«Ένας ηγέτης πριν από κάθε τι άλλο είναι ένας μάνατζερ του Είναι ξέρει να αναγνωρίζει και να περιορίζει μέσα του την κάθε αρνητικότητα…
Ξέρει ότι για να κερδίσει όλες τις μάχες, θα πρέπει πρώτα να ‘νικήσει τον εαυτό του….
‘Νικώ τον εαυτό μου’ σημαίνει ότι:
δεν αφήνω τις αρνητικές σκέψεις να με κυριέψουν,
να με κατατροπώσουν…
Advertisment
σημαίνει ότι νικώ την τάση για καταστροφή που έχουν οι σκέψεις μου,
δεν επιτρέπω την αυτοκαταστροφή…
σημαίνει ότι υπερβαίνω τα όριά μου και κάθε εμπόδιο που δημιουργείται από τους φόβους,
τις αμφιβολίες και από οποιαδήποτε σκιά στο Είναι μου…
‘Νικώ τον εαυτό μου’ σημαίνει:
ότι ξεθάβω τη θέληση,
ότι ταξιδεύω ανάδρομα προς την ακεραιότητα».
Advertisment
Χαμογέλασε βλέποντας τη σαστισμένη μου έκφραση καθώς σημείωνα τις λέξεις Του, και πριν προσθέσει κάτι ακόμα περίμενε λίγο. Ύστερα πλησίασε ανεπαίσθητα προς το τραπέζι. Όπως μου συνέβαινε συνήθως με Εκείνον σε παρόμοιες περιστάσεις, αγχώθηκα. Προαισθάνθηκα ότι θα μου έλεγε κάτι το ζωτικό, ότι θα μου ανακοίνωνε ένα μέρος της φιλοσοφίας Του, που από μόνο του ήταν ικανό να επιταχύνει τη δυνατότητα κατανόησης που είχα. Παράτησα το σημειωματάριο μου, όπως ήταν ανοιχτό, στα πόδια μου, και ανασηκώθηκα ισιώνοντας την πλάτη, για να του δείξω ότι ήμουν έτοιμος, αλλά και για να ανακουφιστώ λιγάκι από την πίεση που ένιωθα να εντείνεται, καθώς με πλησίαζε για κείνα τα λίγα χιλιοστά.
‘’Νικώ τον εαυτό μου’ — ψιθύρισε — σημαίνει ότι δεν αφήνω να διαρρεύσει η παραμικρή έκφραση αρνητικότητας…
δεν επιτρέπω καμία εσωτερική υποβάθμιση, τον παραμικρό μορφασμό πόνου».
Σώπασε και περίμενε. Διερευνούσε, με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο, την αντίδραση μου σε αυτή την αποκάλυψη. Έπειτα, αλλάζοντας φωνή, απήγγειλε ρυθμικά ένα μικρό τετράστιχο:
«Όταν ο χρόνος σου επιτίθεται καταβρόχθισε το χρόνο όταν ο πόνος σού επιτίθεται καταβρόχθισε τον πόνο όταν η αμφιβολία σού επιτίθεται καταβρόχθισε την αμφιβολία όταν ο φόβος σού επιτίθεται καταβρόχθισε το φόβο»!
‘Νικώ τον εαυτό μου σημαίνει ότι δεν εξαρτιέμαι από τον κόσμο,
σημαίνει ότι είμαστε δημιουργοί, κυρίαρχοι του εαυτού μας, των καταστάσεων του Είναι και επομένως κυρίαρχοι του κόσμου.
Αυτή η ικανότητα αποδέσμευσης είναι πέρα για πέρα φυσιολογική, είναι δικαίωμα που έχει ο κάθε άνθρωπος από την γέννησή του».
Elio D’ Anna «Η Σχολή των Θεών»
