Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να παρατείνουν τη διάρκεια της ζωής τους.
Ισως μερικοί να πίστεψαν ότι έφτασαν τόσο κοντά στο ελιξίριο της νεότητας.. αλλά άνθρακες ο θησαυρός.
Σήμερα η διάρκεια ζωής των ανθρώπων έχει κατά μέσο όρο διπλασιαστεί σε σύγκριση με τους προηγούμενους αιώνες καθώς ο μέσος άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να φτάσει μέχρι την ηλικία των 88 χρόνων και πολλοί φτάνουν το όριο των 100 χρόνων .
Τι είναι αυτό που επιτρέπει όμως σε αυτούς τους ανθρώπους αυτούς να είναι δυνατοί, να διατηρούν το πνεύμα και το σώμα τους, σε τόσο καλή κατάσταση μετά την παρέλευση ενός αιώνα ζωής τους;
Τελικά υπάρχει μυστικό;
Σύμφωνα λοιπόν με τις γραφές λοιπόν και συγκεκριμένα στη Βίβλο ένα “μυστήριο“ που κατά αλλους εχει να κάνει με την κάλυψη απλά των γενεαλογιών και κατ` αλλους με… πραγματικότητα…
Ετσι λοιπόν σε χρόνους και τόπους αλλοτινούς έχουμε κάποιους που φαίνεται να νίκησαν το χρόνο….με πρώτο τον Μαθουσάλα.. προπάππου του Νώε με 969 χρόνια ζωής. Τον Νώε με 950 τον Αδάμ με 930..αλλά και τους άφθαρτους Τιτάνες , ημίθεους κλπ…
Αξιοσημείωτο είναι ότι στις γραφές αναφέρεται και η υποδεικνύουσα από το Δημιουργό τροφή προς τους θνητούς.
Advertisment
Το αυτό επαναλαμβάνεται και σε μια άλλη κοσμογονία .. του Ησίοδου.. οπου το χρυσούν γένος.. το πρώτο αναφερόμενο ανθρώπινο γένος.. δεν ετρέφετο με σάρκα.
Αφήνεται επίσης να εννοηθεί και στη Βίβλο στο προκατακλυσμιαίο γένος oτι η βρώση σάρκας δεν ήταν εφικτή..ακόμα και μετά απο τα μετακλυσμιαία γένη…
Η σημειωθείσα ιδιότητα τους αυτή που τους διέκρινε γίνεται γνωστή ακόμα και στις μέρες μας χωρίς όμως να πτοεί τις διατροφικές μας συνήθειες.
Σύμφωνα με πηγές της απόκρυφης γνώσης το γένος αυτό θεωρούσε εκτός από αμάρτημα τη σαρκοφαγία … και συνήθεια κατωτέρων πνευματικώς οντοτήτων.
Aς αφήσουμε όμως την ανέφικτη πλέον αφθαρσία που εμπεριέχεται στους μύθους και να δούμε το τι είναι εφικτό….
Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να παρατείνουν τη διάρκεια της ζωής τους.
Σήμερα η διάρκεια ζωής των ανθρώπων έχει κατά μέσο όρο διπλασιαστεί σε σύγκριση με τους προηγούμενους αιώνες καθώς ο μέσος άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να φτάσει μέχρι την ηλικία των 88 χρόνων και πολλοί φτάνουν το όριο των 100 χρόνων .
Advertisment
Τι είναι αυτό που επιτρέπει όμως σε αυτούς τους ανθρώπους να είναι δυνατοί, να διατηρούν το πνεύμα και το σώμα τους, σε τόσο καλή κατάσταση μετά την παρέλευση ενός αιώνα ζωής τους;
Η αύξηση της ηλικίας δημιουργεί συνεχείς αλλοιώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Οι αλλοιώσεις φυσικά είναι αναπόφευκτες αλλά ο ρυθμός με τον οποίο η γήρανση προχωρά, είναι διαφορετικός από άνθρωπο σε άνθρωπο και οι αλλοιώσεις αυτές αφορούν ιστούς και όργανα.
Το μέγεθος της καρδιάς αυξάνεται με την αύξηση του χρόνου και η μέγιστη ικανότητα κατανάλωσης οξυγόνου κατά τη διάρκεια της σωματικής εξάσκησης μειώνεται κατά 10% στους άνδρες για κάθε δεκαετία που περνά. Στις γυναίκες μειώνεται κατά 7,5%.
Η ικανότητα των πνευμόνων μειώνεται δραματικά καθώς η αναπνευστική λειτουργία, μειώνεται κατά 40% στην ηλικία των 70 ετών.
Ο εγκέφαλος χάνει αρκετούς από τους νευρώνες του, ενώ άλλοι νευρώνες υφίστανται βλάβες. Και προσπαθώντας να αντεπεξέλθει στις απώλειες αυτές, δημιουργεί νέες συνδέσεις μεταξύ των υγιών νευρώνων.
Οι νεφροί χάνουν σταδιακά την ιδιότητα που έχουν να καθαρίζουν το αίμα από ουσίες που πρέπει να αποβληθούν.
Επίσης η ουροδόχος κύστη χάνει από την αποτελεσματικότητα και χωρητικότητά της. Εμφανίζεται επίσης ακράτεια ούρων η οποία εκδηλώνεται λόγω ατροφίας των ιστών.
Η αύξηση της ηλικίας δεν προκαλεί μείωση του σωματικού λίπους. Γίνεται όμως μια αναδιανομή της τοποθέτησης και αποθήκευσής του. Μετακινείται από τα επιφανειακά στρώματα, από κάτω από το δέρμα προς τα βαθύτερα μέρη.
Από την ηλικία των 30 ετών μέχρι την ηλικία των 70 ετών, η απώλεια μυϊκής μάζας λόγω απουσίας σωματικής εξάσκησης, ανέρχεται στο 23% για τους άνδρες και στο 22% για τις γυναίκες.
Τα προβλήματα της όρασης λόγω δυσκολιών στην εστίαση σε μικρές αποστάσεις (πρεσβυωπία) μπορεί να αρχίσουν ήδη από την ηλικία των 40 ετών.
Με την αύξηση της ηλικίας γίνεται δυσκολότερο να ακούσει κάποιος τις ψηλές συχνότητες. Η απώλεια της ακοής γίνεται γρηγορότερα στους άνδρες παρά στις γυναίκες.
Η πρόωρη γήρανση του δέρματος
Η μείωση του κολλαγόνου και της ελαστίνης προκαλεί τη διαδικασία αφυδάτωσης, την απώλεια της ελαστικότητας και της συνοχής του δέρματος.
Η δράση της ηλιακής ακτινοβολίας UV, της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, του καπνού του τσιγάρου, του στρες και όλων των καθημερινών συνθηκών που φαίνονται ανώδυνες, τελικά κάνουν το δέρμα μας να οξειδώνεται και να θαμπώνει.
Πολύ γρήγορα ξεκινά η πρόωρη γήρανση που οφείλεται στη δράση των ελεύθερων ριζών οι οποίες προκαλούν βλάβες στο DNA, στα λιπίδια των κυτταρικών μεμβρανών, στις πρωτείνες κλπ…
Διαβάστε: Βιταμίνες που προστατεύουν και επιδιορθώνουν το DNA
Δύο ορμόνες φαίνεται να παίζουν σημαντικότατο ρόλο στη μακροζωία αλλά και υγιή γήρανση του ανθρώπινου σώματος η αυξητική ορμόνη και η αδιπονεκτίνη.
Η αδιπονεκτίνη βρέθηκε να υπάρχει σε ψηλότερα επίπεδα από το μέσο όρο σε γυναίκες άνω των 100 χρονών. Η προαγωγή της παραγωγής της αυξητικής ορμόνης από τον ανθρώπινο οργανισμό, βρέθηκε ότι δίνει νέα εφόδια νεότητας σε άτομα των 60 έως 80 ετών.
Η αυξητική ορμόνη
Η γήρανση συνοδεύεται από μείωση στο αίμα της αυξητικής ορμόνης.
Κατά συνέπεια μειώνεται η μυϊκή μάζα και δύναμη, με μείωση των λειτουργικών ικανοτήτων των ανθρώπων. Γίνονται αδύναμοι, ασταθείς, χάνουν την αυτονομία τους και σταδιακά δεν μπορούν να ζουν μόνοι ή να αντεπεξέρχονται στις ανάγκες τους.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, εξέτασαν τη σχέση της ορμονικής μείωσης και προοδευτικής σταδιακής μείωσης των λειτουργικών ικανοτήτων των ανθρώπων.
Ταυτόχρονα εξέτασαν εάν η αύξηση της παραγωγής της αυξητικής ορμόνης, είναι σε θέση να σταματήσει ή να αντιστρέψει τη φθίνουσα πορεία των ηλικιωμένων ανθρώπων.
Σε 395 άνδρες και γυναίκες ηλικίας 65 έως 84 ετών, διερεύνησαν τη δράση του πειραματικού φαρμάκου καπρομορελίνη (capromorelin, δεν είναι διαθέσιμο εμπορικά). Το φάρμακο αυτό αυξάνει την παραγωγή της αυξητικής ορμόνης.
Διαπιστώθηκε ότι πράγματι στους συμμετέχοντες στην έρευνα που λάμβαναν την καπρομορελίνη, υπήρχε αύξηση της παραγωγής της αυξητικής ορμόνης με αύξηση της μυϊκής μάζας, βελτίωση της ισορροπίας και καλύτερη ικανότητα ανάβασης σκαλοπατιών.
Στους 6 και 12 μήνες μετά την έναρξη λήψης της καπρομορελίνης, παρατηρήθηκε μια σημαντική βελτίωση των σωματικών ικανοτήτων των ηλικιωμένων που τη λάμβαναν.
Η αύξηση παραγωγής της αυξητικής ορμόνης στους ηλικιωμένους αυτούς, τους έδινε νέα εφόδια νεότητας ανατρέποντας έτσι τη φθίνουσα πορεία που επέφερε η γήρανση.
Η αδιπονεκτίνη
Η αδιπονεκτίνη είναι ορμόνη που παράγεται από τους λιπώδεις ιστούς. Φαίνεται ότι έχει σημαντικό ρόλο στους μηχανισμούς της μακροζωίας.
Είναι πρωτεΐνη με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Συμβάλλει στην απαλλαγή των αιμοφόρων αγγείων από τις εναποθέσεις λιπαρών ουσιών.
Η αδιπονεκτίνη έχει επίσης σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό, ιδιαίτερα στη ρύθμιση της χοληστερόλης και της γλυκόζης αίματος.
Τα χαμηλά επίπεδα αδιπονεκτίνης, συμβάλλουν στην παχυσαρκία, στην ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη, στη γένεση του διαβήτη, στην αθηρωμάτωση δηλαδή συνολικά στην παθολογική οντότητα που είναι γνωστή ως μεταβολικό σύνδρομο.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Πολωνίας, μελέτησαν τη αδιπονεκτίνη σε 133 γυναίκες ηλικίας 20 έως 102 ετών. Μεταξύ αυτών, οι 25 ήσαν ηλικίας 100 έως 102 ετών.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα αδιπονεκτίνης ήσαν σημαντικά ψηλότερα στις αιωνόβιες γυναίκες. Το γεγονός αυτό μπορεί να σχετίζεται με το μεταβολισμό, με την ποιότητα της γήρανσης και τη μακροζωία τους.
Οι Πολωνοί γιατροί βρήκαν ότι τα ψηλότερα επίπεδα αδιπονεκτίνης στις αιωνόβιες γυναίκες συνοδεύονταν από χαμηλότερα επίπεδα ινσουλίνης και της ορμόνης του λίπους, λεπτίνης.
Η ολική τους χοληστερόλη, η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη και η αρτηριακή τους πίεση, βρίσκονταν σε καλύτερα επίπεδα από ότι σε νεότερες γυναίκες με χαμηλότερα επίπεδα αδιπονεκτίνης. Συνολικά είχαν λιγότερα συμπτώματα του μεταβολικού συνδρόμου.
Τα ευρήματα αυτά, οδήγησαν τους Πολωνούς γιατρούς στο συμπέρασμα ότι η αδιπονεκτίνη παίζει σημαντικό ρόλο στους μηχανισμούς της υγιούς γήρανσης και της μακροζωίας.
Συνοπτικά βλέπουμε από τις δύο αυτές πρόσφατες ανακοινώσεις ότι η αυξητική ορμόνη και η αδιπονεκτίνη, έχουν καθοριστική επιρροή στους μηχανισμούς γήρανσης και μακροζωίας.
Βέβαια ακόμα και σήμερα οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τις μακροχρόνιες επιδράσεις της χορήγησης των ορμονών αυτών. Επίσης οι μηχανισμοί δράσης των ορμονών είναι πολύπλοκοι, εμπλέκονται σε άλλα επίπεδα και σε άλλους μηχανισμούς. Για αυτό είναι πιθανόν η χορήγηση τους να συνοδεύεται από απρόσμενες ανεπιθύμητες επιπτώσεις.
ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΗΛΙΚΑ
Οι περισσότεροι μεσήλικες άνδρες ειδικά στην σημερινή εποχή περνούν σε κάποια στιγμή μια μορφή κρίσης. Την “κρίση του μεσήλικα”.
Eνα φαινόμενο που πλέον δεν περνά απαρατήρητο και παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην υγιή γήρανση.
Η “κρίση του μεσήλικα“ χαρακτηρίζεται από σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές και μπορεί να είναι ήπιας μορφής ή ακόμη να είναι περισσότερο έντονη, με διαταραχές και επηρεάζουν τη ψυχική διάθεση και τη σεξουαλική ζωή του άνδρα.
Γύρω στα 50 λοιπόν ο μεσήλικας παρατηρεί τα εξής συνηθισμένα φαινόμενα…
–Αλλαγή του σχήματος του σώματος που οφείλεται στη μείωση της μάζας των μυών και στη συσσώρευση λίπους, ιδίως γύρω από τη μέση, αλλά και της όψης του.
–Εντονη κούραση και κατάπτωση που συχνά συνοδεύονται από μυϊκούς και άλλους πόνους
— Μείωση της σεξουαλικής ορμής και διάθεσης καθώς και της ψυχικής κατάστασης ενώ πολλές φορές εκδηλώνεται και κατάθλιψη
—Mείωση γενικώς της ενεργητικότητας, της ψυχικής διάθεσης, κρίσεις απαισιοδοξίας, έντονη βουλιμία, εμφάνιση διαφόρων συμπτωμάτων υγείας κάνουν τον μεσήλικα που περνά την κρίση ευερέθιστο ενώ στην προσπάθεια του να είναι ενεργητικός το πετυχαίνει δύσκολα και με πολλές εξάψεις οι οποίες συνοδεύονται με πολύ ιδρώτα αλλά και έντονη αστάθεια στις σωματικές του κινήσεις.. Όλα αυτά τα παραπάνω λοιπόν σε συνδυασμό με τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν , τα πρώτα σημάδια της γήρανσης να είναι πλέον εμφανή τόσο στο δέρμα του οσο και στα εσωτερικά του όργανα , την διαφορετική όψη του , τα αραιωμένα γκρίζα μαλλιά του, τα συσωρευμένα συνήθη προβλήματα υγείας (προστάτης –υπέρταση – κακή κυκλοφορία του αίματος- αρθριτικά – δισκοπάθεια κλπ) οδηγούν στην “κρίση του μεσήλικα“ με κύριο χαρακτηριστικό την απαισιοδοξία την μελαγχολία και την αντικοινωνικότητα κλπ…
Συσχετίζοντας λοιπόν την κατάσταση με την εμμηνόπαυση των γυναικών θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την κρίση αυτή ως ανδρική εμμηνόπαυση.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι έτσι απλά, αφού στις γυναίκες οι ορμονικές αλλαγές που προκαλούν την εμμηνόπαυση είναι δραστικές και συμβαίνουν σχετικά απότομα. Οι γυναικείες σεξουαλικές ορμόνες μειώνονται δραστικά σε σύντομο χρονικό διάστημα γεγονός, που οδηγεί στην εμμηνόπαυση.
Στους άνδρες όμως είναι διαφορετικά καθώς η πτώση της τεστοστερόνης συμβαίνει με πολύ αργό ρυθμό.
Η πτώση είναι σταδιακή και παίρνει πολλά χρόνια Το φαινόμενο δεν παρατηρείται στον ίδιο βαθμό σε όλους τους άνδρες.
Για παράδειγμα υπάρχουν άνδρες πέραν των 70 ετών που διατηρούν ακόμη τα επίπεδα τεστοστερόνης που είχαν όταν ήταν 20 ετών.
Εκτός βέβαια από την ορμονική θεωρία υπάρχει και η άποψη ότι τα φαινόμενα αυτά οφείλονται σε ψυχολογικούς μηχανισμούς.
Όπως οι αλλαγές που έρχονται με την ηλικία, οι δυσκολίες της ζωής, οι ταλαιπωρίες, οι στεναχώριες , το στρές οι οικονομικές δυσκολίες φθείρουν αδιάκοπα τον άνδρα και αυτό επιδεινώνεται κυρίως όταν παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν από το σπίτι.
Διαβάστε: Η ζωή ξαναρχίζει μετά την ηλικία των 46 ετών
Βέβαια μια σειρά από σωματικές ασθένειες οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια προβλήματα και να συσχετισθούν τα συμπτώματα με την “κρίση του μεσήλικα“ .Οπως για παράδειγμα οι ανωμαλίες της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα, η αναιμία, οι χρόνιες ασθένειες, η κατάχρηση αλκοόλ, είναι δυνατόν να προκαλέσουν ανάλογα προβλήματα.
Ας μην ξεχνούμε επίσης ότι τα συζυγικά και οικογενειακά προβλήματα, οι οικονομικές και επαγγελματικές δυσκολίες, είναι παράγοντες που προκαλούν παρόμοια ψυχικά και οργανικά προβλήματα.
Για να δεχθούμε λοιπόν ότι πράγματι ένας άνδρας διέρχεται την κρίση του μεσήλικα, θα πρέπει να αποκλείσουμε οποιαδήποτε οργανική αιτία που πιθανόν να συμβάλλει στην όλη εικόνα.
Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις εκείνες που πραγματικά υπάρχει ανεπάρκεια ή σημαντική πτώση της τεστοστερόνης; Μήπως τότε και οι άνδρες θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μια ορμονική θεραπεία αντικατάστασης όπως και οι γυναίκες;
Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι απλό και αποτελεί επίμαχο σημείο συζητήσεων στον ιατρικό και επιστημονικό κόσμο.
Ενώ υπάρχουν εύκολοι τρόποι χορήγησης της τεστοστερόνης, εντούτοις δεν είναι ξεκάθαρο από ποιο επίπεδο και μετά είναι αναγκαίο να χορηγηθεί. Και ας υπενθυμίσουμε ότι η χορήγηση της τεστοστερόνης, εμπεριέχει πολλούς κινδύνους.
Η τεστοστερόνη μπορεί να επιδεινώσει τη στεφανιαία νόσο σε ένα καρδιοπαθή και να επιταχύνει την εκδήλωση μιας καρδιακής προσβολής. Παράλληλα, εάν υπάρχει καρκίνος του προστάτη, η τεστοστερόνη αντενδείκνεται.
Είναι λοιπόν φανερό ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη για έρευνες που θα ρίξουν περισσότερο φως, στο τι συμβαίνει στον μεσήλικα άνδρα. Οι ορμονικές αλλαγές, οι σωματικές αλλαγές που επέρχονται λόγω της ηλικίας, οι οικογενειακές και επαγγελματικές δυσκολίες, έχουν όλες το ρόλο τους.
Γήρανση και ελεύθερες ρίζες – βλάβες του DNA…
Μια από τις πλέον επικρατέστερες θεωρίες είναι ότι η γήρανση είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης βλάβης στο DNA.
Υπάρχουν εξωγενείς περιβαλλοντικοί παράγοντες που είναι νοσηροί για το DNA, όπως για παράδειγμα η υπεριώδης ακτινοβολία.
Υπάρχουν επίσης και ενδογενείς παράγοντες, που δημιουργούνται καθημερινά από το μεταβολισμό του οργανισμού οι οποίοι αθόρυβα, συνεχώς και σταθερά, προκαλούν αλλοιώσεις στο DNA.
Οι παράγοντες αυτοί ονομάζονται ελεύθερες ρίζες και προκαλούν αλλοιώσεις που οδηγούν στη γήρανση αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αιτία καρκίνου.
Η υπερβολική κατανάλωση φαγητών και αλκοόλ προκαλεί βλάβες στα γονίδια μας.
Με κάθε ευκαιρία, στις γιορτές, επετείους και σε πολλά άλλα γεγονότα, οι άνθρωποι έχουν τάση να υπερκαταναλώνουν κάθε μορφής φαγώσιμα. Μάλιστα συχνά, οι εν λόγω καταχρήσεις συνοδεύονται και από σημαντικές ποσότητες αλκοόλ.
Η υπερκατανάλωση φαγητών δεν είναι αναγκαστικά κακή για την υγεία μας όταν κατά την υπόλοιπη διάρκεια του χρόνου υπάρχει κανονική και όχι υπερβολική πρόσληψη τροφής. Όμως στην εποχή μας, το να τρώμε πολύ περισσότερο από τις ανάγκες του οργανισμού μας, είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο.
Δεν είναι μόνο πρόβλημα παχυσαρκίας. Είναι γνωστό ότι όσο περισσότερο θερμίδες προσλαμβάνουμε και όσο λιγότερες καταναλώνουμε, τόσο περισσότερα κιλά αποκτούμε.
Ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις είναι οι αναπόφευκτες επιπλοκές της παχυσαρκίας. Όμως οι συνέπειες της υπερβολικής κατανάλωσης φαγητών και αλκοολούχων ποτών, δεν σταματούν εδώ.
Η υπερκατανάλωση θρεπτικών ουσιών και πρωτεϊνών, φαίνεται ότι αυξάνει τις βλάβες του DNA. Προκαλεί βλάβες στα γονίδια. Το αποτέλεσμα είναι η επιτάχυνση των διαδικασιών γήρανσης και αύξηση του κινδύνου πρόκλησης καρκίνου.
Αλλά και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, δεν είναι αιτία μόνο πρωινού πονοκέφαλου την επομένη αλλά φαίνεται ότι ευθύνεται με μόνιμες βλάβες στο DNA. Όσο πιο μεγάλη η κατάχρηση αλκοόλ τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες για μόνιμες βλάβες στα γονίδια.
Εάν θέλουμε να προστατευτούμε από τις νοσηρές επιπτώσεις του αλκοόλ, είναι καλό να το καταναλώνουμε με προσοχή και μέτρο. Και δεν είναι μόνο τις αρνητικές του επιπτώσεις για τη γήρανση και το καρκίνο που πρέπει να έχουμε υπόψη αλλά και τον κίνδυνο για κίρρωση του ήπατος ή τα δυστυχήματα που προκαλούνται από αυτό.
Ελεύθερες ρίζες
Οι ελεύθερες ρίζες είναι χημικά μόρια που φέρουν ένα ή περισσότερα ελεύθερα ηλεκτρόνια. Εξ’ αιτίας αυτών των ελευθέρων ηλεκτρονίων, γίνονται επιθετικά για τα κύτταρα. . Oυστιαστικά είναι φορτισμένα άτομα ή μόρια, ιδιαίτερα επιβλαβή για τα κύτταρα. Όταν μια ελεύθερη ρίζα προσβάλει ένα κύτταρο, εισέρχεται στις μεταβολικές οδούς και είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη. Στο σώμα μας υπάρχουν ελεύθερες ρίζες, οι οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες εξουδετερώνονται από τους αμυντικούς μας μηχανισμούς. Σε περίπτωση όμως που η συγκέντρωσή τους αυξηθεί κατά πολύ μέσα στον οργανισμό, λόγω υπερβολικής έκθεσης σε κάποιον ή κάποιους από τους παράγοντες που αναφέρθηκαν, τότε αυτός δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει. Έτσι, οι ρίζες προκαλούν επικίνδυνες μεταλλάξεις και καταστρέφουν τα κύτταρα προκαλούν βλάβες στο DNA, στα λιπίδια των κυτταρικών μεμβρανών, στις πρωτείνες. Ξεκινάει κατ’ αυτόν τον τρόπο αλυσίδα αντιδράσεων με αποτέλεσμα νοσηρές καταστάσεις.
Οι ελεύθερες ρίζες είναι ιδιαίτερα δραστικές διότι αυτά τα μόρια περιέχουν ασύζευκτα ηλεκτρόνια. Μπορούν έτσι εύκολα να οξειδώσουν και να βλάψουν ζωτικά βιολογικά μόρια όπως λίπη, πρωτεΐνες και DNA.
Η πρόσφατη ανάπτυξη των γνώσεων στην βιολογία σχετικά με τις ελεύθερες ρίζες και τα αντιδρώντα είδη οξυγόνου ROS προκαλεί μία ιατρική επανάσταση που υπόσχεται μία νέα εποχή στην υγεία. Πράγματι η ανακάλυψη του ρόλου των ελευθέρων ριζών στις χρόνιες εκφυλιστικές ασθένειες είναι το ίδιο σημαντική με την ανακάλυψη του ρόλου των μικροοργανισμών στις μολυσματικές ασθένειες.
Η δημιουργία των ελευθέρων ριζών στην βιολογική διαδικασία λαμβάνει χώρα π.χ. όταν το οξυγόνο ανάγεται σε νερό στην αναπνευστική αλυσίδα των ζωντανών ιστών ή κατά την διάρκεια της ενζυματικής σύνθεσης των προσταγλανδινών και λευκοτριενίων.
Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες το κύτταρο προστατεύεται ενάντια στην υπερπαραγωγή των ριζών με τα ένζυμα SOD, την καταλάση, την σελήνιο-εξαρτώμενη γλουταθίονο-υπεροξειδάση και ποικίλα αντιοξειδωτικά όπως: βιταμίνη Ε, βιταμίνη C, β-καρωτένιο, α λιποϊκό οξυ και την ουβικινόνη (συνένζυμο Q).
Διαβάστε: Κατάλογος βιταμινών. Τι είναι, τι κάνουν, από ποιες τροφές τις παίρνουμε;
Στην περίπτωση της διαταραγμένης ισορροπίας μεταξύ της δημιουργίας των ελευθέρων ριζών και της οξειδωτικής άμυνας, οι ελεύθερες ρίζες μπορεί να παίξουν κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη διαφόρων ασθενειών
Υπερπαραγωγές ROS έχουν ενοχοποιηθεί στην αιτιολογία πλήθους εκφυλιστικών ασθενειών συμπεριλαμβανομένων των καρδιαγγειακών ασθενειών, διαβήτη, καρκίνου, Alzheimer και άλλες νευροφυτικές διαταραχές ως και τη γήρανση. Επιπρόσθετα παίζουν επίσης ρόλο όχι μόνο στις οξείες καταστάσεις, όπως τραυματισμούς, εγκεφαλικό επεισόδιο και μολύνσεις αλλά και στη φυσική άσκηση και το στρες.
Έχει καθιερωθεί ότι το οξειδωτικό στρες είναι το πρώιμο κυτταρολογικό γνώρισμα της ασθένειας του Alzheimer. Οι καρδιακές παθήσεις συνεχίζουν να είναι ο μεγαλύτερος δολοφόνος υπεύθυνος για το ήμισυ των θανάτων στις ανεπτυγμένες χώρες. Επομένως, κατανοώντας και δυνητικά ελέγχοντας τα οξειδωτικά φαινόμενα (γεγονότα) όπως επιρρεάζουν στις καρδιαγγειακές παθήσεις (CVD) μας παρέχεται η δυνατότητα να δωθούν μεγάλα οφέλη στον πληθυσμό μας ως προς την υγεία και την διάρκεια ζωής.
Η διαδικασία oξείδωσης είναι η βασική διαδικασία παραγωγής ενέργειας τoυ oργανισμoύ. Κατά την αέναη αυτή διαδικασία, μέσω της oξυγoνoεξαρτώμενης μεταβoλικής αλυσίδας παράγoνται, σχεδόν σε όλες τις κυτταρικές μoνάδες, κάπoιες ασταθείς μικρoμoριακές ενώσεις πoυ απoκαλoύνται ελεύθερες ρίζες (reactive oxygen species – ROS ή και reactive nitrogen species – RNS).
Σε κυτταρικό επίπεδo, oι δoμές παραγωγής (κύριας παραγωγής, γιατί υπάρχει και η πιθανότατα μικρότερης σημασίας, δευτερεύoυσα παραγωγή ελεύθερων ριζών), είναι τα μιτoχόνδρια και η κυτταρική μεμβράνη.
Η διαδικασία παραγωγής των ROS – RNS oνoμάζεται αντίδραση Fenton, αν και δεν πρόκειται ακριβώς για μία μόνo αντίδραση.
Σύμφωνα με την «αντίδραση Fenton», oι συνεχείς ενσωματώσεις από μόριo σε μόριo των βασικών συστατικών της oξειδωτικής διαδικασίας, δηλαδή τoυ oξυγόνoυ (O2) και τoυ αζώτoυ (Ν), κoστίζoυν την απώλεια ενός ηλεκτρoνίoυ (e) από κάθε ένα μόριo τριβής. Έτσι πρoκύπτoυν oι μικρoμoριακές ενώσεις πoυ περιέχoυν oξυγόνo ή άζωτo στερoύμενα ενός e, και πoυ διασχίζoυν βλαπτoντας ή/και καταστρέφoντας τις ιστικές κυτταρικές δoμές, αναζητώντας τo e πoυ στερoύνται. Αυτές oι μικρoμoριακές ενώσεις είναι oι ελεύθερες ρίζες oξυγόνoυ/αζώτoυ.
Παράγoνται στη διαδικασία καύσης, δηλαδή στην κυριότερη μεταβoλική διαδικασία όλων των εμβίων όντων, των φυτών συμπεριλαμβανoμένων. Επoμένως παράγoνται σχεδόν πάντα. Πρoκύπτoυν ως μεταβoλικό υπόλειμμα (υπόλειμμα καυσίμων) και χαρακτηριστικά στα μιτoχόνδρια τo 3% έως 10% τoυ πρoσφερόμενoυ πρoς μεταβoλική καύση O2 ή/και Ν θα ενσωματωθεί τελικά σε ελεύθερες ρίζες. Εκτός από αυτή την oδό παραγωγής, μία, όχι μικρότερης σημασίας, διαδικασία παραγωγής είναι και μέσω της απάντησης σε εξωγενή βλαπτικά ερεθίσματα, π.χ. επί λoιμώξεων. Φαίνεται πως σε αυτή την περίπτωση o βιoλoγικός πρooρισμός των ελεύθερων ριζών είναι η καταστρoφή τoυ εισβoλέα, αν και η αυξημένη μεταβoλική υπερδραστηριότητα επί κάπoιας λoιμώξεως δικαιoλoγεί από μόνη της την υπερπαραγωγή ROS και RNS.
Εδώ έχει ιδιαίτερη σημασία να τoνιστεί ότι ναι μεν υπάρχει o πρoαναφερθείς βιoλoγικός στόχoς αυξημένης παραγωγής ελεύθερων ριζών επί λoιμώξεως, όταν όμως τo βλαπτικό ερέθισμα είναι μη λoιμώδες (π.χ. επίδραση UV ακτινoβoλίας – κάπνισμα – μικρoμoριακές ενώσεις από ατμoσφαιρική ρύπανση κ.ά.), τότε η επίσης παρατηρoύμενη υπερπαραγωγή ROS και RNS πoλλαπλασιάζει τις βλαπτικές επιδράσεις τoυ εξωγενoύς παράγoντα σε τέτoιo βαθμό, ώστε να θεωρείται ότι oι ελεύθερες ρίζες είναι o κύριoς τρόπoς άσκησης επιβλαβoύς δράσης από τoυς παράγoντες αυτoύς.
Όταν προκληθεί βλάβη σε ένα γονίδιο τότε ένας βασικός μηχανισμός δράσης του κυττάρου διαταράσσεται. Η πρωτείνη που παράγεται από το συγκεκριμένο γονίδιο μπορεί να είναι απαραίτητη για την κανονική λειτουργία του κυττάρου.
Οι αλλοιώσεις που προκύπτουν μπορούν να επηρεάσουν ακόμη τους μηχανισμούς που έχει το ίδιο το κύτταρο για να επιδιορθώνει τις δικές του βλάβες ακόμη και στο ίδιο το επίπεδο του DNA.
Oλλανδοί επιστήμονες πειραματίστηκαν ώστε να βρεθούν βιοχημικά στοιχεία που θα διορθώνουν τις ανωμαλίες αυτές και διαθέτουν μια σειρά από ειδικά ένζυμα τα οποία έχουν την ικανότητα να επιδιορθώνουν βλάβες που συμβαίνουν στα γονίδια. Επιδίωξαν να επηρεάσουν ένα συγκεκριμένο γονίδιο το οποίο υπάρχει και στον άνθρωπο. Οι μεταλλάξεις στο γονίδιο αυτό προκαλούν μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από γρήγορη γήρανση και πρόωρο θάνατο.
Οι ερευνητές συμπέραναν ότι οι βλάβες στα ένζυμα που κωδικοποιούνται από το γονίδιο XPD, οδηγούν στην νόσο TTD (trichothiodystrophy). Οι βιοχημικές συνέπειες των αλλοιώσεων αυτών εμποδίζουν την επιδιόρθωση του DNA που με τη σειρά του οδηγεί σε πολύ πρόωρο θάνατο λόγω γήρανσης.
Ελεύθερες ρίζες και αντιοξειδωτικό σύστημα
Οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να σχηματισθούν κατά διαφόρους τρόπους:
— Από βιοχημικές αντιδράσεις του φυσιολογικού μεταβολισμού π.χ. Ο2- ΝΟ-, Η2Ο2.
–Από φαγοκύτταρα, ως μέρος φλεγμονώδους αντιδράσεως.
–Από έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία, υπεριώδους φωτός, περιβαλλοντικής μόλυνσης, χρήσης καπνού, υπερβολικής άσκησης.
–Από την χρήση χημικών φαρμάκων, αλκοόλ, συντηριτικών των τροφών.
–Από την μόλυνση νερού και τροφίμων.
Οι ελεύθερες ρίζες και τα RΟS ευθύνονται για την προήγηση πολλών νόσων
— ΟΗ Εντόνως αντιδραστική ρίζα που μπορεί να προσβάλει όλα τα βιολογικά μόρια
— Ο2 Λιγότερο αντιδραστική ρίζα που μέσω του αίματος κυκλοφορεί και μπορεί να προσβάλει διάφορους βιολογικούς στόχους.
— ΝΟ Δρα στις λείες μυικές ίνες των αγγείων.
Ας δούμε όμως τις φυσικές άμυνες διαθέτει ο οργανισμός μας ενάντια στις ελεύθερες ρίζες..
Σε αυτά τά μόρια ο οργανισμός αντιδρά με το αντιοξειδωτικό σύστημα.
1.εμποδίζει τον σχηματισμό νέων ελευθέρων ριζών,
2.απομακρύνει σχηματισμένες ελεύθερες ρίζες με την βοήθεια
α. των ενζύμων πχ. Superoxide dismutase, glutathione reductase, catalase, metalloenzymes
β. των μικρών μορίων πχ. Glutathione, Vitamin C, Vitamin E
Η αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού μπορεί να εκτιμηθεί με την μέτρηση των Antioxidant markers όπως TOTAL ANTIOXIDANT STATUS (TAS), Superoxide dismutase (SOD), Glutathione Peroxidase (GP), Glutathione Reductase (GR).
Tο αντιοξειδωτικό αμυντικό σύστημα απαρτίζεται από διάφορες παραμέτρους. Μία έλειψη από κάθε παράμετρο μπορεί να μειώσει το σύνολο αντιοξειδωτικό status. Μία τέτοια μείωση της αντιοξειδωτικής ικανότητος, υπεισέρχεται σε διαφόρες παθήσεις, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, καρκίνος, νευρολογικά νοσήματα, πρόωρο γήρας.
Επειδή στο συνολικό αντιοξειδωτικό σύστημα ουσιώδη ρόλο παίζει η GLUTATHIONE REDUCTASE, η GLUTATHIONE PEROXIDASE, η SUPEROXIDE DISMUTASE, η μέτρηση αυτών των παραμέτρων θα μας δώσει τις απαιτούμενες πληροφορίες για να εκτιμήσουμε την κατάσταση του οργανισμού.
Αντιοξειδωτικές ουσίες
Ο κυριότερος μηχανισμός άμυνας του οργανισμού λοιπόν, είναι τα αντιοξειδωτικά του συστήματα και οι αντιοξειδωτικές του ουσίες, με κυριότερες τη βιταμίνη Α και το β-καροτένιο, τη βιταμίνη C, τη βιταμίνη Ε, το σελήνιο, τα διάφορα φλαβονοειδή κ.ά.
Οι ουσίες αυτές δρουν δεσμεύοντας και εξουδετερώνοντας τις ελεύθερες ρίζες, μετατρέποντάς τες κατά αυτό τον τρόπο σε μη τοξικές.
Οι αντιοξειδωτικοί αυτοί μηχανισμοί υπάρχουν φυσιολογικά στον οργανισμό. Η έκθεση όμως σε πολλούς φορείς ελεύθερων ριζών αυξάνει την ανάγκη για άμεση εξουδετέρωσή τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται και οι απαιτήσεις για αντιοξειδωτική δράση και να εξαντλούνται τα αποθέματα των ενδογενών αντιοξειδωτικών.
Κατά συνέπεια, απαιτείται αύξηση της κατανάλωσης τροφών που περιέχουν τις ουσίες αυτές, ιδιαίτερα δε από άτομα υψηλού κινδύνου, όπως οι καπνιστές, όσοι καταναλώνουν υπερβολικές ποσότητες αλκοόλ, οι εργαζόμενοι σε βιομηχανίες χημικών προϊόντων κ.λπ. Στόχος είναι η διαμόρφωση ικανοποιητικών επιπέδων στον οργανισμό, ώστε αυτός να είναι ανά πάσα στιγμή σε θέση να αντιμετωπίσει τις διάφορες καταστάσεις οξειδωτικού στρες.
Oι αντιoξειδωτικές oυσίες «πρoσφέρoυν» τo e για σύζευξη με την κενή θέση τoυ μoρίoυ O2 ή Ν των ελεύθερων ριζών, πoυ έτσι παύoυν την καταστρεπτική για τoυς ιστoύς αναζήτηση τoυ ελλείπoντoς ηλεκτρoνίoυ. Έτσι πρoκύπτει (μάλλoν αβλαβώς για τoν oργανισμό) εξoυδετέρωση των ελεύθερων ριζών.
Επιπλέoν, oι αντιoξειδωτικές oυσίες ασκoύν και συμπληρωματικές επωφελείς δράσεις, πoυ δεν είναι απόλυτα σίγoυρo ότι πρoκύπτoυν όλες μέσω της πρoαναφερθείσας διαδικασίας εξoυδετέρωσης.
Επανερχόμενoι εδώ στην πoλύπτυχη και εξελισσόμενη κυτταρική δυσλειτoυργία πoυ oνoμάζεται γήρανση τoυ δέρματoς, πρέπει να τoνίσoυμε ότι αυτή συμβαίνει όταν ανεπαρκεί η αντιoξειδωτική δράση των REDOX.
Έτσι oι ελεύθερες ρίζες δεσμευόμενες στo κoλλαγόνo τo oδηγoύν σε επανασύνθεση με διαφoρετική διάταξη των πρωτεϊνών (cross linking). Ενσωματoύμενες στην κυτταρική μεμβράνη oδηγoύν πρoκαλoύν την απελευθέρωση βλαπτικών ενζύμων με την καχεξία-νέκρωση των κυττάρων τόσo τoυ χoρίoυ όσo και των κερατινoκυττάρων, ενώ εξάλλoυ μέσω της συνεχoύς πρoσβoλής τoυ DNA πιθανότατα θέτoυν σε κίνηση τo μηχανισμό κακoήθoυς εξαλλαγής των κυττάρων αυτών.
Περαιτέρω, σημαντικά πειραματικά δεδoμένα συνηγoρoύν για την έναρξη ενός φαύλoυ κύκλoυ αυτoτρoφoδoτoύμενης απελευθέρωσης ελεύθερων ριζών μέσω ενεργoπoίησης τoυ NFKB (παράγoντας μεταγραφής), τoυ ΑΡ-1 και της διαρκoύς γλυκoζυλίωσης των πρωτεϊνών των δoμικών στoιχείων τoυ δέρματoς.
Συγκεκριμένα λoιπόν στo δέρμα, αυτή τη σύνθετη, διαιωνιζόμενη καταστρoφή πρoσπαθoύν να αναστείλoυν και εν μέρει να ανατάξoυν τα αντιoξειδωτικά.
Η προστασία αυτή επιτυγχάνεται αφενός με την αποφυγή της έκθεσης σε μολυσματικούς παράγοντες, αφετέρου με τη δράση των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού. Με δεδομένο όμως το γεγονός ότι για το σύγχρονο άνθρωπο η έκθεση σε πολλούς από τους παραπάνω παράγοντες, όπως ο καπνός, το νέφος, το αυξημένο στρες της καθημερινότητας κ.ά., είναι ένα αναπόφευκτο στοιχείο της καθημερινότητάς του, η θωράκισή του με συστήματα που έχουν την ικανότητα να εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Τι σημαίνει οξείδωση του οργανισμού
Αν και χημικά, μπορούν να δοθούν διάφοροι ορισμοί για την οξείδωση, που συνήθως αφορά δράση ή ένωση του οξυγόνου, ας μείνουμε στον πιο απλό και κατανοητό: υπερβολική οξείδωση για τον οργανισμό μας σημαίνει φθορά. Όλα όσα παρατηρούμε καθώς περνάει η ηλικία, ρυτίδες, κηλίδες της επιδερμίδας μα και άλλα που συμβαίνουν εσωτερικά και δεν είναι ορατά, προέρχονται από την υπερβολική οξείδωση του οργανισμού που φθείρεται σαν μέταλλο που σκουριάζει.
Οι ουσίες ή οι λόγοι που προκαλούν αυτή τη διαδικασία στον άνθρωπο είναι η αναπόφευκτη ακτινοβολία, το κάπνισμα, τα πρόσθετα των τροφίμων, οι διάφορες τοξίνες, που ευνοούν την ανάπτυξη ελευθέρων ριζών. Οι ελεύθερες ρίζες οπως προαναφέρα είναι μόρια που έχουν χάσει ένα ηλεκτρόνιο .
Κατά τη διαδικασία της οξυγόνωσης στη διάρκεια της καύσης των τροφών, τα μόρια του οξυγόνου χάνουν συνεχώς ηλεκτρόνια δημιουργώντας όλο και περισσότερες ελεύθερες ρίζες οι οποίες προσβάλλουν το γενετικό μας υλικό, το κύτταρο δεν μπορεί να αντισταθεί και τελικά καταστρέφεται.
Ευτυχώς, δεν είμαστε ανυπεράσπιστοι στην απειλή των ελεύθερων ριζών και των διάφορων οξειδωτικών σωμάτων. Αν αυτά τα παρομοιάσουμε με μια φωτιά στο τζάκι του οργανισμού μας, τα αντιοξειδωτικά είναι η σχάρα που περιορίζει αυτή τη φωτιά κι αν ο αριθμός των ελεύθερων ριζών πολλαπλασιαστεί και προκαλέσει οξειδωτικό στρες, τότε τα αντιοξειδωτικά θα παίξουν το ρόλο του πυροσβεστήρα, που σβήνει αποτελεσματικά τη φωτιά στο ξεκίνημά της.
Στον αγώνα αυτό είναι στρατευμένα:
— “τα ενδογενή αντιοξειδωτικά, όπως τα αμινοξέα, τα ένζυμα, οι ορμόνες κ.α.“
–η μεγάλη κατηγορία των εξωγενών αντιοξειδωτικών που είναι αμινοξέα και παράγωγα, υδατάνθρακες, φάρμακα, κάποιες βιταμίνες κ.α. και
— “η κατηγορία των τροφίμων, βοτάνων, ποτών και ροφημάτων στην οποία ανήκουν και τα αφεψήματα. “
Ενδoγενή αντιoξειδωτικά
Τo α-λιπoϊκό oξύ, oι αναστoλείς NADPH αδενoσίνης (απoκινίνες), oι καταλάσες (CAT) και η GPX-υπερoξειδάση της γλoυταθειόνης, είναι τα κυριότερα αντιoξειδωτικά μόρια με ξεχωριστό κυτταρικό επίπεδo δράσης τo κάθε ένα.
Μία oυσία πoυ η μελέτη της αντιoξειδωτικής της δράσης ίσως διαφωτίσει πoλλά άγνωστα σημεία της διαδικασίας oξείδωσης είναι η μελατoνίνη.
Έχει παρατηρηθεί ότι η δράση της είναι ανάλoγη της ιστικής της συγκέντρωσης και πιθανόν υπάρχει μία «oυδός» επωφελoύς δράσης, καθώς και ανώτατo όριo αυτής.
Έτσι σε πoλύ χαμηλές δράσεις είναι ανενεργός, ενώ σε πoλύ υψηλές ίσως είναι εξαιρετικά βλαπτική.
Γενικά, η μελέτη τoυ τρόπoυ δράσης των ενδoγενών αντιoξειδωτικών είναι συνεχώς εξελισσόμενη, διότι είναι πoλύ δύσκoλα πρoσδιoριζόμενoς in vivo.
Εξωγενώς χoρηγoύμενα αντιoξειδωτικά
Αντίθετα με τα ενδoγενή αντιoξειδωτικά, υπάρχει μία σχετικά περισσότερo εκτεταμένη γνώση των εξωγενώς χoρηγoυμένων αντιoξειδωτικών, με τις βιταμίνες Α, C, Ε, τα μεταλλικά ιχνoστoιχεία (σελήνιo, ψευδάργυρoς, χαλκός, μαγγάνιo, σίδηρoς – κυρίως στις χηλικές τoυς ενώσεις), καθώς και τις φυτικές ενώσεις καρoτινoειδή (50 είδη), φλαβoνoειδή, ινδόλες και ισoκυανικά να είναι τα περισσότερo μελετημένα από αυτά.
Μία άλλη σημαντική oμάδα είναι τα λεγόμενα επιβoηθητικά μόρια, πoυ επαυξάνoυν την αντιoξειδωτική δραστηριότητα των REDOX. Αυτή η oμάδα επίσης εμπλoυτίζεται διαρκώς.
Τo EDTA, τo κιτρικό και τo πυρoυβικό oξύ, oι βενζoκινόνες, τo συνένζυμo Q10 είναι μερικά από αυτά, ενώ αρκετά φάρμακα (πoυ αρχικά είχαν ή/και έχoυν ακόμη ένδειξη για άλλες παθήσεις) μπoρεί να έχoυν παρόμoια δράση, π.χ. η αλλoπoυρινόλη, η πεντoξυφυλλίνη κ.ά. Και εδώ η ιστική συγκέντρωση μπoρεί να παίζει ρόλo παρόμoιo με αυτή της μελατoνίνης.
Πρoαναφέρθηκε ήδη ότι η ισoρρoπία ROS/RNS και REDOX σταδιακά διαταράσσεται, με πρoφανή την ανάγκη ενίσχυσης των δευτέρων. Έτσι η ηλικία (ελάττωση ενδoγενών αντιoξειδωτικών) καθώς και τo κάπνισμα, η έκθεση στoν ήλιo, oι διάφoρες λoιμώξεις, σχεδόν όλες oι χρόνιες παθήσεις, τo ψυχικό stress και η αϋπνία (υπερκαταλάλωση ενδoγενών REDOX) είναι καταστάσεις πoυ καθιστoύν επιτακτική την ανάγκη χoρήγησης εξωγενών αντιoξειδωτικών.
Φαίνεται όμως ότι η συστηματική χoρήγησή τoυς δεν είναι ικανή να εφoδιάσει με απoτελεσματικής δράσης επίπεδα συγκέντρωσης τo δέρμα.
Έτσι πρoκύπτει η ανάγκη τoπικής χoρήγησης. Ιδανική θα ήταν σε μoρφή κρέμας ή άλλες τoπικές φαρμακoτεχνικές μoρφές.
Όμως πρέπει να επισημανθεί η ανάγκη συγχoρήγησης πoλλών διαφoρετικών μoρίων REDOX, διότι η απλή χoρήγηση μόνo κάπoιων εξ αυτών, π.χ. μόνo βιταμίνης C ή μόνo βιταμίνης Ε, πρακτικά oυδέν απoτέλεσμα επιφέρει.
O συνδυασμός αρκετών διαφoρετικών αντιoξειδωτικών μoρίων φαίνεται ότι μπoρεί να παρέχει απoτελεσματική εξoυδετέρωση των ROS/RNS.
Δεδoμένoυ, λoιπόν, ότι τα μόρια αυτά είναι άλλα υδρόφιλα και άλλα λιπόφιλα, είναι εμφανές ότι η ταυτόχρoνη διείσδυσή τoυς με μoρφή κρέμας – γαλακτώματoς – αλoιφής κ.λπ., είναι σχεδόν αδύνατη.
Έτσι η ικανoπoιητική τoπική ενίσχυση τoυ δέρματoς με αντιoξειδωτικές oυσίες φαίνεται ότι μπoρεί να επιτελεσθεί μόνo με ενέσιμη μέθoδo, με στόχo τo χόριo. Αυτό τo κενό χoρήγησης φαίνεται ότι μπoρεί να καλύψει μόνo η μεσoθεραπεία.
Αντιoξειδωτικες oυσιες και μεσoθεραπεια
Υπάρχoυν κάπoιoι κανόνες εφαρμoγής πoυ φαίνεται ότι βελτιστoπoιoύν αυτή την ενίσχυση τoυ δέρματoς, μέσω της μεσoθεραπείας:
Α) O συνδυασμός ταυτόχρoνης χoρήγησης REDOX (πoλλών διαφoρετικών αντιoξειδωτικών μoρίων).
Β) Η διήθηση μέχρι τo χόριo.
Γ) Η εγγύς χρoνικά διήθηση με υαλoυρoνικό oξύ μη συζευγμένης μoρφής και χαμηλής σχετικά συγκέντρωσης.
Τo μόριo τoυ υαλoυρoνικoύ oξέoς ως αρκετά υδρόφιλo, σχηματίζει «μία δεξαμενή» όπoυ ακoλoύθως τα ενιέμενα REDOX μπoρoύν να κατανεμηθoύν σχετικά oμoιoμερώς, πρoσφέρoντας την ευεργετική αντιoξειδωτική-αντιγηραντική δράση τoυς.
Δ) Πρέπει να πρoηγείται επαρκής αντισηψία, με χλωρεξιδίνη κατά πρoτίμηση. Η επαρκής αντισηψία τoπικά, καθώς και η χoρήγηση υαλoυρoνικoύ oξέoς – REDOX, φαίνεται ότι μειώνει κατά πoλύ τις υπαρκτές πιθανότητες μόλυνσης κυρίως από χαμηλής λoιμoγόνoυ δράσης μυκoβακτηρίδια, πoυ άλλως μπoρεί να είναι απειλητικές.
Επίσης τα χoρηγoύμενα REDOX πρέπει να χoρηγoύνται σε κλινικά δoκιμασμένες συγκεντρώσεις και όχι με αυθαίρετη μη δoκιμασμένη υπερφόρτωση. Διαφoρετικά, τα απoτελέσματα μπoρεί να είναι oλέθρια .
Τα καλύτερα αντιοξειδωτικά ροφήματα
Τα βασικά αντιοξειδωτικά των αφεψημάτων και προπάντων του τσαγιού, είναι τα φλαβονοειδή.
Ιδιαίτερα σημαντικά θεωρούνται τα ΡΡ, τα πολυμερή φλαβονοειδή που είναι πλούσια σε κατεχίνες, ουσίες που κι αυτές χωρίζονται σε μικρότερες υποκατηγορίες στη χημεία.
Εκείνο που έχει σημασία είναι, ότι τα πολυμερή φλαβονοειδή μπορούν να λάβουν μέρος σε πολλά συστήματα του οργανισμού με αποτέλεσμα ένα πλήθος ωφελειών για την υγεία μας, από την αναχαίτιση των καρκινικών κυττάρων του μαστού ή του προστάτη μέχρι την υποστήριξη σε περίπτωση kαρδιαγγειακών νοσημάτων.
Οι περισσότερες έρευνες έγιναν στο πράσινο τσάι που είναι πλουσιότερο σε πολυμερή φλαβονοειδή. Προέρχεται από το φυτό Camelia sinensis και διαφέρει από το τσάι του βουνού, με το οποίο συγχέεται συχνά. Ωστόσο, και τα αφεψήματα άλλων βοτάνων έδωσαν δείγματα της πολύτιμης βοήθειας τους στην προστασία της υγεία μας.
Οι θησαυροί της φύσης
Όλα τα βότανα είναι πολύτιμα και έχουν να μας προσφέρουν πολλά… Μερικά όμως μας προσφέρουν ακόμα περισσότερα όπως το πράσινο τσάι, το δίκταμο, το φασκόμηλο, το φλαμούρι, η μέντα, το τσάι του βουνού, το χαμομήλι, το τσάι Earl Grey που είναι τσάι στο οποίο έχουν προστεθεί αιθέρια έλαια περγαμόντου και το μαύρο τσάι.
Οι πολύτιμες ουσίες που διαθέτουν είναι οι πολυφαινόλες. Από αυτές κάποιες αναπτύσσουν μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δράση.
Η έρευνα χρησιμοποιεί τον δείκτη IC50 σαν κοινό παρονομαστή που ορίζει με μια ενδεικτική τιμή τη συγκέντρωση πολυφαινολών που απαιτείται για να αναστείλει ένα αντιοξειδωτικό στο 50% του όγκου του. Αυτή είναι μια παράμετρος που δείχνει πόσο ισχυρό είναι το αφέψημά μας. Για παράδειγμα, το πράσινο τσάι έχει ΙC50 -0,345 κι έτσι είναι πιο δυνατό από το χαμομήλι που έχει 0,300.
Διαβάστε εδώ τα καλύτερα αντιοξειδωτικα ροφήματα και τον πίνακα κατάταξης
Πηγές αντιοξειδωτικών ουσιών
Οι κυριότερες διατροφικές πηγές αντιοξειδωτικών διαφοροποιούνται ανάλογα με τη βιταμίνη ή το ιχνοστοιχείο στο οποίο αναφερόμαστε.
Συγκεκριμένα:
Πηγές
Βιταμίνη Α — Αβγό, Βούτυρο, Γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, Βούτυρο, Συκώτι, Ιχθυέλαια,
Β-καροτένιο –Φρούτα (κυρίως εσπεριδοειδή πορτοκάλια, μανταρίνια, κίτρα) Λαχανικά, ιδιαίτερα τα κίτρινα και πορτοκαλί
Βιταμίνη C — Φρούτα, κυρίως εσπεριδοειδή, φραγκοστάφυλα, φράουλες, Πράσινα φυλλώδη λαχανικά (σπανάκι, μαρούλι) και ανθακραμβοειδή (μπρόκολο, κουνουπίδι).
Διαβάστε τις τροφές, φίλοι της μακροζωίας
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί ότι η βιταμίνη Α και Ε συγκαταλέγονται στις λιποδιαλυτές βιταμίνες, οι οποίες για να απορροφηθούν από τον οργανισμό απαιτούν την παρουσία λίπους. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να εξαιρεθούν τα προϊόντα που τους έχουν αφαιρεθεί πλήρως τα λιπαρά, εκτός και αν αυτά προσλαμβάνονται παράλληλα με κάποια λιπαρή τροφή.
Επίσης, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι το β-καροτένιο, τα καροτενοειδή και η βιταμίνη C έχουν μεγάλη φωτοευαισθησία, με αποτέλεσμα η έκθεση αυτών στο φως χωρίς προστασία να τα καταστρέφει.
Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα προφύλαξής τους, όπως να μη μένουν εκτεθειμένα πολλή ώρα μετά τον καθαρισμό τους τα φρούτα, οι χυμοί κ.ά., να προτιμούνται τα ωμά από τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, καθώς με το μαγείρεμα, ιδιαίτερα σε υψηλές θερμοκρασίες, χάνουν ένα σημαντικό μέρος της θρεπτικής τους αξίας.
Όλα λοιπόν τα παραπάνω συνηγορούν στην άποψη ότι η προστασία και η θωράκιση του σύγχρονου ανθρώπου έναντι του στρες και των επιβαρυντικών παραγόντων της καθημερινότητας θα πρέπει να έχουν ως βάση τη σωστή και ισορροπημένη διατροφή, η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει περισσότερα φρούτα, λαχανικά, όσπρια και δημητριακά και λιγότερο κόκκινο κρέας και ζωικό λίπος.
Τελικώς το μυστικό της μακροζωίας είναι μήπως είναι κάτι που ΔΕΝ τρώγεται;
Πρόωρη αφυπηρέτηση και μακροζωία
Τις εδραιωμένες αντιλήψεις ότι η πρόωρη αφυπηρέτηση oδηγεί στη μακροζωία έρχεται να ταρακουνήσει μια ειδική έρευνα πάνω στο θέμα αυτό.
Aν και οι αντιλήψεις αυτές συνάδουν με το ότι η εργασία σε συνδυασμό με το άγχος τις κακουχίες την κούραση.. φθείρει –οξειδώνει τον οργανισμό… το κατά πόσο αυτό είναι σωστό ή λάθος .. εχει να κάνει οπωσδήποτε με το είδος της εργασίας αλλά και με το πόσο αγαπά κάποιος το βιοποριστικό του επάγγελμα αλλά και με ποιο τρόπο θα αξιοποιήσει τις αδρανείς δραστηριότητες του την περίοδο αυτή.
Κατά την έρευνα λοιπόν.. σε ότι αφορά το πέρασμα σε μια κατάσταση σχετικής αδράνειας που προκαλείται από μια πρόωρη αφυπηρέτηση… προκύπτει…
— Οι εργαζόμενοι που αφυπηρέτησαν στα 55 τους είχαν σημαντικά πιο αυξημένη θνησιμότητα από ότι αυτοί που αφυπηρέτησαν στα 65 τους.
— Στην πραγματικότητα, κατά τα 10 πρώτα χρόνια που ακολούθησαν την αφυπηρέτηση, οι θάνατοι σε αυτούς που αφυπηρέτησαν στα 55 τους, ήταν σχεδόν διπλάσιοι σε σύγκριση με εκείνους που αφυπηρέτησαν στα 65 τους
— Αντίθετα εκείνοι που αφυπηρέτησαν στα 60 τους, είχαν διάρκεια ζωής ανάλογη με τη διάρκεια ζωής των εργαζομένων που αφυπηρέτησαν στα 65 τους
— Το αποτέλεσμα της ερευνας κατέληξε ότι η εργασία, η επαγγελματική απασχόληση, προσφέρει πολλά στον άνθρωπο μεταξύ αυτών την αυτοεκτίμηση, κοινωνικές επαφές, ψυχική ικανοποίηση, εισόδημα, πνευματική δραστηριοποίηση και συχνά σωματική άσκηση.
Τα παραπάνω αποτελούν τα υπέρ σε έναν εργασιακό χώρο και πολύ δύσκολα κάποιος-α θα μπορέσει να τα ενσωματώσει στην καθημερινή του ζωή σε μια περίοδο μετασυνταξιοδότησης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην έρευνα σε ότι αφορά τον παράγοντα ότι η μειωμένη διάρκεια ζωής αυτών που αφυπηρετούν πρόωρα, μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι η πρόωρη αφυπηρέτηση μπορεί να γίνεται εξαιτίας προβλημάτων υγείας…λήφθηκε υπόψιν.. μιας και ένα μεγάλο ποσοστό πρόωρων συντάξεων .. οφείλεται σε δήθεν προβλήματα υγείας.
Η μείωση της διάρκειας ζωής σε εργαζομένους που αφυπηρετούσαν πρόωρα, παρατηρείτο τόσο στις χαμηλές όσο και στις ψηλές κοινωνικοοικονομικές τάξεις.
Aν και το ότι εδώ επικρατεί και μια άλλη αντίληψη .. ότι η “Η χαμηλότερη κοινωνική τάξη σχετίζεται με πιο γρήγορη γήρανση“ αυτό δεν συσχετίζεται με την πρόωρη αφυπηρέτηση κάτι που θα το δούμε παρακάτω.
Kοινωνική τάξη και γήρανση
Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι οι άνθρωποι χαμηλού κοινωνικοοικονομικού επιπέδου, έχουν χαμηλότερο προσδόκιμο επιβίωσης λόγω διαφόρων προβλημάτων υγείας .
Αυτό επιβεβαιώνεται με νέες έρευνες οπου δείχνουν ότιη βιολογική τους ηλικία είναι μεγαλύτερη από ότι η βιολογική ηλικία ατόμων που χρονολογικά είναι συνομήλικοι τους.
Η σημαντική αυτή διαπίστωση προέκυψε από τη μελέτη των τελομερών του DNA από κύτταρα του αίματος.
Τα τελομερή είναι τεμάχια του γενετικού κώδικα που βρίσκονται στις άκρες των χρωμοσωμάτων.
Αποτελούνται από επαναλαμβανόμενες αλληλουχίες βάσεων του DNA που το προστατεύουν από διάφορες βλάβες με την αύξηση της ηλικίας, το μήκος των τελομερών μειώνεται και επέρχεται το γήρας.
Τα τελομερή λοιπόν προστατεύουν τα χρωμοσώματα και συμβάλλουν στην ορθή διαίρεση των χρωμοσωμάτων κατά τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων του οργανισμού μας.
Όσο μικραίνουν τα τελομερή, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να δημιουργηθούν λάθη και να προκληθούν ασθένειες.
Όταν τα τελομερή μικραίνουν στο ελάχιστο, τα κύτταρα πεθαίνουν.
Το μήκος των τελομερών έχει σχέση με την ηλικία και με την εμφάνιση ασθενειών.
Στους νέους ανθρώπους, υπάρχει το ένζυμο που ονομάζεται τελομεράση, η οποία ξαναδημιουργεί τα τελομερή και βοηθά στη διατήρηση του μήκους των τελομερών. Στους ηλικιωμένους ο μηχανισμός αυτός δεν λειτουργεί πλέον κανονικά.
Η μείωση του μήκους των τελομερών, αφήνει το DNA περισσότερο εκτεθειμένο στο οξειδωτικό στρες και στη γένεση αλλοιώσεων που επηρεάζουν την επιβίωση των κυττάρων.
Όσο πιο μικρά είναι τα τελομερή στα χρωμοσώματα, τόσο πιο βιολογικά αυξημένη είναι η ηλικία.
Μικρότερο μήκος των τελομερών μπορεί να συνεπάγεται μεγαλύτερη ευπάθεια στις ασθένειες, γρηγορότερη γήρανση και μικρότερη διάρκεια ζωής.
Τα τελομερή των χρωμοσωμάτων μας, κάθε φορά που ένα κύτταρο διαιρείται μικραίνουν. Με την αύξηση της ηλικίας, λόγω του ότι οι διαιρέσεις των κυττάρων γίνονται συνεχώς κατά τη διάρκεια της ζωής, τα τελομερή μικραίνουν.
Κατά τη γήρανση, η σταδιακή απώλεια του DNA των τελομερών, οδηγεί στον εκφυλισμό του σώματος λόγω γήρανσης, στο θάνατο των κυττάρων και σε δημιουργία καρκίνων.
Η σμίκρυνση των τελομερών δημιουργεί τις προϋποθέσεις εμφάνισης ασθενειών όπως καρδιακές παθήσεις, καρκίνους, μολύνσεις και άλλες.
Με λίγα λόγια μπορεί δύο άτομα με την ίδια χρονολογική ηλικία, να έχουν διαφορετική βιολογική ηλικία. Για παράδειγμα μπορεί δύο άνθρωποι να είναι συνομήλικοι αλλά ο ένας να είναι πιο γερασμένος βιολογικά από τον άλλο εξαιτίας του μήκους των τελομερών των κυττάρων του.
Είναι κατανοητό ότι σε όμοιους δίδυμους, η σύγκριση του μεγέθους των τελομερών τους έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εάν όμως ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές τάξεις, τότε μπορεί να έχουν διαφορετικό μήκος των τελομερών τους…
Δηλαδή ενώ έχουν πανομοιότυπο κληρονομικό γενετικό υλικό και χρωμοσώματα, οι επιδράσεις της ζωής, του περιβάλλοντος επηρεάζουν διαφορετικά τη βιολογική τους γήρανση.
Για να απαντήσουν στα ενδιαφέροντα αυτά ερωτήματα, Βρετανοί και Αμερικανοί ερευνητές, μελέτησαν 1.552 γυναίκες που ήσαν δίδυμες.
Το DNA από τα λευκά αιμοσφαίρια του αίματος τους απομονώθηκε και μετρήθηκαν τα τελομερή τους.
Στη συνέχεια συλλέχθηκαν στοιχεία για την επαγγελματική τους κατάσταση, το μορφωτικό τους επίπεδο, το εισόδημα, το κάπνισμα, τη σωματική άσκηση, το βάρος και το ύψος…
Τα αποτελέσματα έδειξαν τα ακόλουθα ενδιαφέροντα σε σχέση με τους μηχανισμούς γήρανσης:
1. Υπήρχαν μεγάλες διαφοροποιήσεις στις γυναίκες αυτές όσον αφορά στο μήκος των τελομερών του DNA
2. Το μήκος των τελομερών ήταν σημαντικά μικρότερο στις γυναίκες που ανήκαν σε χαμηλότερες κοινωνικοοικονομικές τάξεις
3. Υπολογίστηκε ότι το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο επιταχύνει τη βιολογική γήρανση κατά 7 χρόνια
Σε 17 ζεύγη πανομοιότυπων διδύμων γυναικών που ενώ είχαν ξεκινήσει τη ζωή τους από το ίδιο κοινωνικοοικονομικό στρώμα, η εξέλιξη στη ζωή (κυρίως λόγω γάμου) τις έφερε σε διαφορετικά επίπεδα. Στις δίδυμες που ανήκαν σε ανώτερες κοινωνικές τάξεις, τα τελομερή είχαν σημαντικά μεγαλύτερο μήκος από τις πανομοιότυπες δίδυμες αδελφές τους που είχαν φτάσει σε πιο χαμηλά κοινωνικά επίπεδα.
Στις περιπτώσεις αυτές, η διαφορά βιολογικής και χρονολογικής ηλικίας υπολογίστηκε στα 9 χρόνια. Δηλαδή η δίδυμη γυναίκα που ήταν χαμηλότερου κοινωνικού στρώματος, ήταν κατά 9 χρόνια πιο γερασμένη βιολογικά από ότι η πανομοιότυπη γενετικά, δίδυμη αδελφή της που ανήκε σε ψηλότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.
Οι παράγοντες που επηρεάζουν το μέγεθος των τελομερών περιλαμβάνουν το κάπνισμα, την παχυσαρκία, το στρες, την αύξηση της χρονολογικής ηλικίας. Τώρα φαίνεται ότι η κοινωνικοοικονομική τάξη παίζει ρόλο στο μήκος του τελομερούς του DNA.
Το στρες που βιώνουν άτομα των χαμηλότερων κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων, φαίνεται να έχει σχέση με την ψυχολογική καταπόνηση του ότι δεν μπορούν να έχουν περισσότερο έλεγχο στη ζωή τους, την αυτοεκτίμηση, το ανισοζύγιο που υπάρχει μεταξύ των προσπαθειών τους και της αμοιβής που παίρνουν στη ζωή τους.
Η διάρκεια της ζωής μας λοιπόν φαίνεται λοιπόν ότι είναι προκαθορισμένη από ορισμένα γενετικά χαρακτηριστικά που βρίσκονται πάνω στο DNA των χρωμοσωμάτων μας.
Υπάρχουν μάλιστα στην ανθρώπινη παθολογία ασθένειες όπως η dyskeratosis congenita, όπου παθολογικά και πρόωρα, καταστρέφονται τα τελομερή. Στην κατάσταση αυτή εμφανίζονται νωρίς στη ζωή των ασθενών, παθήσεις που κανονικά εμφανίζονται σε πιο προχωρημένη ηλικία και έτσι οι ασθενείς πεθαίνουν πρόωρα.
Το μήκος των τελομερών που βρίσκονται στην άκρη του DNA των χρωμοσωμάτων δεν είναι το ίδιο σε όλους τους ανθρώπους. Αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι θα υποστούν με το πέρασμα του χρόνου, με διαφορετική ταχύτητα τις παθολογικές αλλοιώσεις που θα τους οδηγήσουν στο θάνατο.
Στην έρευνα των γιατρών από το Salt Lake City, αυτό τεκμηριώθηκε για πρώτη φορά. Τα αποτελέσματα τους, που βασίστηκαν σε παρακολούθηση 20 ετών μετά από μια πρώτη λήψη αίματος για υπολογισμό των τελομερών, έδειξαν:
• Τα άτομα που είχαν τα μικρότερα σε μήκος τελομερή, είχαν τη μικρότερη διάρκεια ζωής
• Όσοι είχαν μικρότερα τελομερή, είχαν αυξημένο κίνδυνο να αποβιώσουν από μολύνσεις. Συγκεκριμένα είχαν 8 φορές πιο ψηλό κίνδυνο θανάτου από μολύνσεις σε σύγκριση με αυτούς που είχαν μεγαλύτερα τελομερή.
Τα άτομα με μικρότερα τελομερή, είχαν 3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από ασθένειες της καρδίας σε σύγκριση με αυτούς που είχαν μεγαλύτερα τελομερή.
Στον οργανισμό μας υπάρχει το ένζυμο τελομεράση το οποίο έχει σαν στόχο την ανανέωση των τελομερών. Φαίνεται όμως ότι οι μηχανισμοί ανανέωσης των τελομερών δεν λειτουργούν το ίδιο καλά σε όλους τους ανθρώπους.
Το αποτέλεσμα είναι ότι τα τελομερή μικραίνουν στους ανθρώπους με διαφορετική ταχύτητα.
Τα δεδομένα αυτά είναι εντυπωσιακά.
Είναι τα πρώτα στο είδος τους που δείχνουν ότι το μέγεθος των τελομερών συσχετίζεται με τη διάρκεια ζωής. Μάλιστα με μια λήψη αίματος μπορεί να γίνει η εξέταση αυτή.
.
Φυσιολογικό βάρος.
Το κατά πόσο κάποιο άτομο εχει το ιδανικό βάρος αυτό είναι ένα θέμα που απασχολεί τους περισσότερους οπου διαβάζουν αυτό το τόπικ.
Αν και το θέμα εχει συζητηθεί διαπίστωσα ότι θα πρέπει να γίνει μια αναφορά σε βάθος….
Οταν λοιπόν λέμε φυσιολογικό βάρος εννοούμε την τέλεια αναλογία μεταξύ μυικού ιστού και λιπώδους μάζας ανάλογα με τη σκελετική μας κατασκευή.
Για να μπορέσει κάποιος να βρεί αυτή την τέλεια αναλογία θα πρέπει πρώτα απ`όλα να γνωρίζει σε ποια σκελετική κατηγορία ανήκει.
Ενας πολύ απλός και πρακτικός τρόπος ώστε να διαπιστώσει κάποιος σε ποια σκελετική κατηγορία ανήκει είναι να μετρήσει την περίμετρο του καρπού του.
Πατήστε εδώ για να δείτε το ιδανικό σας βάρος και να κάνετε τους σωστούς υπολογισμούς
Γνωρίζοντας λοιπόν κάποιος τη σκελετική του κατηγορία μπορεί προσδιορίσει κατά προσέγγιση το σωματικό του βάρος.
Οι διακυμάνσεις του βάρους που αναφέρονται στους πίνακες εχουν να κάνουν με την περιεκτικότητα του μυικού ιστού και της λιπώδους μάζας.
Αυτό είναι κάτι που θα το εξετάσουμε στα επόμενα πόστ.
Προς το παρόν ας δούμε πως μπορούμε αφού γνωρίζοντας τη σκελετική μας κατηγορία να ζυγιστούμε σωστά.
Εάν λοιπόν ένα άτομο ζυγιστεί το πρωί θα είναι πχ 72 κιλά.
Εάν ζυγιστεί το μεσημέρι θα είναι 71,2 …
Εάν ζυγιστεί μετά το μεσημέρι μετά το γεύμα θα είναι 73
Εάν ζυγιστεί το βράδυ.. μετά από ένα τσιμπούσι μπορεί να είναι και 74..
Απαραίτητη προυπόθεση λοιπόν είναι να ζυγιζόμαστε με άδειο το στομάχι είτε από φαγητό είναι από υγρά.
Να πάρουμε ένα παράδειγμα…
Ένα άτομο λοιπόν που είναι άνδρας με ύψος 1.75 και ανήκει στη μέτρια σκελετική κατηγορία πρέπει να ζυγίζει από 66-75 κιλά..
Η διακύμανση αυτή εχει να κάνει με το ποσοστό λιπώδους μάζας – μυικού ιστού – αλλά και ποσοστό υδάτων που διαθέτει το άτομο αυτό.
Οπότε το άτομο αυτό εαν ζυγίζει από 67 κιλά και κάτω χαρακτηρίζεται ελλειποβαρής και θα πρέπει να αυξήσει το βάρος του.
Εάν ζυγίζει από 75 κιλά και επάνω ονομάζεται υπέρβαρος και θα πρέπει να μειώσει το βάρος του.
Εαν και αυτό φαίνεται πολύ απλό.. τελικά είναι δύσκολο.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο…
Το να μειώσει κανείς το βάρος του κάποιος υπέρβαρος οπως γνωρίζουμε το μειώνει χάνοντας και λιπώδη μάζα αλλά και μυικό ιστό.
Κάνοντας λοιπόν κάποιος κάποια αυθαίρετη δίαιτα και χάνοντας 10 κιλά.. χάνει 10 κιλά μύς.
Το αυτό συμβαίνει και με το άτομο που χαρακτηρίζεται ελλειποβαρής κάνοντας κάποια αυθαίρετη δίαιτα σαβουρόνοντας οτι βρεί θα πάρει 10 κιλά σε λίπος.
Πώς θα μπορεί όμως να γνωρίζει το άτομο αυτό πόσο μυικό ιστό έχει και τι λιπώδη μάζα.
Αυτό θα το δούμε στο επόμενο πόστ (φυσιολογικό βάρος – λιπομέτρηση) οπου θα έχουμε και τους σχετικούς πίνακες.
Λιπομέτρηση
Σήμερα υπάρχουν διάφοροι μέθοδοι υπολογισμού του σωματικού λίπους ενός ατόμου. Βέβαια, ο ακριβής υπολογισμός του είναι δύσκολος και αρκετά περίπλοκος.
Ας δούμε δύο από αυτές τις μεθόδους.
Μέτρηση δερματικών πτυχών, η οποία προσδιορίζει το υποδόριο
λίπος (δηλαδή το πάχος του λίπους κάτω από την επιφάνεια του δέρματος), που αποτελεί και το μεγαλύτερο ποσοστό του συνολικού σωματικού λίπους.
Γίνεται με την βοήθεια ενός οργάνου, του ΔΕΡΜΑΤΟΠΤΥΧΟΜΕΤΡΟΥ. Το ποσοστό ακρίβειας, αν οι μετρήσεις γίνουν από έμπειρο εξεταστή, μπορεί να φτάσει και το 97%.
Η μέτρηση αυτή πρέπει να γίνει από κάποιον ειδικό και εμπειρο.
Βιοηλεκτρική αντίσταση των ιστών. Με την μέθοδο αυτή μπορούμε να υπολογίσουμε όχι μόνο το ακριβές σωματικό λίπος σε κιλά αλλά και το βάρος της μυϊκής μάζας και των υγρών του σώματος. Μελετώντας τη σύσταση των υγρών του σώματος, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε εάν το αυξημένο βάρος που δείχνει η ζυγαριά προέρχεται από μια κατακράτηση υγρών, οπότε με την κατάλληλη διατροφική αγωγή μπορούμε εύκολα να απαλλαγούμε από αυτό που στην απλή γλώσσα λέμε «πρήξιμο». Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε αν ο οργανισμός μας είναι αφυδατωμένος, με συνέπεια να μην εισέρχονται τα θρεπτικά συστατικά μέσα στα κύτταρα, με δυσμενή πολλές φορές αποτελέσματα, όπως κόπωση, αϋπνία, πονοκέφαλο, ζαλάδες, μειωμένη πνευματική δραστηριότητα και μέτρια ψυχολογική διάθεση. Ο έλεγχος της «σωματομέτρησης», με την μέθοδο της βιοηλεκτρικής αντίστασης των ιστών, γίνεται με εξειδικευμένο αναλυτή σώματος-‘’Body systasis analyzer”- και μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για την διατροφική αγωγή που πρέπει να ακολουθήσουμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε όλα τα δυσάρεστα συμπτώματα που προαναφέραμε.
H ζυγαριά αυτή λοιπόν μπορεί να μετρήσει..
1ον.. το σωματικό μας βάρος
2ον ..το ποσοστό της λιπώδους μάζας
3ον ..το ποσοστό του μυικού μας ιστού
4ον.. το ποσοστό των υγρών ..
5ον .. τη λήψη των ημερήσιων θερμίδων
Με έναν από τους δύο αυτούς τρόπους μπορεί κάποιος να μάθει κάποιος-α αν αυτά τα κιλά που ζυγίζει αποτελούνται από το σωστό μυικό ιστό-λιπώδους μάζας.
Επίσης μπορεί κάποιος-α να παρακολουθεί βήμα προς βήμα την πορεία του σε χάσιμο βάρους ή σε απόκτηση βάρους.
Πίνακας ημερήσιων θερμίδων
Μέσος όρος κατανομής του λίπους του σώματος , των υδάτων και της μυζικής μάζας
………………………………ΑΝΔΡΕΣ………………………………….
…………Ποσοστό λίπους σε %………….Ποσοστό υδατων…Ποσοστό μυών
Ηλικία…Λίγο….Κανονικό…Πολύ…..Πάρα πολύ……Κανονικό ……..Κανονικό
10-12…..…8………8-18…….18-24…………24>……………..…>64………………<45
12-18……..8……..…8-18………18-24…………24>…………..……>63,5……….….<45
18-30…..…8……..…8-18………18-24…………24>…………..……>62,5….……….<45
30-40……11…….11-20…….20-26…………26>…………………>61………………43
40-50……13…….13-22………22-28…………28>…………………>60………………41
50-60…..<15…….15-24………24-30…………30>…………………>59…………..….40
>..60…..<17…….17-26………26-34…………34>…………………>58…………..….40
…………………………………..Γυναίκες………………………………………
…………Ποσοστό λίπους σε %…………….Ποσοστό υδατων…Ποσοστό μυών
Ηλικία…Λίγο….Κανονικό…Πολύ…..Πάρα πολύ……Κανονικό ……..Κανονικό
10-12……12…….12-23…….23-30………>30…………..………>60…………………<40
12-18……15…….15-25…….25-33………>33…….………….…>58………………….40
18-30…..…20……20-29…….29-36……..>36………………..…>56………………….40
30-40…..…22……..22-31…….31-38……..>38………….…….…>53………………….39
40-50……..24…..…24-33…….33-40……..>40……………..……>52………………….38
50-60…..…26……..26-35…….35-42……..>42……….……….…>51………………….36
>60…………28……28-37…….37-47……..>47…………………..>50…………………<36
Eτσι λοιπόν ένα άτομο ηλικίας 35 ετών με ύψος 1.75 και σκελετική κατηγορία μεσαία ανεβαίνει στη ζυγαριά. Η ζυγαριά πρέπει να δείξει Σωματικό βάρος 71 κιλά , ποσοστό λιπώδους μάζας 11% ποσοστό υδάτων 63% και ποσοστό μυικού ιστού 43%.
Το άτομο αυτό πρέπει να εχει λιπώδη μάζα 71 χ 0,11 = 7,8 kg , μυικό ιστό 71 χ 0,43 = 30,5 kg
Η ζυγαριά όμως… δείχνει σωματικό βάρος 73 κιλά , λιπώδη μάζα 16% …και μυικό ιστό 36%.
Δηλαδή λιπώδη μάζα 11,68 kg και μυικό ιστό 26 kg.
Αρα εχει 3,5 κιλά επιπλέον σε λίπος από το κανονικό αλλά εχει και 4,5 κιλά λιγότερο μυικό ιστό από το κανονικό και φυσικά κάποια κατακράτηση νερού.
Το άτομο αυτό ξεκινά αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα να λαμβάνει μειωμένες θερμίδες ώστε να χάσει βάρος.
Μετά από 1 εβδομάδα η ζυγαριά δείχνει 70 κιλά, λιπώδη μάζα 15% και μυικό ιστό 35%.
Δηλαδή τώρα εχει λιπώδη μάζα 70 χ 0,15 = 10,5 kg και μυική μάζα 70 χ 0,35 =24,5 kg
Ναι μέν έφτασε τα 70 κιλά αλλά το λίπος επάνω του μειώθηκε μόνον κατά 1 κιλό και η μυική του μάζα μειώθηκε κατά 1,5 kg..
Εάν όμως το ιδιο άτομο στην αρχική του κατάσταση ακολουθήσει τη δίαιτα του αναβολισμού… δηλαδή να πάρει επιπλέον μυικό ιστό.. ακολουθεί ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής , ένα σωστό πρόγραμμα σωματικής άσκησης….. μετά από 4-6 μήνες η ζυγαριά δείχνει…σωματικό βάρος 75 κιλά , λιπώδη μάζα 16% και μυικό ιστό 39%.
Δηλαδή 75χ0,16=12 kg λιπώδη μάζα και μυικό ιστό 29,5 kg.
Aρα αύξησε τα κιλά του από 73 σε 75 και το μυικό του ιστό από 26 σε 29 κιλά….χωρίς να αυξήσει τη λιπώδη μάζα του.
Ξεκινώντας το άτομο αυτό το πρόγραμμα καύσης λίπους μετά από 4 εβδομάδες δείχνει 70 κιλά … λιπώδη μάζα 11% και μυικό ιστό 41%.
Τώρα εχει 7,7 kg λιπώδους μάζας και 29 περίπου κιλά…μυικό ιστό.
Αύξηση μυικού όγκου
Απαραίτητο εργαλείο για κάποιον που θέλει να διαμορφώσει την κατανομή λίπους-μυών στο σώμα του είναι ενας θερμιδομετρητής, με ανάλυση τροφών σε ότι αφορά την περιεκτικότητα τους σε πρωτείνες-λίπος-υδατάνθρακες, θερμίδες.
-Πρωτεϊνες- Δημιουργούν, επισκευάζουν και διατηρούν τους ιστούς στο σώμα μας. Για μία ισορροπημένη διατροφή το ποσοστό των πρωτεινών κυμαίνεται στο 10-12% από την συνολική ημερήσια θερμιδική ανάγκη.Στην περίπτωση αύξησης βάρους το ποσοστό των πρωτεινών μπορεί να φθάσει το 30%.
Οι πρωτείνες μπορεί να χρησιμοποιηθούν από τον οργανισμό και ως “καύσιμο“ προκειμένου να καλύψει ανάγκες του.
– Υδατάνθρακες– Αποκλειστικός σκοπός τους είναι να δίνουν στο σώμα μας ενέργεια, “καύσιμα” για κάθε λειτουργία του. Σε μία ισορροπημένη διατροφή το 55-60% της ολικής ενέργειας πρέπει να έρχεται από τους υδατάνθρακες.Στην περίπτωση αύξησης βάρους το ποσοστό των υδατανθράκων μειώνεται στο 40-50%.
– Λίπη– Τα λίπη είναι απαραίτητα στο σώμα μας γιατί βοηθάνε στη κατασκευή των κυττάρων, στη μεταφορά βιταμινών, στο να διατηρείται σταθερή η θερμοκρασία μας κτλ, αλλά δεν πρέπει να ξεπερνάνε το 30% από τις συνολικές θερμίδες. Στην περίπτωση αύξησης ή και μείωσης βάρους το ποσοστό τους δεν πρέπει να ξεπερνά το 15%.
Παρατηρώντας λοιπόν τον οδηγό θα διαπιστώσουμε ότι ορισμένες τροφές εχουν …..
…πολλές πρωτείνες και λίγο λίπος..
….. Άλλες τροφές εχουν κάποιες ποσότητες πρωτεινών και αρκετό λίπος.
……Άλλες τροφές δεν εχουν πρωτείνη και εχουν πολύ λίπος ή περιέχουν πολύ ζάχαρη.
Η τελευταία κατηγορία είναι αυτή θα πρέπει να αποφεύγεται συστηματικώς.
Η δεύτερη κατηγορία απλά δεν θα είναι στις προτιμήσεις μας.
Η πρώτη κατηγορία είναι αυτή που μας ενδιαφέρει.
Σε αυτή τη κατηγορία θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας.
Ψάχνοντας λοιπόν στον κατάλογο θα επιλέξουμε τις τροφές που ανήκουν στην κατηγορία αυτή και θα πρέπει να βρίσκονται σε ποσότητες στην καθημερινή μας διατροφή. To γάλα και τα αυγά κατέχουν την πρώτη θέση στην κατηγορία αυτή και αυτό μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε .
Το ασπράδι του αυγού εκτός του ότι περιέχει 7 γρ. πρωτείνης ανα τεμάχιο , εχει και τον υψηλότερο δείκτη απορρόφησης οπου είναι 3,9 με ανώτατη τιμή το 4.
Το γάλα υψηλή πηγή ασβεστίου και μαγνησίου περιέχει 3,5 γρ. πρωτείνης ανα 100 γρ με 0 λιπαρά.
Με 2 ασπράδια και 80 γρ. γάλα συμπυκνωμένο και δύο μικρές κουταλιές hemo εχουμε 28-30 γραμ. ενός πρωτεινούχου ροφήματος με 150 θερμίδες και σχεδόν καθόλου λιπαρά.
Το ρόφημα αυτό παίζει τον σημαντικότερο ρόλο σε ότι αφορά την αύξηση του μυικού μας ιστού και αναφέρεται ως “πρωτεινούχο συμπλήρωμα“. Η αξία του σε πρωτείνη δεν πρέπει να ξεπερνά τα 28 γρ.
Η τακτική αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη απο αυτούς που ασχολούνται με τη σωματική διάπλαση. Οι αθλητές αυτoι λαμβάνουν πολύ μεγαλύτερες δόσεις, τεράστιες ποσότητες και για πάρα πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Για να μπορέσουμε να αυξήσουμε το μυικό μας ιστό θα πρέπει να λαμβάνουμε περισσότερες θερμίδες από οσες καταναλώνουμε.
Βασικός μας στόχος είναι να προσθέσουμε οσο περισσότερο μυικό ιστό και οσο το δυνατόν λιγότερη λιπώδη μάζα.
Ένα μεγάλο ποσοστό από άτομα με μειωμένο μυικό ιστό είναι τα άτομα που εχουν υποβληθεί σε δίαιτα απώλειας βάρους.
Τα άτομα αυτά για κάποιους λόγους θέλησαν να χάσουν βάρος. Απλά ελάμβαναν ανεξέλεγκτα μειωμένες θερμίδες και η απώλεια του μυικού ιστού ήταν αναπόφεκτη. Το ποσοστό μυικού ιστού –λιπώδους μάζας την προσπάθεια τους δεν θα είναι το ιδιο από κάποιον που δεν εχει χάσει βάρος. Οσο περισσότερη ήταν η συρρίκνωση του μυικού ιστού τόσο δυσκολότερο θα είναι να πάρουν καθαρό μυικό ιστό.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια.
Αντιθέτως. Επιβάλλεται να προσπαθήσουν. Απλά θα καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια.
Το συχνότερο λάθος που γίνεται στην περίοδο αύξησης βάρους..είναι η απότομη αύξηση των θερμίδων που λαμβάνονται..
Οι θερμίδες θα πρέπει να αυξάνονται αργά πολύ αργά. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι καταναλώνετε 2500 θερμίδες την ημέρα. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αυξήσετε την λήψη θερμίδων στις 3000 από την μία μέρα στην άλλη. Κάτι τέτοιο θα είχε σαν αποτέλεσμα μεγάλη αποθήκευση λίπους. Αντίθετα θα πρέπει να αυξήσετε τις θερμίδες σας σταδιακά. Μία προτεινόμενη αύξηση είναι 200-250 θερμίδες. Έτσι αν κάποιος κατανάλωνε 2500 θερμίδες την ημέρα θα πρέπει να αυξήσει στις 2750. Οι επιπλέον 250 θερμίδες θα δημιουργήσουν μια αναβολική απόκριση.
Αφού γίνει αυτή η αύξηση των θερμίδων απομένει να παρακολουθούμε το βάρος μας σε εβδομαδιαία βάση. Όταν παρατηρήσουμε ότι το βάρος μας δεν αυξάνεται άλλο (plateau) τότε προχωρούμε σε επιπλέον αύξηση των θερμίδων στις 3000 και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία.
Μεγάλο ποσοστό ατόμων που εφαρμόζουν τις δίαιτες αυτές ή ενθουσιάζονται από τον μυικό τους όγκο και αυξάνουν απότομα τα ποσοστά πρωτεινών –θερμίδων γενικώς με αποτέλεσμα να παίρνουν λιπώδη μάζα ή φοβούνται μήπως πάρουν λιπώδη μάζα και φρενάρουν την αναβολική απόκριση.
Το προτεινόμενο είναι η προοδευτική ανάπτυξη. Πολύ αργά και σταθερά. Χωρίς λάθη, χωρίς ατασθαλίες.
Η ινσουλίνη η πιο αναβολική ορμόνη του σώματός μας (υπεύθυνη για μυϊκή ανάπτυξη) μεταφέρει τα στοιχεία όπως υδατάνθρακες, αμινοξέα και κρεατίνη κατευθείαν στους μυς μας, καταπιέζει την κορτιζόλη και δημιουργεί το επιθυμητό αναβολικό περιβάλλον. Ωστόσο η ινσουλίνη αυξάνει και την αποθήκευση του λίπους. Το κύριο συστατικό το οποίο είναι υπεύθυνο για την έκκριση της ινσουλίνης είναι ο υδατάνθρακας. Το κλειδί κατά τη διάρκεια της διατροφής όγκου είναι να εκμεταλλευτούμε τις στιγμές μέσα στην ημέρα όπου είναι απίθανο να αποθηκευτεί λίπος και κατά τη στιγμή αυτή να επιτύχουμε τη μέγιστη έκκριση ινσουλίνης. Τα δύο γεύματα τα οποία θα πρέπει να μας απασχολήσουν είναι το πρωινό και η μεταπροπονητική διατροφή.
Το πρωινό θα πρέπει να περιέχει σεβαστή ποσότητα υδατανθράκων –πρωτείνης , ενώ το “πρωτεινούχο ρόφημα“ θα πρέπει να λαμβάνεται 3-4 ώρες μετά το γεύμα ή ως μεταπροπονητική διατροφή.
Τα υπόλοιπα γεύματά θα πρέπει να περιέχουν υδατάνθρακες βραδείας καύσης (χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη)! Υδατάνθρακες όπως μαύρο ρύζι, πατάτα, σταρένιο ψωμί, νιφάδες βρώμης ή πράσινα λαχανικά, οσπρια καθώς την υπόλοιπη μέρα επιθυμούμε μια σταθερή και μικρή ποσότητα ινσουλίνης. Έτσι με εξαίρεση το πρωινό και τη μεταπροπονητική διατροφή θα πρέπει να αποφεύγουμε τα απότομα ανεβάσματα της ινσουλίνης καθώς τότε το σώμα μας αποθηκεύει ευκολότερα λίπος. Μάλιστα για όσους έχουν αυξημένη τάση αποθήκευσης λίπους, προτείνεται στα 2 τελευταία γεύματα της ημέρας να καταναλώνονται υδατάνθρακες προερχόμενοι μόνο από πράσινα λαχανικά.
Η ινσουλίνη είναι εξαιρετικά αναβολική, πρέπει να είμαστε προσεχτικοί να εκμεταλλευόμαστε τις ιδιότητές της υπεύθυνα.
Το βάρος που θα πρέπει να πάρουμε κατά την περίοδο του όγκου εξαρτάται από τους στόχους μας αλλά και από την επιτυχία της προσπάθειας.. Εάν υπερβάλλουμε ή αποτύχουμε , θα ιδρώσουμε πολύ για να ξαναγυρίσουμε στα κιλά μας. Εάν πάρουμε μόνο ½ -1 κιλό, αυτά θα εξαφανιστούν αμέσως κατά την περίοδο “καύσης λίπους“ με μηδαμινά αποτελέσματα. Μια μέση λύση μπορεί να θεωρηθεί μια αύξηση περίπου 2-4% στο σωματικό βάρος. Π.χ. μια κοπέλα η οποία ζυγίζει 60 κιλά μπορεί να φθάσει τα 62-64 σε περίοδο όγκου και να ξαναγυρίσει κοντά στα 60.
Βασικός μεταβολισμός
To πόσες θερμίδες θα πρέπει να λαμβάνει κανείς ημερησίως (θερμιδικό ισοζύγιο) μπορεί να το βρεί ως εξής:
Υπολογισμός του βασικού μεταβολισμού (ΒMR).
W = Bάρος σε κιλά
Η= Υψος σε εκατοστά
Α= Ηλικία
…………………ΑΝΔΡΕΣ……………………..
(13.75 x W)+(5,0 x H)-(6,76 χ Α)+66
…………..Γυναίκες…………………..
(9,56 χ W)+(1,85 χ Η)-(4,86 χ A)+655
Το αποτέλεσμα (BMR) το πολλαπλασιάζουμε (ΒΜΡχ1.2) και έχουμε τις ημερήσιες θερμίδες σε περίπτωση που δεν κάνουμε κάποια σωματική άσκηση και (BMRx1.4) για όσους ασκούνται μετρίως.
Oι υπολογισμοί αυτοί εχουν γίνει σύμφωνα με τα standar πρότυπα στα οποία υπάγονται οι περισσότερες κατηγορίες.
Στις κατηγορίες αυτές δεν υπάγονται άτομα που ασχολούνται με τη σωματική διπλαση.
Οσοι λοιπόν τολμήσουν να πάρουν επιπλέον μυικό ιστό θα πρέπει να υπολογίσουν με φοβερά μεγάλη ακρίβεια το θερμιδικό τους ισοζύγιο.
Ο ρυθμός αύξησης θερμίδων για να είναι πετυχημένη η μυική ανάπτυξη θα πρέπει να είναι 8% επιπλέον από το ημερήσιο θερμιδικό ισοζύγιο για οσους ασκούνται μετρίως. Εάν η σωματική δραστηριότητα είναι υψηλότερη τότε κατά 14%.
Επίσης κάτι που θα πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι για κάθε 1 κιλό καθαρής σωματικής άλιπης μυικής μάζας καταναλώνουμε 110 θερμίδες σε κατάσταση ηρεμίας. Για κάθε κιλό λιπώδους μάζας καταναλώνουμε μόνον 6 θερμίδες.
Ετσι λοιπόν μετά από 1 μήνα δίαιτας αύξησης βάρους θα πρέπει να υπολογίσουμε στο θερμιδικό μας το επιπλέον μυικό μας βάρος και την επιπλέον λιπώδη μάζα που τυχόν έχουμε αποκτήσει.
Η ανάπτυξη του μυικού ιστού συμπληρώνεται με την εναερόβια άσκηση. Αυτό είναι γνωστο και οι πρώτες σελίδες του τόπικ είναι αφιερωμένες επάνω σε αυτό.
Η μυική μάζα εχει άνιση κατανομή από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Τα σημεία οπου η μυική μάζα είναι ελλιπής αυτά τα σημεία θα πληγούν κατά τη διάρκεια της καύσης του λίπους.
Συνεπώς τα σημεία αυτά θα πρέπει να τύχουν κάποιας ιδιαίτερης προσοχής ώστε να ασκηθούν με κάποια εξειδικευμένη τεχνική.
Ασκήσεις και τεχνικές περιγράφονται στις πρώτες σελίδες του τόπικ
Αμέσως μετά την άσκηση θα πρέπει να λαμβάνεται το πρωτεινούχο συμπλήρωμα.
Με το χρόνο ο μυικός όγκος θα αυξάνεται παράλληλα θα αυξάνεται και η μυική δύναμη όπως θα αυξάνονται και οι καύσεις καθώς επίσης και το ημερήσιο θερμιδικό ισοζύγιο.
Από τον πρώτο μήνα θα έχουμε διαφορά, οπτικά ειδικά στις ομάδες μυών που γυμνάζουμε.
Εάν λοιπόν όλα γίνουν σωστά σε ότι αφορά τη διατροφή και την άσκηση σε 5 μήνες θα εχουμε αποκτήσει τουλάχιστον 2 κιλά μυικής μάζας και κάποιο επιπλέον ποσοστό λίπους.
Συνήθως το ποσοστό είναι 50 προς 50. Δηλαδή αν πάρουμε 2 κιλά μυικής μάζας και πάρουμε και 2 κιλά λίπους.
Το επιπλέον αυτό ποσοστό λίπους δεν θα πρέπει να ανησυχήσει κάποιον ιδιαίτερα διότι όπως θα δούμε αργότερα κατά την διάρκεια καύσης λίπους το ποσοστό είναι 1 προς 9. Δηλαδή για κάθε 9 κιλά λίπους θυσιάζουμε και 1 κιλό μυικό ιστό.
Διαβάζοντας λοιπόν τα παραπάνω διαπιστώνουμε ότι εάν δεν εχουμε να θυσιάσουμε επιπλέον μυικό ιστό λίπος δεν καίγεται.
20 μυστικά για να επιταχύνεις τον μεταβολισμό σου
By Allzzaro
