Έρευνας του 2005, εργασία του απόφοιτου Γιώργου Χαραλαμπίδη, βασισμένη στα βιβλία της κ. Αλτάνη).
Βαδίστε στα βότσαλα
Περπατήστε ξυπόλυτοι, διεγείροντας τα σημεία δακτυλοπίεσης
Το ακόλουθο κείμενο έχει σκοπό να ενημερώσει για τα αποτελέσματα Ιατρικής έρευνας που ολοκληρώθηκε στο Όρεγκον των ΗΠΑ.
Η έρευνα ασχολήθηκε με τα οφέλη που αποκόμισε ομάδα ηλικιωμένων ατόμων με υπέρταση, ασκούμενοι περπατώντας ξυπόλυτοι σε μονοπάτι στρωμένο με βότσαλα, εκμεταλλευόμενοι την ανάγλυφη επιφάνεια του, ώστε να διεγείρουν τα σημεία δακτυλοπίεσης στα πόδια τους.
Η Ελληνική Ιατρική Κοινότητα ανακοίνωσε την ύπαρξη 3.500.000 υπερτασικών Ελλήνων το 2005, αποτέλεσμα καταγραφής που διενήργησε. Το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας στους κατοίκους των δυτικών πόλεων. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η συγκεκριμένη άσκηση έδρασε με τρόπο ωφέλιμο για τους ασκούμενους, μειώνοντας εντυπωσιακά την πίεσή τους, βελτιώνοντας παράλληλα την ισορροπία των ηλικιωμένων ατόμων (όφελος για την αποφυγή καταγμάτων) το οποίο (η αστάθεια), σύμφωνα με τελευταίες έρευνες σχετίζεται και, με την νόσο του Αλτσχάιμερ.
Τα αποτελέσματα κοινοποιήθηκαν τον Ιούλιο του 2005 στα ΜΜΕ των ΗΠΑ (TIMES, ABC, NBC, Νew York Times, CNN κ.α). Η άνοιξη (αίθριος καιρός) και οι απέραντες παραλίες της Ελλάδας (βότσαλα-ανάγλυφη επιφάνεια) μπορούν να αποδειχθούν σπουδαίοι σύμμαχοι των ηλικιωμένων ατόμων, το μόνο που λείπει είναι η ενημέρωση για τα επιστημονικά αποδεδειγμένα οφέλη της συγκεκριμένης διαδικασίας άσκησης.
Ιστορικά
Το 1960 οι Μπράτινγχαμ (Ποδίατρος) και Μπίκαν (Φυσιολόγος) προβληματίστηκαν με την πιθανή επιρροή της βάδισης σε ομοιόμορφες (λείες) επιφάνειες, με την αναπτυσσόμενη επιδημία της υπέρτασης, των κιρσών και της φλεβικής θρόμβωσης.
Για να επιβεβαιώσουν τον προβληματισμό τους, ζήτησαν από 65 υπαλλήλους γραφείου και εργάτες εργοστασίου να περπατήσουν σε ανάγλυφη επιφάνεια για διάστημα μερικών εβδομάδων. Αυτή η απλή παρέμβαση αποδείχτηκε μέγιστης ωφέλειας για τους συμμετέχοντες στην έρευνα ενεργοποιώντας κινητικά, μυϊκές ομάδες που σε ομαλές επιφάνειες δεν δραστηριοποιούνταν, με αποτέλεσμα να αντλείται αίμα από τα πόδια των ανθρώπων στις καρδιές τους, αποτρέποντας την στάση του αίματος στα αγγεία των πελμάτων και ποδιών. Τα προβλήματα βάδισης και αστάθειας αποτελούν πρώιμες ενδείξεις για την εμφάνιση του Αλτσχάιμερ.
Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον μελέτησαν 2.288 ηλικιωμένους για διάστημα 6 ετών υποβάλλοντας τους σε σωματικές και νοητικές ασκήσεις κάθε δυο χρόνια. Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, 319 ασθενείς εμφάνισαν συμπτώματα άνοιας και 221 εξ αυτών παρουσίασαν Αλτσχάιμερ. Διαπιστώθηκε ότι από το σύνολο των ασθενών, όσοι είχαν καλές επιδόσεις στις σωματικές εξετάσεις είχαν έως και τρεις φορές λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν άνοια.
Τον Ιούλιο του 2005, το ερευνητικό ινστιτούτο του Όρεγκον (ORI) κοινοποίησε στα ΜΜΕ των ΗΠΑ τα αποτελέσματα έρευνας που διενήργησαν οι Φουζόνγκ Λι Phd, Tζων Φίσερ Phd και Πήτερ Χάρμερ Phd που αφορούσαν τη βελτίωση της λειτουργικότητας και της αρτηριακής πίεσης σε ηλικιωμένα άτομα μέσω της βάδισης σε βοτσαλόστρωτα μονοπάτια. Κατόπιν διαστήματος 16 εβδομάδων οι συμμετέχοντες παρουσίασαν βελτίωση στην ισορροπία και κίνησή τους και μία σημαντική μείωση στην αρτηριακή πίεσή τους. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου (απλή βάδιση) είχαν βελτίωση αλλά όχι τόσο εντυπωσιακή.
Οι ιατροί θέλησαν να ερευνήσουν τα οφέλη από την αφάρμακο και μηδαμινού κόστους αγωγή, μετά από ταξίδι τους για επιστημονικό συνέδριο στην Κίνα, όπου παρατηρούσαν τους κατοίκους να εξασκούνται κατά αυτόν τον τρόπο. Οι ρεφλεξολόγοι προτείνουν από καιρό την διαδικασία, ώστε να διεγείρονται σημεία δακτυλοπίεσης τα οποία ανταποκρίνονται σε όργανα του σώματος και προωθούν την καλή λειτουργία του και, κατ’ επέκταση όλου του οργανισμού.
Οι διαδικασία εφαρμόζεται στην Ανατολή από αιώνες, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των Ιαπώνων Σαμουράι, οι οποίοι εξασκούνταν ξυπόλυτοι σε καλάμια από μπαμπού (Τάκεφούμι) για να αυξηθεί η δύναμη και το σφρίγος τους. Σήμερα εκτός από τα πάρκα τα οποία εξυπηρετούν τους κατοίκους των πόλεων αυτών, τέτοια μονοπάτια υπάρχουν στις εισόδους των εργοστασίων με σκοπό να αυξηθεί οι παραγωγικότητα των εργαζομένων και να μειώνονται οι ημέρες ασθενείας τους!
Στην αρχαία Ελλάδα την εξάσκηση αυτή την συναντάμε στην εκπαίδευση των αρχαίων Σπαρτιατών οι οποίοι εκπαιδεύονταν ξυπόλυτοι και φορούσαν δέρματα από χοίρο μόνον στην μάχη και αυτό για να μην πληγωθούν τα πέλματα τους από τα πεσμένα όπλα (ξίφη, βέλη και ακόντια) μειώνοντας πιθανώς την απόδοσή τους.
Το θέμα βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τέτοια μονοπάτια στις δυτικές μεγαλουπόλεις (Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία ,ΗΠΑ) ώστε να δεχτούν τα οφέλη από την διαδικασία αυτή. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν κατασκευασμένα μονοπάτια, ωστόσο η τύχη για άλλη μια φορά είναι με το μέρος μας. Ο αίθριος καιρός σε συνδυασμό με το φυσικό περιβάλλον, απέραντες παραλίες, προσφέρουν την ευκαιρία μαζί με το μπάνιο μας να εξασκήσουμε τη διαδικασία αυτή.
Πρέπει κανείς να διαλέξει ένα “καθαρό” κομμάτι παραλίας με βότσαλο, να παραβλέψει την αρχική και παροδική ενόχληση και να αρχίσει να περπατά. Ο λόγος που πονάμε στην αρχή είναι επειδή έχουμε χάσει την αισθητικότητα και την προσαρμοστικότητα του πέλματος λόγω των υποδημάτων σε αντίθεση με τα νήπια τα οποία δείχνουν στην παραλία να μην ενοχλούνται καθόλου.
Αντενδείξεις υπάρχουν φυσικά. Καλό είναι σε κάθε περίπτωση να συμβουλευτούμε των ιατρό μας. Καλό είναι να αποφεύγεται έως δυο ώρες κατόπιν γεύματος, σε περιπτώσεις διαβητικού ποδιού, ημέρες περιόδου, κατά τους τρεις πρώτους μήνες της κύησης, περιπτώσεις παρουσίας ξένου σώματος π.χ. βηματοδότη.
Βιβλιογραφία:
Ιssue 2531 of New scientist magazine,24 December
2005,page 52 JAGS 2005 , The American Geriatrics Society
www.shoebusters.com
Ιστοσελίδες με πληροφορίες:
www.reflexology-research.com
www.ori.org
www.medicalnewstudy.com
Σπύρος Δημητράκουλας – Συντονιστής της Επιτροπής Έρευνας του ΣΕΡ
[quote_center]“H ορθόδοξη ιατρική έχει πολλά να μάθει”[/quote_center]
Πρίγκιπας Κάρολος
Ο Πρίγκιπας Κάρολος είναι γνωστός για τις περιβαλλοντικές ανησυχίες του πολύ πριν προκύψει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όπως και για τις λανθασμένες διατροφικές συνήθειες τις νεολαίας της χώρας του, πάλι, πριν ασχοληθεί με το θέμα ο σεφ Τ. Όλιβερ. Το ενδιαφέρον του για τις εναλλακτικές θεραπείες το έχει εκδηλώσει από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 όπου και ίδρυσε το Πριγκιπικό Ίδρυμα για Ολοκληρωμένη Υγεία. Ο Πρίγκιπας Κάρολος δεν χάνει ευκαιρία σε δημόσιες ομιλίες του να ενθαρρύνει και να προτρέψει την Ιατρική κοινότητα να χρησιμοποιεί εναλλακτικές θεραπείες, όπως έκανε τον Ιούνιο του 2004. Ο Πρίγκιπας είχε εκνευρίσει την ιατρική κοινότητα ενθαρρύνοντας μια αμφιλεγόμενη αγωγή (Θεραπεία Τζέρσεν) κατά του καρκίνου, η οποία περιλάμβανε καθημερινό κλύσμα με καφέ, κατανάλωση φρέσκων φρουτοχυμών και εβδομαδιαίες ενέσεις βιταμινών.(Observer, UK 27 Ιουν, 2004)
Ο Πρίγκιπας Κάρολος αυτή την φορά απευθυνόμενος στο κοινό της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας στην Γενεύη, (23 Μαΐου 2006) δεν έχασε την ευκαιρία να μιλήσει για την αποτελεσματικότητα των εναλλακτικών θεραπειών και το δικαίωμα των πολιτών να έχουν πρόσβαση σε αυτές.
Ανάφερε: “Ο κατάλληλος συνδυασμός αποδεδειγμένων, παραδοσιακών και μοντέρνων θεραπευτικών αγωγών, οι οποίες δίνουν έμφαση στην ενεργή συμμετοχή του ασθενή, βοηθούν στην δημιουργία μίας ισχυρής θεραπευτικής δύναμης στον κόσμο.” και πρόσθεσε, “Αρκετές από τις σημερινές εναλλακτικές θεραπείες έχουν τις ρίζες τους σε αρχαίες παραδόσεις οι οποίες ενστικτωδώς κατανοούσαν την ανάγκη να διατηρήσουν ισορροπία και αρμονία στο πνεύμα, σώμα και φυσικό κόσμο. Αρκετή από αυτή την γνώση που μεταφέρεται στο χρόνο μέσω της λεκτικής παράδοσης, δυστυχώς χάνεται.”
Φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις προόδους της σύγχρονης ιατρικής, τονίζοντας ωστόσο ότι η ορθόδοξη ιατρική έχει πολλά να μάθει από τις εναλλακτικές θεραπείες. Συγκεκριμένα ανάφερε: “Η δύση μπορεί να μάθει από την ανατολή και το νέο να μάθει από την παράδοση.” Ολοκληρώνοντας, προέτρεψε τις χώρες να εστιάσουν την προσοχή τους στη βελτίωση της διατροφής, μείωση της μόλυνσης του περιβάλλοντος και των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται στην γεωργία και στο σπίτι.
Το όλο θέμα έχει τραβήξει το ενδιαφέρον των Βρετανών πολιτών, οι οποίοι σε ποσοστό 75% θα ήθελαν τις εναλλακτικές θεραπείες ευρέως προτεινόμενες από τον οργανισμό υγείας τους. Αποφασιστικό ρόλο πρέπει να παίζει το γεγονός ότι όλη η βασιλική οικογένεια χρησιμοποιεί τεχνικές όπως βελονισμό, ρεφλεξολογία, σιάτσου, χειροπρακτική και ομοιοπαθητική. Είναι εντυπωσιακό όταν άνθρωποι με πρόσβαση στις υψηλότερες υπηρεσίες υγείας και στους καλύτερους ιατρούς του πλανήτη επιλέγουν μία πιο ολιστική – προληπτική προσέγγιση της υγείας τους.
Ο Πρίγκιπας Κάρολος έχει αδυναμία στην ομοιοπαθητική ενώ η αείμνηστη Πριγκίπισσα Νταϊάνα είχε εμπιστευθεί την αντιμετώπιση της βουλιμίας και των πόνων στην πλάτη που είχε, στη ρεφλεξολόγο Κρίσυ Φιτζέραλντ. Η Βασίλισσα Ελισάβετ ακολούθησε το ίδιο μονοπάτι το Φεβρουάριο του 2004 επιλέγοντας για καινούριο βασιλικό ιατρό τον Δρ. Τίμοθυ Έβανς, του οποίου η κλινική συνδυάζει το παλιό με το νέο.
Μεταξύ των προσφερόμενων υπηρεσιών περιλαμβάνεται κινεζική βοτανοθεραπεια, ρεφλεξολογία, ομοιοπαθητική, πιλάτες, οστεοπαθητική, βελονισμός.
(The Telegraph, 23 Φεβ., 2004)
Σπύρος Δημητράκουλας – Ρεφλεξολόγος
Όλα τα παραπάνω κείμενα αποτελούν αποσπάσματα του περιοδικού Holistic Life και δημοσιεύονται με την άδεια της Etra Publishing
