Της Άννας Ιωαννίδου
Σκεφτόμουν χθες βράδυ. Ο Έρωτας! Αυτή η ευχάριστη αναταραχή που επικρατεί στην καρδιά και στο στομάχι, είναι σαν Αετός. Ένας αετός με δυο φτερά, που κινάει για πτήση στα ψηλά, τα πολύ ψηλά. Δυο τα φτερά, δυο κι αυτοί που αγαπιούνται. Ο ένας κουνάει το ένα φτερό, ο άλλος το άλλο. Ποτέ με την ίδια ταχύτητα. Ποτέ με ακριβώς τον ίδιο ενθουσιασμό. Άντε, ίσως για λίγες μέρες, για κάνα-δυο μήνες, να καταφέρει να συγχρονιστεί η ταχύτητα.
Advertisment
Μετά, το κάθε φτερό θα συνεχίσει στα δικά του ντεσιμπέλ. Και τα δυο θα πετάνε, και τα δυο θα κάνουν προσπάθεια, μα ένα από τα δύο, θα πετάει με πιο πολλή μανία, με πιο μεγάλη τρέλα. Και μετά από λίγο, όταν το μουρλαμένο φτερό κουραστεί, θα δώσει τη σκυτάλη στο άλλο. Κι αν κι αυτό γουστάρει να συνεχίσει τη πτήση, θα ξεκινήσει να φορτώνει μηχανές, και θα ανεβάσει ταχύτητες, κρατώντας τον αετό στα επίπεδα που του αρμόζουν και τη σχέση του στα επίπεδα που της αξίζει.
Όταν όμως, το ένα από τα δυο φτερά, αρχίσει να μην κουνιέται αρκετά, ή κατ’ ακρίβεια, όταν αρχίσει να κουνιέται «εάν και εφόσον, και ίσως και αν βολέψει», τότε τα πράγματα για τον αετό είναι ζόρικα. Όσο πιο λίγο κουνιέται το ένα φτερό, ακόμη κι αν το άλλο συνεχίσει να πετά σαν τρελό, ο αετός θα αρχίσει να χάνει έδαφος. Και τότε απλά είναι θέμα χρόνου. Με μαθηματική ακρίβεια, όταν το άλλο φτερό κουραστεί να το παίρνει όλο απάνω του, ο αετός θα πέσει. Έτσι ειν’ τα πράγματα. Όταν η μία από τις δύο κινητήριες δυνάμεις ξενερώσει, η μοίρα του Έρωτα είναι καταδικασμένη. Άπαξ και ένα από τα δυο φτερά κουτσουρευτεί, τότε ο αετός, ξεκινά εις κάθοδο ανώμαλη, εις προσγείωση μοιραία.
Γι’ αυτό οι σχέσεις πρέπει να φτιάχνονται με τα κατάλληλα φτερά. Γι’ αυτό οι άνθρωποι, προτού αποφασίσουν να ξεκινήσουν την πτήση προς τους αιθέρες, πρέπει να’ χουν το νου τους να εφοδιαστούν με φτερά που δυνάμωσαν, που έγιναν γερά πριν καν πετάξουν, πριν καν ενωθούν στον αέρα. Και ξέρετε γιατί; Μα είναι απλό. Γιατί οι αετοί, δε φτιάχτηκαν για να πέφτουν. Οι αετοί φτιάχτηκαν, μόνο για να πετούν. Να πετούν ψηλά. Κι όταν είναι να πεθάνουν, εκεί ψηλά να πεθάνουν. Ποτέ αργά και βασανιστικά. Ποτέ στα χαμηλά. Μόνο στα ψηλά.
Advertisment
- Αγχώδης Κατάθλιψη: «Κακή Ζαριά / μόνη στέκει πια η έβδομη πλευρά» - 17 Απριλίου 2020
- Μη φοβηθείς να κοιτάξεις στον καθρέφτη. Εκεί μόνο θα βρεις εσένα - 31 Δεκεμβρίου 2019
- Σε αυτή τη στροφή δε θα σε περιμένει… - 27 Νοεμβρίου 2019
