Ο αμάρανθος είναι ένα φυτό που φύεται στο νότιο μέρος της Βόρειας Αμερικής. Ανήκει στην οικογένεια των αμαρανθοειδών, στην οποία περιλαμβάνονται επίσης τα παντζάρια, τα σέσκουλα, το σπανάκι και η κινόα. Αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και έχει ανταγωνιστική φύση. Στην πραγματικότητα, ο αμάρανθος είναι τόσο επιθετικός που πολλοί Αμερικανοί κηπουροί τον θεωρούν απλώς ένα βλαβερό ζιζάνιο που απειλεί τα άλλα φυτά.
Αυτό είναι άσχημο, διότι ο αμάρανθος στην πραγματικότητα είναι πολύ θρεπτικός. Οι σπόροι του φυτού αποτελούσαν σημαντική πηγή των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών για τους Ινδιάνους της Αμερικής και παραμένει δημοφιλής τροφή στο Μεξικό και τη Νότια Αμερική. Παρακάτω περιγράφονται τα οφέλη αυτού του παρεξηγημένου φυτού για την υγεία.
Advertisment
Λόγοι για να αγαπήσετε τον αμάρανθο
Αποτελεί καλή πηγή πρωτεϊνών. Ανάλογα με την ποιότητά του, ο αμάρανθος περιέχει πρωτεΐνες σε ποσοστό 13 – 19%, το οποίο είναι μεγαλύτερο ανά μονάδα βάρους από άλλα δημητριακά όπως το ρύζι, το σόργο και η σίκαλη. Αυτές οι πρωτεΐνες περιέχουν επίσης και τα 8 απαραίτητα αμινοξέα (συμπεριλαμβανομένης της λυσίνης, ένα αμινοξύ που λείπει από τα περισσότερα δημητριακά), καθιστώντας τον μια εξαιρετική πηγή πρωτεϊνών για χορτοφάγους. Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ότι οι πρωτεΐνες βοηθούν στην ανάπτυξη και επιδιόρθωση των κυττάρων, εκτός από αυτά στέλνουν επίσης σήματα σε όλο το σώμα διευκολύνοντας τη μεταφορά θρεπτικών ουσιών. Χωρίς αυτές, ο οργανισμός μας κυριολεκτικά θα κατέρρεε.
Δεν περιέχει γλουτένη. Όπως η κινόα και το φαγόπυρο, ο αμάρανθος δεν έχει γλουτένη. Τα άτομα με δυσανεξία στη γλουτένη και κοιλιοκάκη σίγουρα θα εκτιμήσουν αυτή την είδηση ενώ όλο και πιο πολύ αυξάνονται τα στοιχεία που δείχνουν ότι η γλουτένη ίσως να είναι βλαβερή για όλους – ακόμη και όσους δεν έχουν ευαισθησία. Σύμφωνα με τον δρα Alessio Fasano, η γλουτένη ενεργοποιεί μια πρωτεΐνη που ονομάζεται ζονουλίνη η οποία σφραγίζει τα κύτταρα του εντέρου, προκαλώντας ανοσοαπόκριση. Η γλουτένη περιέχει επίσης φυτικό οξύ, μια ένωση που βλάπτει πολλά σημαντικά μέταλλα, όπως το μαγνήσιο. Με τον αμάρανθο όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Οφέλη για το καρδιαγγειακό σύστημα. Αν και οι μελέτες σχετικά με τον αμάρανθο είναι περιορισμένες, καινούριες έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να ωφελήσει το καρδιαγγειακό μας σύστημα. Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Lipids in Health and Disease» τον Ιανουάριο του 2007 διαπιστώθηκε ότι το έλαιο αμάρανθου θα μπορούσε να ωφελήσει ασθενείς με στεφανιαία νόσο. Σε μια πιο πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Proteome Science» τον Μάιο του 2014, διαπιστώθηκε επίσης ότι ο αμάρανθος θα μπορούσε δυνητικά να θεραπεύσει την αθηροσκλήρωση ή τη στένωση των αρτηριών.
Advertisment
Είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα «Nutrition Data» ένα φλιτζάνι μαγειρεμένος αμάρανθος παρέχει 5,2 γραμμάρια φυτικές ίνες ή 21% από τη συνιστώμενη ημερήσια δόση. Οι περισσότερες από αυτές τις ίνες είναι αδιάλυτες και περνούν από τη γαστρεντερική οδό ανέπαφα έχοντας καθαρτική δράση. Ωστόσο, ο αμάρανθος περιέχει επίσης πολλές διαλυτές φυτικές ίνες οι οποίες συγκρατούν νερό, επιβραδύνουν την πέψη και είναι γνωστό ότι μειώνουν τη χοληστερίνη. Συνεπώς, ο αμάρανθος είναι κατάλληλος για μια δίαιτα απώλειας βάρους.
Είναι πλούσιος σε μέταλλα. Ίσως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του αμάρανθου είναι η μεγάλη του συγκέντρωση σε βασικά μέταλλα. Ένα φλιτζάνι μαγειρεμένος αμάρανθος μας προμηθεύει με το 29% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης σε σίδηρο, το 40% των ημερήσιων αναγκών μας σε μαγνήσιο (το 80% του πληθυσμού των ΗΠΑ εκτιμάται ότι έχει ανεπάρκεια), το 36% της ημερήσιας ανάγκης σε φωσφόρο και το εκπληκτικό 105% σε μαγγάνιο. Ο αμάρανθος περιέχει επίσης αρκετές ποσότητες ασβεστίου, καλίου, ψευδαργύρου, χαλκού και σεληνίου. Το μόνο αρνητικό είναι ότι δεν περιέχει βιταμίνες εκτός από βιταμίνη Β6 και φυλλικό οξύ.
Ο αμάρανθος συνήθως καταναλώνεται σε σπόρους, αλεύρι και σε μορφή ελαίου. Αν και είναι γνωστό ότι είναι ανθεκτικός στα ζιζανιοκτόνα που περιέχουν γλυφοσάτη, είναι πάντα προτιμότερο να αγοράζετε βιολογικά προϊόντα όποτε είναι δυνατόν.
