Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας νέας μελέτης των ερευνητών του Montreal Neurological Institute and Hospital -The Neuro McGill University και του Research Institute of the McGill University Health Centre, το αργεντίνικο τάνγκο έχει οφέλη σε άτομα που βρίσκονται σε συγκεκριμένα στάδια της νόσος του Πάρκινσον (PD). Η μελέτη διερεύνησε τις αλλαγές στις κινητικές ικανότητες των ασθενών μετά από μαθήματα τάνγκο που διήρκησαν 12 εβδομάδες, ενώ είναι η πρώτη μελέτη που αξιολογεί τις επιδράσεις του τάνγκο σε μη κινητικές εκδηλώσεις.
Η μελέτη εστίασε στο εάν μια κοινωνική και σωματική δραστηριότητα που συνδέεται με τη μουσική, όπως είναι το τάνγκο, μπορεί να έχει θεραπευτική αξία για ασθενείς με νόσο Πάρκινσον οι οποίοι πάσχουν χαρακτηριστικά από κινητικές δυσλειτουργίες – τρέμουλο, ακαμψία, δυσκολία στο βάδισμα- και από μη κινητικές εκδηλώσεις όπως κατάθλιψη, κόπωση και γνωσιακό εκφυλισμό.
Advertisment
Στην έρευνα συμμετείχαν 40 άντρες και γυναίκες που πάσχουν από ιδιοπαθή παρκινσονισμό και περιελάμβανε παρακολούθηση μαθημάτων με δυο επαγγελματιές δασκάλους χορού. Οι ασθενείς παρακολουθούνταν από την κλινική Movement Disorders Clinics του McGill University Health Centre. «Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η συχνή σωματική δραστηριότητα σχετίζεται με μειωμένη πιθανότητα ανάπτυξης της νόσος του Πάρκινσον, το οποίο υποδεικνύει και την ενδεχόμενη δυνατότητα επιβράδυνσης της εξέλιξης της νόσου», δηλώνει η Δρ. Silvia Rios Romenets, επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης με επίκεντρο τη νόσο του Πάρκινσον και τη χοροθεραπεία.
Ο Δρ. Rios Romenets, κλινικός ερευνητής της κλινικής Movement Disorders Clinics του Neuro and Montreal General Hospital, δήλωσε ότι «ανακαλύψαμε ότι το τάνγκο συμβάλει στη βελτίωση της λειτουργικής κινητικότητας και της ισορροπίας και φαίνεται να ενθαρρύνονται οι ασθενείς, οι οποίοι αξιολογούν θετικά την πορεία της θεραπείας. Επίσης βρήκαμε θετικές επιδράσεις στη γνωσιακή λειτουργία των ασθενών και μείωση της κόπωσης. Δεν ανιχνεύτηκαν σημαντικές αλλαγές στη συνολική κινητική λειτουργικότητα».
Το αργεντίνικο τάνγκο μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ισορροπίας και της λειτουργικής κινητικότητας των ασθενών με νόσο Πάρκινσον. Το τάνγκο περιλαμβάνει συγκεκριμένα βήματα ενώ πολλά από αυτά είναι βήματα βαδίσματος μπρος και πίσω. Γι’αυτό μπορεί να βοηθήσει στις δυσκολίες βαδίσματος ειδικά στην αγκύλωση, στο διασκελισμό και στην πρόληψη πτώσεων. Επιπλέον, το τάνγκο απαιτεί μνήμη, έλεγχο της προσοχής και ταυτόχρονη εκτέλεση πολλών ενεργειών για το συνδυασμό κινήσεων που ήδη έχουν διδαχθεί και νέων κινήσεων, ώστε να υπάρχει ρυθμός και σωστός ελιγμός επί σκηνής.
Advertisment
Πολλοί ασθενείς με Πάρκινσον θεωρούν τις παραδοσιακές σωματικές ασκήσεις απωθητικές. Πάνω από τους μισούς ασθενείς δεν ακολουθούν το καθημερινό πρόγραμμα ασκήσεων. Υπάρχει ωστόσο μια σύνδεση μεταξύ μουσικής και συστήματος ντοπαμίνης του εγκεφάλου, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για την εγκαθίδρυση και διατήρηση μιας συμπεριφοράς.
Συνεπώς, ο συνδυασμός μουσικής και άσκησης μέσου χορού όπως στο τάνγκο, αυξάνει την προσιτότητα, την ευχαρίστηση και την κινητοποίηση, ενώ βελτιώνει τη διάθεση και τονώνει τα συστήματα γνωσιών. Τέλος, η κοινωνική αλληλεπίδραση και η κοινωνική απήχηση που περιλαμβάνει το τάνγκο έχει θετική επίδραση στη διάθεση και την προσαρμοστικότητα.
