Απόσπασμα από το βιβλίο της Ann Wigmore “Η Δίαιτα του Ιπποκράτη με συνταγές υγείας” από τις Εκδόσεις Διόπτρα
Η τροφή που προσλαμβάνουμε μπορεί να είναι είτε το ασφαλέστερο και δραστικότερο φάρμακο είτε ένα αργό δηλητήριο. Ασφαλώς, η τροφή ασκεί την ευεργετική της επίδραση στον οργανισμό πολύ πιο αργά συγκριτικά με τα συμβατικά φάρμακα. Βέβαια, τελικά αποδεικνύεται πολύ πιο αποτελεσματική από αυτά. Η σωστή διατροφή εξουδετερώνει τα αίτια της ασθένειας, ενώ τα συμβατικά φάρμακα απλώς απομακρύνουν τα συμπτώματα.
Advertisment
«Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου και το φάρμακό σου να είναι η τροφή σου», έλεγε ο Ιπποκράτης (460-377 π.Χ.), ο οποίος είχε παρακολουθήσει χιλιάδες ασθενείς και είχε διατηρήσει λεπτομερή αρχεία για πολλούς από αυτούς. Τα αρχεία αποκαλύπτουν ότι η φυσική προσέγγιση που ακολουθούσε παρήγε τόσο επιτυχίες όσο και αποτυχίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις κατέφευγε σε χειρουργικές επεμβάσεις και σε μη τοξικά βότανα. Εντούτοις, αυτό εφαρμοζόταν μόνο σε επείγοντα περιστατικά. Προτού συστήσει οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή, ο Ιπποκράτης πρώτα εξέταζε τη ζωή και την ψυχολογία του ασθενή.
Από εκείνη την εποχή και μέχρι τις μέρες μας, έχουν εμφανιστεί εκατοντάδες δυτικοί θεραπευτές που εφάρμοζαν αφάρμακες αγωγές και είχαν ανάλογα ή και καλύτερα αποτελέσματα από τον Ιπποκράτη. Και στην Ανατολή, ο ονομαστός Κίτρινος Αυτοκράτορας καθώς και πολλοί άλλοι θεραπευτές κατέφευγαν σε φυσικές θεραπείες επί χιλιάδες χρόνια, τουλάχιστον από την πέμπτη προ Χριστού χιλιετηρίδα.
Η χημειοθεραπεία και οι χειρουργικές επεμβάσεις –δηλαδή οι μέθοδοι με τις οποίες ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αντικαταστήσει τις φυσικές θεραπείες– είναι ακόμα σε εμβρυϊκό στάδιο. Οι χειρουργικές επεμβάσεις που έχουν ως στόχο την αντιμετώπιση συνήθων προβλημάτων υγείας ή ακόμα και την πρόληψη, αποτελούν σχετικά καινούρια πρακτική. Εφαρμόζονται εδώ και μερικές δεκαετίες, με αναξιόπιστα ποσοστά επιτυχίας. Παρά την αλματώδη πρόοδο που έχει σημειωθεί στους τομείς των χειρουργικών επεμβάσεων και της χημειοθεραπείας τα τελευταία χρόνια, το προσδόκιμο όριο ζωής στον δυτικό κόσμο έχει αυξηθεί μόλις κατά τέσσερα χρόνια, ενώ τα ποσοστά θνησιμότητας από καρκίνο, καρδιαγγειακά νοσήματα και άλλες εκφυλιστικές παθήσεις έχουν αυξηθεί ανησυχητικά.
Advertisment
Ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) έχει αποσύρει πολλά συνθετικά σκευάσματα εξαιτίας των πολυάριθμων παρενεργειών τους. Η θαλιδομίδη είναι απλώς το πιο διαβόητο από αυτά. Από την άλλη, η πενικιλίνη, η διγοξίνη και η ασπιρίνη αποτελούν παραδείγματα ασφαλών και αποτελεσματικών φαρμάκων, τα οποία προέρχονται από φυσικές πηγές. Μολαταύτα, επειδή ακόμα και αυτά τα φάρμακα περιέχουν μακράν πιο αυξημένη συγκέντρωση της δραστικής ουσίας, συγκριτικά με τα ενεργά συστατικά που ανευρίσκονται στα τρόφιμα ή τα βότανα, δρουν ταχύτερα και μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες. Επίσης, είναι ευκολότερο να γίνει κατάχρησή τους.
Μια από τις βασικότερες παρενέργειες των φαρμάκων είναι η επίδρασή τους στην ανθρώπινη ψυχολογία. Δυστυχώς, η χρήση φαρμάκων ευνοεί την απάθεια και την ανευθυνότητα όσον αφορά τη φροντίδα της προσωπικής υγείας. Πλέον ο άνθρωπος δεν αισθάνεται υπεύθυνος για τις παθήσεις που πλήττουν το σώμα του. Ρίχνουμε όλο το φταίξιμο στα μικρόβια, στον καιρό, στους πολιτικούς ή στην οργή ενός άδικου Θεού – και προκειμένου να γίνουμε καλά, μας συνιστούν μια θαυματουργή θεραπεία με τη μορφή χαπιού. Ο γιατρός σπάνια παροτρύνει τον ασθενή να εξετάσει όλες τις πτυχές της ζωής του προκειμένου να εντοπίσει την πηγή του στρες ή τις διατροφικές συνήθειες που προκάλεσαν τα προβλήματά του.
Θεωρούμε ότι το σώμα μας είναι μια μηχανή, την οποία μπορεί να επισκευάσει μόνο ένας έμπειρος μηχανικός. Προσκομίζουμε το σώμα μας στο νοσοκομείο όπως πηγαίνουμε το αυτοκίνητό μας για επισκευή στο συνεργείο. Είναι, όμως, το σώμα μας μια άψυχη μηχανή που φθείρεται με το χρόνο; Όντως χρειαζόμαστε την παρέμβαση ενός τρίτου προκειμένου να απαλλαγούμε από ένα κρυολόγημα, έναν πονοκέφαλο ή ακόμα και από ένα σοβαρότερο πρόβλημα;
ΤΟ ΣΩΜΑ ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ
Όλοι γνωρίζουμε ότι το σώμα πυροδοτεί αμέσως διεργασίες επούλωσης σε περιπτώσεις εκδορών και κοψιμάτων. Και εφόσον λάβουμε τις κατάλληλες προφυλάξεις, έπειτα από λίγες ημέρες δεν υπάρχει ίχνος τραύματος. Άραγε θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε αυτή τη φαινομενικά απλή αλλά ουσιαστικά ιδιαίτερα περίπλοκη ανταπόκριση του οργανισμού σε σοβαρότερα προβλήματα όπως η παχυσαρκία, η καρδιοπάθεια, ο διαβήτης ή ο καρκίνος;
Το γεγονός ότι ορισμένοι καρκινοπαθείς δεν θεραπεύονται αποκλειστικά μέσω της διατροφής δεν απαξιώνει ούτε την ύπαρξη μηχανισμών αυτοθεραπείας του οργανισμού ούτε τις φυσικές θεραπείες. Το μόνο που απαξιώνεται είναι η διατροφή που ακολούθησε ο ασθενής. Τόσο η πρόληψη όσο και η θεραπεία του καρκίνου μέσω της διατροφής προϋποθέτουν δίαιτα πλούσια σε αντικαρκινικές τροφές και τρόφιμα υψηλής ποιότητας. Προφανώς, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι η διατροφή που προκαλεί τον καρκίνο, θα τον θεραπεύσει! Και παρά τα χιλιάδες περιστατικά και τα ολοένα αυξανόμενα στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτή την αλήθεια για τη διατροφή, ο δυτικός άνθρωπος εξακολουθεί να μην έχει πίστη στην αυτοθεραπευτική του δύναμη. Κι εσείς ακόμα μπορεί να μην την εμπιστεύεστε. Ωστόσο, γιατί ο ανθρώπινος οργανισμός –η επιτομή της εξέλιξης στη Γη– αυτοθεραπεύεται με λιγότερη επιτυχία απ’ ό,τι τα κουνέλια και οι πάπιες; Μπορείτε να μου βρείτε ένα είδος, εκτός από τον άνθρωπο, που δεν αυτοθεραπεύεται όταν αρρωσταίνει; Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα ζώα ακολουθούν ανελλιπώς τα πανίσχυρα ένστικτά τους. Ο πολιτισμός μας έχει καταστείλει τη λιγοστή διαίσθηση και τα ένστικτα που διέθετε κάποτε ο άνθρωπος. Έχουμε απευαισθητοποιηθεί. Αβοήθητοι πλέον, παραδίδουμε το σώμα μας στους «ειδικούς».
Το σώμα μας αυτοθεραπεύεται, εφόσον του δοθεί η δυνατότητα να αναπαυθεί, να ασκηθεί και να λάβει τα ανάλογα θρεπτικά στοιχεία. Κάθε δευτερόλεπτο που είμαστε ζωντανοί, στο εσωτερικό του οργανισμού μας στέλνονται χιλιάδες μηνύματα, προκειμένου να διατηρηθεί ή να αποκατασταθεί η ισορροπία του. Αν καπνίζετε ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα, ο οργανισμός θα εκκρίνει μεγάλες ποσότητες βλέννας στους πνεύμονες, προκειμένου να τους προστατέψει από τον καπνό. Δυστυχώς αυτό το έκτακτο μέτρο υπονομεύει τη λειτουργία των πνευμόνων και το σύστημα διαβίβασης του οξυγόνου. Έτσι, ο καπνιστής αργοπεθαίνει.
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγαν οι Δρ Lapage και Δρ Midler, η οποία δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό Cancer Re- search, οι πρωτεϊνικές δίαιτες υπερφορτώνουν με πρωτεΐνη το αίμα και τους ιστούς. Έπειτα, το λεμφικό σύστημα προσπαθεί να αποβάλει το πλεόνασμα. Αν όμως το φορτίο είναι υπέρμετρο για το λεμφικό σύστημα, σχηματίζονται πρωτεϊνικοί όγκοι, οι οποίοι «σφραγίζονται» προκειμένου να προστατευθεί ο υπόλοιπος οργανισμός από το περιεχόμενό τους. Όπως απέδειξε ο νομπελίστας Δρ Otto Warburg, αν η παροχή οξυγόνου μειωθεί έστω και κατά 30%, αυτά τα εγκλωβισμένα κύτταρα μπορεί να γίνουν καρκινικά. Ο Δρ Warburg διαπίστωσε ότι, σε αντίθεση με τα φυσιολογικά κύτταρα, τα κακοήθη κύτταρα δεν χρειάζονται οξυγόνο για να αναπαραχθούν. Κατά μία έννοια, καταναλώνουν άχρηστα μεταβολικά προϊόντα, αποσοβώντας την τοξίκωση εξαιτίας του πρωτεϊνικού πλεονάσματος. Μολαταύτα, ο οργανισμός απειλείται από ένα ανεξέλεγκτο, ενδεχομένως θανατηφόρο καρκίνωμα.
Επί αιώνες, οι θεραπευτές που εφαρμόζουν αφάρμακες αγωγές βασίζονται εξ ολοκλήρου στις αυτοθεραπευτικές δυνάμεις του οργανισμού. Παρατηρώντας τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον –την ενίοτε θαυμαστή ανάρρωσή τους από ατυχήματα, δηλητηρίαση ή λιμό– αυτοί οι θεραπευτές έμαθαν την αξία της νηστείας και της ανάπαυσης. Κάποια ζώα ακολουθούν μια μη αυστηρή νηστεία και ασκούνται εντατικά, ενώ άλλα προτιμούν περισσότερη ανάπαυση και μπόλικη χλόη. Σε όλες τις περιπτώσεις, η θεραπευτική αγωγή των ζώων αποτελείται αποκλειστικά από ανάπαυση, τροφή και άσκηση. Γιατί λοιπόν αυτοί οι παράγοντες να μην μπορούν να αποκαταστήσουν την ανθρώπινη υγεία; Η κοινή λογική, η εμπειρία και οι προσωπικές ιστορίες χιλιάδων ανθρώπων μάς λένε ότι είναι απόλυτα εφικτό. Ας δούμε ένα παράδειγμα αφάρμακης αυτοΐασης.
Η περίπτωση της Ίντι Μέι Ουνσμπέργκερ
Η κυρία Ίντι Μέι Ουνσμπέργκερ και ο σύζυγός της Αρν επισκέφθηκαν το Ιπποκράτειο Ινστιτούτο Υγείας το 1973, επειδή οι συμβατικές αντικαρκινικές θεραπείες δεν τη βοηθούσαν. Είχε μάθει πρόσφατα ότι έπασχε από καρκίνο του μαστού. Ένας χειρουργός της είχε πει: «Δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία για τον καρκίνο. Δεν είμαστε σε θέση να σου πούμε ότι θα γίνεις καλά. Το μόνο που μπορούμε να σου πούμε είναι ότι έχεις 80% πιθανότητες να ζήσεις ένα χρόνο και μέγιστο προσδόκιμο όριο ζωής τα πέντε έτη». Η Ίντι υποβλήθηκε σε μαστεκτομή, κατά την οποία φαινομενικά αφαιρέθηκαν όλοι οι καρκινικοί ιστοί. Ωστόσο, ο καρκίνος εξαπλώθηκε σύντομα και σε άλλα μέρη του σώματος. Απογοητευμένη και μπερδεμένη, η Ίντι και ο σύζυγός της αναζητούσαν βοήθεια από παντού.
Γνώρισαν μια γυναίκα ονόματι Γουίν Ντέιβις, της οποίας ο γιος είχε πεθάνει από καρκίνο στα είκοσι ένα του χρόνια. Τη συμβούλεψε να σπεύσει αμέσως στη Βοστόνη, προκειμένου να επισκεφθεί το Ιπποκράτειο Ινστιτούτο Υγείας. Της είπε ότι εκεί υπήρχε ένα ενδεχόμενο να διδαχθεί μεθόδους αυτοθεραπείας του καρκίνου. Έπειτα από λίγες ημέρες, το ζεύγος Ουνσμπέργκερ έφυγε αεροπορικώς για τη Βοστόνη.
Όταν τους υποδέχτηκα, ήταν και οι δύο φοβισμένοι. Προφανώς είχαν αμφιβολίες για το κατά πόσο είχαν πράξει σωστά. Ωστόσο, έπειτα από δύο εβδομάδες, ο φόβος και οι αμφιβολίες παρήλθαν και η Ίντι κατάλαβε ότι θα έβγαινε νικήτρια από αυτή τη μάχη. Ύστερα από δύο χρόνια σχεδόν απαρέγκλιτης τήρησης της δίαιτας, η Ίντι είχε θεραπευτεί από τον καρκίνο. Αφηγείται την ιστορία της στο βιβλίο How I Conquered Cancer Naturally (Eydie Mae Hunsberger & Chris Loeffler, Harvest House Publishers).
Η ιστορία της Ίντι από μόνη της δεν επαρκεί ως επιστημονική απόδειξη. Ωστόσο, η δική της εμπειρία αλλά και τα βιώματα πολλών άλλων ανθρώπων μάς έδειξαν ότι η Δίαιτα του Ιπποκράτη αποτοξινώνει και δυναμώνει τον οργανισμό, ιδίως όταν συνδυάζεται με ανάπαυση και άσκηση. Ένας δυνατός, καθαρός οργανισμός είναι σε θέση να προστατευτεί αποδοτικότερα από τους αναρίθμητους μικροοργανισμούς, το στρες και τους καρκινογόνους παράγοντες στους οποίους είμαστε εκτεθειμένοι σε καθημερινή βάση.
Κλείνουμε αυτό το κεφάλαιο όπως το ανοίξαμε, δηλαδή με έναν αφορισμό του Ιπποκράτη: «Η φύση είναι αυτή που θεραπεύει. Ο γιατρός απλώς υποβοηθά το έργο της φύσης».
