Γράφει η Άσπα Ζώτου
Μεγάλωσες σε ένα σπίτι, που εν πρώτοις, πολλά παιδάκια θα ζήλευαν. Οι γονείς σου, όταν ήσουν μικρός, προλάμβαναν όλες τις ανάγκες σου, ήταν συνεχώς δίπλα σου. Ακόμα, και όταν έγινες ενήλικας, δεν προλάβαινες να πεις πεινάω, είχε ήδη ικανοποιηθεί η ανάγκη σου. Σπούδασες, κατά πάσα πιθανότητα, τη δουλειά των γονιών σου και πίστευες για πολλά χρόνια ότι ήταν δική σου επιλογή. Οι φίλοι σου βρέθηκαν απλά εμφυτευμένοι στη ζωή σου, δεν τους έψαξες, σε βρήκαν. Γενικά, περνάς τη ζωή σου όμορφα και ανώδυνα, χωρίς συγκρούσεις και απορίες.
Advertisment
Αφού έχεις ζήσει κάποιες ερωτικές σχέσεις, στην κατάλληλη ηλικία βρίσκεσαι με μια κοπέλα, με την οποία θέλεις να κάνεις οικογένεια. Πολλές φορές τη βρίσκεις βαρετή, χωρίς ενδιαφέροντα και κακομαθημένη, χωρίς να καταλαβαίνεις πόσο πολύ μοιάζετε. Έρχεται η ώρα της απόφασης που θα στεγάσετε τον έρωτά σας. Μα, φυσικά, στο τριώροφο των γονιών σου, δεν τίθεται καν θέμα επιλογής. Άσε, που οι γονείς σου πρόσφατα έκαναν ανακαίνιση, για εσένα. Δεν σου έχει περάσει ποτέ απ’το μυαλό σου να ζήσεις κάπου αλλού.
Η σύντροφος σου αρχίζει και συνειδητοποιεί πόσο εξαρτημένος είσαι από τους γονείς σου και ξαφνικά απογοητεύεται. Η απογοήτευση αυτή δεν κρατάει πολύ, είναι πρόσκαιρη, γιατί εντελώς τυχαία και αυτή δεν έχει φύγει ποτέ απ’το πατρικό της. Ξαφνικά, η ενδεδειγμένη λύση συγκατοίκησης μοιάζει πολύ λογικοφανής και η καλύτερη δυνατή.
Στον κατάλληλο χρόνο έρχονται και τα δυο κουτσούβελα. Τελικά, δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα, αφού η γιαγιά και ο παππούς έχουν αναλάβει πλήρως το μεγάλωμα των παιδιών. Ανάμεσα σε εσένα και τη γυναίκα σου, πάρτι κάνει η ατελείωτη πλήξη. Και για να μη σας κουράσω, την πορεία των δυο παιδιών που γεννήθηκαν, την ξέρετε ήδη. Η ζωή τους είναι ήδη προδιαγεγραμμένη, πριν καν γεννηθούν, όπως έγινε και με σένα, μέσα στο χρυσό κλουβί. Εκτός, αν αυτά νοιώσουν έστω και ένα μικρό σκίρτημα και μπορέσουν και πετάξουν…
Advertisment
