Ακολουθεί ένα απόσπασμα από τις διδασκαλίες του μεγάλου Κύπριου Δασκάλου Σπύρου Σάθη, γνωστός και με το όνομα Ατεσλής ή “Ο Μάγος του Στρόβολος”.
Το κείμενο που ακολουθεί έχει γραφτεί από τον μαθητή του, Κυριάκο Μακρίδη, καθηγητή κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του ΜΑΙΝΕ των ΗΠΑ και αποτελεί απόδοση ηχογραφημένου ντοκουμέντου που κατέγραψε ο ίδιος κατά την μαθητεία του στον δάσκαλο Ατεσλή.
Advertisment
Το θέμα του Δασκάλου ήταν για τα στοιχειακά. Στην αρχή αναφέρθηκε περιληπτικά σε πολλές ιδέες, που είχαν αναπτυχθεί σε προηγούμενες συγκεντρώσεις. Ήταν μια παιδαγωγική μέθοδος την οποία τηρούσε, με το να επαναλαμβάνει παλαιότερα θέματα, σε μια βάση ρουτίνας, μέχρις ότου οι μαθητές του να έχουν μια ύπαρξη ανεξάρτητη, από τα άτομα που τα δημιουργούν.
Κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα που κάποιος παράγει, είναι ένα στοιχειακό. Υπάρχουν δυο είδη στοιχειακών: α) εκείνα τα οποία δημιουργήθηκαν ασυνείδητα και τα οποία τα ονομάζει στοιχειακά «επιθυμίες – σκέψεις» και β) αυτά τα οποία δημιουργήθηκαν ενσυνείδητα και τα αποκαλεί στοιχειακά «σκέψεις – επιθυμίες».
Ένα άτομο συνέχισε, δύναται να προκαλεί δονήσεις δια των σκέψεων και των αισθημάτων του. Ο τρόπος με τον οποίο καθένας δονείται παίζει αποφασιστικό ρόλο στον τύπο και στην ποιότητα των στοιχειακών που δημιουργεί. Όταν δημιουργεί κυρίως συναισθηματικές δονήσεις, είναι υπό την επιρροή των συγκινήσεων και των επιθυμιών, και παίζει ένα υποβοηθητικό ρόλο. Αυτά είναι τα στοιχειακά «επιθυμιών – σκέψεων». Όταν ένα άτομο είναι υπό την επίδραση των σκέψεων, δημιουργεί στοιχειακά νοητικής υπόστασης και γίνεται κύριος της δυνάμεως της ορατής εικόνας. Ένας ερευνητής της Αλήθειας πρέπει να εκπαιδεύσει τον εαυτόν του, στο να είναι ικανός να δημιουργεί ισχυρά, αλλά αγνά στοιχειακά, φτιαγμένα από ισχυρές σκέψεις, εις τις οποίες η επιθυμία και το συναίσθημα παίζουν υποβοηθητικό ρόλο. Αυτά τα στοιχειακά «σκέψεων – επιθυμιών» διαρκούν περισσότερο, είναι πιο ισχυρά και τείνουν να πραγματοποιήσουν τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, πολύ συντομότερα.
Advertisment
Τα συναισθηματικά σκέψεως (επιθυμιών – σκέψεων) στοιχειακά είναι χαρακτηριστικά των κοινών ανθρώπων, οι οποίοι στερούνται της γνώσεως της φύσεως των σκέψεων και των επιθυμιών. Συνεπώς πολύ συχνά πέφτουν θύματα των ίδιων των στοιχειακών, που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν. Είναι νόμος της φύσεως, ότι εφ’ όσον δημιουργήθηκαν στοιχειακά, τελικά επιστρέφουν στο ασυνείδητο του ανθρώπου που τα δημιούργησε. Τότε έρχονται στην επιφάνεια από την μνήμη, – στο συνειδητό επίπεδο – δια ν’ αποκτήσουν καινούργια ενέργεια και να καταπέσουν πάλι. Ο ίδιος κύκλος επαναλαμβάνεται, μέχρις ότου αυτό το στοιχειακό να επιτύχει να παραμείνει στο ασυνείδητο του ατόμου, σε μια πιο σταθερή και μόνιμη βάση. Κατόπιν απορροφούν ενέργεια από το διπλό αιθερικό του ατόμιου και κατ’ αυτόν τον τρόπο οι διάφορες συνήθειες και έμμονες ιδέες σαν το κάπνισμα, το ποτό και η χαρτοπαιξία δημιουργήθηκαν.
Η τάση των στοιχειακών να επιστρέψουν στις πηγές τους, είναι αυτό ακριβώς που κάνει τον νόμο του Κάρμα πραγματοποιήσιμο. Ο κάθε άνθρωπος, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα στοιχειακά, τα οποία συνειδητά ή ασυνείδητα δημιούργησε». Κάποτε είχα μια συζήτηση με τον Δάσκαλο και είχε επισημάνει, ότι τα στοιχειακά που προέρχονται από ισχυρές επιθυμίες, μπορεί να επιστρέψουν στο πρόσωπο που τα γέννησε, σε χρόνο που τα επιθυμούν ελάχιστα.
Η παρούσα μας προσωπικότητα, συνέχισε ο Δάσκαλος, και οι περιστάσεις υπό τις οποίες ζούμε, είναι το τελικό άθροισμα των στοιχειακών που έχουμε δημιουργήσει, από τότε που εισήλθαμε στον κόσμο των τριών υποστάσεων και αρχίσαμε τους κύκλους των ενσαρκώσεων. Τα στοιχειακά δημιουργούνται από την ίδια ουσία, με την οποία, η προσωπικότητα και το σύμπαν γενικά είχαν δημιουργηθεί, δηλαδή από αιθερικά στοιχεία της νοητικής, ψυχικής και παχυλής ύλης.
«Ας εξετάσουμε» συνέχισε ο Δάσκαλος σ’ ένα ακροατήριο από τριάντα περίπου άτομα που παρακολουθούσαν προσεκτικά, την πορεία της δημιουργίας ενός στοιχειακού. Θα παρατηρήσετε, ότι δεν είναι δυνατόν ένα ανθρώπινο όν να επιθυμήσει κάτι, πριν ενημερωθεί για την ύπαρξη του. Για παράδειγμα, όταν βλέπω ένα αντικείμενο, σημαίνει ότι αιθερικές δονήσεις φωτός απλώνονται στην επιφάνεια του και διαβιβαζόταν εικόνες και μορφές στα μάτια μου. Δημιουργούν έναν ερεθισμό στο οπτικό νεύρο και κατόπιν στον εγκέφαλο, ο οποίος αποτυπώνει σαν «να βλέπει». Υποτίθεται τώρα ότι βλέπω ένα αντικείμενο, το οποίον οι άνθρωποι θεωρούν πολύτιμο, δηλαδή ένα διαμαντένιο κολιέ. Βλέποντας το, αντιλαμβάνομαι την ύπαρξη του. Υποτίθεται ότι είμαι ένα άτομο που επιθυμεί το διαμαντένιο κολιέ. Τι συμβαίνει τότε; Ψυχικά στοιχεία συγκεντρώνονται γύρω από την εικόνα του κολιέ. Δημιουργείται επιθυμία. Είναι ακριβώς ψυχικό το φαινόμενο, το οποίο κάνει δυνατή την γέννηση της επιθυμίας, η οποία ακολουθείται από σκέψεις του πώς να την ικανοποιήσει, δηλαδή σ’ αυτήν την περίπτωση, πώς ν’ αποκτήσει το κολιέ. Γύρω από το αντικείμενο παίρνουν μορφή διάφορα στοιχειακά, που έχουν σαν τελικό σκοπό, την απόκτηση του αντικειμένου από το πρόσωπο που τα δημιούργησε. Μια γνώση της ύπαρξης του και επιθυμία γνώσης ή κατοχής, δεν είναι αρκετά από μόνα τους. Σκέψεις γύρω απ’ αυτό πρέπει να επακολουθήσουν, ώστε να δημιουργηθεί στοιχειακό. Το άτομο ασυναίσθητα αρχίζει την δημιουργία της οπτικής εικόνας.
«Ας υποθέσουμε ότι απομακρύνουμε το άτομο από το κολιέ που επιθυμεί και του ζητούμε να το φέρει στο μυαλό του. Θα το περιγράψει με την μεγαλύτερη ακρίβεια. Κάποιος άλλος που το είδε αλλά δεν εντυπωσιάστηκε απ’ αυτό, δεν θα μπορέσει να το αναπλάσει τόσο επακριβώς. Επομένως η αυτοσυγκέντρωση και η επιθυμία, μιας κατευθύνει σε δημιουργία εικόνων από νοητική υφή. Αυτό ακριβώς είναι η σκέψη, η συμπύκνωση των νοητικών υλικών.
Αρχίζουμε να βλέπουμε το αντικείμενο αυτό, δια μέσου του νοητικού φωτός. Τώρα προσέξτε. Τι είναι πραγματικά η κατάληψη; Είναι αυτά τα αντικείμενα τα οποία οι κοινοί άνθρωποι θεωρούν πραγματικά; Ή είναι τα στοιχειακά, τα οποία εμείς έχουμε δημιουργήσει μέσα μας; Υποθέτουμε ότι παίρνουμε ένα πολύτιμο μας αντικείμενο και το κλειδώνουμε σ’ ένα χρηματοκιβώτιο. Το στοιχειακό αυτού του αντικειμένου είναι εντός μας, είναι μέρος μας. Υπάρχει στη δεξαμενή της μνήμης μας και μπορούμε να το φέρουμε στο συνειδητό μας όποτε επιθυμούμε. Είναι δικό μας. Σας φαίνεται βεβαίως ότι δεν είναι πραγματικό. Και ακόμη εάν δεν μπορείς να το φέρεις στη μνήμη σου, πως μπορείς να έχεις γνώση του αντικειμένου αυτού στο χρηματοκιβώτιο; Σκέψου το. Ας το θέσω διαφορετικά. Ας υποθέσουμε ότι ένας απόλυτα υγιής άνθρωπος, ο οποίος γνωρίζει ότι σε μια μυστική κρύπτη έχει κάποιο πολύτιμο πράγμα παθαίνει αμνησία. Όλα στη μνήμη του καταρρέουν, χάνονται και διαλύονται. Ποια αξία νομίζεις ότι θα έχει στη μνήμη του το πολύτιμο αντικείμενο; Καμία. Κατά συνέπεια, που έγκειται η πραγματική πηγή της αξίας των πραγμάτων; Προσέξτε αυτά τα σημεία, τα οποία πρέπει να μελετήσετε, αλλιώς δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε και να μελετήσετε σε βάθος τη φύση της ζωής. Τι άλλο είναι η ζωή στην πραγματικότητα, από την αποδοχή εντυπώσεων και την ανατύπωση τους. Σκέψου τον κόσμο γύρω μας. Μπορείς να τον αντιληφθείς εκτός αυτών των στοιχειακών;
«Πρέπει τώρα λοιπόν να αντιληφθούμε ότι το εάν αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο σαν καλό ή σαν διαβολικό, θα έγκειται στα είδη των στοιχειακών που εμείς έχουμε δημιουργήσει μέσα μας και τα προεκτείνουμε προς τα έξω. Τίποτα, απολύτως τίποτα δεν έχει την παραμικρή αξία στον κόσμο των τριών υποστάσεων, εάν επίσης δεν έχει αξία μέσα μας. Ακριβώς εκείνο το οποίον έχει αξία τον εσωτερικό μας κόσμο, προσδίδει αξία σ’ εκείνο το οποίον είναι στον εξωτερικό μας κόσμο. Τι σημαίνει για παράδειγμα η φράση «έλλειψη ενδιαφέροντος;» Όταν ένα εξωτερικό αντικείμενο μας, δεν έχει το πανόμοιο του εσωτερικού μας, δεν έχει αξία. Από πού λοιπόν προέρχεται αυτή η κατάσταση ; Από το αντικείμενο ή από το εσωτερικό μας; Τα πάντα είναι μέσα μας».
Ο Δάσκαλος σταμάτησε την ομιλία του για λίγα λεπτά, και κατόπιν συνέχισε με την επεξεργασία της φυσικής παρουσίας των στοιχειακών και κυρίως πως είναι αντιληπτά τα στοιχειακά από έναν μάντη σαν αυτόν.
«Όταν ένα στοιχειακό δημιουργηθεί, η μορφή του θα εμφανιστεί στη βάση της μύτης μας, ακριβώς στο σημείο του τσάκρα το οποίον βρίσκεται μεταξύ των δυο ματιών. Παρουσιάζεται κάτ’ αρχήν στο μέγεθος της κεφαλής μιας καρφίτσας. Την στιγμή που σπρώχνεται έξω από το διπλό αιθερικό του ατόμου, αρχίζει ν’ αποκτά το φυσικό του μέγεθος και σχήμα. Κατόπιν θα κινηθεί στον ψυχικό κόσμο και θα κάνει μια κυκλική κίνηση, το μέγεθος της οποίας εξαρτάται από την ισχύ της επιθυμίας. Κατόπιν θα επιστρέψει στο άτομο. Εκείνη τη στιγμή θα εισέλθει στο ψυχικό σώμα, αλλά όχι από το σημείο της εξόδου του. Θα εισέλθει από ένα διαφορετικό κέντρο το οποίον είναι στο πίσω μέρος του κρανίου.
«Το σχήμα του στοιχειακού εξαρτάται από τον τύπο του, μπορεί να είναι ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο ή ένα ποδήλατο που πολύ επιθυμούμε. Αυτά είναι παραδείγματα συγκεκριμένων εικόνων, επιθυμιών σκέψεων που παραμένουν στο υποσυνείδητο για σχετικά λίγο χρόνο. Αυτό συμβαίνει διότι αυτά τα στοιχειακά, όπως έχω πει, ζητούν νέο ενοικιαστή στη ζωή, κατά τον ίδιο τρόπο που το έμβρυο αναζητά τροφή. Θα επικεντρωθεί στον δίσκο μεταξύ των δυο ματιών και θ’ αναζητά μια έξοδο. Ανάλογες δονήσεις στο ψυχικό σώμα του ατόμου θ’ αρχίσουν πάλι. Θα το ξαναθυμηθεί – και η επιθυμία θα γίνει εντονότερη. Το στοιχειακό θ’ αποσπαστεί μια ακόμη φορά και θα κινηθεί σε μια ακόμη κυκλική κίνηση βολής. Ένας κοινός άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Το στοιχειακό τότε θα τείνει να τον καταλάβει. Πιθανόν δε, να γίνει τόσο ισχυρό, ώστε δεν θα είναι σε θέση πλέον να το κατευθύνει. Σ’ αυτήν την περίπτωση το άτομο είναι σκλάβος της επιθυμίας του, η οποία σε μερικές περιπτώσεις είναι τόσο επιτακτική, ώστε, ίσως τον οδηγήσει σε άσυλο. Είναι δε δυνατόν, ένα τέτοιο στοιχειακό ν’ απορροφήσει τόση αιθερική ουσία από το άτομο, ώστε να υλοποιηθεί. Ας μην μιλήσουμε όμως προς το παρόν έπ’ αυτού.
«Τι συμβαίνει όμως σε νοσηρές καταστάσεις, που φαίνονται ακριβώς σαν αποτέλεσμα του εγωισμού μας, όπως θυμός, μίσος, επίδειξη, αυτοπροβολή, αυτοτιμωρία και άλλα παρόμοια; Αυτά τα στοιχειακά δημιουργούνται όπως ακριβώς και τα άλλα. Να σημειωθεί ότι ο εγωισμός είναι ένα στοιχειακό αφ’ εαυτού του, το οποίο έχει ήδη σχηματιστεί στο συνειδητό της προσωπικότητας. Είναι το προϊόν επαναλήψεως πολλών στοιχειακών. Είναι δε τόσο ευαίσθητο, ώστε η παραμικρή πρόσκληση το θέτει σε κίνηση. Ο εγωισμός μπορεί να δημιουργήσει μια ποικιλία στοιχειακών. Για παράδειγμα έχουμε παρατηρήσει εκ πείρας ότι, όταν ένας άνθρωπος έχει διαβολικές, μοχθηρές σκέψεις εναντίον κάποιου, τα στοιχειακά που δημιουργεί, έχουν το σχήμα φιδιών με διάφορα σκούρα χρώματα, συνήθως σάπιο πράσινο. Βγαίνουν είτε από την καρδιά, είτε από τη βάση της μύτης. Κατευθύνονται προς το πρόσωπο κατά του οποίου ηθελημένα ή αθέλητα τα εκτοξεύσαμε και τείνουν να προσκολληθούν στην αύρα του. Μελλοντικά θα γυρίσουν σε μας. Μερικές φορές αυτά τα στοιχειακά, αποκτούν το μέγεθος ενός βόα και όταν επιστρέφουν σε μας αισθανόμαστε ένα σφίξιμο στην καρδιά.
«Έχετε ποτέ αναλογιστεί, πόσα τέτοια στοιχειακά, οι άνθρωποι δημιουργούν καθημερινά; Εάν μπορούσαν να δουν τη μορφή των στοιχειακών που δημιουργούν, θα γέμιζαν τρόμο. Αυτό είναι που το ονομάζουμε «μάτιασμα». Είδα μια φορά ένα ζωγραφικό πίνακα ενός ανθρώπου που εξομολογείτο τις αμαρτίες του και έβγαιναν φίδια από το στόμα του. Μην σκεφτείτε δε ότι ήταν η φαντασία του Καλλιτέχνη. Ένας μάγος μπόρεσε και να τα δει αυτά τα φίδια. Πόσα συχνά βλέπετε στοιχειακά στον ύπνο σας και τρομάζετε ; Αυτά είναι είτε δικά σας δημιουργήματα, είτε άλλων που σας τα στέλνουν. Μπορεί επίσης κατά την διάρκεια του ύπνου σας, να τα ανασύρετε από τη δεξαμενή των στοιχειακών που πλανώνται και κινούνται στον αιθερικό κόσμο. Τα στοιχειακά. των επιθυμητικών – σκέψεων έχουν σχήμα, δύναμη και ζωή, εφ’ εαυτού τους. Μπορεί να γίνουν φίδια και αρκούδες. Τα παιδιά συχνά τα βλέπουν στον ύπνο τους σα να έχουν εφιάλτες».
Ο Δάσκαλος είπε ότι μπορούμε να κλείσουμε την πόρτα της αντίληψης αυτών των στοιχειακών, με το να κάνουμε την αρμόζουσα αυτοσυγκέντρωση και να προσευχόμαστε πριν πάμε στο κρεβάτι. Επίσης μπορούμε να ηρεμήσουμε, με το να στέλνουμε σκέψεις αγάπης σ’ εκείνους που μας αντιπαθούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα’ αφοπλίζουμε. Δεν μπορούν πλέον να στέλνουν στοιχειακά στον ύπνο μας.
«Δάσκαλε» διέκοψα, «γιατί τα στοιχειακά του μίσους και της ζήλιας μοιάζουν με φίδια και όχι μ,ε κάτι άλλο. Είναι το σχήμα που κληρονομείται στην φύση του στοιχειακού ;»
«Μοιάζουν με φίδια τα στοιχειακά του μίσους και της ζήλιας, διότι στον πολιτισμό μας έχουμε αυτήν την απεικόνιση. Δεν υπάρχει τίποτα το κληρονομικά διαβολικό στα φίδια ή στα άλλα ζώα που παρουσιάζονται έτσι. Ο τρόπος της εμφάνισης τους εξαρτάται απ’ την γλώσσα που μιλά και τον τόπο από τον οποίο προέρχεται. Τα στοιχειακά είναι ψυχονοητικές ενέργειες που μπορούν να λάβουν διαφορετικά σχήματα, εξαρτώμενα από το ποιος τα δημιουργεί. Ένας μάγος μπορεί να τα δει σε σχήμα που συνδέεται με το παρελθόν του».
«Κατ’ αυτόν τον τρόπο» συνέχισα, «ένας μάντης από κάποιο άλλο πολιτισμό, μπορεί να δει τα ίδια στοιχειακά σε άλλο σχήμα δηλαδή αντί για φίδια, λύκους ;»
«Ακριβώς, Αλλά και οι δυο θα δουν την ίδια αιτία σύνδεσης, μεταξύ του μορφοποιημένου στοιχειακού και του αποτελέσματος».
«Δάσκαλε», ρώτησε ένας μεσήλικας, «πως μπορούμε να διαλύσουμε και να εξουδετερώσουμε την δύναμη των στοιχειακών, που εμείς υποσυνείδητα έχουμε σχηματίσει;»
«Πρέπει να θυμάσαι» του απάντησε, «ότι η δύναμη και το σχήμα των στοιχειακών δεν θα διαλυθούν, μέχρι να επιτύχουν τον σκοπό για τον οποίον δημιουργήθηκαν. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι ν’ αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες των σκέψεων
και των ενεργειών μας.
Θα είμαστε δε υπεύθυνοι, όχι μόνο σ ‘ αυτή τη ζωή, αλλά και σε άλλες μετενσαρκώσεις. Κατά συνέπεια ο δημιουργός του στοιχειακού, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να το αντιμετωπίσει μια και ο ίδιος το έφτιαξε».
«Θ’ αναρωτηθείτε ίσως, εάν μπορούμε σήμερα ν’ αποφύγουμε την επιρροή προηγουμένων καταστάσεων. Ναι, με την προϋπόθεση ότι θα διαθέσουμε ίση δύναμη μ’ εκείνη που χρησιμοποιήσαμε για να δημιουργήσουμε το στοιχειακό. Αλλά χρειαζόμαστε σοφία και επιθυμία για να διορθώσουμε προγενέστερα σφάλματα. Πρέπει να αντισταθούμε στην σύγκρουση των παλαιών στοιχειακών, ή μπορεί να υποκύψουμε σ’ αυτά με το να δημιουργήσουμε παρόμοια, ή και με το να ενδυναμώσουμε τα παλαιά.».
«Πως μπορούμε να παλέψουμε στοιχειακά σαν το κάπνισμα και το ποτό ;» ρώτησε κάποιος.
«Με το ν’ αποφεύγουμε μέρη όπου άνθρωποι πίνουν και καπνίζουν. Πρώτα απ’ όλα δεν πρέπει να μάχεται τέτοια στοιχειακά. Ο εχθρός είναι αόρατος και προορισμένος να σε νικήσει. Με το να ξεκινήσεις έναν επιθετικό πόλεμο εναντίον ενός στοιχειακού, το ενεργοποιείς. Ο τρόπος για να το εξουδετερώσεις είναι, να το αγνοήσεις. Ας σου δώσω ένα παράδειγμα. Στην κοινωνία μας σήμερα, βλέπουμε πολλούς ανθρώπους να διαφωνούν για τα πολιτικά. Οι πολιτικοί διαπληκτισμοί είναι σε καθημερινή βάση, και οδηγούν πολύ συχνά οικογένειες σε διάσπαση. Αυτά είναι φοβερά πράγματα, που κάνουν τους ανθρώπους ανόητους. Γνώριζα κάποιον, που επανειλημμένα είχε προσπαθήσει ν’ αποφύγει πολιτικές διαμάχες, αλλά μάταια. Κατά διαφόρους τρόπους ενεπλέκετο σε πολιτικές διαφωνίες και έτρεμε από λύσσα. «Δεν αντέχω να τους ακούω να μιλάνε κατ’ αυτόν τον τρόπο» μου είπε. Βλέπεις το στοιχειακό του ναρκισσισμού, ήταν πολύ ισχυρό μέσα του. Ήθελε να επιδεικνύεται, ν’ αποδεικνύει ότι ήξερε περισσότερα από τους άλλους και να επιβάλλει τις ιδέες του. Του εξήγησα ότι ήταν μια προσωπική αδυναμία εκ μέρους του, την οποία θα μπορούσε να προσπεράσει με αυτοανάλυση.
Τον συμβούλεψα, να μην πολεμήσει την παρόρμηση του, αλλά συνειδητά να προσπαθήσει να αδιαφορήσει. Αύριο, του συνέστησα, όταν πας στο γραφείο σου και αρχίσουν τις’πολιτικές διαφωνίες, πιθανότατα θα θελήσουν να λάβεις μέρος. Εκείνη τη σηγμή θυμήσου ότι πρέπει ν’ αποφύγεις να χάσεις τον αυτοέλεγχο σου. Το στοιχειακό μέσα σου, θα σε παροτρύνει να συμμετάσχεις, για να επιδείξεις τη γνώση και την σοφία σου. Άκουγε προσεκτικά, ζύγιζε τις διαφωνίες τους, αλλά μη λες τίποτε». Μα δεν είναι καλύτερα να φύγω;» ρώτησε. «Όχι» απάντησα «δεν θα κερδίσεις τίποτα με το να αποχωρήσεις».
«Φυσικά του ήταν δύσκολο να το εφαρμόσει. Στην αρχή δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στον πειρασμό. Αλλά στο τέλος της ημέρας περιόρισε τις ενέργειες του. Μετά από τρεις με τέσσερις προσπάθειες, κυριάρχησε.
Μια ημέρα ήλθε και μ’ ευχαρίστησε, διότι τον βοήθησα να ξανακερδίσει τους φίλους του.
«Με την αδιαφορία, αφαιρείς τη δύναμη των στοιχειακών και τα εξουδετερώνεις. Είτε διαλύονται, είτε ίπτανται στο αιθερικό πεδίο και μπορεί να τα πάρουν άλλοι. Όταν προαχθούμε πνευματικά, θα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε υπεύθυνοι για τα στοιχειακά τα οποία φεύγουν από μας, ίπτανται στο αιθερικό πεδίο και εγκαθίστανται στους συνανθρώπους ; μας. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί ο Χριστός είπε «Μην κρίνετε ίνα μη κριθείτε». Διότι θα κριθείτε από τον εσώτερο εαυτό σας επειδή δημιουργήσατε αυτά τα στοιχειακά, άσχετα από τις καταστάσεις που σας οδήγησαν στη δημιουργία τους.
«Σας παροτρύνω δε, να μην σας ενδιαφέρει η κρίση των άλλων ή η σκέψη και γνώμη τους για σας. “Να φοβάστε την εσώτερη κρίση του εαυτού σας. Κάποιος με ρώτησε μια μέρα αν φοβάμαι τον Θεό. Όχι απήντησα. Αγαπώ τον Θεό και προσπαθώ να γίνω άξιος της αγάπης του. Τότε μου είπε, υπολογίζετε τους συνανθρώπους σας; Όχι απήντησα. Δεν τους κρίνω και δεν ενδιαφέρομαι για την γνώμη που έχουν σχηματίσει για μένα. Δεν φοβάσαι τίποτα; Φοβάμαι τον εαυτό μου, διότι δεν μπορώ να εξαπατήσω τον εαυτό μου. Όταν θ’ αναλύω τις σκέψεις και τις πράξεις μου διαλογιζόμενος, θα με ρωτήσει «Τι είπες, τι έκανες, τι θα έπρεπε να κάνεις και απέτυχες στην πραγματοποίηση του ;»
Όταν ακούμε την συνείδηση μας, είμαστε στο σωστό δρόμο. Δεν θα δημιουργούμε πλέον στοιχειακά τα οποία θα βασανίζουν τους γύρω μας. Ο ερευνητής της Αλήθειας πρέπει να φτάσει στο σημείο, όπου δεν θα δημιουργεί στοιχειακά επιθυμιών – σκέψεων, αλλά μάλλον στοιχειακά, συνειδητά φτιαγμένα, τα οποία θα είναι υπό πλήρη έλεγχο. Όταν δε θα φύγουν απ’ αυτόν, θα πρέπει να είναι ικανός να τα διοικεί και να τα κατευθύνει, άσχετα από το πόσο μακριά μπορεί να είναι. Αυτά τα στοιχειακά σκέψεων – επιθυμιών, είναι πιο στερεά, πιο αποτελεσμιατικά και μεγαλύτερης διάρκειας. Γι’ αυτό το λόγο είμαστε και πιο υπεύθυνοι γι’ αυτά. Ο άνθρωπος με τις φιλάνθρωπες σκέψεις, θα πρέπει να είναι βέβαιος, ότι τα δημιουργήματα του θα λάβουν τις ευλογίες των ανώτερης σφαίρας. Καμιά προσευχή δεν έχει μείνει αναπάντητη και καμιά κατάρα χωρίς τιμωρία» .
«Τι συμβαίνει» ρώτησε κάποιος από το ακροατήριο» όταν στέλνουμε μια αγαθή σκέψη σε κάποιο μη δεκτικό ;»
«Όπως σας έχω επισημάνει και παλαιότερα, είναι Νόμος, ότι στοιχειακό δημιουργήσαμε, να επιστρέψει σε μας. Σε περίπτωση δαιμονικού στοιχειακού, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα φτιαγμένου, εμπεριέχεται η τιμωρία. Όταν επιστρέφει, αποκτά μεγαλύτερη δύναμη και διάρκεια ζωής. Το άτομο εναντίον του οποίου έχει δημιουργηθεί το κακό στοιχειακό για να ενεργήσει, θα βλαφτεί μόνο στην έκταση που και το ίδιο δονείται στην ίδια συχνότητα με τη δική μας. Αλλιώς θα χτυπήσει την αύρα του και θα επιστρέψει σε μας, επτά φορές ισχυρότερο. Αυτοί είναι οι τύποι των στοιχειακών , τους οποίους οι ερευνητές της Αλήθειας θα μάθουν να μη δημιουργούν. Ο Ιησούς τα ονόμασε «πνεύματα βουβά και κωφά.» τα οποία εξερχόμενα από τα ανθρώπινα όντα, δεν βρίσκουν γαλήνη και επιστρέφουν σύροντας μαζί τους και άλλα της ίδιας υφής.
«Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν δημιουργούμε ένα αγαθό στοιχειακό και το πρόσωπο δεν είναι προετοιμασμένο ακόμα να το δεχτεί, θα κτυπήσει την αύρα του και θα επιστρέψει σε μας. Αλλά σ ‘αυτήν την περίπτωση θα αφήσει το σημάδι του στην αύρα του. Η δύναμη του θα υπάρχει εκεί για να το ωφελήσει οποιαδήποτε στιγμή είναι έτοιμο να δονηθεί ανάλογα. Κατά συνέπεια πρέπει να θυμάστε πάντα ότι το καλό ουδέποτε χάνεται. Και αν ακόμα αγαπάτε κάποιον που νομίζετε ότι δεν αξίζει, μην απογοητεύεστε ή μην παραιτείστε. Εξακολουθήστε να του στέλνετε τα στοιχειακά αγάπης και καλοσύνης. Αργά ή γρήγορα θα τον επηρεάσουν, είτε σ’ αυτήν την ζωή, είτε σε μια επόμενη μετενσάρκωση. Θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού «Αγαπάτε τους εχθρούς ημών». Βάλτε δε καλά στο μυαλό σας και κατανοείστε το, ότι αυτοί που θεωρούμε εχθρούς μας, είναι στην πραγματικότητα άτομα τα οποία υποφέρουν από άγνοια. Για μας η λέξη «εχθρός» δεν υφίσταται. Δεν θα ονομάσουμε τους άμυαλους εχθρούς. Ναι να θυμάστε, ότι όταν αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν, είναι κάτι το κατανοητό και ανθρώπινο. Αλλά όταν αγαπάμε όσους μας μισούν, τότε είναι μια Θεία Κατάσταση. Μας προάγει πνευματικά. Όταν πληγώνουμε όσους μας αγαπούν, είναι σατανικό. Δυστυχώς όμως αυτό συμβαίνει τόσο συχνά στη σημερινή κοινωνία μας.»
«Δημιουργεί κανένας στοιχειακά όταν κοιμάται;» ρώτησε κάποιος.
«Ναι, βεβαίως. Όταν λέμε ότι ένας άνθρωπος κοιμάται, εννοούμε ότι μόνο το παχύ υλικό σώμα κοιμάται, Αλλά σαν συνειδητή προσωπικότητα, χρησιμοποιεί το μυαλό σε μια μορφή αισθημάτων και αφηρημένων σκέψεων. Τις αναμειγνύει και υποσυνείδητα δημιουργεί στοιχειακά. Πρέπει δε ,να προσθέσω, ότι όταν ένας άνθρωπος κοιμάται, βρίσκεται περισσότερο υπό την επιρροή των δικών του στοιχειακών, παρά όταν είναι ξύπνιος και απασχολημένος με τις καθημερινές υποθέσεις του. Θα έχετε παρατηρήσει, ότι πολλά πράγματα που επιθυμείτε και που έχετε ξεχάσει, ενώ είστε ξύπνιοι, θα σας έλθουν στο μυαλό, είτε λίγο πριν κοιμηθείτε, είτε κατά την διάρκεια του ύπνου. Σ’ αυτό ακριβώς το δεκτικό στάδιο, δέχεται τους ειδικούς βομβαρδισμούς των στοιχειακών, τα οποία έχει δημιουργήσει νωρίτερα. Γι’ αυτό ακριβώς και μια από τις υποσχέσεις του ερευνητή της Αλήθειας είναι, ότι κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί πρέπει να κάνει αυτοανάλυση για λίγα λεπτά.
Κατ’ αυτήν ακριβώς την δεδομένη στιγμή, το άτομο «ανοίγει», ψυχή και πνεύμα, γίνεται δεκτικό και δέχεται τις σκέψεις και τις επιθυμίες του. Δεν θα είναι δύσκολο να τις ανασύρουμε από την μνήμη μας. Εκείνη τη στιγμή είναι εύκολο να τις κατανοήσει, να τις μελετήσει και να τις οδηγήσει κανείς. Με το να μάθουμε πώς να χρησιμοποιούμε το μυαλό σωστά, θ’ ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και θ’ αρχίσουμε να διακρίνουμε τον πραγματικό εαυτό μας, από τις καταστάσεις που βρίσκονται γύρω μας και μας κρατούν δέσμιους.
«Τώρα θέλω να καθίσετε αναπαυτικά στις καρέκλες σας» είπε ο Δάσκαλος.
Δημιουργήθηκε μια αναστάτωση καθώς ο καθένας προσπαθούσε να χαλαρώσει. Θα έδινε μια άσκηση.
«Κλείστε τα μάτια σας. Θέλω να δημιουργήσετε στο μυαλό σας ένα φίδι». Πέρασαν μερικές στιγμές και ο Δάσκαλος συνέχισε αργά με ψιθυριστή φωνή. «Κρατείστε το με τα δυο σας χέρια. Δεν είναι τόσο τρομερό όσο το φανταστήκατε. Είναι ένα στοιχειακό που θα σας υπακούσει. Φανταστείτε ότι το κρατάτε από το λαιμό και την ουρά του. Κινείται. Εδώ είμαστε, «είπε απογοητευμένος ο Δάσκαλος. «Φοβάστε. Είστε τρομοκρατημένοι. Εάν σας είχα ζητήσει να κρατήσετε ένα άψυχο χρυσό φίδι, δεν θα είχατε τρομοκρατηθεί. Αλλά φοβάστε να το κρατήσετε ζωντανό, ενόσω αναπνέει. Πολύ καλά λοιπόν. Κρατείστε ένα χρυσό φίδι. Τώρα είναι πιο εύκολο «είπε με χιουμοριστική ειρωνεία. «Θέλω μερικοί από εσάς να του δώσετε ζωή. Δεν μπορεί ούτε να σας δαγκάσει, ούτε να σας πληγώσει. Είναι ένα αθώο στοιχειακό. Αφήστε το στο έδαφος και πέστε με τη σκέψη σας «Κανένα φίδι δεν θα μπορέσει να με πληγώσει ποτέ». Από δω και πέρα σας διαβεβαιώ ότι δεν θα έχετε κανένα λόγο να φοβάστε τα φίδια. Αυτό το στοιχειακό θα εισέλθει σε οποιοδήποτε φίδι είναι έτοιμο να σας επιτεθεί και θα το ηρεμήσει. Αυτή είναι μια μέθοδος που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να ημερώσετε τα ζώα γύρω σας. Και μην ξεχνάτε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι, για το ότι κάνουμε τα ζώα εχθρούς μας»!
Σε πολλές περιπτώσεις είχε μιλήσει, για το πώς οι άνθρωποι έχουν κάνει τα δημιουργήματα της γης αντιπάλους τους, ενώ κάποια εποχή άνθρωποι και ζώα ζούσαν αρμονικά και ειρηνικά. «Εάν ειλικρινά αγαπάς ένα ζώο» είπε, «οποιοδήποτε και να είναι, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε απ’ αυτό. Η εχθρότητα μας εναντίον τους είναι η αιτία που μας επιτίθεται». Είπε ακόμα ότι μπορεί να συνομιλεί με τα ζώα, ακόμη και με φίδια.
Παλαιότερα, όταν ο Δάσκαλος ήταν δέκα ετών, γλίστρησε σ’ ένα κλουβί λιονταριού στο τσίρκο και έπαιζε μαζί του. Είπε δε ότι το λιοντάρι τον προσκάλεσε. Όταν μεγάλωσε, σαν παππούς, σε μια επίσκεψη του στον ζωολογικό κήπο της Βρετανίας, πραγματοποίησε ένα παρόμοιο κατόρθωμα. Σύμφωνα με τον κουνιάδο του που ήταν μαζί του, ο Δάσκαλος σαν άτακτος νεαρός, κατόρθωσε να μπει στη σπηλιά των λιονταριών και να παίξει με τα θηρία. Κάποια στιγμή έβαλε το κεφάλι του στο στόμα ενός λιονταριού. Το έκανε δε αυτό μπρος στα τρομαγμένα μάτια των επισκεπτών και ο φύλακας του ζωολογικού κήπου είχε τόσο πολύ εντυπωσιαστεί, ώστε του προσέφερε δουλειά εκεί.
Μια και εκπαιδευόμαστε, είπε, στο να δημιουργούμε ζωή και ισχυρά στοιχειακά, θα μπορούμε να πραγματοποιήσουμε κάτι παρόμοιο. Μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο ο Δανιήλ ημέρωσε τα λιοντάρια. Δημιούργησε με το μυαλό του στοιχειακό ήμερων λιονταριών και τα έριξε στο κλουβί με τα άγρια λιοντάρια.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο Μάγος του Στρόβολος”
Είναι σημαντικό να ελέγχουμε τις σκέψεις μας και αυτά που εκπέμπουμε. Είμαστε δημιουργοί και ανά πάσα στιγμή με κάθε σκέψη, με κάθε συναίσθημά μας, δημιουργούμε ζωή, ακόμα κι αν αυτή είναι αόρατη στα μάτια μας. Οι άνθρωποι λοιπόν που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν ενεργά τον κόσμο μας σε αυτές τις δύσκολες ώρες, πρέπει να αρχίσουν από αυτό το σημείο: Την δημιουργία υψηλών δονήσεων σκέψεων και συναισθημάτων τα οποία φυσικά δεν παραλείπουμε να τα κάνουμε πράξη!
