O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα……. χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό… Γκαίτε.
Ένας υπέροχος αλληγορικός πίνακας…
Advertisment
*Ν. Γύζης,
*Η Ψυχή. !893.
Advertisment
Παρασκευή σήμερα, τελευταία μέρα δουλειάς για πολλούς, για τους λίγους που εργάζονται, η απασχόληση είναι μια γιορτή, όπως έλεγε και ο Μαξίμ Γκόρκι, 1868-1936, (Ρώσος συγγραφέας)
Όταν η εργασία είναι χαρά, η ζωή είναι ωραία. Όταν η εργασία είναι καθήκον, η ζωή είναι σκλαβιά.
Θα πρέπει να φροντίζει ο καθένας μας να προσπαθεί να βρει να κάνει κάτι στην ζωή του που να τον ευχαριστεί, να είναι εργασία που να βάζει σε αυτην την ψυχή του, έχουμε την τάση να ξεχνάμε, ότι δεν είμαστε κόκαλα, σύνδεσμοι, κρέας, αλλά είμαστε κυρίως πνεύμα, και ψυχή, και ας χάνει λιγο, η πολύ στην αμοιβή του, άλλωστε όπως είπε και Αλπερτ Καμυ :
Χωρίς δουλειά, η ζωή σαπίζει, αλλά όταν η δουλειά είναι άψυχη, η ζωή εκφυλίζεται και ξεψυχάει.
Ενώ ο Άρθουρ Σοπενχάουερ, Γερμανός φιλόσοφος, να μην ξεχνάμε ότι οι Γερμανοί έβγαλαν και πνευματικούς ανθρώπους, πέρα από φασίστες, και βαρβάρους, μας είπε :
Οι άνθρωποι χρειάζονται κάποια εξωτερική απασχόληση, επειδή είναι αδρανείς εσωτερικά.
Παρασκευή σήμερα, αύριο Σάββατο, ας ξεκουραστούμε λίγο, ας ταξιδέψουμε προς τα μέσα μας, προς την ψυχή μας. Ας ξεκινήσουμε έστω και τώρα αυτό ταξίδι, το πιο όμορφο, και το πιο σπουδαίο ταξίδι που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, όπως έλεγε και ο Μάρκος Αυρήλιος (121 – 180)
φιλόσοφος και αυτοκράτορας της Ρώμης στο βιβλίο του Τα εις εαυτών :
** Οι άνθρωποι αναζητούν τόπους για απόσυρση, εξοχές και παραλίες και όρη και εσύ πολλές φορές βρέθηκες να τα λαχταράς. Όλα αυτά όμως είναι χρήσιμα μόνον εις τους ανόητους, αφού εσύ μπορείς όποια στιγμή θελήσεις ν’ αποτραβηχτείς στον εαυτό σου. Γιατί πουθενά δεν είναι πιο ήσυχα και αμέριμνα για τον άνθρωπο παρά μέσα στην ίδια του την ψυχή και ιδίως για εκείνους που έχουν ταχτοποιημένο τον εσωτερικό τους κόσμο ώστε όταν τον κοιτάζουν καταλαμβάνονται από μεγάλη γαλήνη. Και ως τέτοια εννοώ την αρμονία. Συχνά δίνε λοιπόν τού εαυτού σου, τού είδους αυτού την απομόνωση και ανανέωσέ τον.**
Ας κλείσουμε αυτές τις λίγες σκέψεις με ένα απαλό τραγούδι, ένα μελοποιημένο ποίημα του Κώστα Ουρανη, σε ερμηνεία του Παντελή Θαλασσινού, ένα χάδι για τις ψυχές μας, το μοιράζομαι μαζί σας, Ας ανοίξουμε πανιά για μέσα μας.
Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά
για τα νησιά του νότου,
Θα σβήσει η νέα μας ορμή
σα βήματα στην άμμο,
από το κύμα, την παλιά,
ασάλευτη ζωή μας,
σημαία, υψώστε την ψυχή,
στο πιο ψηλό κατάρτι,
δεν είν’ αλήθεια ότ’ ήρθαμε
αργά στην εποχή μας.
Μπορούμ’ ακόμα μια ζωή
να ζήσουμε καινούργια,
αντίς να μαραζώνουμε
σαν τον κομμένο δυόσμο,
φτάνει να κάνουμε πανιά,
σαν τους θαλασσοπόρους,
που μια πατρίδα αφήνοντας,
έβρισκαν έναν κόσμο,
φτάνει να κάνουμε πανιά,
σαν τους θαλασσοπόρους,
που μια πατρίδα αφήνοντας,
έβρισκαν έναν κόσμο.
«Κάπου, ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη
πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα»
Οδυσσέας Ελύτης (από τη συλλογή «Μαρία Νεφέλη»
ΤΥΡΤΑΙΟΣ
www.zarpa.gr
