Πιθανότατα έχετε ακούσει για τα προβιοτικά και τον ευεργετικό τους ρόλο στην υγεία και τη φυσιολογική λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Τι γνωρίζετε όμως για τα πρεβιοτικά;
Ποια είναι η διαφορά τους από τα προβιοτικά και τι οφέλη προσφέρουν στην υγεία;
Advertisment
Τα πρεβιοτικά είναι συστατικά των τροφίμων, τα οποία ανήκουν στην ευρύτερη κατηγορία των υδατανθράκων, δεν πέπτονται από τον οργανισμό και λειτουργούν ως «τροφή» για τα προβιοτικά, δηλαδή προάγουν την ανάπτυξη και διατήρηση της υγιούς μικροχλωρίδας του εντέρου.
Ουσιαστικά, πρόκειται για φυτικές ίνες και συγκεκριμένα φρουκτο-ολιγοσακχαρίτες, όπως η ινουλίνη, και γαλακτο-ολιγοσακχαρίτες. Τα πρεβιοτικά δεν έχουν θερμιδικό περιεχόμενο, καθώς δεν απορροφώνται από το έντερο, ωστόσο υπολογίζεται ότι αποδίδουν περίπου 1-2 θερμίδες ανά γραμμαρίο, λόγω των λιπαρών οξέων βραχείας αλύσου που παράγονται ως αποτέλεσμα βακτηριακής ζύμωσης.
Τρόφιμα που περιέχουν ινουλίνη είναι οι αγκινάρες, τα σπαράγγια, τα πράσα, τα κρεμμύδια, οι ντομάτες, το σκόρδο, η μπανάνα, καθώς επίσης και τα δημητριακά ολικής άλεσης, το κριθάρι και η σίκαλη, ενώ οι γαλακτο-ολιγοσακχαρίτες περιέχονται κυρίως σε γαλακτοκομικά προϊόντα που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως το γιαούρτι και το κεφίρ. Από την άλλη, ορισμένα πρεβιοτικά, όπως η ινουλίνη, χρησιμοποιούνται από τη βιομηχανία τροφίμων ως «λειτουργικά» συστατικά και προστίθενται σε τρόφιμα όπως το γιαούρτι και τα μπισκότα, ως υποκατάστατα λίπους. Τέλος, τα πρεβιοτικά είναι διαθέσιμα στην αγορά και ως συμπληρώματα διατροφής.
Advertisment
Το ερευνητικό ενδιαφέρον σχετικά με την επίδρασή των πρεβιοτικών στην υγεία έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να προκύπτουν συνεχώς νέες μελέτες. Ωστόσο, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα φαίνεται ότι η κατανάλωση πρεβιοτικών σχετίζεται με:
• Μειωμένη συχνότητα εμφάνισης και διάρκεια διαρροιών που οφείλονται σε λοιμώξεις ή λήψη αντιβιοτικών φαρμάκων.
• Μείωση της φλεγμονής και βελτίωση των συμπτωμάτων σε φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου.
• Προστασία ενάντια στον καρκίνο του παχέως εντέρου.
• Αύξηση βιοδιαθεσιμότητας και απορρόφησης μικροθρεπτικών συστατικών όπως το ασβέστιο, το μαγνήσιο κι ενδεχομένως ο σίδηρος.
• Βελτίωση ορισμένων παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα.
• Καλύτερη ρύθμιση του σωματικού βάρους και πρόληψη της παχυσαρκίας, μέσω της προαγωγής του αισθήματος κορεσμού.
