Του Χάραλντ Γκέαρ
Οι αιφνίδιες, επώδυνες, ακούσιες μυϊκές συσπάσεις μεταβλητής διάρκειας σχεδόν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος επηρεάζουν το 95 τοις εκατό των ανθρώπων κάποια στιγμή στη ζωή τους, και μπορεί να επαναληφθούν πολλές φορές μέσα σε λίγες ώρες ή ημέρες (Electro-encephalogrClinNeurophysiol, 1957; 9: 139–47). Ωστόσο, οι πραγματικές μυϊκές κράμπες, σε αντίθεση με τις συσπάσεις, οφείλονται σε υπερδραστηριότητα των κινητικών νευρώνων, η οποία μπορεί να προκληθεί από την άσκηση, τις υψηλές θερμοκρασίες και την υπερβολική απώλεια νατρίου, καλίου και μαγνησίου μέσω του ιδρώτα. Τέτοιες κράμπες μπορεί επίσης να συνδέονται με αρθριτικές καταστάσεις ή έκθεση στο κρύο, και μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης, συχνά τη νύχτα. Είναι ασύμμετρες, και μπορεί να περιλαμβάνει τους μύες των μηρών και των ποδιών, αλλά, τις περισσότερες φορές, τις γάμπες.
Advertisment
Οι αληθινές συσπάσεις είναι σπάνιες. Εμφανίζονται όταν εξαντλείται το «καύσιμο» των μυών, η τριφωσφορική αδενοσίνη, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση ασβεστίου που αναστέλλει τη χαλάρωση των μυών. Σε αντίθεση με τις κράμπες, οι συσπάσεις είναι ηλεκτρικά «σιωπηλές», συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της άσκησης, και είναι πιο πιθανό να έχουν προκληθεί από κάποια συστημική διαταραχή.
Έχει παρατηρηθεί ότι κάποιες θρεπτικές ουσίες επηρεάζουν τη νευρομυϊκή ερεθιστικότητα και, στην κλινική πράξη, μια σειρά από διατροφικές παρεμβάσεις έχουν αποδειχθεί επιτυχείς. Μια θεωρία υποστηρίζει ότι οι μυϊκές κράμπες είναι μέρος του συνδρόμου της αντιδραστικής υπογλυκαιμίας (χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, με επεισόδια αδυναμίας, εφίδρωση και έντονη πείνα λίγες ώρες μετά από ένα γεύμα που ανακουφίζονται με τροφή ή γλυκόζη). Περίπου το ένα τρίτο των ασθενών με ιδιοπαθείς κράμπες στα πόδια τη νύχτα υποφέρουν επίσης από το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών, όπου τα περίεργα ή δυσάρεστα συναισθήματα στα πόδια (όπως το τράβηγμα, η αργή κίνηση ή η αίσθηση καύσου) βελτιώνονται με τη μετακίνησή τους.
Η διάγνωση της υπογλυκαιμίας με μυϊκές κράμπες μπορεί να επιβεβαιωθεί με τεστ ανοχής της γλυκόζης. Η ίδια η διαδικασία ελέγχου μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία και, περιστασιακά, να ενεργοποιηθεί η έναρξη των μυϊκών κραμπών. Από τους 350 ασθενείς που εξετάσθηκαν, εκείνοι των οποίων το τεστ ανοχής της γλυκόζης επιβεβαίωσε τη διάγνωση μπήκαν σε δίαιτα σχεδιασμένη για να σταθεροποιήσει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, με άλλα λόγια, ακολούθησαν μία διατροφή απαλλαγμένη από ζάχαρη, υψηλή σε πρωτεΐνες, με συχνά μικρά γεύματα και ένα υποχρεωτικό βραδινό γεύμα. Στη μεγάλη πλειονότητα των ασθενών, τα συμπτώματα μειώθηκαν αμέσως και παρέμειναν έτσι, αν ακολουθούσαν την προβλεπόμενη δίαιτα για 12 ώρες (JMedAssoc Φλόριντα, 1973; 60: 29-31).
Advertisment
Θα πρέπει επίσης να εξεταστεί το ασβέστιο και η καλσιφερόλη (βιταμίνη D2) όταν οι μυϊκές κράμπες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθώς μια τέτοια κατάσταση σχετίζεται με αυξημένη απώλεια ασβεστίου από τα ούρα (Ν EnglJMed, 1991; 325: 1439-1440).
Η υποκαλιαιμία (χαμηλά επίπεδα καλίου στο αίμα) μπορεί επίσης να είναι υπεύθυνη για τις μυϊκές κράμπες (NouvellePresseMedicale, 1973; 2: 1717). Αλλά πριν από τη διόρθωση της υποκαλιαιμίας, θα πρέπει να αξιολογηθεί η κατάσταση του μαγνησίου, καθώς περίπου το 50 τοις εκατό των ασθενών με υποκαλιαιμία έχει επίσης έλλειψη μαγνησίου(ArchInternMed, 1984; 144: 1794–6; AmJCardiol, 1989; 63: 31–4G).
Σε αθλητές, η λήψη 10mg ριβοφλαβίνης (βιταμίνη Β2) έχει αποδειχθεί ότι μειώνει (αν και δεν καταργεί πλήρως) τη νευρομυϊκή ευερεθιστότητα (NutrMetab, 1976; 20: 1-8). Είναι πιθανό η επίδραση αυτή να είναι υπεύθυνη για τη φημισμένη επιτυχία της ριβοφλαβίνης στην αντιμετώπιση της κράμπας στα πόδια κατά τη διάρκεια της κύησης (JRSocMed, 1983; 76: 712).
Η ριβοφλαβίνη έχει επίσης αποδειχθεί αποτελεσματική στη θεραπεία των μυϊκών κραμπών που σχετίζονται με ένα πλήθος διαταραχών όπως ο διαβήτης, οι δηλητηριάσεις, οι μολύνσεις και διαταραχές του κυκλοφορικού(ParisMedicale, 1946; 36: 549–54), για τις οποίες η προτεινόμενη δοσολογία είναι 20mg/ημέρα.
Η κινίνη συνιστάται κάποιες φορές από την ορθόδοξη ιατρική για τις κράμπες στα πόδια. Ωστόσο, οι ανεπιθύμητες ενέργειες που είναι γνωστό ότι ακολουθούν τη χορήγησή της περιλαμβάνουν εμβοές στα αυτιά, προβλήματα ακοής, ίλιγγο, θολή όραση, πυρετό, ναυτία, έμετο, διάρροια, κοιλιακό άλγος, ερυθρότητα ή φαγούρα στο δέρμα και πονοκέφαλο. Επίσης, αποφύγετέ το αν έχετε οπτική νευρίτιδα, εμβοές των αυτιών ή κολπική μαρμαρυγή.
Δεν αποτελεί έκπληξη, που ο Σάμουελ Χάνεμαν ανέφερε την κινίνη ως το φάρμακο που πρέπει να χρησιμοποιείται κατά της ελονοσίας (που ονομαζόταν «ελώδης πυρετός» στην εποχή του). Τα συμπτώματα που παράγονται από αυτό το φάρμακο σε φυσιολογικά υγιή άτομα ήταν ομοιοπαθητικά, δηλαδή ακολουθούσαν τα τυπικά συμπτώματα της ελονοσίας, συμπεριλαμβανομένων των κραμπών στην κοιλιά.
Ως συνήθως, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η διατροφική αγωγή που περιγράφεται εδώ είναι καλύτερο να γίνεται με την επίβλεψη της ειδικών επαγγελματιών υγείας, των οποίων η εκπαίδευση τους καθιστά ικανούς να αναγνωρίζουν σοβαρές ασθένειες και να ενσωματώνουν τις διατροφικές παρεμβάσεις με ασφάλεια στο σχήμα θεραπείας.
Ο Χάραλντ Γκέαρ , είναι πτυχιούχος φυσιοπαθητικός, οστεοπαθητικός, ομοιοπαθητικός και βοτανολόγος που εργάζεται στο Λονδίνο.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό HOLISTIC LIFE
Ο εκδοτικός οίκος ETRA PUBLISHING είναι ένας από τους πιο αξιόλογους εκδοτικούς οίκους στον χώρο της ολιστικής ιατρικής και ολιστικής ζωής. Διαθέτει πληθώρα σπάνιων τίτλων και κάθε βιβλίο είναι μοναδική πηγή γνώσης για κάθε ενδιαφερόμενο και μελετητή της εναλλακτικής και ολιστικής υγείας.
