Είμαστε τα πρώτα αμινοξέα που εξελίχθηκαν σε μονοκύτταρα φυτά και αργότερα σε ζώα. Είμαστε τα φυτά που απελευθέρωσαν για πρώτη φορά οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. Κολυμπήσαμε στους ωκεανούς σαν πολυκύτταροι οργανισμοί και μετά σαν ψάρια. Εμείς είμαστε αυτοί που λαχταρήσαμε να ξεφύγουμε από τα όρια του νερού και γιορτάσαμε μόλις περάσαμε στη μορφή των αμφιβίων και κινηθήκαμε για πρώτη φορά στη στεριά. Και είμαστε μέρη της ευρύτερης συνειδητότητας που κινήθηκε μέσα από τα ερπετά, τα θηλαστικά και τέλος, το δικό μας είδος.
Από εκεί η ιστορία προχωρεί καθώς οι ψυχές μας συμμετείχαν υπομονετικά στις χιλιάδες ζωές που πέρασαν μέχρι να αποκτήσουν οι άνθρωποι τις πρώτες αναλαμπές αυτογνωσίας. Σιγά-σιγά, αφυπνιστήκαμε και αντιληφθήκαμε ότι ζούμε πάνω στη γη και ότι τελικά θα πεθάνουμε. Αντίθετα από τα άλλα ζώα, είχαμε την ανάγκη να μάθουμε γιατί είμαστε εδώ.
Advertisment
Ποιος ήταν ο σκοπός μας;
Τη στιγμή που θέσαμε για πρώτη φορά αυτό το ερώτημα, η εξέλιξη μπήκε σε μια νέα αρένα: στην αργή πρόοδο της ανθρώπινης πραγματικότητας προς την αλήθεια του ποιοί είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε. Η ανθρωπότητα, στα πρώτα της βήματα, έπλασε μια πλούσια μυθολογία που προσπαθούσε να εξηγήσει την ύπαρξή μας και το πώς έγινε να βρεθούμε σε αυτόν τον κόσμο. Όμως από την αρχή είχαμε έλλειμμα ενέργειας, οπότε και χειραγωγούσαμε και επιβαλλόμασταν ο ένας στον άλλον, ξεκινώντας με τη χρήση της ωμής βίας.
Τώρα φαίνεται ότι αυτό το αιματοκύλισμα είχε ένα κρυφό σκοπό: τη διάδοση νέων ιδεών. Οι πρώτοι άνθρωποι αισθάνθηκαν αμέσως την παρόρμηση να κατακτήσουν και να ενοποιήσουν, να εξαναγκάσουν τους άλλους να υιοθετήσουν τη δική τους άποψη. Οι ισχυρότεροι επικρατούσαν και κέρδιζαν το σεβασμό και την προσοχή των υπολοίπων, και σε μια διαδικασία αργής ενοποίησης, αυτά τα ισχυρά άτομα και οι οπαδοί τους κατακτούσαν όλο και μεγαλύτερες περιοχές και λαούς, επιβάλλοντας νέες φιλοσοφίες ζωής-για να κατακτηθούν κι αυτοί αργότερα και να τους επιβληθούν άλλες αξίες και πεποιθήσεις…
Advertisment
Κάθε φορά που ερχόμασαν στη γη, αγωνιζόμασταν να θυμηθούμε την αλήθεια που είχαμε σκοπό να φέρουμε στον κόσμο. Σιγά σιγά, οι προσπάθειες εκπολιτισμού που έγιναν από ομάδες εμπνευσμένων ανθρώπων άρχισαν να αλλάζουν την κατάσταση.
Στη Μέση Ανατολή, οι εβραϊκές φυλές δημιούργησαν μια πλούσια μυθολογία βασισμένη στην ιδέα ενός Θεού, και σταδιακά αυτή η ιδέα του ενός δημιουργού, της μιας θεϊκής πηγής που είναι κοινή για όλους, εξαπλώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού ημισφαιρίου.
Από την Ανατολή άρχισε να εξαπλώνεται μια παρόμοια αναγνώριση ότι όλοι μας είμαστε ένα με την απόλυτη νοημοσύνη ή τον Θεό. Αυτή η ιδέα δημιούργησε ένα άλμα ενοποίησης. Τώρα , αντί να πιστεύουμε ότι μας υποστηρίζει ένας ντόπιος θεός, που ανταγωνίζεται τους θεούς των εχθρών μας, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ουσιαστικά μέρος της ίδιας δημιουργικής δύναμης.
Γύρω στα 600 π.Χ., μια άλλη μεγάλη αλήθεια δόθηκε στον κόσμο από την Ελλάδα: η ιδέα ότι, αντί να χρησιμοποιούμε κτηνώδη βία, μπορούμε να σχετιζόμαστε μεταξύ μας με δημοκρατικό τρόπο. Η ιδέα αυτή άρχισε να εξαπλώνεται σταδιακά στην αρχαία Ρώμη, και μια νέα επαναστατική αντίληψη διαδόθηκε στον κόσμο: αντί οι ανθρώπινες υποθέσεις και η εξέλιξη να προωθούνται με την κυριαρχία και την επιβολή, μπορούμε να συζητάμε τα θετικά στοιχεία κάθε συγκεκριμένης άποψης. Τώρα η πραγματικότητα μπορεί να εξελίσσεται μέσα από την αλληλοδιαδοχή όλο και καλύτερων ιδεών.
Στους αιώνες που ακολούθησαν, άλλοι οραματιστές όπως ο Λάο-Τσε, ο Βούδας και ο Ιησούς, άρχισαν να διευκρινίζουν τη φύση της κοινής πνευματικής πηγής μας. Ο Ιησούς δήλωσε ότι η Βασιλεία του Θεού δεν βρίσκεται κάπου έξω, αλλά μέσα μας. Και αυτή η ιδέα ενσωματώθηκε, αν και με περιορισμένο τρόπο, στην πολιτισμική ζωή του εξελισσόμενου βουδισμού και ταοϊσμού στην Ανατολή και του χριστιανισμού στη Δύση.
Στο μεταξύ οι άνθρωποι συνέχιζαν να συγκεντρώνονται, σε όλο και μεγαλύτερες ομάδες, χωριά, περιοχές, για να φτάσουν σε συγκεκριμμένα έθνη, με σαφή σύνορα. Τελικά με την Αναγέννηση στη Δύση, χιλιάδες άτομα ανακάλυψαν πάλι τις δημοκρατικές αξίες της αρχαιότητας και αρχίζουν να δίνουν έμφαση στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Πολλά έθνη αντικατέστησαν την ιδέα των ελέω θεού βασιλέων με το σύστημα της δημοκρατίας. Η επιστήμη δημιουργήθηκε μέσα στο ίδιο πνεύμα του ιδεαλισμού και αντικατέστησε τις δεισιδαιμονίες της εποχής. Έτσι επικράτησε στον κόσμο μια επίμονη εστίαση στην εξωτερική, υλιστική ασφάλεια.
Στο μεταξύ, οι πολιτισμοί της Ανατολής συνέχισαν να εξερευνούν τον εσωτερικό κόσμο της πνευματικής εμπειρίας και την επίτευξη της εσωτερικής ασφάλειας. Η επικοινωνία των ιδεών συνεχιζόταν , προωθώντας την πνευματική μας εξέλιξη.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, η μηχανιστική περιγραφή του Σύμπαντος από τον Νεύτωνα, αντικαθίσταται από τις αντιλήψεις του Αϊνστάιν και των κβαντοφυσικών. Άλλα εμπνευσμένα άτομα, αφυπνίζονται και αρχίζουν να βλέπουν τις ακραίες εκδηλώσεις της οικονομικής μονομανίας, πράγμα που οδήγησε στη διάλυση των καρτέλ και μονοπωλίων στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη δημιουργία εθνικών πάρκων και δασών, σε μια στροφή κατά του ιμπεριαλισμού, και σε μια μικρή, αρχική προσπάθεια προστασίας των πολλών και διαφορετικών πολιτισμών ανά τον κόσμο…Έχοντας ζήσει δύο παγκόσμιους πολέμους κι έναν μακροχρόνιο ψυχρό πόλεμο, εκατομμύρια άτομα οδηγήθηκαν σε μια συναίνεση για την προστασία των δικαιωμάτων των κυρίαρχων λαών και των εθνικών συνόρων τους. Η ιδέα των Ηνωμένων Εθνών έγινε πραγματικότητα.
Τις τελευταίες δεκαετίες η νέα φυσική περιγράφει τον κόσμο μας με βάση μια ενεργειακή δυναμική. Άλλοι επιστήμονες εξερευνούν όλο το φάσμα των δυνατών ανθρώπινων εμπειριών, όπως το μυστήριο της συγχρονικότητας, το βάθος της διαίσθησής μας και τη δύναμη της πρόθεσής μας….Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, κάθε γενιά, ακολουθώντας ασυνείδητα τα Γενέθλια Οράματά της, εργάζεται για την εξέλιξη της ανθρώπινης πραγματικότητας, φέρνοντάς μας όλο και πιο κοντά στην πνευματική επίγνωση.
ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΥΝ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ.
Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι το έργο μας έχει τελειώσει. Βρισκόμαστε ακόμα σε εκείνη τη γκρίζα ενδιάμεση περιοχή στην οποία μία κοσμοθεωρία έχει χάσει πια την ικανότητα να μας εμπνέει πλήρως, αλλά το επόμενο κυρίαρχο μοντέλο δεν έχει φτάσει ακόμη σε επίπεδο πλήρους αποδοχής….Πραγματικά τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει μία ακραία πόλωση ανάμεσα στις δυνάμεις που προωθούν την αλλαγή κι εκείνες που αντιστέκονται σε αυτή.
Η κοινή γνώμη αμφιταλαντεύεται…Στη δεκαετία του ’80 , οι οπαδοί της παλιάς κοσμοθεωρίας, υποστήριζαν ότι πρέπει να επιστρέψουμε στις αξίες του παρελθόντος, την εστίαση στη δουλειά, την οικογένεια και την οικονομική πρόοδο. Πίστευαν ότι τα προβλήματα του πολιτισμού μας, οφείλονται στις προοδευτικές ιδέες , στα ελλείμματα του προϋπολογισμού, στην εξομοίωση των ρόλων του άντρα και της γυναίκας, στην επιείκεια απέναντι στο έγκλημα… Άλλοι αντιτείνουν ότι δεν θα υπήρχε έλλειμμα αν δεν είχαν δεσμευτεί δισεκατομμύρια σε χαριστικές παροχές που δίνονται σε εταιρείες και επιχειρήσεις όπως, επιδοτήσεις σε εμπόρους όπλων, σε υλοτομικές εταιρίες που κόβουν εθνικά δάση για πωλήσεις ξυλείας και για διάνοιξη δρόμων σε παρθένες περιοχές… Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ανεξέλεγκτη μόλυνση, η καταπάτηση της ηθικής στις επιχειρήσεις, η διαφθορά της κυβέρνησης από τις εταιρείες, η ανυπαρξία ευκαιριών μόρφωσης για όλους, είναι τα προβλήματα…
Πολλοί άνθρωποι εγκλωβισμένοι, νιώθουν όλο και πιο χαμένοι, και ξεσπούν την απελπισία τους με βία, η οποία αυξάνεται καθημερινά στους δρόμους και τα σπίτια μας. Λόγω πολλών καταχρήσεων ο κόσμος πλέον αρχίζει να αντιμετωπίζει με απογοήτευση και κυνισμό την πολιτική….ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ, ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ…..
Καθώς κοιτάζουμε γύρω μας τις τελευταίες μέρες του εικοστού αιώνα, ξέρουμε ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα το πεπρωμένο μας. Η πρόκλησή μας είναι να διατηρήσουμε την πίστη. Όπως έχουμε δει, όλα όσα πέτυχε ο άνθρωπος στη διάρκεια της ιστορίας του ήταν έργο ηρωικών ατόμων, που προχωρούσαν μπροστά, αντιμετωπίζοντας συχνά συντριπτικές αντιδράσεις. Τώρα όμως βρισκόμαστε, όσο ποτέ στο παρελθόν, σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Στα χρόνια που έρχονται, η επιστήμη θα ολοκληρώσει τον επαναπροσδιορισμό του εξωτερικού σύμπαντος και της σχέσης μας μαζί του.
Στην ουσία είμαστε συνειδητά πεδία πρόθεσης και αυτά που θεωρούμε ότι ξέρουμε, αυτά που πιστεύουμε, εκπέμπονται προς τα έξω, προς όλους τους άλλους ανθρώπους και προς το σύμπαν, το οποίο μας δίνει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό το μέλλον που φανταζόμαστε. Καθώς η επίγνωση αυτής της ικανότητας αυξάνεται, η δύναμή μας αυξάνεται κι αυτή και οι ηθικές μας αποφάσεις θα ενδυναμωθούν.
Στη μελλοντική γη θα μπορούμε να εκδηλώσουμε σχεδόν οτιδήποτε είναι δυνατό να ονειρευτεί το εγώ μας – και γι αυτό θα πρέπει να προσέχουμε όσο ποτέ πριν τι ευχόμαστε να συμβεί. Οφείλουμε να παρακολουθούμε τις σκέψεις μας, γιατί οι αρνητικές εικόνες εκτοξεύονται προς τα έξω σαν αδέσποτες σφαίρες και βλάπτουν. Ευτυχώς όλοι οι μεγάλοι μύστες της ιστορίας, αλλά και οι ιερές μας γραφές, μας έχουν προειδοποιήσει: Πρέπει πάντα να βυθιζόμαστε μέσα μας για να βρούμε την ύψιστη σοφία μας και με αυτή να χαράζουμε την πορεία της ζωής μας.
Όταν βρούμε το όραμα, που απορρέει από το ανώτερο μέρος της μνήμης μας και όχι από τον φόβο ή την ένδεια, αρχίζει το πιο συναρπαστικό έργο. Το όραμα όχι μας δίνει κουράγιο, αλλά και μας ανεβάζει στο ψηλότερο σημείο της νέας πνευματικής μας επίγνωσης. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να παραμένουμε επικεντρωμένοι σε αυτή. Πριν βγούμε από το σπίτι μας κάθε μέρα, καλό θα είναι να βρίσκουμε εκείνο τον εσωτερικό χώρο, εκείνη την πνευματική στάση όπου κάθε σκέψη είναι μια προσευχή κι έτσι καθώς ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο, η μαγεία της συγχρονικότητας θα επιταχυνθεί για όλους.
Εξωτερικές πηγές: JAMES REDFIELD
ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΟΡΑΜΑ
