Απόσπασμα ομιλίας Τζίντου Κρισναμούρτι στο Madras, Ινδία, 1981
Είμαστε βίαιοι. Αυτό είναι ένα γεγονός. Θυμώνουμε, οργιζόμαστε, συμμορφωνόμαστε, μιμούμαστε, ακολουθούμε, είμαστε επιθετικοί, και η επιθετικότητα παίρνει πολλές μορφές: την ευγενική πολιτισμένη επιθετικότητα, που σε πείθει με το γάντι, μέσα από τη στοργή. Αυτό είναι μια μορφή βίας.
Advertisment
Ο εξαναγκασμός να σε κάνω να σκέφτεσαι σύμφωνα με μια ιδιαίτερη άποψη, αυτό είναι πάλι μια άλλη μορφή βίας.
Βία είναι η αποδοχή του εαυτού σου σαν κάτι που δεν είσαι. Παρακαλώ να το κατανοήσετε αυτό.
Μολονότι εκπαιδευόμαστε από την παιδική μας ηλικία να μην είμαστε άπληστοι, δεν έχουμε κατανοήσει ότι το «ΜΗ» είναι μόνο το αντίθετο αυτού που είμαστε.
Advertisment
Έχουμε εκπαιδευτεί, διαμορφωθεί, τα βιβλία που μας έχουν δώσει λένε ότι υπάρχει δυαδικότητα, κι εμείς το έχουμε αποδεχτεί αυτό.
Αυτή η διαμόρφωσή μας από την παιδική ηλικία εμποδίζει την κατανόηση αυτού του απλού γεγονότος, που είναι ότι υπάρχει μόνο «αυτό που είναι».
Το καλό δεν είναι το αντίθετο του κακού. Αν το καλό γεννιέται από το κακό, τότε το καλό περιέχει το κακό. Σκεφτείτε το αυτό, δουλέψτε πάνω σε αυτό και εξασκήστε το μυαλό σας έτσι που να ζείτε πάντα με «αυτό που είναι», με αυτό που συμβαίνει πραγματικά, εξωτερικά και εσωτερικά.
Όταν, λοιπόν, κατανοήσετε το βάθος της βίας χωρίς να ξεφεύγετε από αυτήν, χωρίς να τρέχετε μακριά σε κάποια βλακώδη ιδανικά μη-βίας, όταν κοιτάζετε τη βία, όταν την παρατηρείτε από πολύ κοντά – πράγμα που σημαίνει να βάλεις όλη σου την ενέργεια σ’ αυτό το κοίταγμα, την ενέργεια που τώρα σπαταλάτε επιδιώκοντας το αντίθετο και προσπαθείτε να την καταπιέσετε- τότε δεν θα υπάρχει βία.
Το να κατανοήσετε τη βία δεν είναι μόνο το να δείτε ότι οργίζεστε ή κτυπιέστε μεταξύ σας. Αυτό είναι μια πολύ ρηχή μορφή βίας.
Η βία είναι πολύ-πολύ περίπλοκη και για να την καταλάβεις, για να πας μέχρι το βάθος, οφείλεις να δεις το γεγονός πρώτα, και όχι μόνο να βεβαιώνεις: «Πρέπει να μην είμαστε βίαιοι!».
Υπάρχει μόνο αυτό που είναι και αυτό είναι η βία.
Η μη-βία είναι μη γεγονός, μια μη- πραγματικότητα , είναι μια προβολή της σκέψης με το σκοπό να ξεφύγει, ή να δεχτεί τη βία και να προσποιείται ότι γινόμαστε σιγά-σιγά μη-βίαιοι…..
Ώστε μπορούμε να κοιτάξουμε τη βία ελεύθερα από όλα αυτά, ελεύθεροι από κάθε φυγή, ελεύθεροι από ιδανικά, από καταπίεση, και να παρατηρήσουμε πραγματικά, τι είναι η βία;
Οφείλουμε, λοιπόν, να μάθουμε μαζί πώς να την παρατηρούμε.
Δεν υπάρχει καμιά αυθεντία σ’ αυτή την έρευνα, αλλά όταν ο νους σας έχει γίνει ανάπηρος από την αυθεντία, όπως και να είναι, είναι πολύ δύσκολο να είστε ελεύθεροι και έτσι να μπορέσετε να παρατηρήσετε τη βία.
Είναι σημαντικό να κατανοήσετε πώς να παρατηρείτε, να παρατηρείτε αυτό που συμβαίνει στον κόσμο, την αθλιότητα, τη σύγχυση, την υποκρισία, την έλλειψη ακεραιότητας, τις κτηνώδεις πράξεις που συμβαίνουν, την τρομοκρατία, την απαγωγή ομήρων και τους γκουρού που έχουν τα δικά τους ιδιαίτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όλα αυτά είναι βία.
Επιμέλεια: Κρυσταλία Πατούλη
