Είναι πιο εύκολο να φεύγεις, γι’ αυτό βιάσου

Είναι πιο εύκολο να φεύγεις, γι’ αυτό βιάσου

[dropcap size=small]Τ[/dropcap]ι κάθεσαι και πολεμάς; Σήκω! Τρέξε! Η δειλία σε περιμένει, ήδη στολίστηκε με ακριβοθώρητα όνειρα. Γιατί να πολεμήσεις για κάτι που αξίζει; Βρες την εφήμερη, εύκολη χαρά, ίσως αυτά να είναι για σένα τα ιδανικά.

Αν μείνεις θα χρειαστεί να πολεμήσεις, να προσπαθήσεις, να στριμώξεις τον εγωισμό σου, να νικήσεις τον κακό εαυτό σου, να παραδεχτείς, να ηττηθείς, να πονέσεις, να καείς. Μα αν νικήσεις, η γλυκιά ετούτη νίκη θα είναι για πάντα. Αξίζει… και όπως λέει και ο λαός ό,τι αξίζει κοστίζει. Το κόστος είναι μηδαμινό μπρος σε τούτη τη νίκη.

Μα τι λέω… για να μείνεις χρειάζεται θάρρος, τόλμη, πείσμα. Φύγε καλύτερα άνθρωπέ μου, εδώ μια μικρή μπόρα και φόρεσες αδιάβροχα στολίδια, κρύφτηκες σε λαγούμια, κατέβασες όλα τα πατζούρια.

Μη γελιέσαι με καμουφλαρισμένα δράματα για τάχα μου ραγισμένη καρδιά και θαρραλέα φυγή. Μη γελιέσαι πως θα βρεις την ευτυχία αλλού, γιατί ακόμη και αν την πλησιάσεις, πάλι θα επιλέξεις να φύγεις. Θα φεύγεις πάντα με τη μάσκα του θύματος. Θα ζεις για πάντα στη ψευδαίσθηση πως θα βρεις κάπου το τέλειο και θα γυρνάς επιδεικτικά την πλάτη σε ό,τι χρειάζεται διόρθωση, κατηγορώντας τον άλλον για τα όποια «δεινά» σου.

Θα επιλέγεις να φεύγεις σιωπηλά, γιατί δε θα χρειάζεται να δώσεις εξηγήσεις, είναι πιο ανώδυνο, παραδέξου το. Φύγε, είναι απελπιστικά εύκολο να ανοίξεις την πόρτα και να τρέξεις. Είναι ανησυχητικά ευχάριστο να ανακαλύπτεις νέους δρόμους για να αποφύγεις τα εμπόδια. Είναι πιο ευχάριστη η καινούρια ζωή που σου φανερώνεται, γιατί να μείνεις να πολεμήσεις; Αξίζει; Και αν αξίζει δε θα το μάθεις ποτέ! Είναι πιο εύκολο να φεύγεις, από το να προσπαθείς, γι’ αυτό βιάσου.

• Για τον συντάκτη
• Τελευταία άρθρα

Συντάκτης | Τάμι Γκεκτσιάν

Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης(ΑΠΘ) . Συνέχισα τις περαιτέρω σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο ενώ πλέον το δαιμόνιο της γραφής είχε κάνει ορατή την παρουσία του.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αναζητώ ένα μολύβι και μια κόλλα χαρτί ή μετέπειτα πληκτρολόγιο και οθόνη, για να αποτυπώσω σκέψεις, όνειρα, ιστορίες…
Όνειρο μου ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι θα έχουν τα μάτια τους κάτω στην ψυχή και το χαμόγελο κολλημένο πάνω στα χείλη.
Η Τάμι Γκεκτσιάν είναι συγγραφέας των βιβλίων "Λέξεις χωρίς ήχο" Εκδ. Γερμανός, "Κλεψύδρα ζωής" Εκδ. Πηγή και του e-book "Κινούμενη πόλη".

• Μου αρέσουν εκείνοι οι ταξιδευτές που συχνά τους λένε αφελείς, μα εκείνοι χαμογελούν και συνεχίζουν το ταξίδι… - 17 Νοεμβρίου 2021
• Η αύρα μας τα φταίει όλα - 3 Σεπτεμβρίου 2018
• Να τη φυλάς την ευτυχία σου, μόνο για αυτήν να είσαι εγωιστής - 20 Ιουνίου 2018
• Δώσε δύναμη σε αυτόν που έχασε το δρόμο του, έστω μια πυξίδα να κοιτάξει… - 6 Ιουνίου 2018
• Χρονοδρόμιο – της Τάμι Γκεκτσιάν - 23 Μαΐου 2018
• Όταν φωνάζει η σιωπή, άκου την - 24 Ιανουαρίου 2018
• Μάνα μου – Ύμνος στις μανάδες του κόσμου - 2 Δεκεμβρίου 2017
• Ο εύθραυστος - 27 Νοεμβρίου 2017
• Κλεψύδρα ζωής - 29 Αυγούστου 2017
• Το όνειρο μιας σκέτης πέτρας - 2 Αυγούστου 2017

Δείτε όλα τα άρθρα