Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη
Έχει ειπωθεί ότι ο άνθρωπος είναι ένας μαθητευόμενος Μάγος κι ο προορισμός του είναι να γίνει ένας ολοκληρωμένος Μάγος. Η αλήθεια είναι πως ο άνθρωπος είναι μια ουσία εκπορευόμενη απ’ το Απόλυτο, γι αυτό και στις γραφές αναφέρεται ότι είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση. Με πιο απλά λόγια, δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια ακτίνα του Όλου, που διατηρεί εν δυνάμει, σε λανθάνουσα μορφή, όλα τα συστατικά της Πηγής του, θα τολμούσα δε να πω ότι, δεν είναι καν αποκομμένος απ’ αυτή αλλά είναι μια προέκταση αυτής, με μια συγκεκριμένη αποστολή, η οποία θα κορυφωθεί και θα τελειωθεί, με την επιστροφή του στην Πηγή απ’ την οποία ανέβλυσε.
Advertisment
Ωστόσο εν πολλοίς διάγει τον βίο ως υπνωτισμένος, τυλιγμένος με το πέπλο της άγνοιας λόγω προσκόλλησης με την ύλη και τα φαινόμενα που εκδηλώνονται σ’ αυτήν. Γίνεται υποχείριο των καταστάσεων, των γεγονότων, των επιτήδειων και των ελαττωμάτων. Εννοείται πως τα χαρακτηριστικά αυτά δεν απευθύνονται στο σύνολο αλλά δυστυχώς στην πλειονότητα των ανθρώπων.
Όλα αυτά, φυσικά, παρουσιάζονται εδώ, με πολύ απλό τρόπο ενώ κατά βάση είναι πολύ πιο σύνθετα αλλά αφενός δεν είναι του παρόντος να κάνουμε μια ανάλυση που δεν έχει να προσφέρει τίποτε στο περιεχόμενο αυτού του άρθρου κι αφετέρου θα κουράσει τον αναγνώστη, που δεν έχει εντρυφήσει σε τέτοιου είδους ορολογίες, οι οποίες πολλές φορές αντλούν το υλικό τους απ’ τις ανατολικές σχολές, κάτι που θα κάνει το ζήτημα ακόμη πιο δύσκολο, αν γίνει χρήση αυτών των όρων.
Ο σκοπός αυτού του κειμένου είναι εισαγωγικός και θα ολοκληρωθεί σ’ αυτόν τον ιστότοπο, μέσα από μια μικρή σειρά μελετών έτσι ώστε, να μην κάνουμε κατάχρηση του χώρου αλλά και να κατορθώσουμε να δώσουμε τα βασικά στοιχεία αυτού του τεράστιου θέματος, που παρόλη την αχανή βιβλιογραφία, είναι βέβαιο, πως δεν έχει εξαντληθεί. Έτσι, μέσα από αυτή τη παρουσίαση, θα έχουμε την ευκαιρία να συγκεντρώσουμε ότι υλικό είναι διαθέσιμο, όχι μόνο απ’ την εποχή που διανύουμε αλλά κι από παλαιότερη βιβλιογραφία, τουλάχιστον στο βαθμό, που οι δικές μου έρευνες έχουν καταφέρει να επεκταθούν.
Advertisment
Απ’ την άλλη ίσως διαπιστώσετε ότι τελικά, αυτές οι έρευνες στο σύνολο τους, συγκεντρώνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα κυκλοφορούν στη σημερινή λογοτεχνία διασκορπισμένα. Στο τέλος αυτού του μικρού κύκλου αλλά κι ανάμεσα, θα δοθούν χρήσιμες πρακτικές ασκήσεις που πρέπει να κάνει κάποιος έτσι ώστε, να μη μείνει στην ανάγνωση θεωριών που από μόνες τους δεν προσφέρουν τίποτε περισσότερο από ψυχαγωγία και γνώση. Οι θεωρίες πρέπει να δοκιμάζονται στη πράξη κι όλη η ζωή μας άλλωστε, δεν είναι παρά μια δοκιμή, ανώτερων σκέψεων κι ιδεών που προϋπάρχουν σε μια ανεκδήλωτη κατάσταση.
Η δύναμη της σκέψης ήταν ένα θέμα που με απασχόλησε απ’ τα πρώτα βήματα μου στην έρευνα της ανθρώπινης προσωπικότητας, ίσως, γιατί διέκρινα, πως μέσα σ’ αυτήν, κρύβεται όχι μόνο όλο το μυστικό της πραγματικότητας που βιώνει ο άνθρωπος στη καθημερινότητα του αλλά κι όλης της δημιουργίας. Το θέμα αυτό, από μόνο του, μπορεί να θεωρηθεί μια ολόκληρη επιστήμη και καθώς θα ξεδιπλώνουμε τα μυστικά του, θα γίνει φανερό ότι, πράγματι, είναι πρωταρχική και θεμελιώδης αλλά για έναν λόγο που θα διαφανεί μέσα από αυτά τα άρθρα, παρέμεινε και παραμένει κατά κάποιο τρόπο στο παρασκήνιο της ιστορίας του ανθρώπου.
Η πρακτική εφαρμογή όσων θα διαβάσετε είναι άχρηστη αν δεν γίνουν απολύτως κατανοητά ή αν χρησιμοποιηθούν με λάθος τρόπο. Στο τέλος, αυτό που θα δοθεί ως σκοπός, είναι η έξοδος από αυτό το δίπολο, από αυτή την ταλάντωση του εκκρεμούς των σκέψεων, που στρέφεται πότε δεξιά και πότε αριστερά, εντελώς μηχανικά και πολλές φορές αδυσώπητα. Αυτή η «έξοδος» που θα επισημάνουμε, στην ουσία είναι και η αρχή του τέλους της αποστολής του ανθρώπου. Παρόλα αυτά, αυτή η έξοδος είναι τόσο στενή, όσο το μάτι της βελόνας. Ωστόσο και μόνο να σταθεί κάποιος μπροστά στην επιβλητική θέα της πύλης του μαντείου των Δελφών, όπου αιώνες πριν έχει χαραχθεί η προτροπή «Γνώθι σαυτόν» είναι από μόνη της λυτρωτική.
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε άνετα την υλοποίηση των φαινομένων στη ζωή του ανθρώπου με το μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν, δίχως φυσικά, τον περιορισμό των ευχών που είχε εκείνος αλλά είναι σκόπιμο να εξηγήσουμε πως ακριβώς λειτουργεί αυτό το λυχνάρι, ποιο είναι το Τζίνι και κάποια βασικά σημεία που πρέπει να γίνουν κτήμα του αναγνώστη έτσι ώστε, να μπορέσει να κατανοήσει το περιεχόμενο της μελέτης αυτής μέχρις το τέλος, όπως για παράδειγμα, τι συμβολίζει το «τρίψιμο» του λυχναριού έτσι ώστε, να εμφανιστεί ο μαγικός υπηρέτης που κρύβει μέσα του.
Όταν αποσαφηνίσουμε κάποια θολά σημεία στην έλξη των φαινομένων που συνήθως δεν είναι αρεστά στους περισσότερους, γιατί δεν είναι όλα τα φαινόμενα ευχές, θα δούμε πως τελικά, εμείς είμαστε οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι της καθημερινότητας που ζούμε, η οποία είναι αποδεδειγμένο ότι συγκροτείται από τόσους κόσμους όσοι κι άνθρωποι αυτού του πλανήτη. Αν μας ενώνουν κάποια χαρακτηριστικά, τότε, φτιάχνουμε μικρές κοινωνίες ή γειτονιές μέσα στον κόσμο από όμοια ήθη κι έθιμα, μικρές φούσκες σε ένα γιγάντιο μπαλόνι, που ωστόσο, μας κρύβει τη θέα από τον πραγματικό κόσμο. Κάθε στιγμή, διατρέχουν το νου του ανθρώπου χιλιάδες σκέψεις για ελάχιστες εκ των οποίων έχει πλήρη επίγνωση και κυρίως εκείνων που είναι συναισθηματικά φορτισμένες.
Θυμόμαστε εύκολα ότι μας συγκλόνισε θετικά ή αρνητικά αλλά δεν δίνουμε σημασία, δεν είμαστε συνειδητοί ανά πάσα στιγμή για να εξακριβώσουμε τι προσπαθεί να δομηθεί μέσα στον αόρατο εν αρχή κόσμο μας, ο οποίος κάποια στιγμή θα πάρει σάρκα κι οστά. Ένας μικρός σπινθήρας αρκεί, για να πάρει φωτιά το φυτίλι που θα προκαλέσει το δικό μας big bang, τη δημιουργία του προσωπικού μας κόσμου. Ενίοτε, ο κόσμος μας, μπορεί να γίνει ο κόσμος των άλλων αλλά κυρίως ο κόσμος των άλλων είναι εκείνος που γίνεται δικός μας, έτσι απλά, όπως ακριβώς συντονίζουμε το ραδιόφωνο μας σε έναν σταθμό που αρέσει και σε άλλους, όταν δονούμαστε πολλοί μαζί, στον ίδιο ρυθμό.
Κάποιες φορές θα μας φανεί πολύ περίεργο, πως μπορεί να συμβεί, να ζούμε πράγματα που ποτέ δεν επιθυμήσαμε, σαν να βαδίζουμε μια ζωή εντελώς ανάποδα απ’ ότι την είχαμε ονειρευτεί, αλλά δεν είναι καθόλου αφύσικο παρότι μας φαίνεται ως τέτοιο. Δυο κρίσιμα σημεία διαφεύγουν της προσοχής πολλών ανθρώπων, που οραματίζονται έναν άλλον κόσμο απ’ αυτόν που ζουν, το ένα είναι ότι συνήθως μπερδεύουν την ονειροπόληση με τον οραματισμό και το δεύτερο ότι σπάνια βρίσκονται σε εσωτερική αρμονία οι σκέψεις με τα συναισθήματα τους.
Πολύ δε περισσότερο οι πράξεις από τις προθέσεις και τα λόγια από τις επιθυμίες. Ενώ ακόμη πιο δύσκολο είναι, να επιχειρήσει κάποιος να αντιστρέψει την ήδη διαμορφωμένη αρνητικά δόνηση του καθώς αρνείται, ενδόμυχα ή υποσυνείδητα καλύτερα, να πιστέψει ότι μπορεί να συμβεί μια θεαματική αλλαγή στη ζωή του, μόνο και μόνο επειδή δεν συμβαίνει αμέσως. Αυτή η αναμονή μιας αυτόματης θεαματικής αναστροφής των φαινομένων είναι μια ακόμη παγίδα στο δρόμο προς το θαύμα, γιατί ενώ έχουμε καταστρέψει σε βάθος χρόνων το εσωτερικό μας οικοδόμημα, έχουμε αποδομήσει όλη την φυσική τάξη των πραγμάτων μέσα μας, έχουμε την απαίτηση να ανορθωθεί μέσα σε λίγες μέρες ή ακόμη και ώρες.
Η υπομονή είναι λέξη άγνωστη στο λεξιλόγιο των ανθρώπων κι η επιμονή συνώνυμο των καταναγκαστικών έργων. Πολλοί γύρισαν πίσω ακριβώς ένα βήμα πριν από την πηγή επειδή δεν τολμήσανε να κάνουν το τελευταίο. Αυτό βέβαια είναι ένα γνώρισμα των ανθρώπων που δεν έχουν ξεκάθαρο στόχο ούτε το απαιτούμενο πάθος για να σπρώξουν τη ζωή προς την κατεύθυνση που επιθυμούν. Βαδίζουν σαν αλλήθωροι, αλλού κοιτάει η επιθυμία τους κι αλλού οι ίδιοι κι έτσι φυσικά καταλήγουν εκεί που κοιτάνε κι όχι εκεί που θέλουνε να πάνε γιατί απλά δεν κοιτάνε εκεί που θέλουνε να πάνε.
Πολλοί δε, βαδίζουν και προς τα εκεί που τους τραβάνε, αυτό είναι μια άλλη οδυνηρή περιπέτεια κι όμως παρόλο που κλαίνε εν τούτοις πάνε, αφήνουν και τους τραβάνε. Για τους τελευταίους ο νόμος της έλξης επιθυμιών αντιστράφηκε έγινε απώθηση, αλλά μη βιαστείτε να θέσετε τον νόμο εκτός λειτουργίας γιατί μέσα τους σιγοτραγουδάνε το γνωστό τοις πάσι άσμα «τραβάτε με κι ας κλαίω» κι εξωτερικά όντως κλαίνε. Αυτή η παράταιρη κι αλλόκοτη εικόνα είναι ίσως η πιο θλιβερή σύγκρουση αλλά θα την γιατρέψουμε στο τέλος αυτών των κειμένων.
Αυτό το άρθρο, ως εισαγωγικό, θα κλείσει εδώ, θέτοντας το πρώτο μάθημα, πριν συνεχίσουμε, την αποκωδικοποίηση των μυστικών στην έμφυτη τέχνη της υλοποίησης, που κατέχουν όλοι αλλά την επιτελούν υποσυνείδητα κι άλλες φορές «ασυνείδητα». Διαλέξτε μετά από καλή σκέψη 7 στόχους-επιθυμίες και κατόπιν να τις γράψετε σε μια κόλλα χαρτί με μια ιεραρχική σειρά, δηλαδή πρώτη την πιο ελκυστική κι απαραίτητη για σας κι εν συνεχεία την λιγότερο κι ούτω καθ’ εξής. Στο τέλος, κλείστε το χαρτί στο οποίο τις σημειώσατε και επαναλάβετε την ίδια άσκηση ξανά σε μια άλλη σελίδα, μια ή δυο μέρες αργότερα.
Συγκρίνετε τις δυο λίστες κι αν συμφωνούν, τότε, επιλέξτε μόνο την πρώτη και ξεχάστε για πάντα τις υπόλοιπες. Αν οι λίστες δεν συμφωνούν, προσπαθήστε ξανά μια άλλη μέρα, αφού αφήσετε να περάσει ένα μικρό χρονικό διάστημα δίχως να σκέφτεστε το συγκεκριμένο θέμα. Αν δε μπορέσετε να κάνετε αυτή την άσκηση, μην συνεχίζετε να διαβάζετε αυτά τα άρθρα.
Να οδηγείς Εσύ τα βήματα σου σημαίνει να ξέρεις πάνω απ’ όλα, που Θέλεις να πας! Περισσότερα στο επόμενο άρθρο.
- Δύσκολες καταστάσεις στη ζωή: Τελικά είναι προβλήματα ή λύσεις; - 10 Νοεμβρίου 2022
- Η καθημερινότητα ως προβολή του «αόρατου κόσμου» - 31 Ιανουαρίου 2022
- Η ψυχολογία της καθημερινότητας: Επιθυμίες και διαπροσωπικές σχέσεις - 13 Νοεμβρίου 2021
