Εμείς δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα. Προσελκύουμε στη ζωή μας τα πράγματα εκείνα (χρήματα, σχέσεις, εγασία) στα οποία επικεντρωνόμαστε. Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι είναι τόσο απλό όσο η συμπλήρωση μιας υπεύθυνης δήλωσης, αλλά καμία υπεύθυνη δήλωση δεν πρόκειται να λειτουργήσει αν οι σκέψεις ή τα συναισθήματά μας αναιρούν ό,τι είναι θετικό.
Advertisment
Όταν επικεντρωνόμαστε στο ότι “έχουμε λιγότερα” τότε δημιουργούμε αυτή την εμπειρία για τον εαυτό μας. Όταν επικεντρωνόμαστε στο «Μισώ τη δουλειά μου», τότε ποτέ δεν θα παρατηρήσουμε τις πτυχές της εργασίας μας, που μπορεί να μας ικανοποιούν. Βασικά, απλά με το να θέλουμε κάτι δεν πρόκειται ποτέ να το φέρουμε κοντά μας όσο συνεχίζουμε να εστιαζόμαστε σε αυτό που λείπει και δεν σκεφτόμαστε αυτό που ήδη υπάρχει. Το μόνο που θα βιώσουμε είναι η επιβεβαίωση της έλλειψης και τελικά τα όνειρά μας δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα.
Καλύτερα να επικεντρωθούμε σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή ένα σενάριο και όχι στα κέρδη ή τα μετρητά.
Ένα άλλο λάθος που κάνουμε είναι ότι έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε την αφθονία με όρους χρημάτων και αριθμών στους τραπεζικούς λογαριασμούς μας. Προσωπικά πιστεύω ότι η εστίαση στο να κερδίσουμε το λαχείο είναι άκαρπη. Με το να εστιαζόμαστε στο να κερδίσουμε το λαχείο είναι σαν να επικεντρωνόμαστε πάλι στο «δεν έχω». Το λέω αυτό, διότι σε ορισμένες συζητήσεις που είχα με αυτούς που είχαν στο νου τους αυτή την επιθυμία, μου έχουν μοιραστεί τι θα κάνουν με τα κέρδη τους, εάν κέρδιζαν. Ωστόσο, μερικά από τα πράγματα που λένε ότι θα κάνουν με τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν πραγματικά να τα κάνουν ήδη με τα τρέχοντα εισοδήματα τους σε μικρότερη κλίμακα, αλλά δεν το κάνουν. Γιατί όχι; Επειδή προσκολλώνται σε αυτό που θεωρούν ως «πενιχρά εισοδήματα» και τελικά δεν καταφέρνουν ποτέ να κάνουν οτιδήποτε. Εδώ είναι ένα παράδειγμα:
Advertisment
Η μητέρα ενός άνδρα έχει ένα αυτοκίνητο που χρειάζεται επισκευή. Ο γιος λέει «Αν κέρδιζα το λαχείο θα αγόραζα στη μητέρα μου ένα νέο αυτοκίνητο». Αλλά στην πραγματικότητα, ο γιος της έχει τα χρήματα για να πάρει το αυτοκίνητό της και να το επισκευάσει πληρώνοντας 400 δολάρια και έτσι να εξασφαλίσει ότι η μητέρα του θα έχει ένα αξιόπιστο αυτοκίνητο για να οδηγεί πέρα δώθε στην αγορά. Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν τότε απλά να επισκευάσει το αυτοκίνητό της είπε: “Αλίμονο, έχω μόνο 800 δολάρια στην τράπεζα, και αν το κάνω αυτό θα ξοδέψω τις μισές αποταμιεύσεις μου. Τι θα συμβεί αν το αυτοκίνητό μου χρειάζεται επισκευές την επόμενη εβδομάδα ή η κόρη μου αρρωστήσει και θα πρέπει να επισκεφθεί ένα γιατρό;”
Όπως βλέπετε, η αληθινή εστίαση του ατόμου είναι στο «δεν έχω αρκετά», αντί να επικεντρώνεται στο κέρδος του λαχείου. Όταν είμαστε συγκεντρωμένοι στο “δεν είναι αρκετά” δεν θα έχει ποτέ σημασία πόσα χρήματα έχουμε, γιατί όσα και να είναι δεν θα είναι ποτέ αρκετά. Η υπόδειξη να πληρώσει τις επισκευές του αυτοκινήτου της μητέρας του έφερε τους φόβους του στο επιφάνεια. Θα ήταν ωραίο αν ο άνθρωπος αυτός μπορούσε να πιστέψει ότι βοηθώντας τη μητέρα του και πληρώνοντας για τις επισκευές του αυτοκινήτου της δεν θα έθετε τον εαυτό του σε οικονομικό κίνδυνο. Αλλά προς το παρόν, ενώ ο ίδιος αισθάνεται ότι πρέπει να διατηρήσει αυτή την πραγματικότητα του φόβου, εγώ θα πρότεινα σε αυτόν τον άνθρωπο να οραματιστεί τη μητέρα του, να οδηγεί με ασφάλεια και με άνεση στην αγορά χωρίς να αντιμετωπίζει καμία μηχανική βλάβη. Αυτό θα ήταν μια θετική εικόνα / σκέψη για να γίνει πραγματικότητα. Μια άλλη πρόταση θα ήταν να εισαγάγει το νόμο της έλξης στη μητέρα του κι έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει η ίδια προσελκύοντας ένα νέο αυτοκίνητο για τον εαυτό της.
