Απόσπασμα από το βιβλίο της Ιουλίας Πιτσούλη «Μυστική Οδύσσεια» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα
Στρεφόμαστε ο ένας στον άλλον για να συμπληρώσουμε το υπαρξιακό κενό μας και για να ξαναβρούμε μια αρχαία αίσθηση αξίας που έχουμε πια ξεχάσει ότι είναι δική μας επειδή έχουμε ταυτιστεί με το εγώ και το σώμα και δεν θυμόμαστε πως στην πραγματικότητα είμαστε Θεία Όντα. Το εγώ μας έχει πείσει ότι είμαστε ατελείς, ανίκανοι, κακοί και περιορισμένοι. Η λίστα των χαρακτηρισμών του είναι πραγματικά ατέλειωτη. Όλη η γκάμα, από το αξιοθρήνητος μέχρι το αποκρουστικός και από το ανίκανος έως το πληκτικός, ξεδιπλώνεται κάθε τόσο στο θέατρο του νου μας.
Advertisment
Έχοντας αποκοπεί από τον αληθινό, Θείο Εαυτό μας νιώθουμε μισοί και ελλιπείς και αναζητάμε κάποιον να μας λυτρώσει από τη μοναξιά μας. Όταν βρεθεί εκείνος που θα μας προσφέρει την προσοχή, τον χρόνο και τη στοργή του, αυτά μετατρέπονται σε πράξεις αθώωσης μας, και έτσι οι ενοχές μας για την ατέλεια μας υποχωρούν. Η σχέση στην αρχή κυλά μέσα σε μια κατάσταση μεθυστικής ευφορίας με τη σιωπηλή συμφωνία να αθωώνουμε ο ένας τον άλλον, βλέποντας τον καλύτερο από όσο ο ίδιος τον εαυτό του. Όμως αυτή η εκστατική προσήλωση της προσοχής δεν διαρκεί για πάντα. Αργά ή γρήγορα τα παλιά πρότυπα ξαναγυρίζουν και όταν ο ένας από τους δυο συντρόφους στρέψει το ενδιαφέρον του, τον χρόνο του και τη στοργή του αλλού, τότε οι ενοχές επιστρέφουν δριμύτερες.
Τώρα έχουν ενισχυθεί από μια νέα επιβεβαίωση της ατέλειας μας, καθώς το εγώ μας μεταφράζει τη μείωση ενδιαφέροντος του συντρόφου ως προσωπική αποτυχία. Μας φωνάζει πως αποτύχαμε να διατηρήσουμε την προσοχή και την αγάπη του και προσθέτει το όνομα του στη λίστα των “εχθρών” μας. Αυτό δεν είναι πάντα εμφανές, μιας και αρχικά το εγώ θα επιχειρήσει εμάς να κατηγορήσει: ιδού ένας ακόμα άνθρωπος που αποτύχαμε να κρατήσουμε θα μας πει. Έτσι επιβεβαιώνεται η ατέλεια μας. Και ως ατελείς είμαστε ένοχοι. Αυτό επιφέρει φόβο τιμωρίας (ο ένοχος πάντα φοβάται την τιμωρία). Αυτός ο φόβος μεταμφιέζεται σε θυμό και επίθεση κατά του άλλου. Την ενοχή για τη δική μας ατέλεια την κατευθύνουμε πάνω του κατηγορώντας τον για ασυνέπεια, αδιαφορία, κακία, προδοσία κ.λπ.
Προβάλλοντας σε εκείνον την ενοχή μας, καθιστάμεθα επιφανειακά αθώοι. Και εδώ υπάρχει μια πολύ λεπτή παγίδα. Αν επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε την προδοσία, την αδιαφορία του και ό,τι χαρακτηρίζουμε αρνητικό στη συμπεριφορά του με μεγαλοθυμία και ανοχή, “συγχωρώντας” τον, τότε αναβαθμιζόμαστε. Είμαστε πλέον το θύμα που συγχωρεί τον θύτη και έτσι καθαγιαζόμαστε. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε ανάγκη την ενοχή του ώστε να φαινόμαστε αθώοι. Η αγιοσύνη μας στηρίζεται στην παραχώρηση συγχώρεσης για τη διατήρηση της αρνητικής -όπως τη χαρακτηρίζουμε- στάσης του.
Advertisment
Με λίγα λόγια, πρέπει να συνεχίσει να αμαρτάνει ώστε να είναι εκείνος ένοχος και εμείς να συνεχίζουμε να είμαστε αθώοι και άγιοι. Αν σταματήσει, δεν θα έχουμε σημείο αναφοράς για να αποδείξουμε την αγιοσύνη-αθωότητα μας και έτσι η ενοχή μας θα επιστρέψει. Συνεπώς έχουμε ανάγκη να βλέπουμε τον άλλο, και κατ’ επέκταση τον κόσμο, αμαρτωλό, ατελή, κακό. Έχουμε ανάγκη από τα λάθη του αδελφού μας για να μπορούμε να τα συγχωρούμε και έτσι να εξιλεωνόμαστε για τα δικά μας. Αυτό βέβαια είναι οδυνηρό.
Έτσι, μαθαίνουμε να επιλέγουμε τον πόνο ως μέσον εξιλέωσης-αθώωσης. Παρ’ όλα αυτά το σχήμα “αγιοποίησης-αθώωσης” δεν μας λυτρώνει πραγματικά επειδή συντηρούμε την ενοχή στον νου μας και επειδή περιέχει πόνο, παράπονο και μια καλά κρυμμένη επιθυμία για εκδίκηση. Ακόμα και όταν δεν είναι συνειδητή, καλυμμένη κάτω από τη μεγαλοθυμία της συγχώρεσης μας κατά βάθος και «εμείς και ο Θεός γνωρίζουμε ότι ο άλλος είναι ένοχος». Απλώς του έχουμε δώσει αναστολή. Ακριβώς τα ίδια πιστεύουμε ενδόμυχα για τον εαυτό μας!
Η Ιουλία Πιτσούλη είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και σύμβουλος ψυχικής υγείας, συνθετικής προσέγγισης. Είναι συνιδρύτρια του Κτήματος Νοόσφαιρα. Το Κτήμα Νοόσφαιρα φιλοξενεί σεμινάρια αυτογνωσίας και ψυχολογίας, ομάδες γιόγκα, τάι-τσι, εναλλακτικές διακοπές, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις με επίκεντρο την πνευματική ανάπτυξη, τη διεύρυνση της συνειδητότητας και την ευεξία νου και σώματος.
